Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΉ ΥΠΟΤΊΘΕΤΑΙ ΣΥΜΠΌΡΕΥΣΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΊΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΎ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΎ …

 … ΕΝΑΡΓΏΣ ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΆΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΦΙΛΊΑ, ΤΟΥ ΛΙΟΝΤΑΡΙΌΥ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΓΌ.

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.

Έχω προτείνει πολλαπλώς επανειλημμένως, εκ παρελθόντων χρόνων, να Μετονομασθεί η Επιφανής και Λαοπρόβλητη, Μεγαλεπήβολη εν πολλοίς, Κεντρική Πλατεία της Θεσσαλονίκης, από Αριστοτέλους που ονομάζεται πολλαπλώς χρονίως την σήμερον αλγεινώς. Εν αντιθέσει κατ΄εμέ πάρα πολύ λανθασμένα πέρα ως πέρα, συν τοις άλλης, θεολογικά μη Ορθόδοξα Αξιοπρεπώς, εναρμονισμένα βάσιμα υπερβατικά. Παράλληλα καθώς προφανώς κινούμενοι, συντηρητικά τοπικιστικά ακανθώδης, καθεστωτικά στενότατα εσώκλειστα, ανέκαθεν διαχρονικώς οι άρχοντες του Τόπου μας, δια της στείρας άγονης Εθνικιστικής τους ειδωλολατρικής, της κατεξοχήν υστερίας. Και εν γένει αδιάφορης υποτονικής υποτέλειας τους ως είθισται, ως εκ τούτου Προτείνω Ανεπιφύλακτα, να Μετονομασθεί ως Αποστόλου Παύλου. Εν ολίγοις να Τιμήσουμε Οξυδερκώς διορατικά Οραματικά, επιτέλους έστω και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα, Πατερικά Ορθόδοξα Αξιοπρεπώς Ασυμβίβαστα. Επιπροσθέτως όπως του Αρμόζει και εμφανώς Αξίζει, Ταιριάζει εν πολλοίς, δια των πολλαπλών περίλαμπρων Τιμών και Υπηρεσιών που προσέφερε, αλλά δικαιούται, τον Κορυφαίο Απόστολο του Θεού. Εν συνεχεία καθώς πάτησε το Θεοφώτιστο Πόδι του, στην άγονη και στείρα εμφανώς από Ορθόδοξη Πνευματικότητα γη της Θεσσαλονίκης, κάπου στο 45μχ. Διότι διείδε σε Θεόπνευστο Όραμα του, όταν αναπαυότανε εν μία νυκτί στην Τρώαδα της Μικράς Ασίας, σαφώς κυνηγημένος από όλους και όλα, εν γένει ένας εναντίον όλων, με όλη την σημασία της λέξεως, όμως με συν Θεό βοήθεια και Αγιοπνευματική Χάρι. Εν τω μεταξύ αντιμέτωπος και με τους συμπατριώτες του, τους καθεστωτικούς λεγόμενους Υποκριτές-Γραμματείς και Φαρισαίους, δια των Ιουδαίων των πολλαπλών Συναγωγών τους. Παράλληλα αλλά και τους αναρίθμητους πολλαπλούς, Εθνικούς δια των Ειδωλολατρών Ελλήνων Ρωμαίων Πολιτών, εν γένει υποφέροντας προς Τιμήν, όλες αυτές τις πολλαπλές εχθρικές κακουχίες των απανταχού δύσκολων αντιξοοτήτων δια των κακοπαθειών, για την Χάρι και την Δόξα της Φανέρωσης, του Θεανθρώπου Σταυρωθέντα και Αναστάντα Ιησού Χριστού, δια μέσω του Θεοφώτιστου Ευαγγελίου του. Εν προκειμένω διαβλέποντας εις το Όραμα του ύπνου του, έναν Έλληνα Μακεδόνα