Κάρλος Ζέκα, ένας πετυχημένος ποδοσφαιριστής, ένας άνθρωπος με δυνατή ψυχή και ελληνική καρδιά

«Όταν άκουσα ως παίκτης της Ελλάδας τον εθνικό ύμνο, ένιωθα πως είναι ο δικός μου. Ένιωθα και νιώθω Έλληνας. Όλοι έπαθαν… πλάκα που ήξερα τα λόγια.
Ήταν μία στιγμή που σκέφτηκα τον πατέρα μου, γιατί τον έχασα από τα ναρκωτικά όταν ήμουν δέκα ετών.
Το έμαθα πριν από ένα παιχνίδι. Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν για την μαμά μου. Την είδα να κλαίει. Κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχαν χωρίσει από όταν ήμουν πέντε χρονών αλλά είχαν εξαιρετική σχέση. Δεν είχε το κουράγιο να μου το πει. Μου το είπε ένας φίλος της. Άρχισα να φωνάζω, να λέω ”δεν το πιστεύω, όχι δεν το πιστεύω”. Έκλαιγα αλλά είπα στην μαμά του πως θα βγω έξω και θα πάω να παίξω κανονικά. Μέχρι να φτάσω στο γήπεδο, έκλαιγα. Όλη την ώρα, μέσα στο λεωφορείο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Έμαθα πολλά από αυτή την κατάσταση. Δεν θα ήθελα να είναι έτσι, ήταν πολύπλοκο αλλά σίγουρα μου έδειξε πολλά πράγματα για την ζωή από πολύ μικρή ηλικία.
Ήθελα να μείνω στον Παναθηναϊκό αλλά η ομάδα είχε ανάγκη από τα χρήματα. Οι απολαβές που μου πρότειναν στην Κοπεγχάγη ήταν αρκετά πιο υψηλές, μου έδιναν και τετραετές συμβόλαιο και κάπως έτσι έγινε αυτή η μεταγραφή.
Αν μου δοθεί η ευκαιρία θα ήθελα να κλείσω την καριέρα μου στον Παναθηναϊκό, δεν θα ήθελα να γυρίσω στην Πορτογαλία».
Κάρλος Ζέκα, ένας πετυχημένος ποδοσφαιριστής, ένας άνθρωπος με δυνατή ψυχή και ελληνική καρδιά!