“Πως και γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός”

 Το 359 ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος ( γιος του Κωνσταντίνου), “διανοητικά καθυστερημένος”, όπως τον χαρακτηρίζει ο Αμμιανός ,και έχοντας καταληφθεί από έναν υστερικό φόβο για τη μαγεία, ενώ συνήθιζε να είναι “κουφός” μπροστά σε άλλες περιπτώσεις αν και πολύ σοβαρές , εμπιστεύτηκε την διεξαγωγή της δικαστικής έρευνας στον Παύλος “Ταρταρέα” ή “Αλυσίδα” έναν αιμοσταγή χριστιανό εκπαιδευτή μονομάχων , και εξελίχθηκε σε εναν ανεξέλεγκτο διώκτη της “ειδωλολατρίας”. Ο τόπος δράσης του ΄ήταν η Σκυθόπολη , όπου άρχισε ένας βάναυσος τρομοκρατικός μηχανισμός , ο οποίος την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου έμελλε να λάβει τη μορφή πραγματικού στρατοπέδου συγκέντρωσης και εξόντωσης των εθνικών.

Από όλες τις πλευρές της αυτοκρατορίας σύρονταν με αλυσίδες ευγενείς και μη , και πέθαιναν από τις κακουχίες και τη φυλάκιση ακόμη και πριν ξεκινήσουν τα βασανιστήρια. Η Σκυθόπολη , η σημερινή Beth Shean της δυτικής Ιορδανίας , είχε επιλεγεί για την απομονωμένη θέση της μεταξύ Αντιόχειας και Αλεξάνδρειας , δύο μεγαλουπόλεων με πολλούς Έλληνες και ελληνίζοντες .Ο Παύλος ακολουθόντας τις διαταγές που είχε λάβει , αναχώρησε αμέσως και ταξίδεψε με βιασύνη γεματος θανατηφόρα μανία.

Έχοντας οι συκοφάντες αποχαλινωθεί , πολλοί μεταφέρονταν στο δικαστήριό του απ΄ολον τον κόσμο , είτε ευγενείς είτε πολίτες απροσδιόριστης κατάστασης , εκ των οποίων μερικοί είχαν καταρρεύσει από το βάρος των αλυσίδων , αλλοι έιχαν εξαντληθεί από την κράτηση στη φυλακή. Επιλέχθηκε ως θέατρο των φρικτών βασανισμών η πόλη της Σκυθόπολης στην Παλαστίνη.

Δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα ακραίου τρόμου και πάμπολοι Ελληνες ευγενείς βασανίστηκαν. Ο Αμμιανός αναφέρει μερικά ονόματα ενδεικτικά του γεγονότος πως εκείνοι που χτυπήθηκαν ήταν επί το πλείστον οι μορφωμένοι ευγενείς , παρότι επρόκειτο για ανθρωπους με μεγάλη πολιτική επιρροή ως τότε,

Το χριστιανικό καθεστώς έπληττε ακριβώς τις ανώτερες τάξεις, τους πολιτικούς και φιλοσόφους που συνέθεταν την ελληνική κουλτούρας αριστοκρατίας.

Μεταξύ των πρώτων οδηγήθηκε στο δικαστήριο ο Σιμπλίκιος γιος του Φιλίππου, που είχε υπάρξει έπαρχος και ύπατος .. . Υποβλήθηκε σε βασανιστήρια και καταδικάστηκε σε εξορία. Επειτα ο Παρνάσιος, πρώην έπαρχος της Αιγύπτου, Στη συνέχεια ο Ανδρόνικος γνωστός για τις ελευθεριακές του σπουδές, Επίσης ο Δημήτριος , φιλόσοφος πλέον μεγάλης ηλικίας, αλλά εύρωστος σωματικά και πνευματικά, κατηγορήθηκε ότι είχε θυσιάσει ορισμένες φορές..

Οι κατηγορίες εξαπλώνονταν χωρίς τέλος, σαν τις σπείρες ενός φιδιού , άλλοι χάνονταν με τη σάρκα τους ξεσκισμένη , άλλοι καταδικάστηκαν σε περαιτέρω ποινές αφού τους είχαν κατασχεθεί τα αγαθά.. .”Γιατί αν κάποιος έφερε στο λαιμό του ενα φυλακτό, ή κατηγορείτο ότι είχε περάσει τη νύχτα μέσα από ενα κοιμητήριο, καταδικαζόταν σε θάνατο ως εθισμένος στη μαγεία, στη συλλογή των φρικών των τάφων και των μάταιων φαντασιώσεων που εμπνέονται από τις ψυχές που περιπλανώνται σε εκείνους τους τόπους”.

Απόσπασμα

από το βιβλίο

“Πως και γιατί επικράτησε ο χριστιανισμός”

Εκδόσεις Ανοιχτή Πόλη

Σωτήριος Φώτιος Δρόκαλος

Ο Σωτήριος Φ. Δρόκαλος είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος Διεθνών Σχέσεων, τις Στρατηγικές Σπουδές και τη Διεθνή Αντιτρομοκρατία. Κάτοχος Πτυχίου Νομικών Επιστημών από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, και πτυχίο στην Πολιτική Οικονομία. Ειναι συγγραφέας έξι ιστορικών και θεωρητικών βιβλίων στην ιταλική και ελληνική γλώσσα, όπως και διάφορων μελετών και άρθρων ιστορίας και διεθνούς πολιτικής σε περιοδικά και ιστοσελίδες της Ελλάδας και της Ιταλίας.