επάνω στο άλογο του, να τον προτρέπει εκλιπαρώντας τον ανεπιφύλακτα γονυπετής, ώστε να σπεύσει και προσέλθει επειγόντως, για να κατηχήσει και την άγονη από Ορθόδοξη Χριστιανική Πνευματικότητα Μακεδονία, από προφανή έλλειψη Ορθοδόξων Χριστιανικών Πατερικών Ναμάτων. Υπενθύμιση σαφής, ότι δεν χρειάζεται να λέμε περιττά και άσκοπα, ανούσια προφανώς, την Ελληνική Μακεδονία, καθώς εξυπακούεται, επειδή εκείνα τα χρόνια δεν την διεκδικούσε κανένας απολύτως, εκτός των Ελλήνων Μακεδόνων, των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Εν αντιθέσει τότε στην τόσο άγονη και στείρα από Ορθόδοξη Πατερική Εμπειρική Χριστιανική Θεολογία, της Πνευματικής Κατήχησης, δια της άξεστης Ειδωλολατρικής Θεσσαλονίκης, για αυτό και άλλωστε τον εκδίωξαν κακήν κακώς αγρίως δολίως, βιαίως βάρβαρα, με τις κλωτσιές εν πολλοίς, ως υποτίθεται πλανεμένο ανεπιθύμητο Ιουδαίο. Εν τω μεταξύ ο αγώνας του υπήρξε διμέτωπος και σκληρός, καθώς τον εχθρεύονταν αμφότεροι και η τοπική πλειοψηφία, Έλληνες-Ρωμαίοι Εθνικοί Ειδωλολάτρες, ως κατεξοχήν πλήρως απνευμάτιστοι και άγευστοι τοις πάσι, ως είθισται και μη Πνευματικοί διόλου καταρτισμένοι και αναπτυγμένοι εσωτερικώς, δια των αιματοπότιστών αγρίων βωμών τους και των θυσιών τους. Παράλληλα συν της άλλης, αλλά και οι συμπατριώτες του, οι ακραιφνώς καθεστωτικοί και συμφεροντολόγοι, Υποκριτές, συστημικοί Γραμματείς και Φαρισαίοι Ιουδαίοι, δια της στείρας θρησκοληψίας τους και ευσέβειας τους, στις Εβραϊκές Συναγωγές τους. Ως εκ τούτου τον εχθρεύονταν ο καθείς για τους δικούς του λόγους, προ πολλού όλοι μα όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, εν δυνάμει ώστε να καταφέρει να μεταλαμπαδεύσει εμφυσώντας ανοθεύτως, το Θεοφώτιστο Σωτήριο Ευαγγέλιο του Χριστού μας, του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας και Αδιαιρέτου Ομοουσίου Τριάδος. Εν προκειμένω εναργέστατα το ίδιο το Στόμα του Τριαδικού και Τρισυπόστατου Αδιαίρετου και Ομοουσίου Θεού της κατεξοχήν Αγάπης, δια μέσω του Αγίου Πνεύματος. Εν συνεχεία αφήνοντας τον ολομόναχο στην κυριολεξία, να βαδίσει ως το άκακο αρνίο, μέσα στους αναρίθμητους πολυποίκιλους προβατόσχημους ανθρώπινους λύκους, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, καθώς επιθυμούσαν ο καθείς για τους δικούς του λόγους, την άμεση απομάκρυνση του. Εν μέρει και οι δύο αμφότεροι, τους στείρους και άγονους Εθνικιστικούς, ώστε να τον κατασπαράξουν όπως τα άγρια θηρία, ικανοποιώντας την Εθνική τους υπερηφάνεια, της υστεροφημίας δια του εγωισμού τους. Αναρωτώμενος προσωπικώς εν πολλοίς ενδομύχως εσωστρεφώς, μήπως το πολλαπλό πέρασμα των 20 αιώνων που παρήλθαν θέλοντας και μη, μετέβαλε καθόλου προς το καλύτερο σαφώς, αμβλύνοντας μετριοπαθώς διακριτικά, τα επιμέρους μίση και πάθη, της εμφανώς άγριας και δολερής σκληροκαρδίας τους, των ειδωλολατρών ντόπιων Ελλήνων-Ρωμαίων Πολιτών;

