Η Kυριακή της Ορθοδοξίας και οι Δήθεν Υβρεις κατά του Ελληνισμού.
Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, είναι μια πολύ σημαντική εορτή για το Ελληνικό έθνος. Διαχρονικά οι εχθροί, μας πολεμούν πνευματικά-ηθικά, και παράλληλα στα πεδία των μαχών.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος και ο Λάμπρος Κ. Σκόντζος.
Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος :
ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ. ΛΕΩΝ Ο ΙΣΑΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΗΧΟΣ.
Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της αιρέσεως της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες, ως πολιτική τάξη, στην διοίκηση της αυτοκρατορίας.
Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ ο Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι. Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ, ότι εάν ήθελε μεγάλες δόξες και να είναι χαλίφης για πολλά χρόνια, η λύση είναι μόνον μια. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου.
Ο Γιεζίδ τους πίστεψε, για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων, από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Όμως μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά χρόνια, με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.
Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου, και να διαφύγουν.
Οι Χριστομάχοι συνέχιζαν της δολοπλοκίες, περι καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους. Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη, τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει σίγουρα αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων.
Επίσης του επισήμαναν, ότι όταν γίνει Βασιλιάς, θα τον επισκεφτούν, για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση.
Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους, και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν, ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες, και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” οτι θα γίνοταν αυτοκράτορας. Το μόνο πράγμα που του ζήτησαν ήταν να απαγορεύσει, από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερεών εικόνων. Όντος ο Λέων ο Γ, απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων.
Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη). Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό, στρατιωτικό, πολιτικό, επίπεδο, με σοβαρότατο κίνδυνο, να πέσει αμαχητί στα χέρια των Αγαρηνών.
Σε περίπτωση που δεν είχαν δημιουργήσει, αυτήν την θανατηφόρα μάστιγα-αίρεση, είναι απολύτως βέβαιον ότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, θα βρισκόταν σε εποχή ακμής όχι επί της Μακεδονικής Δυναστείας, αλλά επί Κωνσταντίνου του Πέμπτου και της δυναστείας των Ισαύρων. Ο Λέων ο Γ, ήταν ένας αυτοκράτορας που ανέβηκε στον θρόνο, με την υποστήριξη των εωσφοριστών Ιουδαίων, της νέα τάξης.
Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας, επί βασιλείας αυτών των δυο ξεκίνησε η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας η οποία ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος. Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες. Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε ,μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών .
Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα.
Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Ήταν φανατικός εικονομάχος, με εντολή του αυτοκράτορα, διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.
Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων, εκποίησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά και γυναικεία, και όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένο λείψανο αγίου, το έκαιγε κι αυτό και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή. Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ. Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς που μισεί το αγαθό, του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες όπως τη μεταφορά της πανίερης εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας από την Προύσα της Βιθυνίας στην περιοχή της σημερινής Μονής Προυσσού στην Ευρυτανία.
Ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι, ο Κωνσταντίνος ο Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων όταν χρειάστηκε, υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες). Ως αρχιστράτηγος επέτυχε να αντιμετωπίσει, με επιτυχία τους Σαρακηνούς και να εκστρατεύσει εναντίον τους, ως επικεφαλής των Μικρασιατικών Θεμάτων, κατευθύνθηκε, για την Γερμανικεία της Συρίας ωστόσο δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν, έκαναν επιδρομές στην γύρω περιοχή αιχμαλωτίζοντας πολλούς Σύριους (Μονοφυσίτες), τους οποίους εγκατέστησε στην Θράκη. Τον επόμενο χρόνο τα Αγαρηνά, κινήθηκαν εκ νέου, εναντίον των Ρωμαίων εδαφών, και έφθασαν μέχρι το Δορύλαιο, το οποίο πολιόρκησαν. Ο Μιχαήλ με επιτυχημένες ενέργειες, εξανάγκασε τους Άραβες, να εγκαταλείψουν την πολιορκία.
Η επόμενη στρατιωτική επιτυχία του, αναφέρεται το 780 μ.Χ., όταν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των Αράβων
, κατάφερε να αιφνιδιάσει τους επιδρομείς, ενώ το επόμενο έτος, υποχρέωσε σε υποχώρηση τους Ισμαηλίτες, οι οποίοι είχαν εισβάλει στην περιοχή της Καππαδοκίας, χωρίς να χρειαστεί να δωθεί μάχη. Το 781 ο Λαχανοδράκων κινήθηκε πάλι επικεφαλής μεγάλης δύναμης, εναντίον των Αράβων εισβολέων στο πέρασμα των Αδάτων. Ο Άραβας επικεφαλής όμως απέφυγε τη σύγκρουση, με τους Έλληνες-Ρωμαίους. Οι πρόγονοι μας περιορίστηκαν στην σύλληψη Σύριων αιχμαλώτων, τους οποίους μετέφεραν ξανά στη Θράκη, και εξανάγκασαν την Αγαρηνή πλευρά να συνάψει ειρήνη. Ο Μιχαήλ ήταν ανάμεσα στους σωτήρες στρατηγούς, ο οποίος έδωσε σημαντικές μάχες, για την απόκρουση των Αράβων και των Βουλγάρων. Παραλληλα όμως, ήταν ανάμεσα στους μεγάλους αιρετικούς Χριστομάχους, καθώς έκαψε και σκότωσε μοναχούς-μοναχές. Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας, για τα μεγάλα επιτεύγματα του, και ταυτόχρονα, θα μας προκαλεί θλίψη, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία. Ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων, ήταν από τα πολλά πρόσωπα της Ελληνικής-Ρωμαϊκής ιστορίας, που είχε δύο πλευρές (Θετική και αρνητική). Εκείνη την εποχή, εξαιτίας του υψηλού ηθικού, και πολιτιστικού επιπέδου, λόγω της Ορθοδοξίας και του Αρχαίου-Ελληνικού πολιτισμού, ακόμη και οι συνομωσίες-προδοσίες, είχαν όρια τις περισσότερες φόρες.
Για αυτό ο Λέων Γ., ο Κωνσταντίνος ο Ε, και ο Μιχαήλ Λαχανδράκων, υπερασπίστηκαν, στο ακέραιο την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, από τους εξωτερικούς εχθρούς. Ενδεικτικό ήταν, ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία, στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους. Βλέπουμε εδώ για πολλοστή φορά, ότι όλοι οι μεγάλοι- Έλληνες ηγέτες είχαν θετικά και αρνητικά. στην διακυβέρνηση τους. Οι μόνοι, οι οποίοι έχουν μόνον αρνητικά, είναι οι προδότες-αλλοδαποί πολιτικοί, από την στημένη μεταπολίτευση, μέχρι και σήμερα (1973-2019 μ.Χ.). Ο Έλληνας βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος, ήταν τόσο χαρισματικός στρατιωτικός ώστε ο Ελληνικός αυτοκρατορικός στρατός του είχε υπερβολική αγάπη, λατρεύοντας τον σαν ημίθεο.
