Όπλα λέιζερ στο Πολεμικό Ναυτικό;;; Η πραγματική διάσταση του ζητήματος

 Έγινε λόγος στη Βουλή προ ημερών για όπλα λέιζερ, τα οποία θα μπορούσαν να εγκατασταθούν σε μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού με τον  ΥΕΘΑ κ. Παναγιωτόπουλο να απαντά με μία καθαρά γενική και πολιτική απάντηση για ένα ζήτημα, το οποίο στην πραγματικότητα έχει σαφή απάντηση.

Πιο αναλυτικά, στην ερώτηση αν το Πολεμικό Ναυτικό εξετάζει όπλα λέιζερ, ο ΥΠΕΘΑ απάντησε πιο διευκρινιστικά:

«Το Πολεμικό Ναυτικό παρακολουθεί και αξιολογεί διαρκώς την ανάπτυξη όλων των νέων τεχνολογιών, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων υψηλής ενέργειας για αντιμετώπιση UAV. Στο πλαίσιο αυτό, υιοθετεί τις βέλτιστες λύσεις για την επαύξηση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των μονάδων του, προκειμένου να ανταποκρίνεται στο σύγχρονο περιβάλλον απειλών».

Θα θέσουμε το ζήτημα στην πραγματική του διάσταση ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και ευσεβείς πόθοι στο ζήτημα.

Οι ΗΠΑ μέσω της Lockheed Martin, αναπτύσσουν το δικό τους σύστημα laser με την επωνυμία HELIOS, η οποία αντιστοιχεί στα αρχικά (High Energy Laser with Integrated Optical-dazzler and Surveillance ), με το συγκεκριμένο όπλο να ολοκληρώνει τις δοκιμές εδάφους επιτυχώς το 2020, ξεπερνώντας σε αυτές το όριο ισχύος εξόδου των 60 KW κατά πολύ, οπότε και αποφασίστηκε η εγκατάσταση του πρώτου συστήματος στο αντιτορπιλικό κλάσης Arleigh Burke (DDG-58) Preble, το οποίο είναι της έκδοσης Flight II A και διαθέτει αρκετή εγκατεστημένη ισχύ, ώστε να μπορέσει να τροφοδοτήσει το όπλο με βάση τις προδιαγραφές της εταιρείας. 

Την εγκατάσταση στο πλοίο ανέλαβε η ΒΑΕ Systems έναντι ποσού 108 εκ. δολαρίων με τις εργασίες να εκτελούνται στα ναυπηγεία της εταιρείας στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια τους πρώτους μήνες του 2021. Με την ολοκλήρωση της εγκατάστασης στο πλοίο του συστήματος, θα ακολουθήσουν οι δοκιμές θαλάσσης για την επίσημη αποδοχή του όπλου στο Αμερικανικό Ναυτικό και αυτές περιλαμβάνουν βολές στόχων τόσο κατά UAVs όσο και κατά εισερχόμενων πυραύλων, οι οποίοι θα έχουν βέβαια ταβάνι ταχύτητας.

Στην Ευρώπη, η εταιρεία που αναπτύσσει ένα αντίστοιχο όπλο, δεν είναι άλλη από τη γνωστή Rheinmetall, η οποία φτιάχνει το σύστημα σε συνεργασία με την BAAINBw ανέπτυξαν μία πηγή σταθερής δέσμης με ισχύ εξόδου, η οποία είναι μεταβαλλόμενη από 0-20 KW και αποτελείται από 10 πηγές ισχύος 2 KW η καθεμία. Η πρωτότυπη πηγή των 20 KW τοποθετήθηκε σε μία φρεγάτα κλάσης Sachsen, στην οποία θα εκτελεστούν οι δοκιμές σε βάθος ενός χρόνου, όταν και θα αποσυρθεί το σύστημα για περαιτέρω εξέλιξη. Ενδιαφέρον για το σύστημα έχουν δείξει και οι Σουηδοί.

