“Τα κλειδώματα καταστρέφουν την Οικονομία αλλά και την Υγεία”

Έχουμε αποδείξει ως κόμμα πως μας ενδιαφέρει να είμαστε εποικοδομητικοί για τη χώρα – υπηρετώντας την κοινή λογική και τίποτα άλλο.

Δεν πρέπει να ξεχνάει ο υπουργός ανάπτυξης  πως υπερψηφίσαμε το αναπτυξιακό του νομοσχέδιο που βρήκαμε θετικό, επίσης αυτό για τα σήματα που συμπεριέλαβε τις παρατηρήσεις μας, αλλά και πολλά άλλα – ενώ ελπίζουμε να μας επιτρέπει να εκφράζουμε τις φιλελεύθερες, αλλά σε καμία περίπτωση νεοφιλελεύθερες απόψεις μας.   

Στο θέμα της ύφεσης τώρα που αναφέρθηκε, στο τρίτο τρίμηνο είμαστε η τελευταία χώρα όσον αφορά την Ευρωζώνη, ενώ σε ολόκληρο το 2020 η 4η χειρότερη, με βάση όμως τις εκτιμήσεις της Κομισιόν του Φθινοπώρου του 2020.

Αφενός μεν οι άλλες χώρες είχαν στο παρελθόν ανάπτυξη, ενώ εμείς σωρευτική ύφεση της τάξης του 25%, αφετέρου η πανδημία ήταν κατά πολύ πιο έντονη και στις τρεις, οπότε δεν δικαιολογούμαστε καθόλου.

Ανεξάρτητα όμως από την ύφεση που ελπίζω να μην ήταν τόσο βαθιά, σημειώνοντας πως έχουμε μάλλον τον υψηλότερο αποπληθωρισμό στην Ευρώπη.

Σε σχέση τώρα με την κακοδιαχείριση της κρίσης, η οποία προκάλεσε αυτά τα τεράστια ελλείμματα, είναι περιττό να υπενθυμίσω το ανεξέλεγκτο άνοιγμα των συνόρων μας χωρίς τεστ και με λάθος λογισμικό, καθώς επίσης τον εκβιασμό μας για το άνοιγμα τους από την TUI, μέσω της γερμανικής κυβέρνησης.

Μέτρα στήριξης πάντως με δανεικά, σε τέτοια τεράστια έκταση, χωρίς να επιδοτείται καν η παραγωγή και η εργασία, αλλά το απρογραμμάτιστο κλείδωμα χωρίς λόγο, η κατανάλωση και η ανεργία, δεν θα συνιστούσα ποτέ – ενώ μου είναι ακατανόητο το ότι πιστεύει ο υπουργός ανάπτυξής σε μία τέτοια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, όταν στο παρελθόν ήταν υπέρμαχος της πολιτικής των μνημονίων που είναι ακριβώς η αντίθετη.

Εάν αντί να σπαταλάει τόσα χρήματα η κυβέρνηση κατασκεύαζε έγκαιρα τις ΜΕΘ που έχει ανάγκη το σύστημα υγείας μας, με πολύ λιγότερα, δεν θα είχαμε οδηγηθεί σε τόσο καταστροφικά, αλλεπάλληλα κλειδώματα.

Τα κλειδώματα καταστρέφουν τόσο την Οικονομία, όσο και την Υγεία ευρύτερα.

Λανθασμένο είναι το τουριστικό μας μοντέλο. Για παράδειγμα σε σύγκριση με την Πορτογαλία που έχει μεν επίσης μεγάλη εξάρτηση από τον τουρισμό, αλλά το μοντέλο της είναι ποιοτικό – με την έννοια πως δεν στηρίζεται στις υψηλές αφίξεις, αλλά στα υψηλότερα έσοδα ανά τουρίστα. 

Ο νεοφιλελευθερισμός που υποστηρίζει ο υπουργός υποδομών, δεν έχει καμία σχέση με το φιλελευθερισμό που υποστηρίζουμε εμείς – όπως φαίνεται ακόμη και από τον τομέα των κατασκευών που έχουν απομείνει μόλις 5 εταιρείες 7ης τάξης από 17 από παρελθόν. 

Ο φιλελευθερισμός δεν υποστηρίζει ούτε τα κρατικά μονοπώλια όπως ο σοσιαλισμός, ούτε τα ιδιωτικά μονοπώλια ή ολιγοπώλια όπως ο νεοφιλελευθερισμός, ούτε τις κρατικοδίαιτες ιδιωτικές επιχειρήσεις 

Το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας εκτός από την αδιάφορη ελίτ της, είναι πως συγκρινόμαστε πάντοτε με το χειρότερο και όχι με το καλύτερο – ενώ δεν τοποθετούμε ποτέ υψηλούς στόχους.

Δυστυχώς δε ο σημερινός νόμος, αντί να προάγει τη διαφάνεια, την επιδεινώνει – με πλήθος εξουσιοδοτήσεων στην κυβέρνηση για τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων, ερήμην του Κοινοβουλίου. 

Με τον τρόπο αυτό διαιωνίζει το σοβαρότατο μειονέκτημα της χώρας μας: την ύπαρξη μίας κρατικοδίαιτης και παρασιτικής επιχειρηματικής ελίτ, που μέσω των δημοσίων συμβάσεων, απομυζεί τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.