Ήταν συνειδητός εικονομάχος, γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον και η εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 και τελείωσε το 843, αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του, η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε. Παρά το ότι ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο πέμπτος έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας την Ελλάδα προσωρινά από τους αιώνιους διώκτες.
Ήταν τόσο μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Έλληνίδες για σκλάβες, που την εποχή του Μιχαήλ του Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο τουρκικό αυτό λαό.
Δύο φορές έγινε στην παγκόσμια ιστορία η αναστήλωση των ιερών εικόνων, και τις δυο φορές την αναστήλωση, την έκαναν δύο γυναίκες. Μια πολύ ηθική γυναίκα, κράτησε όρθια την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Καταλυτικό ρόλο στην αποκατάσταση, των Ιερών Εικόνων εικόνων, και την σωτηρία της αυτοκρατορίας, διαδραμάτισε η Ειρήνη, η Αθηναία.
Για αυτό διαχρονικά θα πρέπει ανάλογα με την ηθική, την παιδεία, και τις ικανότητες τους, όλες οι γνήσιες Ελληνίδες να έχουν σημαντικούς ρόλους, και θέσεις.Τα επιτεύγματα της αυτοκράτειρας Ειρήνης, έφεραν το γυναικείο φύλο στο απόγειο του.
Εκείνη την εποχή, που ανέβηκε στον θρόνο, η Ειρήνη, υπήρχαν αρκετοί γενναίοι και έξυπνοι άνδρες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών, για να προστατέψουν την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις δεν επέτυχαν να αποκαταστήσουν την λατρεία των Ιερών Εικόνων. Ότι δεν έκαναν πολλές χιλιάδες γενναίοι-ήρωες Έλληνες στρατιωτικοί, το κατόρθωσε μια γυναίκα, η Αυγούστα Ειρήνη. Το επίτευγμα της Ειρήνης δεν ήταν καθόλου τυχαίο, καθώς υπήρχε υψηλότατο θρησκευτικό υπόβαθρο, ενώ μας δείχνει το πόσο ηθικές και θεοσεβούμενες ήταν τότε όλες οι Ελληνίδες, ώστε να είναι σε θέση να επιτύχουν θαυμαστά πράγματα, και παράλληλα σωτήρια για το Ελληνικό έθνος. Δεν ήταν από σύμπτωση η Ελλάδα, κατά την μεσαιωνική εποχή, στην κορυφή του κόσμου, καθώς τα θεμέλια του έθνους τα οποία είναι οι ηθικές γυναίκες, και οι γυναίκες με παιδεία αποτελούσαν, την συντριπτική πλειοψηφία.
Οι ενέργειες της αυτοκράτειρας Ειρήνης, μας δείχνουν το τεράστιο ηθικό και πολιτιστικό υπόβαθρο και ότι ακόμη και οι άνθρωποι οι οποίοι υπέπεσαν σε σφάλματα, η αμαρτήματα, ήταν σε θέση να κάνουν πάρα πολύ σημαντικά πράγματα για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
Σημαντικό είναι ότι μέσα από την Χριστιανική ηθική η Αυγούστα Ειρήνη, και οι περισσότερες γυναίκες, βίωσαν πιο έντονα τα θρησκευτικά συναισθήματα, από τους άνδρες, με αποτέλεσμα μια γυναίκα και μόνον, να είναι σε θέση να δώσει τέλος στον πιο θανατηφόρο εμφύλιο όλων των εποχών για το Ελληνικό έθνος.
Οι περισσότερες Ελληνίδες γυναίκες εκείνη την εποχή ήταν εικονόφιλες. Αυτό είναι ένα ακόμη ενδεικτικό στοιχείο. Σε αυτό τον πιο σημαντικό ρόλο, έπαιξε η ορθή-πίστη στον Σωτήρα-Ιησού Χριστό, η μονογαμία εφ όρου ζωής, και οι κατά φύσιν ερωτικές πράξεις, των γυναικών αυτών. Κοινά χαρακτηριστικά όλων εκείνων των γυναικών ήταν η ισχυρή πίστη, η μοναγαμία και τα χρηστά ήθη. Η Ειρήνη διακρινόταν για την ηθική, την παιδεία και την μεγάλη ομορφιά της. Όλα αυτά τα στοιχεία ήταν απαραίτητα για να γίνει μια γυναίκα αυτοκράτειρα κατά τον Μεσαίωνα, στην κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου.
Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με την πρώτη και καταλυτική αναστήλωση των εικόνων, που θεσπίστηκε από την Ζ Οικουμενική σύνοδο. Με αυτήν την ενέργεια της έσωσε την Ορθοδοξία και την αυτοκρατορία από βέβαιο αφανισμό. Μετά τον θάνατο του βασιλιά Λέοντα η Ειρήνη ανέλαβε την κηδεμονία του δεκάχρονου Κωνσταντίνου ΣΤ΄.
Ήταν εικονόφιλη ενώ είχαν βρεθεί και εικόνες στο προσκέφαλο της. Τότε ο αυτοκράτορας πεθερός της ο Κωνσταντίνος ο Ε, την επέπληξε σφοδρότατα, και διέκοψε κάθε επαφή μαζί της. Λίγες μέρες μετά την ανάρρηση του γιου της στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό θρόνο, εξουδετέρωσε μία απόπειρα εικονομάχων αρχόντων να ανεβάσουν στον θρόνο τον ετεροθαλή αδελφό του Λέοντα Δ΄, τον καίσαρα Νικηφόρο. Μετά από αυτό η βασίλισσα υποχρέωσε όλους τους γιους του Κωνσταντίνου Ε΄, να περιβληθούν το ιερατικό σχήμα.
Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από την Ειρήνη είχε αρχίσει η προσπάθεια γiα την αποκατάσταση των εικόνων. Τον Αύγουστο του 784, ο πατριάρχης Παύλος παραιτήθηκε, επικαλούμενος τύψεις συνειδήσεως γιατί συνέπραξε με εικονομάχους βασιλείς. Νέος πατριάρχης εξελέγη ο λαϊκός μέχρι τότε Ταράσιος, γραμματέας της Ειρήνης, ο οποίος αποδέχθηκε την εκλογή, υπό τον όρο σύγκλησης οικουμενικής συνόδου, η οποία και αποφασίστηκε. Η νέα σύνοδος ορίστηκε να αρχίσει τις συνεδριάσεις της στις 17 Αυγούστου του 786 στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Αστάθμητος παράγοντας, υπήρξαν οι εικονομάχοι στρατηγοί, και ο Ελληνικός-αυτοκρατορικός στρατός, που εμφορούνταν από εικονομαχικό πνεύμα. Οι εικονομάχοι στρατηγοί αντέδρασαν βίαια και ματαίωσαν τις εργασίες της συνόδου. Όλοι αυτοί οι στρατιωτικοί ήταν πιστοί στον Κωνσταντίνο τον Ε, τον οποίο λάτρευαν ως ημίθεο για τις επιτυχίες του εναντίον των Βουλγάρων και των Αράβων.
Η ΠΑΝΕΞΥΠΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑ.
Τότε η Ειρήνη έστειλε τον Σταυράκιο στην Θράκη, για να στρατολογήσει νέο στρατό, από εικονολάτρες Χριστιανούς. Έπειτα διακήρυξε την ανάγκη εκστρατείας ολοκλήρου του αυτοκρατορικού στρατού εναντίον των Αγαρηνών. Η βασίλισσα πήρε μαζί της τα καλύτερα τάγματα της βασιλικής φρουράς, και βγήκε από την Πόλη για να περάσουν δήθεν στην Ασία, αυτή, η αυλή και τα τάγματα.
Εκεί αφόπλισε τα εικονομαχικά στρατεύματα, με την πρόφαση ότι θα περάσουν απέναντι να συζητήσουν τις λεπτομέρειες, για το πως θα “ηγηθεί” στην εκστρατεία ενάντια στους Άραβες. Τελικά χιλιάδες γενναίοι στρατιώτες, έπεσαν θύματα της ακαταμάχητης γοητείας, και της ηθικής, της Ελληνίδας βασίλισσας. Την ίδια ώρα ο στρατός του Σταυράκιου έμπαινε στην Πόλη, από τις πύλες της Θράκης. Τα πιστά στην εικονομαχία τάγματα διατάχτηκαν να διαλυθούν. Με αυτόν τον τρόπο σταμάτησε την αιματοχυσία και τον πιο επικίνδυνο εμφύλιο στην Ελληνική ιστορία, ο οποίος απειλούσε με αφανισμό την αυτοκρατορία (Imperium Rōmānum). Παρά την διάλυση του εικονομαχικού στρατού, ο τόπος και ο χρόνος δεν θεωρήθηκαν κατάλληλοι για την συνέχιση των εργασιών της συνόδου και οι συνεδριάσεις της έγιναν στην Νίκαια της Βιθυνίας τον Μάιο του 787.
Η εικονόφιλη παράταξη επικράτησε πλήρως. Καταλύθηκε το κύρος της μέχρι τότε θεωρουμένης ως Ζ΄ Οικουμενικής συνόδου της Ιέρειας του 754, και αποφασίστηκε η αναστήλωση των εικόνων. Η Ειρήνη υπήρξε μία από τις πιο δυναμικές προσωπικότητες του μεσαίωνα μαζί με την Άννα Κομνηνή, την Ευδοκία-Αθηναΐς και την Υπατία. Σε όλη της την ζωή παρέμεινε μονογαμική, ηθική, εκκλησιαζόνταν συνεχώς, έκανε σημαντικό, φιλανθρωπικό έργο και ανέγειρε ναούς.
Μέσα από όλα αυτά άντλησε τις δυνάμεις, για να κρατήσει όρθιο τον Ελληνισμό-Ορθοδοξία, στην πιο κρίσιμη ιστορική στιγμή μετά την Περσική επίθεση εναντίον της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επί βασιλέως Ηρακλείου. Στα αρνητικά της Ειρήνης οι ενέργειες εναντίον του παιδιού της, του Βασιλιά Κωνσταντίνου του έκτου, κατόπιν παροτρύνσεων των αλλοδαπών συμβούλων της. Μόλις απεβίωσε ο Λέων η βασίλισσα Ειρήνη ως Χριστιανή, είχε σαν πρώτο και μοναδικό στόχο την αποκατάσταση των εικόνων, ειδικά μετά από τον απίστευτο και τραγικό εμφύλιο, τον οποίο έζησε. Ένας εμφύλιος, ο οποίος κατέστρεφε πάρα πολύ άσχημα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος σε πνευματικό, ηθικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο.
ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΓΑΝΙΣΤΩΝ ΠΕΡΙ “ΕΡΒΡΑΙΚΗΣ” ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
Οι παγανιστές, κατηγορούν ψευδός την Ελληνίδα, Ειρήνη, ότι ονομαζόταν Σαραντάπηχου. Το Σαραντάπηχος είναι Εβραϊκό όνομα. Σαραντάπηχος ονομαζόταν, ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα, υπήρξε και αυοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ, του Ίσαυρου. Η αυτοκράτειρα Ειρήνη, η Αθηναία σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν Εβραία όπως την κατηγορούν ψευδός. Εάν ήταν Σημιτικής καταγωγής, δεν θα έκανε την αποκατάσταση των εικόνων, μέσα από την Ζ οικουμενική σύνοδο. Επίσης εάν ήταν “Σημιτικής καταγωγής”, δεν θα την ανέτρεπαν από την εξουσία, οι Σημιτικής καταγωγής αξιωματούχοι, της πολιτικής αριστοκρατίας Κωνσταντινουπόλεως. Το επώνυμο της, δεν ήταν Σαραντάπηχου, όπως ισχυρίζονται ψευδέσταστα, οι πανάρχαιοι εχθροί των Ελλήνων, οι Φοίνικες-Σημίτες παγανιστές δωδεκαθειστές. Ότι έχει σχέση με τον Χριστό, τον Πλάτωνα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το καταδιώκουν και το συκοφαντούν οι Σημίτες, και όλοι οι άλλοι εωσφορικοί λαοί. Ήταν τόσο πιστή Ελληνίδα-Χριστιανή η Ειρήνη, η οποία για να αποκαταστήσει την λατρεία των εικόνων, έθεσε σε σοβαρότατο κίνδυνο την υπόσταση της Ελληνικής-Ρωμαίκής αυτοκρατορίας.