Εν τω μεταξύ υποτίθεται πως εκχριστιανιστήκαμε και βαφτιστήκαμε, εξημερωθήκαμε εν πολλοίς, ως Μυρομένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, εις τα χαρτιά βέβαια μόνο ισχύουν όλα αυτά, του κατεξοχήν θεαθήναι, δια των στείρων και άγονων εντυπώσεων τοις πάσι. Επιπροσθέτως καθώς από επιμέρους χειροπιαστές πράξεις, της έμπρακτης ουσίας, δυστυχώς αποδεικνύουμε πως υστερούμε παρασάγγας, δήθεν απομακρυνόμενοι μετά βδελυγμίας, από τα αρχαία Είδωλα, της Ελληνικής Φιλοσοφίας και εν γένει στοχασμού. Εν δυνάμει όμως συνεχίζουμε αενάως και ακαταπαύστως την σήμερον, να κατρακυλούμε περαιτέρω εις τον βούρκο της τοπικής Εθνικής ειδωλολατρίας, εκ τοις πράγμασι, να τον συμπεριφερόμαστε και πάλι με τον ίδιο εναργώς ανάλγητο Εθνικό αποκρουστικό, συνάμα εχθρικό και συγκρουσιακό ρατσιστικό, λόγω της Εβραϊκής του Καταγωγής υποτιμητικό τρόπο. Εν κατακλείδι παραδίνοντας του μόνο, μόλις και μετά βίας, προς Τιμήν του, Τιμής Ένεκεν, εις την Συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, ένα μικρό στενότατο απόμακρο εσώκλειστο, μονοπατάκι Δρόμου Διευθύνσεως, της κατεξοχήν άξεστης και απόμακρης Οδού, της Αγίου Δημητρίου, πέριξ εναργώς του Τουρκικού Προξενείου. Διότι μόλις και μετά βίας, μετά πολλών κόπων και βασάνων, δεν χωράνε ούτε δύο αυτοκίνητα αμφότερα μαζί, να διέλθουνε διασχίζοντας την αξιοπρεπώς, μας τον υπενθυμίζει άλλωστε αλγεινώς, θέλοντας και μη. Ως εκ τούτου το έχω προτείνει πολλαπλώς μέσω του προφανώς Απαγορευμένου, τρόπος του λέγειν ασφαλώς, καθώς προβάλει τις απαγορευμένες και συνάμα πλήρως περιθωριοποιημένες, δια της εσκεμμένης τους απομόνωσης, ανόθευτες ιστορικές και συνάμα Θεολογικές διαχρονικές αλήθειες, δια των ένθεων Προτύπων Αξιών, Τοπικού Κουφαλιώτικου blog ονόματι tamystikatoubaltou.blogspot. Εκ των προτέρων θα επιθυμούσα να σας ενημερώσω ότι, το εν λόγω κείμενο που θα επακολουθήσει, συν Θεό συμπόρευση συνεργασίας και όχι συν ανθρώπινης κοσμικής Αριστοτελικής και Πλατωνικής, Ελληνικής Αρχαίας Φιλοσοφίας, δια του στοχασμού, σχετίζεται κατά κόρον με την Πατροπαράδοτη Ορθόδοξη Εμπειρική Θεολογία μας. Επομένως μην το συγχέεται διόλου, προφανώς λόγω και της ελλειμματικής παιδείας που αποκομίσαμε όλοι μας, θέλοντας και μη, εν ολίγοις από ένα υποτιθέμενο Ελληνικό σχολείο. Καθώς εν μέρει πολύ περισσότερο προπαγάνδιζε, παρά δίδασκε, νουθετώντας και κανοναρχώντας κανονικώς, αρμονικώς φυσιολογικώς, μέσω των Πατερικών Ορθοδόξων Εμπειρικών Χριστιανικών κατηχητικών καταβολών.

