Θλίψη επειδή για άλλη μια φορά κατάφεραν να φταίμε εμείς

 Οργή και θλίψη.

Μόνο αυτά μπορούν να χαρακτηρίσουν αυτό που νοιώθω.

Οργή διότι κάποιοι προτίμησαν να αγοράσουν περιπολικά αντί για ΜΕΘ. 

-Γιατί κάποιοι προτίμησαν να «καίνε» χρήματα σε αποζημιώσεις αντί να επιδοτήσουν 100% καθαριστές αέρα ώστε να μείνει η αγορά ανοιχτή. 

-Γιατί κάποιοι αποφάσισαν να μην γνωρίσουν ποτέ τους δασκάλους τους παιδιά 1ης Δημοτικού, 1ης Γυμνασίου, 1ης Λυκείου. (Ναι, καλύφθηκαν κενά μετά το κλείσιμο των σχολείων!!!)

-Γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι 1000 πανεπιστημιακοί αστυνομικοί είναι χρησιμότεροι από 1000 γιατρούς και νοσηλευτές. 

-Γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι είναι καλύτερο να στριμώχνουν τον κόσμο στα λεωφορεία αντί να επιτάξουν όλα τα ΚΤΕΛ, Σχολικά (που κάθονται) κλπ κλπ 

-Γιατί γινόμαστε πειραματόζωα λοιμωξιολόγων που ψηφίζουν κατά πλειοψηφία την προτεινόμενη αντιμετώπιση. Άλλωστε, κανείς τους δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ Πανδημία (ίσως η Παγώνη να έχει προλάβει κάποια)

-Γιατί κάποιοι βολτάρουν στα βουνά και συνγευματίζουν με 20 άτομα (ντάξ, κάτι ελαφρύ), ενώ άλλοι κατηγορούνται επειδή ήταν 10 και όχι 9 στο σπίτι τους.

-Γιατί κάποιοι έδωσαν ανεξέλεγκτες εξουσίες σε διψασμένα πιτσιρίκια με στολή και μοιράζουν πρόστιμα λέγοντας τη γνωστή καραμέλα «Κάντε ένσταση»

Θλίψη επειδή για άλλη μια φορά κατάφεραν να φταίμε εμείς (άλλωστε, μαζί τα φάγαμε)

-Επειδή περιστοιχιζόμαστε από «πρόβατα» που δεν βλέπουν τίποτα στραβό, διότι όλα τα στραβά τα έκαναν οι προηγούμενοι.

-Επειδή καθόμαστε μουδιασμένοι αντί να αντιδρούμε.

Ας δούμε τώρα Battle of the Couples