Μετά τον θάνατο του συζύγου της, η Ειρήνη, σταδιακά απομονώθηκε, από το προσωπικό της περιβάλλον, και είχε επαφές, μόνον με τους δύο ευνούχους, οι οποίοι ήταν οι προσωπικοί της σύμβουλοι. Δυστυχώς η αυτοκράτειρα Ειρήνη έπεσε θύμα των αλλοδαπών βασιλικών συμβούλων, με κατάληξη να τυφλώσει το παιδί της. Μετά την Ζ οικουμενική σύνοδο, οι Σημίτες της πολιτικής αριστοκρατίας είχαν ως αποκλειστικό σκοπό να ανατρέψουν, την Ελληνίδα βασίλισσα Ειρήνη, από τον Ρωμαϊκό θρόνο. Την ανατροπή της Ειρήνης, την επιθυμούσαν για να επαναφέρουν την εικονομαχία, και την απαγόρευση της λατρείας των ιερών εικόνων. Παράλληλα ήθελαν να εκδικηθούν την Ελληνίδα Ειρήνη, και να την καταστρέψουν σε όλα τα επίπεδα, διότι αναστήλωσε της ιερές Εικόνες. Συνεπώς οι αλλοδαποί σύμβουλοι της Ειρήνης είχαν διπλό σκοπό. Σε περίπτωση που οι δύο ευνούχοι σύμβουλοι της Ειρήνης, δεν θα είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα προωθούσαν παράλληλα το εναλλακτικό σχέδιο με την Γερμανία και τον γάμο με τον Καρλομάγνο. Τελικά επέτυχαν να την ανατρέψουν από τον Αυτοκρατορικό θρόνο. Αμέσως μετά την εξόρισαν στην νήσο Λέσβο. Εκεί έζησε δέκα χιλιόμετρα, έξω από την πρωτεύουσα του νησιού, την Μυτιλήνη, για δέκα μήνες, καθώς απεβίωσε από τις κακουχίες, και την εγκατάλειψη, σε ηλικία 51 ετών. Όλους εκείνους τους μήνες επαιτούσε στην γύρω περιοχή, και με τα χρήματα που συγκέντρωσε, έχτισε το πρώτο κατά σειρά, μοναστήρι στις Καρυές.
Η αυτοκράτειρα Ειρήνη και η Θεοδώρα αναστήλωσαν της ιερές εικόνες. Διαχρονικά οι κόρες Χριστού, είναι ευλογία για την Ελλάδα, είναι ευλογία για την κοινωνία, και το έθνος. Είναι απολύτως βέβαιον ότι η Θεοδώρα είχε ως πρότυπο της, την Ειρήνη. Άλλωστε η Ειρήνη έφυγε από την ζωή το 803 μ.Χ., και η Θεοδώρα το 843 μ.Χ., έκανε την δεύτερη και οριστική αποκατάσταση των ιερών εικόνων. Είναι δεδομένο ότι η επιρροή και τα επιτεύγματα της Ειρήνης ήταν πάρα πολύ έντονα. Η Θεοδώρα ως θαυμάστρια της Ειρήνης, και πιστή Χριστιανή, επικύρωσε τα πρακτικά από την Ζ οικουμενική σύνοδο, την οποία είχε συγκαλέσει η Ειρήνη και αποκατέστησε για δεύτερη φορά στην ιστορία της ιερές εικόνες.
Η ΑΓΙΑ ΘΕOΔΩΡΑ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ.
Στην ανωτάτη φιλοσοφική σχολή της Βασιλεύουσας, γινόταν τα μαθήματα, όπως στην αρχαία Ελλάδα. Οι σπουδαστές έκαναν, μουσική, γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, κλπ.
Ο Βασιλιάς Θεόφιλος, ήταν γιος του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Β, από την λεγόμενη Αμοριανή η Φρυγική δυναστεία.
Ο Θεόφιλος είχε πολύ αξιόλογη παιδεία, και έμεινε ξακουστός για την Δικαιοσύνη του. Ήταν ίσως, ο πιο δίκαιος Έλληνας Αυτοκράτορας, μετά από τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών, τον Ιερό Βασίλειο τον Β.
Η Αγiα ως επίτροπος του ανήλικου γιου της (Μιχαήλ Γ΄), συγκάλεσε σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επικύρωσε τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, βάζοντας τέλος στην πνευματική διαμάχη, και στους διωγμούς των Ορθοδόξων από τους αιρετικούς εικονομάχους.
Την πρώτη Κυριακή των νηστειών, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Εκκλησία εορτάζει την αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, η οποία σήμανε το τέλος τις πιο τρομερής εμφύλιας διαμάχης στην Ελληνική ιστορία.
Ο βασιλιάς Θεόφιλος ήταν εικονομάχος, και συνέχισε την πολιτική των προκατόχων του, με απαγορεύσεις και διώξεις κατά των Oρθοδόξων.Αντίθετα η σύζυγος του, η αυτοκράτειρα Θεοδώρα παρέμεινε, πιστή Oρθόδοξη Χριστιανή, και τιμούσε τις Άγιες Εικόνες, μαζί με τις κόρες της, κρυφά στους γυναικωνίτες του παλατιού. Με προσοχή και μυστικότητα, τελούσε τα θρησκευτικά της καθήκοντα.
Το 842 ο Θεόφιλος είχε αρρωστήσει σοβαρά από δυσεντερία.
Ήταν τόσο άσχημη η ασθένειά του ώστε οι γιατροί δε μπορούσαν να προσφέρουν καμιά βοήθεια στον αυτοκράτορα. Η ασθένεια είχε παραμορφωσεί το πρόσωπό του, και ο λάρυγγας του, είχε εξέλθει από το στόμα του. Η ευσεβής αυτοκράτειρα προσεύχονταν κρυφά τα βράδια, μπροστά στις εικόνες, και παρακαλούσε, τον Χριστό, να δείξει έλεος, και να βοηθήσει τον αυτοκράτορα-σύζυγό της. Ένα βράδυ είδε ένα φοβερό όνειρο, λαμπροφορεμένοι άγγελοι χτυπούσαν τον Βασιλιά Θεόφιλο.
Όταν έντρομη ξύπνησε άκουσε κραυγές από τον κοιτώνα του συζύγου της, ο οποίος έλεγε: “αλίμονο σε μένα τον άθλιο και δυστυχή, εξαιτίας των Αγίων Εικόνων, με χτυπάνε”.
Η Θεοδώρα εισήλθε στο δωμάτιο του Θεόφιλου, ξεχνώντας ότι είχε στα χέρια της, μια Εικόνα. Τότε ο Θεόφιλος πήρε την Εικόνα και την ασπάστηκε με δάκρια στα μάτια, παρακαλώντας τον Θεό να τον ελεήσει.
Το θαύμα έγινε, και θεραπεύτηκε. Η Θεϊκή επέμβαση, οδήγησε τον αυτοκράτορα Θεόφιλο να αλλάξει τακτική, απέναντι στους εικονολάτρες. Όταν απεβίωσε τον θρόνο, πήρε η Αυτοκράτειρα Θεοδώρα, η οποία ασκούσε την αντιβασιλεία, στην θέση του ανήλικου γιου της.
