Μία μέρα, ένας σαμουράι πήγε να βρει ένα σοφό δάσκαλό και τον ρώτησε:
«Δάσκαλε, πού είναι ο παράδεισος, πού είναι η κόλαση και που είναι οι πύλες του παραδείσου και της κόλασης..;»
Ο σαμουράι δεν γνώριζε παρά μόνο την ζωή και το θάνατο. Δεν είχε γνώσεις φιλοσοφίας, γνώσης ζωής όπως λένε..Το μόνο που ήθελε ήταν να γλιτώσει από την κόλαση και να βρει την πύλη του παραδείσου.
«Ποιος είσαι..;», ρώτησε ο δάσκαλος.
«Είμαι ο αρχηγός των σαμουράι, ο πιο σημαντικός στρατιώτης του αυτοκράτορα!» «Αλήθεια είσαι ο πιο σημαντικός στρατιώτης του αυτοκράτορα; Εμένα μου μοιάζεις πιο πολύ με ένα αρχάριο, που μόλις μπήκε στο στράτευμα.!»
Η περηφάνια του Σαμουράι πληγώθηκε, θόλωσε, ξέχασε γιατί είχε πάει στο δάσκαλο και έβγαλε το σπαθί του, έτοιμος να ορμίσει και να τον σκοτώσει.
Ο δάσκαλος τότε γέλασε και του είπε: «Αυτή είναι η πύλη της κόλασης! Έτσι τώρα που είσαι θυμωμένος με το σπαθί και με τον εγωισμό σου να σε περικλείει, μπορείς να ανοίξεις την πύλη της κόλασης!»
Ο σαμουράι τότε κατάλαβε τι πήγε να κάνει και προσπάθησε να ηρεμήσει! Ο δάσκαλος συνέχισε: «Και τώρα που είσαι ήρεμος και γαλήνιος, μπορείς να ανοίξεις την πύλη του παραδείσου! Ο παράδεισος και η κόλαση είναι μέσα μας! Τη στιγμή που δεν έχεις συνείδηση του τι κάνεις, μπορείς να ανοίξεις την πύλη της κόλασης! Αλλά όταν είσαι ήρεμος, γαλήνιος και συνειδητός, μπορείς να ανοίξεις την πύλη του παραδείσου! Οι άνθρωποι όμως συνηθίζουν να πιστεύουν ότι η κόλαση και ο παράδεισος είναι κάπου έξω μας! Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι μετά τη ζωή, είναι εδώ και τώρα! Και οι πόρτες είναι πάντα ανοιχτές! Κάθε στιγμή μπορείς να επιλέξεις ανάμεσα στην κόλαση και στον παράδεισο!»
