Εδώ κάπου κρύβεται και η έννοια του ήρωα κατά την αρχαιότητα.
“Ας μη πάω χαμένος άδοξα και χωρίς καμία προσπάθεια. Κάτι μεγάλο θα κάμω πρώτα που θα το μάθουν και οι επόμενες γενιές”. (Μη μαν ασπουδί γε και ακλειώς απολοίμην, αλλ’ μέγα ρέξας τι και εσσομένοισι πυθέσθαι)
Όμηρος, Ιλιάδα Χ-304
Σε αυτήν την φράση κρύβεται το μεγαλείο της αρχαίας Ελληνικής εποποιίας. Για τους αρχαίους Έλληνες, τόσο ο θάνατος όσο η γέννηση αποτελούν τμήμα της αέναης λειτουργίας του κόσμου. Ξέροντας ότι είναι αδύνατον να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο του τέλους της ανθρώπινης ύπαρξης προσπαθούσαν να μεγαλουργήσουν κατά τη διάρκεια του βίου τους, (έχοντας ως βάση πάντοτε τον ενάρετο τρόπο ζωής) κάνοντας υπέροχα πράγματα και ξεπερνώντας πολλές φορές τις δυνάμεις τους (υστεροφημία). Εδώ κάπου κρύβεται και η έννοια του ήρωα κατά την αρχαιότητα.