Η Πρώτη της ενέργεια, ήταν να αποκαταστήσει τις ιερές εικόνες, τις οποίες είχαν αφαιρέσει οι εικονομάχοι.
Η Αυγούστα απομάκρυνε, από τον πατριαρχικό θρόνο, τον εικονομάχο Ιωάννη, και τοποθέτησε τον Μεθόδιο. Επίσης διέταξε να απελευθερωθούν οι έγκλειστοι, και να ανακληθούν από τις εξορίες όλοι οι ορθόδοξοι ομολογητές εκείνης της εποχής.
Μόλις έγινε αυτοκράτειρα η Θεοδώρα, διόρισε τα αδέλφια της, στις πιο σημαντικές θέσεις, του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Ο Βάρδας έγινε Καίσαρας, και ο Πετρωνάς δομέστικος των σχολών. O Πετρωνάς αποδείχτηκε ικανός στρατηγός, και προστάτεψε την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Επίσης η αυτοκράτειρα άνοιξε τον δρόμο, για να έρθει ο μέγας Φώτιος, στον πατριαρχικό θρονο. Εν συνεχεία υπό τις οδηγίες του Φωτιου, ο Κύρριλλος και ο Μεθόδιος, πηγαίνουν στην Σερβία, για να εκχριστιανίσουν τους Σλάβους. Ο Μέγας πατριάρχης Φώτιος, ήταν πιθανόν ο πρώτος που είδε, ότι εκτός από τους Σέρβους, ότι έπρεπε να γίνουν Χριστιανοί και οι Ρώσοι, ώστε να μειωθούν με αυτόν τον τρόπο, οι πολλοί εξωτερικοί εχθροί, της αυτοκρατορίας.
Η Αγία Θεοδώρα, και ο αδελφός της, ο Καίσαρας Βάρδας, ίδρυσαν, την ανωτάτη πανεπιστημιακή, φιλοσοφική σχολή της Μαγναύρας. Εκεί διδασκόταν το μάθημα της φιλοσοφίας, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, που διδασκόταν στην αρχαία Ελλάδα, όπου οι σπουδαστές διδασκόταν, μουσική, γεωμετρία, αστρονομία, φιλοσοφία, φιλολογία.
Εάν οι Έλληνες Χριστιανοί, ήταν “ενάντια”, στην αρχαία Ελληνική παιδεία, δεν θα είχαν ανοιχτές, τις φιλοσοφικές σχολές, σε όλη την διάρκεια ζωής του Ρωμαϊκού κράτους.
Oι Έλληνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αγάπησαν πολύ τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ήταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους, για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά, όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους.
Αναμφισβήτητη και ιστορικά αποδεδειγμένη, είναι η επίδραση που άσκησαν οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι, ιστορικοί, όπως ο Αριστοκλής, ο Αριστοτέλης, ο Ηρόδοτος, ο Ισοκράτης κλπ, στους Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Οι Έλληνες- Ρωμαίοι ιστορικοί, άφησαν αξιόλογα επιστημονικά έργα. Υπήρξαν σπουδαίοι επιστήμονες, φιλόσοφοι, ρήτορες, ιστορικοί. Δυστυχώς όμως δεν εκτιμήθηκε όσο θα έπρεπε η προσφορά τους, στον πολιτισμό και την παιδεία, από τους Έλληνες τους μεσαίωνα, οι οποίοι προτιμούσαν να διαβάζουν τους αρχαίους κλασσικούς σοφούς ιστορικούς, ρήτορες, όπως ο Αριστοκλής, ο Αριστοτέλης, ο Ισοκράτης, ο Ηρόδοτος, ο Ξενοφώντας, ο Πλούταρχος, και να θαυμάζουν-επαινούν, σε δημόσιες συζητήσεις, με πολύ μεγάλη προγονική υπερηφάνεια τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων οι Ρωμαίοι-Έλληνες του μεσαίωνα, αποτελούσαν τους φυσικούς και πνευματικούς κληρονόμους. Δικαίως αισθάνονταν υπερήφανοι για το ένδοξο παρελθόν και για τα επιστημονικά επιτεύγματα της αρχαίας κλασικής περιόδου. Ενδεικτικά ήταν αυτά τα οποία έγραψε, ο στυλοβάτης της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. σε μία επιστολή του, προς τον σοφιστή Αβλάβιον: “Πυνθάνομαί σε σοφιστικής εράν, και το χρήμα είναι θαυμάσιον, οίον σοβαρόν φθέγγεσθαι, μέγα βλέπειν, βαδίζειν υψηλόν και μετέωρον, το λήμμα σοι φέρειν εκείσε εις Μαραθώνα και Σαλαμίνα, ταύτα δη τα ημέτερα καλλωπίσματα, και μηδέν εννοείν, ότι μη Μιλτιάδας και Κυναιγέρους και Καλλιμάχους τε και Τηλεμάχους, και πάντα εσκεύασθαι σοφιστικώς”. Πολύ σημαντικό ήταν, ότι μέσα από την μελέτη των αρχαίων ιστορικών, οι Έλληνες-Ρωμαίοι βρήκαν παραδείγματα γενναίων και ηθικών Ελλήνων ανδρών, ώστε να τα χρησιμοποιήσουν ως πρότυπα, για τους νέους εκείνων των αιώνων.
Ένα ακόμη ενδεικτικό δείγμα της αγάπης τους, ήταν η ανωτάτη φιλοσοφική σχολή Κωνσταντινουπόλεως, με πρυτάνεις-καθηγητές, τον Στέφανο τον Αλεξανδρινό, τον Ιωάννη Γραμματικό, τον Λέοντα τον Μαθηματικό, τον Μέγα Φώτιο και πολλούς άλλους. Σημαντική συνεισφορά, στην ανωτάτη φιλοσοφική σχολή, είχαν ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος και η Αυγούστα-Αγία Ευδοκία.
Το φαινόμενο του δωδεκαθέου, είναι πολύ επικίνδυνο, καθώς αποτελεί πρόκληση για την πνευματική υγεία των πιστών μας, την οποία υπηρετεί εδώ και αιώνες η αρχαία Ελληνική παιδεία, και η Ορθοδοξία. Στοχεύουν και επιθυμούν, αρχικά την πνευματική άλωση της Ελλάδος.
