Γυρνάω λοιπόν.. Το ανοίγω και ξαναγυρνάω να βγάλω το παμπερς της μικρής.. Και το μωρο έλειπε από την αλλαξιερα!!!
Η ιστορία ξεκινά πριν 15 χρόνια.. Τοσο ειναι σημερα η κορη μου..
Ειχα γεννήσει.. Το μωρο δεν ήταν ούτε 40 ημερών..
Το απόγευμα οπως καθε μερα μπήκαμε στο μπάνιο.. Για να την πλύνω..
Την βαζω πανω στην αλλαξιερα που είχα πανω στο πλυντήριο..
Στην θέση που ήταν το πλυντήριο κανει ενα πι με ενα μικρο άνοιγμα στο πλάι που έβαζα τα άπλυτα ρούχα.. Δεν εχει απο πουθενα να πέσει το μωρο ακομα και αν γυρίσει..
Όπως της εχω βγάλει τα ρουχαλάκια της.. Γυρνάω να ανοίξω την βρύση με το νερό που ειναι ακριβώς δίπλα.. Χωρις να κανω ενα βήμα μπροστά από το μωρο..
Γυρνάω λοιπόν.. Το ανοίγω και ξαναγυρνάω να βγάλω το παμπερς της μικρής.. Και το μωρο έλειπε από την αλλαξιερα!!!
Κοιτάω μπροστά στα πόδια μου μήπως και έπεσε μπροστά μου.. Πουθενα….Γυρναω εκει που βαζω τα άπλυτα στο πλάι.. Τιποτα!!!!
Το μωρο άφαντο…
Το έψαχνα ενα… ενα μισή λεπτό.. Αλλα παντα στην θέση που ήμουν…
Κάποια στιγμή ακούω ενα μουρμουριτο πίσω μου.. Γυρναω και βλεπω το μωρο μπροστά στην πόρτα του μπάνιου το μισό μεσα στο μπάνιο.. Το αλλο μισό εξω απο αυτο… Απο το πλυντήριο που είχα το μωρο ειναι 5 ..6 βήματα μεχρι την πόρτα…
Το μωρο ήταν ημερών.. Ηταν αδύνατον να φτάσει εκεί μόνο του… Πηρα τα ματια μου απο πανω του μονο για 1 δευτερόλεπτο..!!!
Πηγα κοντα τρομαγμένη… Το σήκωσα προσεκτικά..Και την κοίταξα αν είχε σημάδια πουθενα στο κορμάκι της.. Τιποτα δεν είχε πουθενά..!
Και επίσης δεν έκλαιγε… Αν έπεφτε ας πούμε.. Που πραγματικά ούτε μια στο εκατομμύριο δεν έπεσε.. Θα έκλαιγε έστω.. Περισσότερο μου φάνηκε ότι γελούσε το ασαραντιστο…
Δεν θυμάμαι πότε πριν η μετα απο αυτό να τρόμαξα Περισσότερο… Ελεγα πως ειμαι τρελή… Δεν μπορουσα να το εξηγήσω.. 15 χρόνια εχουν περάσει από τότε και ακόμα δεν μπορω να καταλάβω τι εγινε………!!
Ευχαριστώ!