Εν αντιθέσει επιλεκτικώς μονομερώς, εμφανώς αμετροεπώς, προωθούσε υπέρ του φυσιολογικού δέοντος, την συνεισφορά του Αρχαίου Ελληνικού Φιλοσοφικού Ανθρώπινου Στοχασμού, του δήθεν υποτιθέμενου Κάλλους. Απεναντίας όμως εις το θρήσκευμα, όχι απλά δεν υπερτερούσε, αλλά και σαφώς υστερούσε, επιβράδυνε κι όλας εις το μέγιστο βαθμό του παραλόγου, ως το κατεξοχήν αδύνατο του σημείο, επειδή μέσω της Θεοφώτιστης Θρησκείας, διαμορφώνεις και πλάθεις εν πολλοίς χαρακτήρα, στέρεο, ακέραιο και αρτιμελή εν πολλοίς, μη ατροφικό ως γνωστόν. Εν προκειμένω εν γένει αλγεινώς ειδωλολατρικού κόσμου, θέλοντας και μη, διότι σαφέστατα υστερούσε κατά πολύ, εις το ανώτερο εσωτερικό πνεύμα δια της αθάνατης ψυχής, εις την μεταθανάτια κλίνη. Εν τω μεταξύ και όμως αντί να προβάλουνε τους διαχρονικούς Θεοφώτιστους Οικουμενικούς Πατέρες, τους Σωτήρες της Οικουμένης εν γένει, των Θεοσεβούμενων 8 Οικουμενικών Συνόδων, δια της εσαεί ευγνωμοσύνης μας προς δαύτους, καθώς μας μεταλαμπάδευσαν εμφυσώντας, παραδίδοντας μας ως κληρονομιά παρακαταθήκης, ανόθευτο και εις το ακέραιο το Πατροπαράδοτο Ορθόδοξο Χριστιανικό Σύμβολο της Πίστεως μας, το λεγόμενο Πιστεύω. Εν δυνάμει αυτούς που σώζουν τις ψυχές των ανθρώπων, δια μέσω της σωτήριας και εύλογης Μετάνοιας τους, διότι Αγίασαν ως Θεοί κατά χάρι, άρα έφτασαν και άγγιξαν την τελειότητα. Επομένως ο Απόστολος Παύλος συμπεριφερόμενος ως το άκακο αρνίο των προβάτων, τους εξημέρωσε προ πολλού, ενώ υπήρξαν ορμώμενοι εκ της Ελληνικής-Ρωμαίικης Ειδωλολατρίας, ημιάγριες αγέλες της ζούγκλας στην κυριολεξία ως γνωστόν, συνεπικουρούμενα το μεγάλο ζώο να καταβρόχθιζε το μικρό, δείχνοντας και φανερώνοντας μας, την κατεξοχήν ανεξίκακη άνω Ιερουσαλήμ, ως Ουρανοπολίτες. Εν τέλει και το ευχαριστώ τρόπος του λέγειν ασφαλώς, της όλης υποθέσεως, υπήρξε την σήμερον εν έτη αρχές Φεβρουαρίου του 2021, να του παραχωρούμε υποτίθεται προς τιμήν του, περισσότερο τον προσβάλουμε παρά τον τιμούμε, ένα μικρό άξεστο και απόμακρο άσημο εν πολλοίς, μονοπατάκι Δρόμου-Διευθύνσεως στην συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, του Αγίου Μυροβλήτου Δημητρίου και του Αγίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης Γρηγορίου του Παλαμά, πέριξ του Τουρκικού Προξενείου. Εκ νέου εν μέρει, φαίνεται έτσι θεωρούνε αλλά και αντιλαμβάνονται, οι άρχοντες του τόπου μας, την διαχρονική συνεργασία φιλίας και αλληλεγγύης μέσω της ενότητας, δια της συμπλεύσεως συζεύξεως αλληλοεξαρτήσεως Ελληνισμού και Χριστιανισμού, εναργώς όπως απεργάζεται υπονομευτικά δολίως υποβόσκουσα υποχθόνια, και την αντιλαμβάνεται, το δυνατά σαρκικό Λιοντάρι, με τον αδύνατο χορτοφάγο Λαγό και ο νοών νοείτω. 

