ΕΛΛΗΝΑΣ-ΗΡΩΑΣ ή ΡΩΜΙΟΣ-ΡΑΓΙΑΣ ;

Τα προβλήματα των Ρωμιών δεν ξεκίνησαν ούτε θα σταματήσουν με τις… μάσκες.

Ούτε θα τους τα λύσουν οι λακέδες που κυβερνούν ή έχουν κυβερνήσει (όπως έχει αποδειχθεί) και εναλλάσσονται διαρκώς…

Αλλά ούτε και οι υποψήφιοι ‘’σωτήρες’’ που θέλουν να κυβερνήσουν, ενόσω γνωρίζουν εκ των προτέρων πως θα είναι όμηροι της ‘’ελίτ’’ των τραπεζιτών και παγκόσμιων τοκογλύφων αν πρώτα δεν απαλλαγούν από αυτούς.

Μόνο η ‘’Ανάσταση’’ του Ελληνικού του Πνεύματός με συνέπεια την αλλαγή της νοοτροπίας του θα σώσει τον Ρωμιό και θα τον επαναφέρει σε ΈΛΛΗΝΑ.

Αυτό που χρειάζεται στον Ρωμιό είναι πιθανότατα κάποιου είδους (οδυνηρή; ) ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση.

Ένα αμείλικτο ξεσκέπασμα της υποκρισίας του, σε σημείο, ώστε να μην έχει πια πού να κρυφτεί.

Μία διαρκής και ανυποχώρητη υπενθύμιση (κάθε φορά που καταριέται την ‘’τύχη’’ του), ότι έχει αυτό που τού αξίζει -υπενθύμιση, η οποία να τον φέρνει διαρκώς αντιμέτωπο με την νοοτροπία του, τις συνέπειες των πράξεών του και με τις ευθύνες του.

Ένα ψυχολογικά ασφυκτικό καθρέφτισμα του εαυτού του, έτσι ώστε να τρέξει να απαλλαγεί απεγνωσμένα από αυτόν, αποβάλλοντας την ταμπέλα του ‘’Ρωμιού’’, της ‘’ρωμιοσύνης’’ που είναι ταυτίσιμη του ραγιαδισμού και να αναζητήσει μέσα του τον ΈΛΛΗΝΑ και τον ΕΛΛΗΝΙΣΜΌ !

Όμως για να πούμε και του στραβού το δίκιο, τα πράγματα ιστορικά δεν ήταν τόσο απλά για τον Ρωμιό …

Κατά την τελευταία χιλιετία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, δηλαδή στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας του Βυζαντίου και στην συνέχεια κατά την Οθωμανοκρατία, ο ‘’Ρωμιός – ραγιάς’’ κατέληξε να ξεχάσει την Ελλάδα, την Ελληνικότητά του και το ίδιο του το όνομα.

Το θεοκρατικό καθεστώς του Βυζαντίου, του επέβαλε με απίστευτη βίαιη κτηνωδία, (η οποία κατέληξε στο δεύτερο μεγαλύτερο ολοκαύτωμα της ανθρωπότητως, μετά το ολοκαύτωμα των ‘’Ινδιάνων’’ της Αμερικανικής ηπείρου), να απεχθάνεται τον Ελληνισμό και την ταυτότητα του ως Έλλην ως ‘’ενοχικό μανδύα’’ και να γίνει ‘’ρωμιός’’…

Η ΛΕΞΕΙΣ ‘’ΕΛΛΗΝ’’, ‘’ΕΛΛΑΣ’’, ‘’ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ’’, ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΑΝ ΕΠΙ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ!!!

Μέχρι και το 1821 και πολύ μετά από αυτό, η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος.

Η ‘’ρωμιοσύνη’’ τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων, τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά.

Στην ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι Ιουδαίοι, οι Βούλγαροι, οι Σλάβοι, οι Γότθοι, οι Αρμένιοι αλλά κι όλοι οι υπήκοοι αυτής της αχανούς πολυπολιτισμικής αυτοκρατορίας είχαν το δικαίωμα του εθνικού προσδιορισμού.

Όλοι πλην ενός!

Των Ελλήνων… και ο λόγος απλός…

Η λέξη και μόνο’’ Έλλην’’ ήταν το αντίθετο της δεσποτικής αυτοκρατορίας ενός ανθρώπου και ενός Θεού.

Αυτό δηλαδή που επέβαλε η μεσαιωνική τάξη πραγμάτων.

