Ο Άγιος Ελ Νικφούρ διδάσκεται στο πανεπιστήμιο Μακεδονία.
Στην έδρα του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης, στις στρατηγικές σπουδές “Θουκιδίδης”, διδάσκεται ο Άγιος Ελ Νικφούρ.
Ο σκοπός της έδρας που βρίσκεται στο πανεπιστήμιο Μακεδονία, είναι η ανάδειξη των στρατηγικών σπουδών.
Η έδρα του ΓΕΕΘΑ στις Στρατηγικές Σπουδές, («Thucydides – The Hellenic National Defence General Staff Chair in Strategic Studies» Στην πανεπιστημιακή έδρα “Θουκιδίδης” γίνεται η εξέλιξη της επιστήμης των Στρατηγικών Σπουδών. Έχουμε μια συμβουλευτική προσφορά προς το ΓΕΕΘΑ στα αντίστοιχα θέματα και στην εκπαίδευση των στελεχών των ΕΔ, καθώς και στην παραγωγή νέας σκέψεως και στρατηγικής μεθοδολογίας στα σχετικά επιστημονικά πεδία. Η προαναφερθείσα Έδρα μπορεί να λειτουργήσει ως πηγή σκέψης για το ΓΕΕΘΑ. Εδραίωση της συνεργασίας μεταξύ του ΓΕΕΘΑ, των στελεχών των ΕΔ και της Πανεπιστημιακής-Ερευνητικής κοινότητας. Προώθηση θεσμών που θα διευκολύνουν και θα προάγουν την έρευνα για την εκπλήρωση των στρατηγικών στόχων και των πολιτικών του ΓΕΕΘΑ στον τομέα της εκπαιδεύσεως. Η επιμόρφωση του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού των ΕΔ. Η απόκτηση των γνώσεων αποτελεί απαραίτητο εφόδιο για τα στελέχη ώστε να ανταποκρίνονται με πληρότητα στις υψηλές απαιτήσεις που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στο ταχύτατα μεταβαλλόμενο διεθνές και στρατηγικό περιβάλλον και στην κρίσιμη δημοσιονομική συγκυρία στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας. Εξωστρέφεια και προβολή του Πανεπιστημίου και των ΕΔ τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Για αυτούς τους σκοπούς δημιουργήθηκε η πανεπιστημιακή έδρα “Θουκιδίδης”, η οποία δυστυχώς δεν φαίνεται να γίνονται εφαρμογή στην πράξη, οι στρατηγικές του Αγίου Νικηφόρου Φωκά τις οποίες διδάσκονται οι σπουδαστές.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ.
Εδώ και 14 συναπτά έτη μεταξύ πολλών άλλων σχετικών θεμάτων γράφω και εργασίες-άρθρα σχετικά με τον προστάτη Άγιο μου.
Είναι μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Ο Ελ Νικφούρ όπως τον ονομάζουν οι Άραβες, τον Έλληνα Άγιο αποτελεί παράδειγμα και πηγή εμπνεύσεως, για ολόκληρο το έθνος.
Ενσαρκώνει την διαχρονική Ορθόδοξη, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τα αξιώματα του έθνους. Η αγάπη του για τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα, και το πώς θα υπηρετήσει καλύτερα, την πατρίδα του, καθόρισε όλη την ζωή του. Από μικρός αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να γίνει μοναχός ή αν θα υπηρετούσε καλύτερα τον Χριστό, αγωνιζόμενος ως στρατιωτικός. Ήξερε πως μένοντας στον κόσμο και στα πιο υψηλά επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας, ότι η προσφορά του θα ήταν μεγάλη, αλλά οι πιέσεις και οι πειρασμοί θα ήταν μεγάλοι. Το δίλημμα του Αγίου Νικηφόρου είναι το δίλημμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών. Ο Νικηφόρος Φωκάς υπηρέτησε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό και παράλληλα, συνδύασε την στρατιωτική, με την ασκητική ζωή κοντά στον Χριστό. Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.
Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη.
Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.
Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας,να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Ο ΑΡΓΑΛΕΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΗΝΩΝ
Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.
Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων, ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους Αγαρηνούς, με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.
Ο ΜΕΓΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ
ΤΟΥΣ ΜΩΑΜΕΘΑΝΟΥΣ.
Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Β Φωκάς καταγόταν από την πιο ισχυρή οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα μέλη της οικογένειας του, ήταν όλοι ανώτεροι στρατιωτικοί, και είχαν υπηρετήσει στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό ενάντια στους Πέρσες και στους Aγαρηνούς. Ήταν ο προστάτης όλων των αδύνατων Ελλήνων Χριστιανών τους οποίους κατέστρεφαν, επί αιώνες οι Iσμαηλίτες. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, ήξερε ότι είχε την θεϊκή συναίνεση, να πολεμήσει τους εισβολείς. Πριν να γίνει Αύγουστος, αναδείχθηκε σε μεγάλο στρατηγό σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν γεννημένος στρατιώτης. Είχε την σωματική αντοχή και την διανοητική ικανότητα ενός μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη. Ήταν μικρόσωμος, αλλά εξαιρετικά δυνατός. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στα στρατεύματα του, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα προστάτευε με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του ήταν πιστοί μέχρι θανάτου. Ο Έλληνας βασιλιάς Ν. Φωκάς, πολεμούσε πιο γενναία από όλους τους υπόλοιπους. Όποτε χρειαζόταν έκανε επίθεση ολομόναχος, εναντίον χιλιάδων αντιπάλων. Αυτό γινόταν για να πάρει θάρρος ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ώστε να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.
Όταν ήταν ακόμη αρχιστράτηγος, όλες τις πόλεις που κατακτούσε, είτε της ισοπέδωνε, είτε έσφαζε ομαδικά τους Αγαρηνούς. Όλα αυτά τα έκανε σε αντίποινα, για της σφαγές, τους βιασμούς, της κλοπές, τους εμπρησμούς, το σκλάβωμα γυναικών, που έκαναν οι Ισμαηλίτες εις βάρος των Ελλήνων, επί πολλούς αιώνες. Όλες αυτές οι ενέργειες γινόταν με σκοπό να αποτρέψει την καταστροφή του Ελληνικού έθνους, από την σίγουρη γενοκτονία. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Νικηφόρος, συνέχισε την ίδια ακριβώς πολεμική πολιτική, ενάντια στους Αγαρηνούς. Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο όλων, ότι οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες μέχρι και σήμερα βρισκόταν σε απολύτως νόμιμη άμυνα. Ότι οι πρόγονοι μας πολεμούσαν μόνον σε αμυντικούς πολέμους. Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαϊκή πρωτεύουσα. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως εικόνα και ομοίωση, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, καθώς βρισκόταν, μονίμως, όλους εκείνους τους αιώνες, σε νόμιμη άμυνα, με βάση αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας.
Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Σημαντικό ρόλο στην ζωή του Νικηφόρου, εκτός της απώλειες των δικών του ανθρώπων, είχε και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. Είναι αυτός που έκανε τόσο πολύ θρήσκο τον Άγιο Ν. Φωκά, με συνέπεια να πλησιάζει η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο απόγειο της ακμής της. Ο Άγιος Αθανάσιος άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τον τρόπο σκέψης-ζωής του Νικηφόρου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας. Ο βασιλιάς ήταν εκείνος που έδωσε τα χρήματα, στον Αθανάσιο, για να δημιουργήσει την Μονή Μεγίστης Λαύρας, που ήταν, το πρώτο κοινόβιο, στην ιστορία του Αγίου Όρους. Συνεπώς ο Άγιος Αργαλέος, είναι ο Ιδρυτής του Αγίου Όρους. Οι προσευχές, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής του Αθανάσιου, έδιναν ακόμη μεγαλύτερη ψυχική δύναμη στον αυτοκράτορα, για να κερδίζει τους εχθρούς των Ελλήνων. Εξαιτίας του Αθανάσιου, είχε πλήρη επίγνωση ότι πολεμά,τους σατανιστές, τους θανάσιμους, και αιώνιους εχθρούς του Χριστού και της Ελλάδος. Ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον πατριάρχη Πολύευκτο, όσοι Έλληνες στρατιώτες χάνουν την ζωή τους σε μάχη εναντίον των Αγαρηνών, να ανακηρύσσονται άγιοι. Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης, όταν επισκέφθηκε στην Βασιλεύουσα τον αυτοκράτορα και πνευματικό του φίλο Νικηφόρο, τον συμβούλευσε να ζει «λιτῶς καί ἐν ταπεινώσει», να μετανοεί και να εξομολογείται καθημερινώς για όλες τις αμαρτίες του, ειδικά για το γεγονός, ότι δεν πραγματοποίησε, την υπόσχεσή του, να γίνει μοναχός. Επίσης του υπέδειξε να είναι επιεικής προς τους υπηκόους και να κάνει ελεημοσύνες. Στο Τυπικό της Μεγίστης Λαύρας ο Άγιος Αθανάσιος, αναφέρεται τιμητικά και στον Άγιο Νικηφόρο, που είχε δολοφονηθεί.Τον χαρακτηρίζει ζηλωτή του μοναχικού βίου, «μέγαν ἐν βασιλεῦσι, καί πολύν τήν ἀνδρείαν, καί τήν ἀρετήν», τον οποίον ο αριστοτέχνης Θεός τον αξίωσε «ὡς γέρας, βραβείον ἄξιον» να εκπορθήσει τις βαρβαρικές πόλεις. Όμως δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει την φιλόθεο πρόθεσή του να γίνει μοναχός, διότι κατέλαβε «τά τῆς βασιλείας τῶν Ρωμαίων σκῆπτρα».Τον επαινεί επίσης, διότι έζησε μέσα στον κόσμο ως μοναχός, με ηθική ζωή, με νηστείες και κοιμώμενος κάτω στο πάτωμα. Ο Άγιος Αθανάσιος, τιμά τον Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών, γράφοντας ότι ξεπέρασε τους μοναχούς των ορέων, με τις αγρυπνίες του, τις συνεχείς γονυκλισίες, και με την σωφροσύνη του. Η Ορθόδοξη πνευματικότητα είχε τόσο βαθιά επηρεάσει πολλούς Ρωμαίους αυτοκράτορες, ώστε άλλοι εξ αυτών τελείωναν τη ζωή τους ως μοναχοί, και άλλοι, όπως ο Νικηφόρος Φωκάς, ζώντας με νηστεία, άσκηση και προσευχή. Πολλοί άνθρωποι, όταν δεχτούν σκληρά χτυπήματα, στον βίο τους, εγκαταλείπουν τον θεό, είτε περνάνε στο απέναντι άκρο, στον εωσφορισμό. Εν τούτοις ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, αν και έχασε το παιδί του, και την γυναίκα του, ήρθε ακόμη πιο κοντά στον Χριστό.
ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ ΠΟΛΕΜΟΥ (ΑΓΙΟΣ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ).
Το βιβλίο του Αγίου αναφέρεται στους πολέμους του Ελληνικού-Ρωμαϊκού στρατού, εναντίον αλλοεθνών εισβολέων, που επιτίθενται διεξάγοντας μη συμβατικό πόλεμο. Πρόκειται για στρατιωτικές μεθόδους και επιχειρήσεις αντιμετωπίσεως των εχθρών. Η πολεμική μέθοδος, που αναπτύσσεται εδώ, εμπεριέχει στρατηγικές τεχνικές, τακτικές και σχεδιασμούς του Χριστιανικού, Ελληνικού-Ρωμαϊκού αυτοκρατορικού στρατού της Κωνσταντινουπόλεως και των Θεμάτων της Μικράς Ασίας, κατά τις επιχειρήσεις που προηγούνται ή έπονται της βασικής αναμέτρησης με τους Σαρακηνούς.
Στο αριστούργημα το οποίο έγραψε ο κορυφαίος στρατιωτικός Άγιος της Ορθοδοξίας, μας διδάσκει, πάρα πολύ σημαντικά πράγματα. Σύμφωνα με τον Άγιο Νικηφόρο Β Φωκά, τα πάντα γίνονται ,ε την βοήθεια του Χριστού. Ο στρατός πρέπει να είναι άριστα εκπαιδευμένος στον χειρισμό των όπλων, όσο και να αυξάνεται η αντοχή του με σκληρές και επίπονες ασκήσεις. Δεν επιτρέπεται οι Έλληνες στρατιώτες να αδιαφορούν, να τεμπελιάζουν, να μεθούν και να ασωτεύουν με γυναίκες, καθώς και με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Άγιος Νικηφόρος μας τονίζει τον θανάσιμο κίνδυνο της σεξουαλικής διαφθοράς και των νεοταξικών διασκεδάσεων. Πάρα πολύ βασικό για τον Άγιο ήταν οι Έλληνες στρατιωτικοί, να λαμβάνουν εγκαίρως τις “ρόγες” (μισθούς), και την τροφή τους και όλα όσα οφέλη, συνηθίζονται και έχουν καθιερωθεί να παίρνουν, γιατί με αυτά θα αγοράσουν καλά άλογα, όπλα και πανοπλίες, και παράλληλα με προθυμία και χαρά στην καρδιά τους, θα κινδυνεύσουν για τους Αγίους Βασιλιάδες, και τον Λαό του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Για να είναι πανέτοιμοι να πολεμήσουν τους εχθρούς.