Επιπροσθέτως προφανώς απαξιώθηκαν και υποτιμήθηκαν, οι Μεγάλοι διαχρονικοί Καππαδόκες Πατέρες, των πρώτων Χριστιανικών Αιώνων, εναργέστατα όπως Ο Μέγας Αθανάσιος 296-373μχ ο λεγόμενος Στύλος της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Αντώνιος ο ασκητής της Ερήμου, εις την απόμακρη Αίγυπτο, ο Άγιος Σπυρίδων Επίσκοπος Τριμυθούντος, ο Άγιος Νικόλαος, ο Μέγας Βασίλειος 329-379μχ με την περίλαμπρη Βασιλειάδα του, δια των απεριόριστων φιλεύσπλαχνων ορφανοτροφείων του, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος επίσης, οι κάθε αυτού Τρείς Ιεράρχες Προστάτες των Γραμμάτων. Εν συνεχεία τον Μέγα Φώτιο, υπέρμαχο των Ορθοδόξων Εικονολατρών, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά 1296-1349μχ, τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό Επίσκοπο Εφέσου, ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής της Ερήμου, ο Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, οι Νεοφανείς Άγιοι Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, τους Κολλυβάδες Πατέρες, ο Άγιος Εφραίμ της Νέας Μάκρης και ου το καθεξής. Εν γένει τους υπερασπιστές του ανόθευτου σωτήριου εις το ακέραιο Ορθοδόξου Δόγματος, της πάλαι ποτέ εκδιωγμένης Ανατολής, και μη της εκ αιρετικής εσπερίας ορμώμενους, δια του καταναλωτικού Φραγκολεβαντινισμού τοις πάσι. Παράλληλα προσκυνώντας επιλεκτικώς μονομερώς αμετροεπώς, τον θεό χρήμα και προσκύνα, της προσποιητής Αναγέννησης του Καρλομάγνου, και του δήθεν Διαφωτιστή Μεταρρυθμιστή Βαρλαάμ του Καλαβρού, δια της βλάσφημης αιρετικής του, Αρειανικής φιλοσοφικής κοσμικής θεώρησης και μη θεολογίας τους. Εν αντιθέσει όλους αυτούς τους Θεοφανείς και Θεοφώτιστους Αγίους Οικουμενικούς Πατέρες, Φωστήρες της Τριαδικής και Τρισυπόστατης Αδιαίρετης Ομοούσιας Θεότητας. Εν μέρει προφανώς τους απομακρύναμε και εκδιώξαμε από της ζωή μας, ως αποδιοπομπαίους τράγους των μιασμάτων, κακήν κακώς, περιττούς και ανούσιους, εμμέσως πλην σαφώς υπονομευτικά δολίως, υποχθονίως υποβόσκουσα. Εν συνεχεία και στην θέση τους προβάλαμε ως αντικαταστάτες τους, εμφανώς δίχως να μπορούμε να συγκρίνουμε ορθώς αξιοκρατικώς θεολογικώς Ορθοδόξως, λόγω προφανώς ελλειμματικής σεβαστής διάκρισης ικανοτήτων, μη διακριτά ισορροπημένα ηπίως μετριοπαθώς. Εν προκειμένω τον Έλληνα εις το απανταχού γένος κατά τα άλλα, και κανείς δεν αντιλέγει προς θεού, απεναντίας όμως πάρα πολύ υποδεέστερο τους, κατώτερο τους, καθώς νομίζω και δεν χωρά καν σοβαρή σύγκριση, τους μεν από του δε, αρχαίο Μέγα Αλέξανδρο 356-323πχ.

