Το κριτήριο της αναξιοκρατίας

Αναμφίβολα ένας καλλιτέχνης μπορεί σε μια μακρόχρονη, αναγνωρισμένη πορεία του να ξεδιπλώσει το όποιο ταλέντο διαθέτει, στην ερμηνεία, την σκηνοθεσία κοκ, ανεξαρτήτως εάν είναι ηθικός, ή όχι, ανεξαρτήτως αν κακώς ή καλώς τον καταγγέλλουν. Το ερώτημα είναι: Σε ένα περιβάλλον όπου η αξία και αξιοπρέπεια λειτουργεί ως τροχοπέδη σταδιοδρομίας, πόσοι πιο ταλαντούχοι ηθοποιοί ή σκηνοθέτες κοκ, δεν είχαν αυτήν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους σε μια παρόμοια σταδιοδρομία; 

Όσο τυχοδιωκτικές και αν ήταν καταγγελίες γυναικών για παρενοχλήσεις ή εκβιασμούς 10 ή 20 χρόνων παλαιότερα, ανθρώπων που αποφάσισαν να «καταξιωθούν» αποσιωπώντας τα γεγονότα τότε, οι καταγγελίες όσων είπαν και τότε όχι, ομολογούν το συμπέρασμα: Όποιος λέει ναι «προοδεύει», όποιος λέει όχι, όχι.

Το θέμα είναι γιατί δεν κατήγγειλαν τότε τα επιλήψιμα γεγονότα, κυρίως όσες είπαν όχι και περιφρόνησαν μια τέτοια «πρόοδο». Άραγε, αν δεν είχαν γίνει τώρα της μόδας οι καταγγελίες, θα τους άκουγε κανείς; 

Παγκοσμίως η διεθνοποίηση της διαστροφής διαφημίζεται ανερυθρίαστα, προκλητικά επιδεικνύοντας την τοποθέτηση ανθρώπων μη φυσιολογικών προτιμήσεων σε θέσεις κλειδιά. Πολλοί έχουν εκφράσει ξεκάθαρα την ενόχλησή τους στο φυσιολογικό, την ετεροφυλοφιλία.

Τούτο συμβαίνει μάλιστα, όχι μόνο σε χώρους που πιθανότατα το περιμέναμε, όπως θέατρα, τηλεοπτικές παραγωγές, ΜΜΕ, αλλά παντού: από την πολιτική, όπου η παρά φύσιν προτίμηση συστηματικά προωθείται και διαφημίζεται, μέχρι τις δημόσιες υπηρεσίες, τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, ακόμα και τα Μοναστήρια.

Η ικανοποίηση λοιπόν όλων των υποστηρικτών αυτών των προτιμήσεων είναι σίγουρα μεγάλη, όταν για παράδειγμα φροντίζουν να είναι δικός τους ένας άνθρωπος που προωθείται ως σύμβολο του αγώνα της ορθοδοξίας

Το ερώτημα είναι: Θα κατάφερναν όλη αυτή την διαφήμιση και προώθηση αν δεν υπήρχαν τόσοι πολλοί που λένε ναι για να συνεχίσουν, αλλά και τόσοι λίγοι που λένε απλώς όχι ;

Μιχαήλ ΓΟΧ Κικριλής