Βυθίσατε το Τσεσμέ ή διακόψτε τις διερευνητικές!
Του Δρος. Δημήτρη Ρομποτή* –
Από όποια πλευρά και να το δη κανείς, οι έρευνες του Τσεσμέ στο Αιγαίο είναι παράνομες, παράτυπες και πέραν του ανεκτού προκλητικές. Οσο κι’αν αγωνίζωνται κάποιοι εντός Ελλάδος να μας πείσουν ότι παρά την πρόκληση το τουρκικό πολεμικό σκάφος με τη συνοδεία του κινούνται στα όρια της νομιμότητος, αυτό δεν ισχύει. Κατά αρχάς, η Νάφτεξ έχει εκδοθεί παράνομα αφού η Σμύρνη δεν έχει δικαιοδοσία στο Βόρειο Αιγαίο και η Ελλάς, η μόνη αρμόδια χώρα, δεν του έδωσε άδεια διεξαγωγής ερευνών είτε στον αφρό είτε στον βυθό. Ούτε πρόκειται για ένα πλοίο του μακαρίτη του Κουστώ που ελέγχει την ποιότητα των υδάτων ή κάνει κάποιο ντοκυμανταίρ. Μιλάμε για κανονική εισβολή σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων από πολεμικά σκάφη της γείτονος κι’ας μην διυλίζωμαι άλλο τον κώνωπα (πετρέλαιο να δούμε πότε θα διυλίσουμε). Το ερώτημα είναι τί κάνει η Ελλάς. Μέχρι στιγμής τίποτα, πέραν κάποιων χρήσιμων διαβημάτων. Ούτε απειλή βύθισης, όπως θα έπρεπε, η οποία ακόμη κι’αν διστάζη η κυβέρνηση να την κάνη, θα έπρεπε η αξιωματική αντιπολίτευση να την κοπανάη συνέχεια, έστω και ως μπλόφα! Διότι έτσι βοηθιέται η εθνική πολιτική όπως έγινε και το 1975 όταν ο …Αντρέας φώναζε “βυθίσατε το Χόρα” που τώρα επανέρχεται ως Τσεσμέ! Αυτό το παιδί ο Αλέξης, τί περιμένει για να ξυπνήση; Και κομματικά μόνο να δη κανείς το θέμα, θα έπρεπε να ήταν στα κάγκελα αυτές τις μέρες. Οι Τούρκοι του δίνουν συνεχώς ευκαιρίες στο πιάτο κι’αυτός είναι σα να λέη ότι κάνει δίαιτα. Η κατάσταση πλέον έχει περάσει στον χώρο της ψυχολογίας, τί να πω; Ολοι μας δε, πρέπει να απαιτούμε τη βύθιση του Τσεσμέ για να βοηθήσωμε την εθνική πολιτική, για να μπορή ο πρωθυπουργός να πη στους ξένους συνομιλητές ότι πιέζεται εσωτερικώς αφόρητα! Αντ’αυτού δίνουμε την εντύπωση ότι κατάπιαμε μια ακόμη πρόκληση αμάσητη, άρα μπορούμε να καταπιούμε και άλλες! Οχι μόνο δεν έγινε απειλή βύθισης, μα ούτε και ανακοίνωση ότι δεν υπάρχει πλέον κατάλληλο κλίμα για συνέχιση των διευρευνητικών! Εάν τουλάχιστον έκανε το δεύτερο η Αθήνα, θα είχε τη Γερμανία σπεύδουσα να πείση την Αγκυρα να αποσύρη το Τσεσμέ προκειμένου να συνεχιστούν οι συναντήσεις έστω και για το θεαθήναι διότι μ’αυτόν τον τρόπο αποτρέπονται οι κυρώσεις στην Ευρωπαϊκή Σύνοδο της 25ης Μαρτίου!