Ακόμη τον Πατέρα του τον Φίλιππο, τους αρχαίους εμφανώς επιφανείς και προκλητικά προβεβλημένους, εις το έπακρον του παραλόγου Φιλοσόφους, δια του κατεξοχήν ανθρώπινου κοσμικού τους στοχασμού, του ακραιφνώς ορθολογισμού τους, μέσω της αμιγώς νοησιαρχίας τους, εναργώς όπως τον Αριστοτέλη από τα Στάγιρα, τον δάσκαλο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Πλάτωνα, Σωκράτη και του το καθεξής. Εν συνεχεία τους Μέγιστους ιστορικούς, τον Ηρόδοτο τον λεγόμενο πατέρα της Ιστορίας μας, εξιστορώντας μας γλαφυρώς τους αιματοπότιστους Πολέμους, εναντίον των Μήδων εχθρικών βαρβάρων επεκτατικών Περσών του Δαρείου και του Ξέρξη, όπως την μάχη του Μαραθώνα των Αθηνών, με επικεφαλής τον Μιλτιάδη το 490πχ, εκ νέου το 480πχ τις ηρωικές Θερμοπύλες του Λεωνίδα, των 300 Λακεδαιμονίων-Σπαρτιατών, συν των 700 Δεσπιέων. Καθώς εν μέρει δεν τους προβάλει πολλαπλώς η ιστορία, αποσιωπώντας τους ως είθισται, και την Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480πχ συνεπακόλουθα και την Ναυμαχία της Σαλαμίνας το ίδιο έτος, με τον Θεμιστοκλή, των Πλαταιών το 479πχ και πάει λέγοντας. Παράλληλα του Ιστορικού πάλαι ποτέ Θουκυδίδη, με την εξιστόρηση του λεγόμενου Πελοποννησιακού Πολέμου, από το 431-403πχ. Εν γένει Τον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους, με την ανέγερση δια του αρχαίου Ελληνικού Κόσμου, του Κάλλους εν πολλοίς, της τότε εμφανέστατης άγονης και στείρας ημιάγριας Ανθρωπότητας. Καθώς τους υποτιθέμενους κατώτερους οικονομικούς ανθρώπους-δούλους, δεν τους έδιναν απολύτως καμία ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρεπή σεβασμό δια της διαβιώσεως, σημασία εν πολλοίς. Εν ολίγοις όσοι δεν διέθεταν επαρκή οικονομικά προνομιακά οφέλη, άλλωστε η ανθρώπινη ζωή δεν είχε καμία απολύτως αξία την εποχή εκείνη, και θεωρούνταν πάρα πολύ φτηνή, αμελητέας ποσότητας, τιποτένια εν πολλοίς, όπως επίσης και τις γυναίκες αντιστοίχως, τις θεωρούσανε πολύ κατώτερα όντα, τις είχαν μόνο ως είδος ηδονής και αναπαραγωγής. Πάντως δεν διακρίνω πολλές διαφορές από την σήμερον, οι πολυποίκιλες ομοιότητες είναι προφανείς, επειδή όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Πραγματικό Θεό, της κατεξοχήν Αγάπης. Ως εκ τούτου ο πολύς Ρώσος Διανοούμενος Ντοστογιέφκι, που έζησε την φρίκη του άθεου πολιτικού μορφώματος του Μπολσεβικισμού δήλωνε, χωρίς Θεό τα πάντα επιτρέπονται δυστυχώς, διότι ο άνθρωπος αγριεύει, μιμούμενος τα άγρια θηρία της ζούγκλας ως παράφρων. Εν τω μεταξύ του αρχαίου Οικουμενικού Μεγαλείου, της απανταχού σεβαστής ανθρωπότητας, δια της Ακροπόλεως του Παρθενώνα των Αθηνών, προς τιμήν της υποτιθέμενης Θεάς Αθηνάς και της εν γένει Σοφίας της, δια των εσώκλειστων τότε Πόλεων Κρατών. Παράλληλα όπως και τον Πελοποννησιακό εμφύλιο Πόλεμο 431-403πχ, συν τοις άλλης και τα Ομηρικά έπη της Ηλιάδος και της Οδύσσειας, του πολυμήχανου οξυδερκούς μαρτυρικού και καρτερικού Οδυσσέα, εις τον πασίγνωστο πόλεμο της Τροίας δια του Ομήρου.

