ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΒΑΘΥΧΡΟΟΥ ΟΡΜΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
ΑΦΙΕΡΩΜΑ:Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑ ΤΑ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ!
Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης
Ὢ τρακόσιοι! σηκωθῆτε
καὶ ξανάλθετε σ᾿ ἐμᾶς·
τὰ παιδιά σας θέλ᾿ ἰδῆτε
πόσο μοιάζουνε μ᾿ ἐσᾶς.
(«Ύμνος εις την Ελευθερίαν» Στρ. 78)
Είναι πολύ δύσκολο να σηκώσω πένα και να γράψω για τον αγώνα, είναι βαρύς ο δρόμος που περπατάει η πατρίδα, με τόσα φίδια να την κυκλώνουν, μέσα σε καιρούς όπου η καταπίεση και η ανελευθερία φτιασιδώνονται τόσο καλά…
Έπειτα είναι απίστευτα όλα όσα έχουν γίνει, τεχνητά και φυσικά κι έχουν μετατρέψει την ανθρωπότητα σε ένα απέραντο και γελοίο νοσοκομείο, όπου οι πάντες φοβούνται…γενικώς και αορίστως…ορισμένως δε φοβούνται αυτό που πάντα ήταν το φόβητρο για την βαθειά απιστία, τον θάνατο και πιο συγκεκριμένα τον θάνατο από πνευμονία…
Γιαυτό τον λόγο και επειδή τα βαρύγδουπα πάντοτε δεν μου άρεσαν, θέλησα να γράψω ένα λιτό σημείωμα από καρδιάς, γι αυτούς που δεν φοβήθηκαν όχι τον θάνατο από αρρώστια αλλ΄ούτε εκείνον τον οδυνηρό και βασανιστικό θάνατο από τον πλέον μισαλλόδοξο εχθρό που ήταν και κατακτητής και δυνάστης!
Έτσι καρδιακά διάλεξα τον πατέρα, αδελφό και φίλο της διανοίας μου τον μέγα Διονύσιο τον Σολωμό, για να αρχίσω αυτό το σημείωμα. Τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» που κάποτε κάποιος θέλησε να προσβάλει ως «μέτριο ποίημα» και να ζητήσει αναιδώς να πάψει να είναι ο Εθνικός μας Ύμνος και να αντικατασταθεί από τον «Τσάμικο» του Γκάτσου! Και τότε χρειάστηκε να «ξεσπαθώσω» για να υπερασπιστώ την νοημοσύνη μας και την στοιχειώδη εθνική μας αξιοπρέπεια…
Ξεκίνησα με αυτά τα λόγια του Σολωμού που τα γράφει για τους σχεδόν ισάριθμους υπερασπιστές του Μεσολογγίου, αλλά στους στίχους αυτούς ταιριάζουν και τα παλληκάρια του Παπαφλέσσα που έπεσαν μαζί του στο Μανιάκι και γενικά οι ολιγάριθμοι τότε Έλληνες που πολέμησαν απέναντι σε τεράστια ασκέρια τούρκων, αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία.
Πάντοτε στην μνήμη μου οι εικόνες από την επανάσταση των Ελλήνων του 21, είναι ζωγραφισμένες με βαθειά χρώματα, γιατί βαθύς ήταν και ο πόθος τους για Ελευθερία! Εμείς 200 χρόνια μετά, ζούμε στην σκιά αυτού του πόθου και αυτής της ορμής που είχαν εκείνοι και η ελευθερία μας είναι όπως όλα σήμερα…εικονική!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