Την σύγχρονη εποχή, οι νεοπαγανιστές έφτασαν στο σημείο να απαιτούν, να φύγουμε από την Ελληνική επικράτεια, διότι θεωρούμαστε από εκείνους, “στρατός κατοχής” της Ελλάδας, την οποία θεωρούν δική τους πατρίδα. Σε επίσημη ανακοίνωσή τους διαβάζουμε: «Η πλήρης απελευθέρωση του πραγματικού Ελληνικού Έθνους είναι μια υπόθεση που εκκρεμεί» (Ιστοσελίδα Υ.Σ.Ε.Ε.). “Σκοπός των Ελλήνων είναι να απελευθερωθεί η Ελλάς από την χριστιανική κατοχή”. Είμαστε για αυτούς, οι “δολοφόνοι” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού.. “Οι δολοφόνοι των Ελλήνων. Διαδίδουν πως «ουδεμία σχέση υπάρχει μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού» και πως η αποκάθαρση της Ελλάδος από το χριστιανικό “μίασμα” είναι ο κύριος στόχος τους.
Τά δεκάδες περιοδικά, πού κυκλοφοροῦν σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα, οἱ τηλεοπτικές καί ραδιοφωνικές τους συνεντεύξεις, καί ἐκπομπές, καί οἱ δαιδαλώδεις ἰστοσελίδες τους στό διαδίκτυο, βρίθουν ἀνείπωτων συκοφαντιῶν, χυδαίων ὕβρεων κατά τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡμῶν τῶν χριστιανῶν καί τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ἀρκετές φορές ἔχουν φιλοξενηθεί σχετικά ἄρθρα, τά ὁποῖα ἀναφερόταν στό ὑβρεολόγιο, τήν λασπολογία, τήν ἐπιστημονική καί την ἱστορική κακοποίηση, από την πλευρά των παγανιστών.
Ἡ πλέον ἀπαράδεκτη συκοφαντία κατά τῆς Ορθοδοξίας, εἶναι αὐτή τῆς δῆθεν μή «συμβατότητας» τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τόν Ἑλληνισμό! Τονίζουν μέ ἔμφαση καί πάθος πώς ὁ Χριστιανισμός εἶναι «ἑβραιογενής αἵρεση», ἡ ὁποία δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τήν «ἑλληνική κοσμοθέαση». Ὁ Χριστιανισμός πρεσβεύει, κατ’ αὐτούς τόν «ἄγριο, κακοῦργο, δυνάστη καί βλοσυρό θεό τῆς ἐρήμου» τόν «Γιαχβέ», τοῦ ὁποίου «ἡ δουλόφρων πίστη σέ ἐκεῖνον», δέν ταιριάζει μέ τήν «ἐλευθεροφροσύνη τῶν Ἑλλήνων». Διαδίδουν πώς ἡ ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, στούς πρώτους χριστιανικούς αιῶνες, δέν εἶναι προϊόν ἐλεύθερης ἐπιλογῆς τῶν πρώην ἐθνικῶν Ἑλλήνων, ἀλλά ἀποτέλεσμα «βίας, σφαγῶν καί συστηματικῆς γενοκτονίας»! Ὑποστηρίζουν μάλιστα μέ στόμφο πώς ὁ Ἑλληνισμός «βρίσκεται σέ κατοχή ἐδῶ καί 1600 χρόνια», «ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό δικτατορεῦον δόγμα, μιά ἀλλότρια θρησκεία, ξένη πρός τόν Ἑλληνισμό, ἡ ὁποία καταπιέζει τούς Ἕλληνες»! Πραγματικά ἀπίστευτα πράγματα!
Οἱ Ἕλληνες, κατ’ αὐτούς «ἔχουν δική τους θρησκεία, τοῦ δωδεκαθέου, τήν μόνη ἑλληνική, ἡ ὁποία γεννήθηκε στήν Ἑλλάδα, ὡς προϊόν ὑψηλῆς συλλήψεως». Ἡ ἀναβίωσή της ὑποστηρίζουν ὅτι «θά ἀπαλλάξει τόν Ἑλληνισμό ἀπό τήν ἑβραιοχριστιανική καταπίεση καί θά τόν ξαναβάλει στήν τροχιά προόδου»!
Ο φανατισμός, ἡ ἡμιμάθεια καί προπαντός ἡ ἐμπάθεια πρός τόν Χριστιανισμό δέν τούς ἀφήνει νά δοῦν μέ ξεκάθαρο μάτι, τήν οἰκτρή πλάνη τους. Ἄς πάψουν πιά νά ὁμιλούν γιά «ἑλληνική» ἀρχαία θρησκεία καί γιά «ξενική» χριστιανική θρησκεία. Ἄς ἀνοίξουν τά μυωπικά πνευματικά τους μάτια γιά νά διαπιστώσουν ὅτι (οἱ περισσότεροι τουλάχιστον ἀπό αὐτούς), εἶναι ἀκούσια ὄργανα τοῦ διεθνοῦς ἀποκρυφισμοῦ, τῆς Νέας Ἐποχῆς (New Age), τῆς «ὁποίας ἐξυπηρετοῦνται τά καταχθόνια σχέδια μέ τόν καλλίτερο τρόπο, μέ τήν ἀναβίωση τῶν αρχαίων παγανιστικῶν θρησκειῶν. Γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἄς συγκρίνουν τίς «θρησκευτικές» ἀρχές τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς θρησκείας τοῦ δωδεκαθέου καί θά διαπιστώσουν μιά καταπληκτική ταυτότητα! Πάντως ὡς πρός τήν «ἑλληνικότητα» τῆς ἀρχαίας θρησκείας προσπαθοῦν νά πείσουν μόνο τόν ἑαυτό τους.
Η Αγία μας Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία καθόρισε, ως όφειλε, επακριβώς τα όρια της αλήθειας και της πλάνης, διότι πιστεύει ότι η αλήθεια είναι συνώνυμη με τη σωτηρία. Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων περιχαρακώνουν την βιβλική αλήθεια και την αυτοσυνειδησία της Εκκλησίας μας, ώστε να αποτελούν την αλάνθαστη πυξίδα πλεύσης του νοητού σκάφους της ως τα έσχατα της ιστορίας.
Μελετώντας με προσοχή το «Συνοδικό» Της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, το οποίο διαβάζεται την Κυριακή της Ορθοδοξίας στους ναούς, κατά την τελετή της περιφοράς των Ιερών Εικόνων, μπορούμε να δούμε ξεκάθαρα τη μέριμνα των Πατέρων να καθαρθεί η πίστη της Εκκλησίας από περιρρέουσες ιδέες του παρελθόντος, τις οποίες κάποιοι αναμίγνυαν με την διδασκαλία Της, με στόχο να επικρατεί σύγχυση στους πιστούς.