Εν κατακλείδι όταν ακούτε πολύ να σας ομιλούνε περί αρχαίας Ελλάδος, να είστε υποψιασμένοι προ πολλού και βέβαιοι, δια της απόλυτης σιγουριάς, ότι εν τάχει επιδερμικώς κινούμενοι, λόγω μη ενδελεχής τους Ορθόδοξης θεολογικής τους εντρυφήσεως, θα υποπέσουν θέλοντας και μη, στην αίρεση της ειδωλολατρίας. Εν μέρει δηλώνοντας πως δεν αναγνωρίζουνε την Παλαιά Διαθήκη της Αγίας Γραφής της Βίβλου, ως δήθεν Εβραϊκό κατάλοιπο. Άρα από εκείνη την στιγμή και μετέπειτα, αποκόπτουν την διαχρονική Πατροπαράδοτη σωτήρια Αγία Γραφή της Βίβλου εις την μέση, και διαλέγουν όποια τους εξυπηρετεί αλλά και τους ικανοποιεί, τις εμφανώς εθνικιστικές τους καταβολές, της κατεξοχήν εγωιστικής τους υστεροφημίας, του άγονου και στείρου θεαθήναι των εντυπώσεων και μόνο. Μετέπειτα θα αναφερθούνε στον μέγιστο για αυτούς, υποτιθέμενο Εθνικό Φιλόσοφο Αυτοκράτορα Ελληνολάτρη Ιουλιανό 361-363μχ, εν αντιθέσει όμως, τον λεγόμενο για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, Παραβάτη ή Αποστάτη, διότι κυνήγησε αγρίως ανηλεώς βαναύσως, τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, ως κατεξοχήν αιμοβόρος ειδωλολάτρης. Εν γένει την σήμερον στην Θεσσαλονίκη, έναντι των πλαγίων Πανεπιστημίων, με κατεύθυνση εις τα επάνω-βόρεια προς τα Κοιμητήρια της Ευαγγελίστριας, και πέριξ του Τουρκικού Προξενείου, της Οδού Αγίου Δημητρίου, υπάρχει η Διεύθυνση του Δρόμου, προς Τιμήν του. Επομένως στην ίδια μοίρα τον τοποθετούμε εφάμιλλα αντιστοίχως, ή και σε καλύτερη ακόμη από τον Απόστολο Παύλο. Εν τέλει Ορθοδοξία του διαχρονικού πατροπαράδοτου Δόγματος, σημαίνει επί τοις ουσίας των πραγμάτων, πως υιοθετούμε και αποδεχόμαστε το όλο, ολόκληρο εν πολλοίς, το Πατροπαράδοτο δόγμα. Εν ολίγοις των συνόρων της Ορθοδόξου Πίστεως μας, όπως μας το παρέδωσαν ανόθευτο και συνάμα ακέραιο, μη αλλοιωμένο δια της σαφής αλλοτριώσεως οι θεοφώτιστοι Οικουμενικοί Άγιοι Πατέρες. Επομένως και δεν επιλέγουμε αποσπασματικώς μονομερώς, όποιο εμείς επιθυμούμε αποκόπτοντας το από το εν γένει υπόλοιπο, ώστε να εξυπηρετήσουμε και ικανοποιήσουμε, τις προφανώς ιδιοτελέστατες πολιτικές μας σκοπιμότητες. Εν τω μεταξύ σταματώ εδώ, φτάνει και αρκεί αρκετά, δεν νομίζω πως χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω πλατειάζοντας περαιτέρω ασκόπως περιττά, διότι θα υποτιμήσω περαιτέρω την νοημοσύνη σας, εν μέρει καθώς προφανώς άλλη, διαφορετική, ξεχωριστή, θεωρείται η επιμέρους επιστήμη της θεολογίας, και εντελώς διαφορετική της ιστορίας.

