Αν και είναι σα να κλέβεις εκκλησία, ας αρχίσουμε από τον υπέροχο πρωθυπουργό μας.
Τα έργα και οι ημέρες των τελευταίων ημερών δημιουργούν κάποια θεματάκια.
Αν και είναι σα να κλέβεις εκκλησία, ας αρχίσουμε από τον υπέροχο πρωθυπουργό μας. Ο Ηγεμόνας αγαπητοί, πρέπει να ξεχωρίζει από την πλέμπα. Και εμβόλιο θα κάνει πρώτος, και θα βολτάρει με το σινούκ. Η σειρά και τα μέτρα είναι για τους άλλους – αυτά τα χούγια δεν τα διώχνουν διακόσια μόλις χρόνια αποτίναξης του Οθωμανικού ζυγού.
Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με το πως καθορίζουμε το ζητούμενο αποτέλεσμα από τα μέτρα. Και ατυχώς, εδώ έχει επικρατήσει η ατυχέστατη δήλωση του Τσιόδρα πως έστω και μια ζωή μετράει. Η δήλωση αυτή τελικά οδήγησε στην αποτίμηση της επιτυχίας των μέτρων με πρωταθλήματα νεκρών. Ε, δεν είναι έτσι. Αν θέλετε κάποτε να έχουμε μια σοβαρή αποτίμηση, η οποία γίνεται σε επίπεδο κοινωνίας και όχι ως προσωπικές τραγωδίες – όσο σκληρό και να ακούγεται αυτό – πρέπει να μετρήσουμε πολλά. Να δούμε πρώτα από όλα τα χαμένα χρόνια ζωής, και το προσδόκιμο μη εξαρτημένης ζωής για κάθε νεκρό; Ο υγιής πενηντάρης που δεν βρήκε έγκαιρα θέση στην ΜΕΘ διότι ήταν εκεί τρεις συμπαθέστατοι υπέργηροι παππούδες, σε κοινωνικό επίπεδο δεν μετράει το ίδιο, όσο και αν χάσατε τον 90χρονο πατέρα σας και κατά βάση ο πενηντάρης που δεν έχετε γνωρίσει στην ζωή σας δεν σας χαλάει και πολύ. Να δούμε τις μακρόχρονες επιπτώσεις σε επίπεδο και υγείας αλλά και κοινωνίας; Πως επηρεάζουμε την κοινωνική συνοχή, την οικονομία, τον πολιτισμό, την ανάπτυξη και κοινωνικοποίηση παιδιών – δηλαδή εκατομμυρίων πολιτών – για να γλιτώσουν λίγες εκατοντάδες; Κυνικό, ναι, και θα μου θυμώσετε, αλλά σκεφτείτε το. Cost – benefit analysis το λένε στην Εσπερία.
Τώρα πάμε στα μέτρα. Η Ελλάδα έχει ένα από τα πιο σκληρά λοκτάγια – και παγκόσμιες πρωτοτυπίες. Το πιο πρωτότυπο η απίστευτη και ακατανόητη ανοησία των SMS. Λες και κάποιος κάθισε σπίτι επειδή δεν μπόρεσε να στείλει κάποιον πιστευτό κωδικό για να βγει έξω. Η δεύτερη μπούρδα οι μάσκες παντού. Ο κόσμος νομίζει πως μπορεί να φοράει μάσκα και να σπρώχνεται στην Ερμού, και γκρινιάζει επειδή ο άλλος πήγε για ποδηλατάδα στην Πάρνηθα χωρίς μάσκα (δεν λέω για την Ηγεμόνα, αυτός έχει θέματα συμβολισμού). Ο κόσμος νομίζει πως μια παρέα με πέντε άτομα που πίνουν καφέ σε μια πλατεία είναι πρόβλημα, και ογδόντα άτομα στην ίδια πλατεία είναι μια χαρά επειδή φοράνε μάσκα (αλλά όχι μετά τις εννιά ή τις έξι τα σαββατοκύριακα). Και πάμε και στην απαγόρευση κυκλοφορίας, το άλλο πανηλίθιο μέτρο, όπου αντί ο άλλος να βγει μια βόλτα με μια παρέα, πάνε το παρεάκι για μπιρόνια και μεζέδες και να δουν και κανένα ματσάκι στο διπλανό διαμέρισμα. Ο ιος έχει ελάχιστη πιθανότητα να μεταδοθεί σε εξωτερικό χώρο από έναν περαστικό, ενώ είναι σιγουράκι πως θα μεταδοθεί σε επίσκεψη τρεις ώρες στο σπίτι. Και η επίσκεψη στα σπίτια δεν αστυνομεύεται, εκτός αν το κάνουμε Ανατολική Γερμανία, οι μισοί χαφιέδες.
Και καταλήγουμε στα εμβόλια. Από αύριο οι 60-64 θα κάνουν το ΑΖ. Θέλω να δω πως θα πάει η συμμετοχή, γιατί αν δεν πάει καλά έχουμε ξεμείνει από αναγνωρίσιμους πολιτειακούς παράγοντες και υγειονομικούς που θα μπορούσαν να κάνουν αυτό το εμβόλιο, “για λόγους συμβολισμού”. Εγώ 2-3 τηλεφωνάκια και ινποξ “να κάνω της Οξφόρδης ή να περιμένω μήπως κάνω το καλό της Πφάιζερ” τα είχα από το πρωί.
Αναστασης Περράκης