Κάποιοι, όμως περίεργοι τύποι, τα τελευταία χρόνια, που αρέσκονται να παριστάνουν τους «ελληναράδες», ασκούν σκληρή κριτική κατά των «όρων» της αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ότι δήθεν μέσω αυτών …υβρίζεται ο Ελληνισμός, επειδή απορρίπτονται από αυτή ορισμένες δοξασίες των αρχαίων προγόνων μας ως αντίθετες με τη χριστιανική διδασκαλία! Δεν κάνουν όμως τον κόπο να μελετήσουν, τι είδους δοξασίες είναι αυτές και την αντιφατικότητα και το ξεπερασμένο τους, ακόμη και στην αρχαία Ελλάδα.
Αναφέρουμε ως παραδείγματα τις δοξασίες της προΰπαρξης των ψυχών και της αϊδιότητας του κόσμου, τις οποίες η πλειοψηφία των αρχαίων σοφών (π.χ. σοφιστές, επικούρειοι, κλπ) τις απέρριπτε, αν και είχαν διατυπωθεί από μεγάλους σοφούς (π.χ. Πλάτων). Την ύπαρξη και κατά συνέπεια την προΰπαρξη της ψυχής την είχαν απορρίψει οι περισσότεροι των αρχαίων φιλοσόφων. Η δοξασία περί της αιωνιότητας του υλικού κόσμου, αν και είχε διατυπωθεί από ορισμένους φιλοσόφους (υλοζωιστές), εν τούτοις την απέρριψαν πάμπολλοι άλλοι σοφοί, όπως οι νεοπλατωνικοί, διότι ερχόταν σε κραυγαλέα αντίθεση με την πίστη τους στο «Ένα», την πρωταρχική, κατ’ αυτούς, «άυλη» αρχή του κόσμου! Έστω επίσης οι αρχαιοελληνικές πίστεις στην ειμαρμένη καθώς και η πίστη στη «θεότητα» των άστρων των στωικών, όχι μόνο απορρίφτηκαν από την πλειοψηφία των αρχαίων σοφών, αλλά πολεμήθηκαν με σφοδρότητα από τους ατομικούς φιλοσόφους, τον Αναξαγόρα, τον Καρνεάδη, τον Ίππαρχο, κ.α.
Εάν θέλουν να αποκαλέσουν κάποιους υβριστές και καταστροφείς των Ελλήνων, ας αρχίσουν να αναζητούν τους καταστροφείς του Ελληνισμού, από τους αρχαίους Έλληνες σοφούς, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους είχαν απορρίψει ότι θεωρούν οι σύγχρονοι “αρχαιολάτρες” ως ‘ελληνικό”. Ας αναζητήσουν από τους ίδιους τους σοφούς, οι οποίοι απέρριπταν τις απόψεις άλλων σοφών. Ας αποκαλέσουν πρώτα υβριστές και καταστροφείς των Ελλήνων τους σοφιστές και τους επικούρειους, οι οποίοι δεν δέχονταν και πολεμούσαν το ιδεοκρατικό σύστημα του Πλάτωνος. Ας αποκαλέσουν πρώτα τον Πλάτωνα (427-347 π. Χ.) υβριστή και καταστροφέα της Ελλάδος, και του Ελληνικού πνεύματος, διότι θεωρούσε μόνες πραγματικότητες τις αρχετυπικές ιδέες, τον δε υλικό κόσμο δήθεν αιώνιο των υλοζωιστών ως μη πραγματικό, ως αντικατοπτρισμό του ιδεατού κόσμου, ως «φάσμα των ιδεών»! Ας αποκαλέσουν υβριστές και καταστροφείς των Ελλήνων τους σοφούς και επιστήμονες (σχεδόν στο σύνολό τους), οι οποίοι δεν συμφωνούσαν με τα σκοταδιστικά διδάγματα της αρχαίας θρησκείας και τις δεισιδαιμονίες των ιερέων και καταδιώχτηκαν άγρια από αυτούς.
Είναι άλλωστε γνωστό, πως περισσότεροι από πεντακόσιοι γνωστοί σοφοί και επιστήμονες βρήκαν τραγικό θάνατο κατά τις εκκαθαρίσεις, που έκανε το ιερατείο, μέσω της πολιτικής εξουσίας, μόνο στην Αθήνα, με τις φρικτές «δίκες περί αθεΐας»! Ο Σωκράτης (469-399 π. Χ.), επειδή δίδασκε «καινά δαιμόνια», δηλαδή αλλότρια θρησκευτική πίστη από την κρατούσα, την δήθεν ελληνική, τον σκότωσαν. Τον Αριστοτέλη (384-322 π. Χ.), θέλησε να στηλιτεύσει τις δεισιδαίμονες πρακτικές του ιερατείου, και να αναιρέσει την πίστη στους ανύπαρκτους «θεούς» της αρχαίας θρησκείας, αναγκάστηκε να φύγει από την Αθήνα και να καταφύγει στην Χαλκίδα, προκειμένου να γλυτώσει την ζωή του. Ο μεγάλος Αίσωπος (6ος π. Χ. αιών), ο οποίος κατάγγειλε την απάτη της αρχαίας θρησκείας και την πρακτική των απατεώνων ιερέων του δελφικού «ιερού», και οι οποίοι τον δολοφόνησαν στον ανίερο εκείνο τόπο. Ο ελευθερόφρονας Αλκιβιάδης, οι ρήτορες Λεωγόρας και Ανδοκίδης, ο μεγάλος κυνικός φιλόσοφος Διογένης, (5ος π. Χ. αιών), διακωμώδησαν τα γελοία πνευματιστικά ελευσίνια μυστήρια. Ο σοφιστής Πρωταγόρας ( 480-411 π. Χ.), δίδασκε ότι το πραγματικό θείον είναι άγνωστο στους ανθρώπους και πως οι «θεοί» της αρχαίας θρησκείας ήταν ανύπαρκτοι, και γι’ αυτό τον καταδίωξαν άγρια οι ιερείς και έκαψαν τα «αιρετικά» βιβλία του στην αγορά της Αθήνας. Οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ως γνήσιοι Έλληνες (στην καταγωγή, στη σκέψη και στη νοοτροπία) και εν προκειμένω οι Πατέρες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, σκέφτηκαν και έπραξαν ελληνικά, εκφραζόμενοι σύμφωνα με τα πιστεύω τους ελεύθερα, απέκλεισαν κάποιες ιδέες από την επίσημη διδασκαλία της Εκκλησίας, οι οποίες δε συμφωνούσαν με Αυτήν. Σκέφτηκαν και έπραξαν όπως οι φημισμένοι πρόγονοί τους, οι οποίοι ήταν εκλεκτικοί, και όπως κάνουν οι Έλληνες στη διαχρονική μορφή του Ελληνισμού. Έπραξαν ό, τι έπρατταν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, οι οποίοι απέρριπταν ό, τι δε συμφωνούσε με τις δικές τους απόψεις. Τι το πιο φυσικό για πολιτισμένους, ορθά και ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους;
Θλιβερή εξαίρεση στη μακραίωνη παράδοσή μας είναι οι σύγχρονοι αρχαιόπληκτοι «αρχαιολάτρες» και άλλοι θιασώτες της θολής κουλτούρας, οι οποίοι πάσχουν από ανίατο μονισμό για την αρχαία Ελλάδα. Λες και οι αρχαίοι τους «διόρισαν αγροφύλακες» στα αθάνατα διαχρονικά τους κτήματα, τα οποία είναι κτήματα όλου του πολιτισμένου κόσμου και περισσότερο ημών των απογόνων τους! Υβριστής των αρχαίων προγόνων μας δεν είναι η Εκκλησία με τον απόλυτα δικαιολογημένο εκλεκτισμό Της, αλλά πραγματικοί υβριστές είναι όσοι βρίζουν τον διαχρονικό Ελληνισμό, όσοι αρνούνται την ιστορική ενότητά του και τον περιορίζουν χρονικά κατά τη δική τους υποκειμενική εκτίμηση. Εν προκειμένω, πραγματικοί και μάλιστα άθλιοι υβριστές είναι όσοι βρίζουν, με τη γνωστή ψυχοπαθολογική υστερία, την πίστη εκατομμυρίων νεοελλήνων, οι οποίοι σε πείσμα των υβριστών τους, βιώνουν το ελληνικό ιδεώδες ασύγκριτα γνησιότερα από εκείνους με την ορθόδοξη πίστη τους.