Εκ νέου είναι ηλίου φαεινότερων, ότι όταν σκοπίμως τα συγχέουν κάποιοι εσκεμμένως, ως γνωστόν δια ιδίων όφελος, ώστε επικείμενα να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη, δια της συγχύσεως που θα προκύψει θέλοντας και μη. Εν συνεχεία καθώς η επιμέρους θεολογική αγνοία θα μας πνίξει, επειδή εμφανώς είμαστε αδαείς επί του θέματος, συν τοις άλλης και πλήρως ανενημέρωτοι ή στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθείς. Εν μέρει συναντιόνται εν τάχει επιδερμικώς οι δύο αμφότερες επιστήμες, σε κάποια πρόσκαιρη και εφήμερη ιστορική συνάντηση της διαδρομής τους, θέλοντας και μη, του υποτιθέμενου σταυροδρομίου, και μετέπειτα και πάλι, η κάθε μία της ξεχωριστά από την άλλη, συνεχίζει την εντελώς διαχρονική πορεία της διαδρομής της. Υστερόγραφο πως τους Αρχαίους Έλληνες Φιλοσόφους, εσείς που συνεχώς τους θαυμάζεται, ως κάτι το ιδιαίτερο σημαντικό και περίλαμπρο δια της Φιλοσοφίας τους, των απανταχού κοσμικών στοχασμών, φτάνοντας μέχρι και του αήθη βλάσφημου σημείου, να τους θεοποιείται κι όλα αλγεινώς. Ως εκ τούτου τους οικειοποιήθηκε επιλεκτικώς μονομερώς, η δυτική αιρετική προτεσταντική εσπερία, δια της σαφώς νοησιαρχίας, του κατεξοχήν Ορθολογισμού, της θεολογικώς διαμαρτυρόμενης Γερμανίας, δια μέσω του Βασιλιά τους, του Γουλιέλμου Β τον 19 αιώνα, για αυτό και άλλωστε ανήγειρε στο Βερολίνο, ομοίωμα του Παρθενώνα της Ακροπόλεως των Αθηνών. Εν αντιθέσει εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της εκδιωγμένης Ανατολής, δεν ασπαζόμαστε την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία. Εν μέρει της σεβόμαστε διακριτικά απόμακρα, εν γένει της ακραιφνώς κοσμικής θεώρησης των πραγμάτων, απεναντίας αλλά Πνευματικώς Ορθοδόξως Κινούμενοι, αποδεχόμαστε την Πατερική Εμπειρική Νιπτική, Ησυχαστική Πνευματική Προσευχή, της Πατροπαράδοτης Παραδόσεως, δια της Φιλοκαλίας. Εν αντιθέσει αυτές, θεωρούνται σαφώς δύο εντελώς αμφότερες διαφορετικές έννοιες του όρου, θεολογικές ως επί το πλείστο, και συνάμα πολύ μετέπειτα εν τάχει επιδερμικώς, ιστορικές θέλοντας και μη. Επιπροσθέτως όταν τις αναμιγνύουμε, προφανώς αφρόνως και απερίσκεπτα, δια της επιπολαιότητας, εις το μίξερ της άγνοιας μας, λόγω εμφανής μας έλλειψης, Πνευματικής Πατερικής κατηχήσεως, τότε υποπύπτουμε εις την δηλητηριώδη βλάσφημη αίρεση, δηλαδή διαστρεβλώνουμε και αλλοιώνουμε το Θεοφώτιστο και Πατροπαράδοτο Ευαγγέλιο. Η αρχαία Ελλάδα είναι εν μέρει δική μας στην Εθνικότητα, αλλά πλήρως συνυφασμένη εις την κοσμική ιδεολογία, με την δυτική αιρετική προτεσταντική εσπερία, του αλλοιωμένου Χριστιανισμού, και δεν είναι δική μας στην Ορθόδοξη Πατερική Πνευματικότητα, της κατεξοχήν Παραδόσεως. Εν ολίγοις σας το λέγω όσο πιο κατανοητά μπορώ, για αυτό και δεν θα δείτε ποτέ των ποτών, σοβαρούς και καταξιωμένους ευσυνείδητους Ορθόδοξους Ιερείς, να επισκέπτονται ώστε να θαυμάσουν την Ακρόπολη των Αθηνών, απεναντίας, αλλά το Άγιο Όρος της Χερσονήσου του Άθω, το Κάστρο της Ορθοδοξίας, του Περιβολιού της Παναγίας μας, εκεί που ασκήτευσε και Μεγαλούργησε, εκοιμήθη οσιακώς Πρώτος, ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης το 963μχ.

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Ο λάτρης της Ελληνικής μας Ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.

loading...