Επειδή όμως αυτός ο λαός δεν έπρεπε πλέον να φέρει το πανάρχαιο όνομά του, ονομάστηκε Ρωμιός!

Δηλαδή υπήκοος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και μόνο!

Χωρίς Όνομα, χωρίς Έθνος, χωρίς Ιστορία!

Όπως οι Ρωμαίοι μας απαγόρευσαν να έχουμε Έθνος έτσι αργότερα το παρέλαβαν και το συνέχισαν οι Οθωμανοί.

Οι Οθωμανοί θα χρησιμοποιήσουν το όνομα ‘’Ρωμιός’’ συνοδευόμενο από το επίθημα ‘’ραγιάς’’!!!

Δηλαδή έναν απλά υποταγμένο λαό…

Αργότερα που η διαφώτιση του 18ου αιώνα θα θυμίσει στον λαό αυτόν, την ιστορία του και την καταγωγή του, τότε αυτός ο λαός θα αποκτήσει και την δύναμη να επαναστατήσει, να αποκτήσει ξανά ταυτότητα.

Το όνομα των εξανθρωπιστών του κόσμου… των Ελλήνων!

Ο Κολοκοτρώνης θα μας το πει καθαρά και ξάστερα στην ομιλία του στην Πνύκα:

‘’Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετέφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς όπου κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποιους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποιαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε.

Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι.

Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία’’.

Κάποιοι θέλουν να δημιουργήσουν σύγχυση, πως δήθεν το όνομα Έλληνας δεν είναι και τόσο σημαντικό και πως έχουμε και άλλα ονόματα, Ρωμιός, Γραικός κλπ…

Όλα αυτά όμως λέγονται και γράφονται εκ του πονηρού…

Στην επανάσταση, Έλληνες (δηλ. Ήρωες) αποκαλούνταν μόνο όσοι σήκωσαν τα όπλα κατά των Τούρκων.

Στις 4 Αυγούστου 1821 οι ομογενείς της Οδησσού στέλνουν επιστολή στον Τσάρο για να βοηθήσει τους επαναστατημένους Ορθόδοξους Έλληνες.

Οι ίδιοι όμως υπογράφουν ‘’εν Οδησσώ σε σωσμένοι Γραικοί’’.

Αυτοί που είναι έξω από τον Αγώνα δεν τολμούν να ειπωθούν Έλληνες!

(Πηγή: Scholeio. Δημοσιεύθηκε τo 2012 στο blog ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ).

Στο όνομα της… ‘’ρωμιοσύνης’’ έχει στηθεί μια ολόκληρη ‘’βιομηχανία’’ με δημοσιεύσεις, άρθρα, Ιστορικά μυθιστορήματα, λογοτεχνήματα, μελέτες, ποιήματα, ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικές και κινηματογραφικὲς παραγωγές, εορτές, τελετές, εκδηλώσεις, μουσικές παραγωγές και ότι άλλο μπορεί να διαφημίσει και να ‘’πλύνει εγκεφάλους’’, παράγονται καθημερινά, κυκλοφορούν με αμείωτους ρυθμούς και έχουν διαποτίσει τα μυαλά και του τελευταίου ανθρώπου αυτής της χώρας.

Με αποτέλεσμα τα ονόματα ‘’Ρωμιός’’ και ‘’ρωμιοσύνη’’ που δεν διαφέρουν σε τίποτα από το ‘’ραγιάς’’ και ‘’ραγιαδοσύνη’’, να τα χρησιμοποιούν και να αυτοπροσδιορίζονται σήμερα οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με μεγάλη ευκολία και παραδόξως με… υπερηφάνεια…

Μπροστά σ’ ένα τέτοιο φαινόμενο, που όποιος μπορεί να το συνειδητοποιήσει μένει εμβρόντητος, διερωτάται κανείς:

Ποιο είναι το ελατήριο εκείνων που το δημιουργούν και το συντηρούν;

ΘΛΙΒΕΡΈ ΡΩΜΙΈ…

ΚΑΝΈΝΑΣ ΆΛΛΟΣ ΛΑΌΣ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ

ΔΕΝ ΠΈΤΑΞΕ ΤΟ ΌΝΟΜΆ ΤΟΥ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΆΡΕΙ ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΤΉ ΤΟΥ

ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΈΟΝ ΝΑ ΕΊΝΑΙ… ΥΠΕΡΉΦΑΝΟΣ ΓΙ’ ΑΥΤΌ…