Οι πόλεμοι του μπακαλιάρου

Γνωρίζατε ότι η Ισλανδία έχει εμπλακεί μια φορά σε πόλεμο με άλλη χώρα, και εδώ που τα λέμε δεν ήταν ακριβώς σύρραξη, και το σημαντικότερο δεν υπήρχαν θύματα. Η αντιπαράθεση με την Μεγάλη Βρετανία αφορούσε τα αλιευτικά δικαιώματα στο Βόρειο Ατλαντικό και κράτησε για περισσότερο από 80 χρόνια.
Η αλιεία ήταν πολύ σημαντική και για τις 2 χώρες και όσο τα αλιεύματα μειώνονταν, τόσο οι ψαράδες επέκτειναν τη ζώνη δράσης τους φτάνοντας συχνά σε ξένα χωρικά ύδατα.

Η ιστορία ξεκινάει το 1893 όταν η Δανία που είχε τον έλεγχο της Ισλανδίας τότε, επέβαλε αλιευτικό όριο 24 χιλιομέτρων γύρω από τις ακτές της Ισλανδίας, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στη Μεγάλη Βρετανία. Οι Βρετανοί ψαράδες εξακολουθούσαν να ψαρεύουν κοντά στις ακτές του απομακρυσμένου νησιού αλλά οι Δανοί αποφασιστικοί, τους εμπόδιζαν αποτελεσματικά προχωρώντας συχνά σε κατασχέσεις πλοίων και πρόστιμα στους ναυτικούς.

Η τότε βρετανική κυβέρνηση συμμορφώθηκε με την απόφαση της Δανίας και το μόνο που κατάφερε είναι να μπορούν τα πλοία της να δένουν στα ισλανδικά λιμάνια.

Όλα έβαιναν ειρηνικά μέχρι το 1899 όταν η βρετανική μηχανότρατα ονόματι Caspian αγνόησε την συμφωνία και το δανικό ναυτικό τη κανονιοβόλησε, και αιχμαλώτισε τον καπετάνιο της, τον οποίο μάλιστα τον οδήγησαν στα Νησιά Φερόε όπου και καταδικάστηκε σε 30 μέρες φυλάκιση για παράνομη αλιεία.

Οι κόντρες των δύο χωρών συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια έως τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου είχαν άλλα πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθούν!

Α’ Πόλεμος των Μπακαλιάρων

Το φθινόπωρο του 1958 η ισλανδική κυβέρνηση αποφασίζει πάλι να αυξήσει το αλιευτικό όριο στα 22.2 χιλιόμετρα (12 μίλια). Οι Βρετανοί αντέδρασαν και για τους επόμενους 2,5 μήνες έγιναν διάφορες ναυτικές εμπλοκές ευτυχώς αναίμακτα. Στις 12 Νοεμβρίου οι δύο χώρες ήρθαν σε συμφωνία όπου ναι μεν αναγνωρίζονταν η ΑΟΖ της Ισλανδίας αλλά τα βρετανικά σκάφη θα μπορούσαν να αλιεύουν σε απόσταση των 6 μιλιών απ’ τις ισλανδικές ακτές.

Β’ Πόλεμος των Μπακαλιάρων

Το 1973 είχαμε μια αναζωπύρωση του θέματος. Η αριστερή τότε Ισλανδική κυβέρνηση αποφασίζει να επεκτείνει κι άλλο τα αλιευτικά όρια αυτή τη φορά στα 50 μίλια (92,6 χλμ). Οι Βρετανοί αλλά και οι Δυτικογερμανοί αγνόησαν την απόφαση και το ισλανδικό ναυτικό με κάτι μεγάλα ψαλίδια έκοβαν τα δίχτυα των εισβολέων ψαράδων, ελευθερώνοντας τις ψαριές τους πίσω στη θάλασσα. Μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών και με την απειλή αποχώρησης της Ισλανδίας από το ΝΑΤΟ σε περίοδο ψυχρού πολέμου, οι δύο χώρες τα βρήκαν.

Γ’ Πόλεμος των Μπακαλιάρων

Τελειωμό δεν είχε αυτή η κόντρα, και το 1975 η Ισλανδία επεκτείνει κι άλλο τα ναυτικά της όρια στα 200 μίλια απ’ τις ακτές της. Η Μεγάλη Βρετανία απαντάει προτρέποντας τα ψαράδικα της να συνεχίσουν να αλιεύουν στα νερά της Ισλανδίας. Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πιο έκρυθμη, με εμβολισμούς και πυροβολισμούς αλλά και πάλι η απειλή για τις ισορροπίες μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης ήταν μεγαλύτερη από την κόντρα των μπακαλιάρων. Οι Ισλανδοί απείλησαν να κλείσουν την Νατοϊκή βάση στο Κεφλάβικ και ήταν αρκετό για να “συνθηκολογήσουν” οι Βρετανοί και να δεχτούν το όριο των 200 μιλιών επιτρέποντας το ψάρεμα μόνο σε 24 βρετανικά πλοία το χρόνο.
Δείτε το παρακάτω βίντεο και μάθετε τα πάντα για την Ισλανδία