Λένε κάποιοι ότι αν η Ελλάδα πη ότι δεν προσέρχεται σε διερευνητικές κάνει το χατίρι της Τουρκίας που δεν τις θέλει ούτως ή άλλως. Δεν είναι έτσι όμως. Η Αγκυρα χρειάζεται τις διερευνητικές μέχρι τον σκόπελο της 25ης Μαρτίου προκειμένου να διευκολυνθούν οι φίλοι της στην ΕΕ να μην επιβάλλουν κυρώσεις εναντίον της. Ούτε θα μπορούσε κάποιος να χρεώση στην Ελλάδα τον λεγόμενο “μουτζούρη”, ότι δηλαδή φεύγει από τις διερευνητικές τη στιγμή που η Τουρκία κάνει παράνομες έρευνες στο Αιγαίο με παράνομη Νάφτεξ, καταπατώντας και την εις βάρος της Ελλάδος συμφωνία της Βέρνης που καλούσε τις δύο χώρες να μην προβούν σε μονομερείς κινήσεις στο Αιγαίο. Υπάρχουν λοιπόν τα εργαλεία η Ελλάς να κόψη τη φόρα της Τουρκίας, αρκεί να αποφασίση να τα χρησιμοποιήση. Οσο εξακολουθεί να κάνη ότι δεν βλέπει, παγιώνονται οι τουρκικές διεκδικήσεις και μια ωραία ημέρα, όχι πολύ μακρυά από σήμερα, θα ξυπνήση διαπιστώνοντας ότι η πολεμική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, ό,τι δηλαδή προσπαθεί διακαώς να αποφύγη κάνοντας και εκπτώσεις ακόμα στα κυριαρχικά της δικαιώματα! Διότι οι Τούρκοι δεν ικανοποιούνται με ένα δάχτυλο, έστω και το μεσαίο, αλλά θέλουν ολόκληρο το χέρι αρχικώς και εν συνεχεία το μισό σώμα της Ελλάδος παραλυμένο…
Με εξαίρεση την τραγωδία της Κύπρου, η Ελλάς έχει ζήσει μια παρατεταμένη περίοδο ησυχίας και απουσίας πολεμικών επιχειρήσεων. Και επρόκειτο όντως για ευλογία. Το πρόβλημα είναι ότι φτάσαμε να αντιλαμβανόμαστε την εξαίρεση ως κανόνα και γίναμε ένας “συνταξιούχος” λαός, στη δύση του δηλαδή. Δεν ανήκομε μόνο εις την Δύσιν, ανήκομε και εις την …δύσιν μας!Το παγκόσμιο, διακρατικό σύστημα όμως τελεί συνεχώς, από την αυγή της γραπτής τουλάχιστον ιστορίας εν εξελίξει, είναι διαρκώς μεταβαλόμενο με δυναμικές που δεν δύναται μια χώρα ή ένας λαός να αγνοή όσο κι’αν το θέλη. Ο δε μεταψυχροπολεμικός κόσμος χαρακτηρίζεται από μιά γενικότερη αστάθεια και ανακατατάξεις που προκύπτουν τόσον από τις διεθνείς σχέσεις όσο κι’από τις εξελίξεις στην τεχνολογία και την οικονομία. Κι’από εντελώς αστάθμητους παράγοντες όπως είναι η πανδημία που ζούμε. Ολες οι χώρες ψάχνονται, δημιουργούν νέες σχέσεις, συμμαχίες, ανασυντάσσονται στη βάση νέων δεδομένων και αναπροσαρμόζουν τη θέση τους στο παγκόσμιο σύστημα προκειμένου αφενός να διατηρήσουν αυτά που έχουν κι’αφετέρου να επωφεληθούν από τις αλλαγές αφού κάθε κρίση προσφέρει και ανάλογες ευκαιρίες.
