Θέλει και μπορεί ο κ. Τσίπρας;

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου – 

(1)           Εδώ και αρκετό καιρό ο κ.Τσίπρας δείχνει πως δεν διδάχτηκε από την εμπειρία της δικής του διακυβέρνησης.   

Διολισθαίνει όλο και περισσότερο, και σε όλους τους τομείς του δημόσιου βίου, σε πρακτικές άκρατου λαϊκισμού, ακατάσχετης και ανέξοδης υποσχεσιολογίας, άρνησης κάθε  εκσυγχρονιστικής προσπάθειας, διχαστικής νοοτροπίας και διχαστικού λόγου…

Το χειρότερο είναι πως, όσο περνάει ο καιρός, μας κάνει να διερωτώμαστε αν θέλει και αν μπορεί να σταματήσει τη διολίσθηση αυτή.   

(2)           Καθώς, συνεχίζοντας τις καταστροφικές αυτές πρακτικές, ο κ. Τσίπρας:

(α)           Στη Δικαιοσύνη, επιχειρεί να παρέμβει στο έργο της, προσβάλλει Δικαστές και δεν αποκηρύσσει τις παρεμβάσεις και τις βάναυσες προσβολές Δικαστών από συνεργάτες του. 

– “Δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα το Σ.τ.Ε να ακυρώσει τον διαγωνισμό (για τις τηλεοπτικές άδειες)” (Αλ. Τσίπρας, ΔΕΘ 2016).

– “Υπάρχει μία αντιμετώπιση από την πλευρά της τακτικής δικαιοσύνης που δεν βοηθάει και προστατεύει πολλές φορές τους κακοπληρωτές εργοδότες” (Αλ. Τσίπρας, 17.7.2017).

– “Στα εξοπλιστικά υπήρξε περίοδος που έπεφταν οι μίζες βροχή. Καταιγίδα και μάλιστα τροπική αλλά οι εισαγγελείς και οι δικαστές έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν”. (Δ. Παπαγγελόπουλος, 5.7.17).

– “Υπάρχει συνειδητή προσπάθεια καθυστέρησης κάποιων διαδικασιών (ύβρις κατά Δικαστών). Αυτό δεν πρέπει να το αφήσουμε (προτροπή για παρεμβάσεις) και δεν το αφήνουμε (ομολογία παρεμβάσεων), αλλά πρέπει να τους σπρώχνουμε περισσότερο (προτροπή για… περισσότερες παραμβάσεις)” (Π. Πολάκης, Κεντρική Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ, 17.10.18).

– “Κατά παραγγελία του κ. Στουρνάρα” έγινε η παρέμβαση Εισαγγελέως (Π. Πολάκης, 19.2.19).

(β)           Στο ζήτημα της κοινωνικής συνοχής, αντιτίθεται σε μέτρα βελτίωσής της και στηρίζει εκδηλώσεις που την πλήττουν, καταλήψεις και καταστροφές σχολείων, πανεπιστημίων, δημόσιων και ιδιωτικών κτιρίων, διαδηλώσεις σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας…, ακολουθώντας τις θεωρίες  Κατρούγκαλου για τη  βία που έχει “κοινωνικό αντίκρυσμα”, τη “δικαιολογημένη αντίδραση σε άδικο νόμο”, το “όριο παραβατικότητας που το βάζει μόνο η κοινωνία”!

 (γ)          Στα εθνικά μας θέματα, καιροσκοπεί επιχειρώντας να κερδίσει κομματικά οφέλη.

– Για τη Συμφωνία των Πρεσπών, κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι, ενώ είχε ταχθεί εναντίον της πριν από την ψήφισή της, συμφωνεί τώρα “να την τηρήσουμε και να την τιμήσουμε”, τονίζοντας το “να την τιμήσουμε”.  

Παρότι είναι γνωστό πως ο πρωθυπουργός υποστήριζε πάντοτε ακριβώς το ίδιο: Ότι πρόκειται για μια προβληματική Συμφωνία που, όμως, από τη στιγμή της κύρωσής της έχει διεθνή ισχύ και η Χώρα μας δεν μπορεί παρά να την τηρήσει. Και παρότι είναι γνωστό πως τιμώ μια Συμφωνία σημαίνει την τηρώ.     

–  Για τη Συμφωνία με την Αίγυπτο, φωνάζει στη Βουλή, χωρίς να αναλογίζεται πως ό,τι λέγεται εδώ ακούγεται και αξιολογείται από τους απέναντι: “Υπογράψατε τη Συμφωνία με την Αίγυπτο, χωρίς αμυντικό σχεδιασμό αποτροπής”! “Δεν είσαστε έτοιμοι αμυντικά και διπλωματικά να υπερασπιστείτε τις συνέπειες της Συμφωνίας”!

(δ) Στην Παιδεία, υποστηρίζει αναχρονιστικές πρακτικές και αντιτίθεται στη θέσπιση ρυθμίσεων που εφαρμόζονται σήμερα παντού. Για παράδειγμα, ρυθμίσεων για την αξιολόγηση των καθηγητών και των σχολείων και πανεπιστημιακών σχολών, την εξάλειψη του φαινομένου των καταλήψεων χώρων εκπαίδευσης, τη διοίκηση των πανεπιστημίων, τα κριτήρια επιλογής φοιτητών, τη διάρκεια των πανεπιστημιακών σπουδών, την απαγόρευση εισόδου στα πανεπιστήμια ατόμων ξένων προς το εκπαιδευτικό έργο, την κάρτα εισόδου στους πανεπιστημιακούς χώρους, την Υπηρεσία φύλαξής τους…   

Αντιτίθεται σε όλα αυτά και “προβλέπει” πως ο νόμος για την Ανώτατη Παιδεία που ψήφισε πρόσφατα η Βουλή θα ακυρωθεί  “στους δρόμους”!

