200 χρόνια μετά τρωγόμαστε σαν τα σκυλιά

Κώστα Δημ Χρονόπουλου 

(Αρθρογράφου –Σχολιογράφου)

Στο πρόσφατο έμμετρο άρθρο μου «200 χρόνια μετά» επ’ ευκαιρία της Εθνεγερσίας έγραψα –παραινετικά – στο τελευταίο τετράστιχο: 

«Ας διδαχθούμε επιτέλους από των ξεχωριστών προγόνων μας την προσφορά.

Η εγγενής διχόνοια και ο φθόνος, δεν επιτρέπεται να μας κυβερνά.

Ούτε η πολιτική και τα κόμματα να υποδαυλίζουν το σαράκι που μας τρώει τα σωθικά.

Δεν έχει νόημα μόνον να τιμούμε χωρίς να διδασκόμαστε, φτάνει πιά!….».

Λίγες ημέρες μετά … τα ίδια, ξανά μανά!.

Σήμερα, μετά από όσα ακούστηκαν στη Βουλή

με αφορμή μια προαναγγελθείσα παραπομπή

η οποία, αν δεν γινόταν, κινδύνευε να παραγραφεί

το Κυνοβούλιο πήρε φωτιά, εικόνα θλιβερή.

Κάποιοι κανιβάλησαν την Ιστορία χωρίς ντροπή.

Ανακάτεψαν παλιούς και νεώτερους, με θρασύτητα πρωτοφανή. 

Αλλά και με πρόθεση φτηνή και ανιστόρητα κομματική, 

μήλα, πορτοκάλια, σάλτσα κομματική στο ίδιο το σακί.

Τι Λωζάννη, τι Κοζάνη, με δύο «ν» το ίδιο κάνει.

Κολοκοτρώνης , Μακρυγιάννης, Μπελογιάννης, Τσολάκογλου, Βελουχιώτης, όλοι μαζί 

Ήρωες, εθνικοί , αλλά και αντεθνικοί, σύσσωμοι στου πολιτικαντισμού τη χωματερή.

Και όλα ετούτα γιατί;  Για μια υπόθεση διερευνητική.

Που άραγε το πάνε μερικοί: τελειώσαμε ή ο εμφύλιος ζει και μας οδηγεί; 

Τι τάχα θέλουν να μας πουν με τρόπο έντονο, αψύ;

Πως έχουν απωθημένα –ως ηττημένοι- ενάντια στον νικητή; 

Ε! και τι έγινε σύντροφοι; Ισοπαλία δεν προβλέπεται σε σύρραξη εμφυλιοπολεμική.

Κάποιος χάνει και κάποιος κερδίζει δηλαδή. 

Το να ξύνουμε παλιές πληγές πουθενά δεν οδηγεί.

Αλλιώτικα, μόνον σε νέο όλεθρο μας οδηγεί.

Αν τα καθημερινά μας προβλήματα τα λύνουμε με «ιστορική» αναδρομή,

τότε ετούτος ο ταλαίπωρος τόπος δεν θα ‘χει ποτέ του προκοπή.

Κάποτε άκουσα (το εντυπωσιακό) πως ο Χριστός ήταν ο πρώτος κομμουνιστής, στην διδαχή (;).

Τώρα πληροφορήθηκα πως ο Κολοκοτρώνης με τον Βελουχιώτη ήτανε μαζί.

(Κάτι που η Φιλική Εταιρία , άργησε να το πληροφορηθεί).

Και σχεδίασαν από κοινού, ένα κόμμα (ΣΥΡΙΖΑ) που να ζει και να μεγαλουργήσει και να τους μνημονεύει κάθε στιγμή!….

Αυτό όμως που προξενεί εντύπωση αλγεινή,

δεν είναι μόνον η ανιστόρητη και βλάσφημη –για τους πραγματικούς ήρωες –καταγραφή, 

ούτε η ανοίκεια προσπάθεια οικειοποίησης , η τραγική.

Αλλά η ανασφάλεια ορισμένων απογόνων , που δεν μπορεί να εξηγηθεί! 

Δεν τους αρκούν τα εθνοσωτήρια ανδραγαθήματα του Άρη, καθώς και του Μπελογιάννη η συμμετοχή;  

Ποιος ο λόγος  να μπλέξουν τον Κολοκοτρώνη και τον Μακρυγιάννη σαν βακτηρία υποστηρικτική; 

Δεν φτάνει το υβρεολόγιο κατά των σημερινών τους αντιπάλων στην Βουλή; 

Πρέπει να τρίζουν και τα κόκκαλα των ηρώων με τόσο μεγάλη προσφορά εθνική.

Εκτός αν πρόλαβαν και στον Κομμουνισμό είχαν (όπως ο Χριστός) μυηθεί.

Όμως το κακόγουστο καλαμπούρι πρέπει κάποτε να τερματιστεί. 

Η Βουλή θα πρέπει να αυτοκαθαρθεί (!). 

Είναι ανεπίτρεπτο το αισχρό υβρεολόγιο να παγιοποιηθεί, ως μέθοδος διαλεκτική. 

Βουλευτές , γουρούνια , λιοντάρια στα έδρανα τα βουλευτικά. 

Αντάρτες με γενιάδες και μουστάκες, με μπροστάρη γιαλατζί (που τον … επόμενο γύρο αντεκδίκησης ο δόλιος καρτερεί).

Δοσίλογοι , Μαυραγορίτες, Τσολάκογλου , κι ό,τι ο καθένας στερημένος ορεχτεί.

Κολοκοτρώνηδες, Μακρυγιάννηδεες, Διάκοι, κ.α …. αρτύματα για να νοστιμίσει η βωμολοχία η εμετική.

Αναρωτιέμαι, τι προσφέρουν στην Πατρίδα μας, παρόμοιων προδιαγραφών ταγοί; 

Θέλουν να μας κυλίσουν στον βούρκο που τόσο τους τρέφει και τους συγκινεί; 

Δεν αντιλαμβάνονται πως αν συνεχίσουν θα αποκτήσουν και άλλες ιδιότητες πέραν από την βουλευτική;

Όπως πχ  Χοιροβοσκοί, ή ΑΣΒΟΒΟΣΚΟΙ (=βόσκουν ασβούς) με την  κυνοβουλευτική μπόχα να μην μπορεί πλέον να γίνει ανεκτή.