Σε αντίθεση με όλους τους σύγχρονους εικονοκλάστες του πραγματικού και διαχρονικού Ελληνισμού, μηδέ των «αρχαιολατρών» εξαιρουμένων, εμείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί, μετέχουμε της αλήθειας και ταυτόχρονα, ως έλληνες, μετέχουμε του ωραίου. Χάρη σ’ αυτές τις δύο σταθερές διαφέρουμε από όλους όσους έχουν μονοσήμαντες πίστεις και αναγάγουν τον μονισμό σε μονολιθικό δόγμα. Για τούτο έχουμε το προβάδισμα στην αληθινή πρόοδο και τον παγκόσμιο πολιτισμό και αναγκάζουμε τους άλλους να μας ακολουθούν! Ο εκλεκτισμός μας είναι το μεγάλο μας μυστικό για το ότι η Εκκλησία μας θριαμβεύει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια και μαζί Της θριαμβεύει και το γνήσιο ελληνικό πνεύμα, το οποίο χωρίς αυτή θα ήταν χαμένο, ίσως χωρίς ανάμνηση, κάπου στα έσχατα της αρχαιότητας, όταν ο Χριστιανισμός βρήκε να ψυχορραγεί τον Ελληνισμό και τον ανάστησε από το βέβαιο θάνατό του!
Κατά συνέπεια θα συνεχίσουμε, ως Χριστιανοί και ως Έλληνες, την αδιαίρετη διαχρονική μας παράδοση, να είμαστε εκλεκτικοί, εφαρμόζοντας το λόγο του Μ. Βασίλειου: «Οι μέλισσες δεν πετάνε σε όλα τα λουλούδια με τον ίδιο τρόπο. Κι όπου καθίσουν, δεν κοιτάνε να τα πάρουν όλα. Παίρνουν μονάχα όσο χρειάζεται στην δουλειά τους και το υπόλοιπο το παρατούν και φεύγουν. Το ίδιο και εμείς, εάν είμαστε φρόνιμοι. Θα πάρουμε απ’ αυτά τα κείμενα ο, τι συγγενεύει με την αλήθεια και μας χρειάζεται και τα υπόλοιπα θα τα αφήσουμε πίσω μας» (Μ. Βασιλείου: Προς τους Νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων»! Αυτός ο εκλεκτισμός μας είναι, και θα είναι, η ειδοποιός διαφορά μας με τους μονιστές και μονολιθικούς υβριστές μας, ως δήθεν υβριστές των Ελλήνων. Έχουμε ευτυχώς την ικανότητα να παίρνουμε ό, τι εκλεκτό και ωφέλιμο από το ανθρώπινο πνεύμα και να απορρίπτουμε ό, τι σαθρό και βλαβερό για τον άνθρωπο και τον πολιτισμό, αδιαφορώντας για τους γελοίους γρυλλισμούς των επικριτών μας!”
Επίσης απειράριθμα υπήρξαν τα εγκλήματά των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας θρησκείας, κατά των Ελλήνων. Το πολυποίκιλο αυτό θρησκευτικό μόρφωμα, ήταν η θανατηφόρα νόσος στο σώμα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά από το απώτερο παρελθόν, ως την εκπνοή του αρχαίου κόσμου. Δεν ήταν τυχαίο ότι ο αρχαίος Ελληνισμός ξεψυχούσε στους ύστερους χρόνους, μαζί με τη μοιραία θρησκεία του. Είναι ολοφάνερο πως η αρχαία θρησκεία συμπαρέσυρε στον τάφο της και τον Ελληνισμό, μαζί με τον πολιτισμό του και την ιστορία του! Είναι επίσης αποδεδειγμένο περίτρανα πως ο ημιθανής Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό, νεκραναστήθηκε στην κυριολεξία, ενώ η αρχαία θρησκεία εξέπνευσε οριστικά στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, κάτω από το βάρος του πρωτογονισμού και των εγκλημάτων της! Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι όψιμοι λάτρεις της να την ωραιοποιήσουν και να την παρουσιάσουν ως «λαμπρή θρησκεία», ως «απαύγασμα υψηλού πολιτισμού», ως «τη γενεσιουργό αιτία του πολιτισμικού θαύματος της αρχαίας Ελλάδος», τους είναι αδύνατον να αποσιωπήσουν τον εμφανή πρωτογονισμό της, την απίστευτη δεισιδαιμονία που καλλιεργούσε στο λαό, και το χειρότερο τα απειράριθμα εγκλήματά της κατά των Ελλήνων και κατά του Έθνους. Με φτηνούς και πολλές φορές γελοίους τρόπους προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα μύρια εγκλήματα, τουλάχιστον όσα έχουν καταγραφεί από την ιστορία, κατά των σοφών και των επιστημόνων από τα σκοταδιστικά ιερατεία, καθ’ όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας, με αποκορύφωμα τις φρικτές διώξεις των σοφών και των επιστημόνων στην Αθήνα (δίκες και καταδίκες «περί αθεΐας») και τη θανάτωση περισσοτέρων από πεντακοσίων φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, καλλιτεχνών, ποιητών κλπ.
ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ :
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.
* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.
Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :
Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.