(ε) Στην Οικονομία και τον Δημόσιο Τομέα, παραμένει υπέρμαχος του κρατισμού, ενός κράτους-επιχειρηματία στους μεγάλους τομείς της Οικονομίας (τράπεζες, ενέργεια, μεταφορές, βιομηχανία κ.λπ.) και ενάντιος στον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης με αξιολόγηση των υπαλλήλων και των Υπηρεσιών, βελτίωση των διαδικασιών, μείωση των αναγκών σε υπαλληλικό προσωπικό…

(στ) Στον χώρο των ΜΜΕ:

– Καταφέρεται κατά των “ΜΜΕ της διαπλοκής” τη μια μέρα, ακολουθώντας τον πολέμιο των “βοθροκάναλων” υπουργό Πολάκη, και την άλλη ο ίδιος και τα στελέχη του σπεύδουν στις εκπομπές όλων των “διαπλεκόμενων βοθροκάναλων”, όπου, μετά το  “ευχαριστώ για την πρόσκληση” καταθέτουν, στο καθένα απ’ αυτά, και τη διαβεβαίωση πως “αυτό που λέω δεν το λέω βέβαια για σας”!

– Ισχυρίζεται πως τα μεγάλα κανάλια δεν παρέχουν αρκετή κάλυψη στο κόμμα του, όταν σ’ αυτά έχουν καθημερινώς ελεύθερο λόγο πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ και δημοσιογράφοι που υποστηρίζουν τις θέσεις του (ενώ στα ΜΜΕ που τον στηρίζουν, κομματικά και άλλα, δεύτερη άποψη, πλην της κομματικής, δεν χωράει).

– Ενοχλούνται, και το δείχνουν, ο ίδιος και τα στελέχη του, όταν τους γίνονται  μη αρεστές ερωτήσεις (κάποιοι μάλιστα απευθύνονται σκαιώς σε δημοσιογράφους, φτάνοντας μέχρι τα όρια του μπούλινγκ).

– Προσβάλλει δημοσιογράφους, όταν λέει πως οι κυβερνητικοί “σηκώνουν το τηλέφωνο και τους λένε πώς να δείχνουν τις ειδήσεις” και όταν αναφωνεί στη Βουλή:  “Όλα τα ιδιωτικά κανάλια τη σκαλέτα τους τη φτιάχνουν με βάση τις διαπιστώσεις που κάνει το γραφείο σας”.

(ζ) Στο ζήτημα της πανδημίας, επιδιώκει να προσποριστεί κομματικά οφέλη.

– Στέλνει από την αρχή της πανδημίας το μήνυμα: “Ομοψυχία, αλλά όχι στα μέτρα του Μητσοτάκη” (ΑΥΓΗ 15.3.2020). (Αργότερα θα κομπάζει: “Βάλαμε πλάτη στην πρώτη φάση της πανδημίας”!).

–  Στοχοποιεί γιατρούς, μέλη της Επιτροπής:

Κατηγορώντας στη Βουλή την κυβέρνηση πως κρύβεται πίσω από “συγκεκριμένους επιστήμονες” (12.11.2020).

Αδιαφορώντας, όταν τα στελέχη του Ν. Παππάς και Χρ. Γιαννούλης θίγουν βάναυσα τον κ. Τσιόδρα, λέγοντας ότι χρησιμοποιεί την τηλεοπτική παρουσία του “για να καλύπτει την αδράνεια της ΝΔ” και ότι συμμετέχει σε “μια σαπουνόπερα” στην οποία τον ενέπλεξε το Μέγαρο Μαξίμου  (Οκτώβριος 2020)!

Επιτρέποντας στον υπουργό του Πολάκη να να απευθύνεται στον κ. Σύψα με χυδαίες εκφράσεις: “ΝΤΡΟΠΗ σου Σύψα (…). Εσύ ρε ΣΥΨΑ είχες περάσει και από την Πανσπουδαστική….. ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ;;;;;;” (sic) (23.9.2020).

– Επικεντρώνεται στα προβλήματα των ΜΜΜ και των σχολείων, όταν γνωρίζει ότι η γρήγορη αντιμετώπισή τους είναι, για όλες τις χώρες, πρακτικά αδύνατη (και όταν το κόμμα του δεν έχει μπορέσει να  υποδείξει ούτε έναν χώρο που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σχολείο), ενώ δεν φαίνεται να δίνει σημασία στις συνέπειες των συναθροίσεων μεγάλου πλήθους ατόμων που ξεφαντώνουν σε πλατείες, δρόμους, παραλίες, επαύλεις…

– Στηρίζει τις μαζικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, αδιαφορώντας για τη μετάδοση του ιού, αντί να προτρέπει τους πολίτες να μάχονται για τα αιτήματά τους με άλλους τρόπους. (Σε ερώτηση δημοσιογράφου στις 9.2.2021 αν δέχεται “το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μια τέτοια συγκέντρωση στο όνομα της δημοκρατίας” απαντάει : “Βεβαίως, δέχομαι το ρίσκο”!).

(3)           Υπάρχει ελπίδα ο κ. Τσίπρας να αποφασίσει και να καταφέρει να αλλάξει τη δική του πολιτική συμπεριφορά και αυτήν του κόμματός του; “Είναι ζήτημα προστασίας της δημοκρατίας, της κοινωνικής συνοχής και, τελικά, της  εθνικής μας επιβίωσης”.