Η Τουρκία δείχνει να έχη προσαρμοστεί πλήρως στη νέα πραγματικότητα και βλέπει εαυτήν ως περιφερειακή ηγετική οντότητα με απώτερο στόχο να καταστή 5η δύναμη παγκοσμίως. Το πρόβλημα είναι ότι για να υλοποιηθούν αυτά τα σχέδια μερικώς ή ολικώς, πρέπει να καθυποταχτούν Ελλάς και Κύπρος, δύο χώρες που δυστυχώς δεν εννοούν να ξυπνήσουν και να καταλάβουν ότι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων, “θύματα” της γεωγραφίας που δυστυχώς δεν αλλάζει, και το “να έχουμε την ησυχία μας” δεν αποτελεί βιώσιμη επιλογή. Ούτε μπορείς να διατηρήσης αυτά που έχεις (η Κύπρος έχει χαθεί κατά το ήμισυ) παίζοντας διαρκώς άμυνα διότι έτσι δεν γίνεται να υποχωρήσης στρατηγικά, κάνοντας πίσω έστω και λίγο χάνεις από το δικό σου έδαφος!
Τα μνημόνια, προκειμένου να σωθούν οι βορειοευρωπαϊκές, κυρίως οι γερμανικές, τράπεζες – με καταλύτη τις δικές μας παθογένειες – θα περίμενε κανείς ότι θα λειτουργούσαν ως ξυπνητήρι για να καταλάβουν οι Ελληνες ότι το όνειρο έλαβε τέλος και αρχίζει ο …εφιάλτης. Τίποτα δεν χαρίζεται πλέον, ακόμη και η ίδια σου η ύπαρξη τίθεται σε αμφισβήτηση. Τα σύνορά μας, η Ελλάς όπως την ξέρουμε δεν είναι δυστυχώς δεδομένη στο νέο σύστημα. Κι’αντί να ανοίξουν τα μάτια τους οι εν Ελλάδι συμπατριώτες μας ονειρεύονται ότι θα ξαναζήσουν όπως πριν τα μνημόνια κι’ότι η δεκαετή αυτή λαίλαπα είναι απλώς μία παρένθεση. Και φταίνε οι πολιτικές ηγεσίες που δεν φρόντισαν εξαρχής να διαλύσουν αυτή την ψευδαίσθηση. Η πανδημία αλλά και η Τουρκία κάνουν αυτό που δεν έκαναν οι ηγεσίες μας, δηλαδή μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα και μάλιστα ανώμαλα. Το αν θα σοβαρευτούμε ή θα εξακολουθήσωμε να παιδιαρίζωμε αποτελεί πλέον υπαρξιακό δίλημμα και καλό θα ήταν να το είχαμε απαντήσει χτές…
*Ο Δρ. Δημήτρης Ρομποτής ήταν δημοσιογράφος, έγινε εκδότης και τώρα δηλώνει πολιτικός μηχανικός/οδοντίατρος με ειδίκευση στις …γέφυρες και έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι δε τελειόφοιτος Διδακτορικού, αλλά δεν έχει λάβει πτυχίο για οικονομικούς λόγους, από τη Μεγάλη του Γένους …Χολή!
ΥΓ: 1) Δεν ήμουν σίγουρος αν θα έπρεπε να παραιτηθή η Μενδώνη μέχρι που είδα τη συνέντευξή της! Η κυρία είναι εντελώς ανεπαρκής…
2) Όστις “εκπλήσσεται” με τις καταγγελίες για βιασμούς και παιδεραστία εις τον χώρον της “τέχνης” και του “αθλητισμού”, είναι χειρότερος από τους δράστες και συνένοχος! Νιάου νιάου στα κεραμίδια δεν κάνει ο …αλέκτωρ! Ο Λιγνάδης, αν κριθή ένοχος, είναι μόνο μια κορυφή του παγόβουνου…
3) Είναι τέτοια η αλητεία στον δημόσιο βίο της Ελλάδος που ο Κοσκωτάς φαντάζει πλέον …Αρσακειάδα ή Βαρβακειάδα!