Όμως το σημαντικότερο, το οποίο θα τους κάνει πρόθυμους και ριψοκίνδυνους, ενώ θα αυξήσει την γενναιότητα, είναι να νοιώθουν πως είναι ελεύθεροι όσον αφορά τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, ως στρατιώτες που διοικούνται και διοικούν. Αυτό είναι το απαράβατο δικαίωμα των Ελλήνων στρατιωτών, το οποίο ίσχυε από παλιά και πάντα προστατεύονταν. Για αυτό και αναφερόταν στους νόμους της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εκτός από ελεύθεροι, οι Έλληνες στρατιώτες πρέπει να είναι και τιμημένοι, να μην ταπεινώνονται και να μην ατιμάζονται. Οι Έλληνες άνδρες που αψηφούν την ζωή τους, για το δίκιο των Αγίων, ενώ παράλληλα είναι οι εκδικητές, οι ελευθερωτές των Χριστιανών από τους Αγαρηνούς, πρέπει να έχουν την καλύτερη αντιμετώπιση από τους αξιωματικούς, καθώς και από τους πολιτικούς (δημοσίους) υπαλλήλους. Ενδεικτικά ο Άγιος-Βασιλιάς Νικηφόρος, τονίζει την διαχρονική επικινδυνότητα των εφοριακών και των δικαστών.
Οι εφοριακοί, σύμφωνα με τον Άγιο Νικηφόρο είναι ανθρωπάκια, που δεν ωφελούν σε τίποτα το Ελληνικό κράτος, διότι δεν ενεργούν για το κοινό καλό και κατ επέκτασιν, γα το έθνος, γιατί κατατρέχουν τους φτωχούς και με την αδικία. και με τα αίματα της φτωχολογιάς μαζεύουν πολύ χρυσάφι. Εδώ ο αυτοκράτορας αναφέρεται στις δωροδοκίες των εφοριακών και τον παράνομο πλουτισμό. Φυσικά το σπουδαιότερο το οποίο μας διδάσκει ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, είναι ότι δεν γίνεται οι Ήρωες, Έλληνες στρατιώτες, που πολεμούν στο μέτωπο για την Ελλάδα και τον Χριστό να πληρώνουν φόρους.
ΔΙΚΑΣΤΕΣ-ΔΑΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Οι δικαστές δεν επιτρέπεται να ατιμάζουν τους στρατιώτες, να τους σέρνουν σαν δούλους να τους μαστιγώνουν, να τους ρίχνουν σε δεσμά και κλοιούς. Τέτοια μαρτύρια δεν τα αξίζουν οι ήρωες-εκδικητές, οι σωτήρες, (μετά τον Χριστό), του Ελληνικού λαού. Δεν επιτρέπεται από τους γραπτούς και άγραφους νόμους των Ρωμαίων (Ελλήνων). Αυτό διότι οι Έλληνες στρατιώτες πεθαίνουν σχεδόν κάθε μέρα για τους Αγίους μας και τον άμαχο πληθυσμό. Ο νόμος αναφέρει πως πρέπει να δικάζονται από τον διοικητή τους και μόνον. Ο μοναδικός που έχει δικαίωμα από τον Ρωμαϊκό νόμο, να κρίνει τους στρατιώτες είναι ο στρατηγός του εκάστοτε θέματος τον όποιο έχει διορίσει ο ίδιος ο αυτοκράτορας.
