Η αληθινή ιστορία για την σκοπιά στον Έβρο – Ο ντόπιος εργολάβος και το ενισχυμένο μπετόν στα πολυβολεία

Πολλά λέγονται για τους στρατιώτες αλλά και πιο συγκεκριμένα την σκοπιά στον Έβρο, με μία ανάρτηση να μας διδάσκει πολλά.

Μια ανάρτηση που είχε κάνει πέρυσι τέτοιον καιρό, τον Μάρτιο του 2020, με αφορμή τα γεγονότα στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου, ο πολιτικός μηχανικός και δημοτικός σύμβουλος Κορίνθου Βασίλης Πανταζής, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στο ΚΥΤ Φυλακίου.

Ο κ.Πανταζής, που υπηρέτησε και στο νομό Έβρου ως στρατιωτκός, αφηγήθηκε μια πολύ συγκινητική ιστορία που έζησε, με έναν ντόπιο εργολάβο από το Πύθιο Διδυμοτείχου, ο οποίος είχε αναλάβει την κατασκευή έργων του στρατού. Γράφει λοιπόν ο εκ Κορίνθου Βασίλης Πανταζής, με την επισήμανση:

“Μια αληθινή ιστορία για να καταλάβουμε εμείς οι Νότιοι τη νοοτροπία όσων ζουν με τον Τούρκο απέναντι

Καλοκαίρι 1998. Αναχώματα Έβρου κοντά στο Πύθιο.

Ταγματάρχης εγώ, επιβλέπων μηχανικός ενός μεγάλου οχυρωματικού έργου κατασκευής πολλών δεκάδων υπογείων κατασκευών όπως πολυβολεία, κτήρια ταγμάτων, λόχων κλπ.

Είχε φτάσει η ώρα επίσκεψης στα έργα για να επιμετρηθούν ώστε να πληρωθεί ο εργολάβος. Πάμε στο πρώτο πολυβολείο μαζί με τον εργολάβο.

Παυλίδης από το Πύθιο.

Αρχίζω να μετρώ. Φτάνω στο πάχος του σκυροδέματος στο δάπεδο του πολυβολείου.

Ενώ η μελέτη προβλέπει Α πάχος, μετρώ 3Α.

Ξανά μετρώ, τα ίδια.

Κύριε Παυλίδη του λέω έχεις κάνει λάθος. Έριξες τριπλάσιο μπετόν.

Μου απαντά. «Δεν έκανα λάθος. Όλα τα οχυρωματικά τα έκανα έτσι.»

Του λέω. «Όπως καταλαβαίνεις όμως δεν θα πληρωθείς τις επιπλέον ποσότητες (πολλά κυβικά μέτρα).»

Μου απαντά. «Φυσικά κύριε Ταγματάρχα. Εξάλλου δεν τα έκανα για να τα πληρωθώ. Εδώ όμως μεθαύριο θα είναι ο γιος μου και ο εγγονός μου. Γι’ αυτό τα έκανα.».

Ντράπηκα αλλά και αισθάνθηκα περήφανος.

Τον ευχαρίστησα και φύγαμε χωρίς να μετρήσω τα υπόλοιπα. Δεν είχα τη δύναμη.

Προτίμησα να πιώ ένα τσιπουράκι με έναν αγνό άνθρωπο σαν αυτόν σε μία περιοχή που μυρίζει Ελλάδα και μόνο Ελλάδα”.

loading...