Με βάση τα παραπάνω, βλέπουμε ότι η Lockheed Martin έχει ολοκληρώσει το δικό της όπλο ναυτικής χρήσης, το οποίο έχει ισχύ εξόδου άνω των 60 KW  αλλά έχει περιορισμούς, αφού προορίζεται για την αντιμετώπιση UAVs και εισερχόμενων πυραύλων, οι οποίοι όμως πρέπει να έχουν ταχύτητα κάτω κάποιου ορίου, το οποίο δεν διευκρινίζεται ( προφανώς ) από την εταιρεία. Παρόλα αυτά το σύστημα δείχνει λειτουργικό και επαρκές για την αποστολή που προορίζεται και μένει αυτό να αποδειχθεί στις δοκιμές θαλάσσης εντός του έτους.

Η Lockheed αναπτύσσει ανάλογα όπλα για επίγεια χρήση, εποχούμενα δηλαδή αλλά και εναέρια με τη μορφή ατρακτιδίου. Το μεγαλύτερο εμπόδιο και στις δύο περιπτώσεις αποτελεί το γεγονός ότι το όπλο χρειάζεται να αντλήσει μεγάλα ποσά ενέργειας για την λειτουργία του, όπερ σημαίνει ότι στο μεν επίγειο σύστημα θα χρειάζεται ένα σύστημα τροφοδοσίας μεγέθους… ενός ακόμα φορτηγού για την παραγωγή της απαραίτητης ισχύος και στην περίπτωση των μαχητικών αεροσκαφών, οι περιορισμοί λόγω χώρου είναι ακόμα πιο έντονοι, οπότε τα όπλα αυτά μάλλον θα έχουν μικρότερη ισχύ.

Ο λόγος μάλιστα που το όπλο εγκαθίσταται σε πολεμικό πλοίο μεγέθους αντιτορπιλικού είναι απλός, αφού ένα πολεμικό πλοίο της κλάσης μπορεί να διαθέσει την ηλεκτρική ισχύ που απαιτείται για τη λειτουργία του όπλου. Οι νέες φρεγάτες FFG-C που θα ναυπηγηθούν έχουν εκ προοιμίου ισχυρότερο μηχανοστάσιο ακριβώς για να υποδεχτούν ανάλογα όπλα μελλοντικά. Ακόμα πάντως βρίσκονται υπό ανάπτυξη σύμφωνα με τα λεγόμενα της εταιρείας.

Η Rheinmetall είναι φανερά πιο πίσω από τη Lockheed στον τομέα προσπαθώντας ακόμα να ολοκληρώσει το δικό της πρωτότυπο, το οποίο έχει το 1/3 της ισχύος του αντίστοιχου αμερικανικού συστήματος και φυσικά να προχωρήσει στην παραγωγή του, ενώ δε γίνεται καμία αναφορά για ανάπτυξη του όπλου της για αεροπορικές και επίγειες εφαρμογές. Από πλευράς Ρωσίας και Κίνας υπάρχει πλήρης άγνοια για προόδους στο συγκεκριμένο τομέα  χωρίς σαφείς πληροφορίες. Πιθανότατα οι Ρώσοι να έχουν υπό μακρά ανάπτυξη κάποιο ανάλογο σύστημα αλλά χωρίς μεγάλη προτεραιότητα.

Από τα προαναφερθέντα συμπεραίνουμε ότι η τεχνολογία αυτή είναι ακόμα στα σπάργανα, ώστε να είναι αποτελεσματική και από τη στιγμή που οι μεγάλες και εξελιγμένες τεχνολογικά χώρες δεν έχουν προχωρήσει αρκετά στον τομέα, οι πιθανότητες για την ανύπαρκτη στον τομέα Ελλάδα να ενσωματώσει στα πλοία της, τα οποία στερούνται της απαιτούμενης ισχύος, ανάλογα συστήματα, είναι υπόθεση για… 15 χρόνια από τώρα, χώρια που ακόμα δεν είναι σαφές το ποσοστό αποτελεσματικότητας των εν λόγω συστημάτων. Επίσης, η Ελλάδα δεν είναι και η χώρα που λογίζεται ως πρώτη σύμμαχος των ΗΠΑ , ώστε να λάβει το σύστημα από τις πρώτες. Ας προχωρήσουμε αρχικά στην επιλογή νέας σχεδίασης φρεγατών για το Πολεμικό Ναυτικό και αρκετά χρόνια αργότερα ίσως έρθει η ώρα να συζητήσουμε για όπλα laser.

loading...