Για αυτό, ακόμα και από την εποχή της αρχαίας Ρώμης αλλά και από το Ελληνικό-Ρωμαϊκό νόμο, οι στρατηγοί των Θεμάτων είχαν και έχουν εξουσία σε ότι σχετικό με τον στρατό, και οι δικαστές, oi πρωτονοτάριοι και οι άλλοι δημόσιοι λειτουργοί είναι απλοί βοηθοί των Ελλήνων στρατηγών. Σε παλαιότερους χρόνους, ο τουρμάρχης είχε την ίδια εξουσία στους άντρες του, και μάλιστα σαν εκπρόσωπος του ίδιου του Βασιλιά, με όλους τους τύπους και τα προνόμια. Εάν εφαρμοστούν αυτά, ο στρατός του Χριστού και των Αγίων βασιλέων θα ξαναβρεί την παλιά του δόξα, και όσα οδηγούν στην φτώχεια και την εξαθλίωση θα απομακρυνθούν. Οι πολεμιστές θα γίνουν πρόθυμοι και χαρούμενοι, γενναιότεροι και τολμηρότεροι, και θα φανούν ανίκητοι στους εχθρούς. Βλέπουμε εδώ ότι ο Άγιος Νικηφόρος, μας διδάσκει ότι για να είναι πολύ ισχυρός ο Ελληνικός στρατός, και για να επιβιώσει το Ελληνικό έθνος-κράτος, δεν θα πρέπει να υπάρχει διαφθορά των δημοσίων υπαλλήλων και αδικίες εις βάρος των Ελλήνων στρατιωτών, καθώς τότε η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία θα αφανιστεί. Επίσης οι στρατηγοί μαζί με τα Ελληνικά στρατεύματα, θα πρέπει να ακολουθούν κατά πόδας, τους Αγαρηνούς, σε όλη την διάρκεια της κάθε εισβολής. Σε περίπτωση που τα Ελληνικά-Ρωμαϊκά, στρατεύματα, είναι λιγότερα, τότε θα πρέπει με τεχνάσματα, να παρουσιάζονται, ως περισσότερα, αριθμητικά. και να εφαρμόζουν, τις κατάλληλες στιγμές, την εικονική υποχώρηση.
Στην εποχή του Αγίου αυτοκράτορα Νικηφόρου, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και οι Ισμαηλίτες συνυπάρχουν, εδώ και αιώνες. Στην Βασιλεύουσα-Κωνσταντινούπολη, επί Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπήρχε τζαμί για την μειονότητα Ισμαηλιτών. Όμως εκείνους τους αιώνες, οι πρόγονοι ήταν κοσμοκράτορες, καθώς διοικούσαν, την κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου. Οι ένδοξοι-Ήρωες πρόγονοι μας, οι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί αρκετούς αιώνες, πολεμούσαν καθημερινά, και πάρα πολύ γενναία στα πεδία των μαχών. Οι Μωαμεθανοί που ζούσαν μαζί ως μειονότητα, δεν έκαναν ποτέ δολοφονίες, βιασμούς, κλοπές κλπ, παρά το γεγονός, ότι τα δύο έθνη, βρισκόταν συνέχεια, σε πόλεμο, από την εποχή, του αυτοκράτορα Ηράκλειου.
Οι πρόγονοι μας, είχαν τον απόλυτο σεβασμό, από την Μουσουλμανική μειονότητα, διότι είχαμε κράτος πολύ σοβαρό, με οργάνωση, διοίκηση, στρατό, δομές, παιδεία, ηθική και αυστηρούς νόμους, που εφαρμοζόταν στην πράξη. Εν τούτοις η βασικότερη αιτία, που υπήρχε σεβασμός, ανάμεσα σε Χριστιανούς και Σαρακηνούς, ήταν η γενναιότητα, των προγόνων μας στις μάχες και τους πολέμους. Οι Ήρωες αυτοκράτορες, Στρατηγοί, Αξιωματικοί, και Στρατιώτες, προκαλούσαν δέος, στην Μωαμεθανική μειονότητα. Δυστυχώς την σημερινή εποχή, οι ρόλοι, και οι ισορροπίες, έχουν αντιστραφεί.
Στον επίλογο, της σημερινής μου, εργασίας, να σας αναφέρω, για πολλοστή φορά, ότι από το σωτήριο έτος 1995, έχω την τιμή, να είμαι ο μοναδικός, Ορθόδοξος-Χριστιανός στον κόσμο, ο οποίος, έχει ως προστάτη Άγιο του, τον Άγιο Νικηφόρο Φωκά.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
