Γιατί ο Άγιος Θεοδόσιος κατάργησε τους Ολυμπιακούς αγώνες ;

Κάποιοι εμπαθείς, κακοήθεις και αντιστόρητοι κατηγορούν τον Άγιο Θεοδόσιο, σχετικά με την κατάργηση των Ολυμπιακών αγώνων.

Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί αγώνες, γινόταν με σκοπό να βελτιώνουν το σώμα, το ήθος και το πνεύμα.

Ο αθλητισμός αποτελεί διαχρονικά μια πολύ δημιουργική ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο, για όλες τις ηλικίες. Από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα η σημασία του είναι τεράστια, καθώς στοχεύει στην σωματική και την ηθική-πνευματική ανάπτυξη αλλά και στην κοινωνικοποίηση των νέων παιδιών.

Το μέλλον ενός έθνους, είναι τα παιδιά. Για αυτό είναι απαραίτητο, να εξασκούν, το σώμα και το πνεύμα, παράλληλα.

Οι θέσεις του Αριστοκλή, για την φυσική αγωγή και τον ρόλο που διαδραμάτισε στην αρχαία Αθήνα, είναι πολύ αξιόλογες, και διαχρονικές. Για αυτό ακόμη και σήμερα μας προσφέρουν ανεκτίμητη συμβολή, ώστε να αντιληφθούμε την σχέση μεταξύ του σώματος και του πνεύματος.

Ο Πλάτωνας-Αριστοκλής, όπως και οι Πυθαγόρειοι, πίστευε ότι η ψυχή του ανθρώπου ανήκει στον αιώνιο κόσμο, σε αντίθεση με το φυσικό σώμα, που ανήκει στην φθαρτή γη. Ο ύπατος των Φιλοσόφων κάνει τον σημαντικό διαχωρισμό μεταξύ πνεύματος και φθαρτού σώματος, χωρίς όμως να απαξιώνει το σώμα, στο οποίο δίνει μεγάλη σημασία, και πιστεύει ότι από μικρή ηλικία θα πρέπει να καλλιεργείται και να συμβαδίζει με την πνευματική-ηθική ανάπτυξη των παιδιών.

Είναι πολύ σημαντικό να συμβαδίζει η πνευματική με την σωματική καλλιέργεια, και μέσα από την σωστή διαπαιδαγώγηση και των δύο επιπέδων να φτάνει ο πολίτης στην κατάκτηση του καλού και αγαθού. Ο υπέρτατος σκοπός της Ελληνικής παιδείας, είναι να καταστήσει τους Έλληνες έτοιμους, να υπερασπιστούν την πατρίδα, να συμμετέχουν στα κοινά με άξονα την ηθική και την δικαιοσύνη.

Δύο είναι οι τρόποι για την επίτευξη της σωστής αγωγής. Η καλλιέργεια του σώματος μέσω της γυμναστικής και της ψυχής μέσω της μουσικής παιδείας. Με τον όρο μουσική ο Πλάτωνας δεν εννοεί απλά την εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου, αλλά και την Γεωμετρία, την Φιλοσοφία κλπ. Ως γυμναστική εννοεί την αρμονική ανάπτυξη του σώματος, και του πνεύματος, οι οποίες είναι απαραίτητες, για να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις και τις δυσκολίες, της ζωής. Στην μουσική δίνει μια προτεραιότητα, εφόσον ασχολείται με τα ανώτερα στοιχεία του ανθρώπου. Η φυσική αγωγή είναι απαραίτητη για την βελτίωση της υγείας και την επίτευξη της φυσικής αρμονίας, οι βοηθούν στην υγεία της ψυχής. Σε καμία περίπτωση ο Αριστοκλής δεν υποστήριξε την περιφρόνηση προς την γυμναστική και το σώμα. Η καλλιέργεια και η υγεία του πνεύματος είναι ο κύριος στόχος κάθε Έλληνα. Παράλληλα όμως η ψυχή, θα πρέπει να κατοικεί σε ένα υγιές και δυνατό σώμα, και όχι μέσα σε ένα άρρωστο και αδύναμο. Απαραίτητη λοιπόν ήταν η άσκηση και η γύμναση του σώματος, ώστε να επιτευχθεί ένας ιδανικός συνδυασμός.

Ήταν πολύ θλιβερό καθώς σταδιακά, οι Ολυμπιακοί αγώνες άλλαξαν χαρακτήρα. Σήμερα θα δούμε το γιατί.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην μετά θάνατον ζωή.

Όσοι έφευγαν από την ζωή ήταν ιερά πρόσωπα για τους αρχαίους. Οι περισσότεροι αθλητικοί αγώνες στην αρχαία Ελλάδα, είχαν ως στόχο να τιμηθούν κάποιοι σημαντικοί εκλιπόντες.

Στην αρχαία Ελληνική παιδεία, είχαν περίοπτη θέση οι αθλητικοί αγώνες, με τους οποίους τιμούσαν όλα τα σημαντικά πρόσωπα, τα οποία είχαν φύγει από την ζωή.

Συνεπώς οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν αμιγώς αθλητικοί, καθώς είχαν και έντονο θρησκευτικό χαρακτήρα, διότι τιμούσαν τους ανθρώπους που “έφευγαν” από την ζωή.

Η συμμετοχή και ειδικά η νίκη ενός αθλητή στους Ολυμπιακούς, καθώς και στους πανελλήνιους αγώνες, είχε σημαντική αξία. Για αυτό οι νικητές των αγώνων και ειδικά αυτοί οι οποίοι κέρδιζαν στις Ολυμπιάδες, είχαν την εκτίμηση πολλών Ελλήνων οι οποίοι απολάμβαναν διάφορα προνόμια.

Όλες αυτές οι δόξες και οι τιμές, άρχισαν σταδιακά να δημιουργούν έναν αθέμιτο ανταγωνισμό, ανάμεσα στις αρχαίες Ελληνικές πόλεις. Οι υπερβολές στην αθλητική εκγύμναση με στόχο την διάκριση στους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, η αναξιοπρεπής συμπεριφορά, η ηθική υποβάθμιση και η διαφθορά είναι κάτι το οποίο θα αναφέρουν οι Έλληνες σοφοί στις διδασκαλίες τους.

Με μοναδικό κίνητρο την νίκη αρκετοί αθλητές έχαναν το μέτρο και δεν συνδύαζαν σωστά την ανάπτυξη του σώματος και του πνεύματος.

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ.

Μετά από την εκστρατεία στην Αίγυπτο, και όλη την Ανατολή από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε και διαδόθηκε σε πολλά νέα έθνη. Συνέπεια αυτής της επέκτασης των συνόρων του Μακεδονικού Βασιλείου, ήταν η παρακμή των Ολυμπιακών αγώνων.

Σημαντικός παράγοντας στην υποβάθμιση και την αλλοίωση των αγώνων υπήρξε το δωδεκάθεο, καθώς είχε επιφέρει κορεσμό και πάνω από όλα πνευματική-ηθική κατάπτωση, εξαιτίας των ανθρωποθυσιών, το φάγωμα των θυσιασμένων, τις πάσης φύσεως σεξουαλικές ανωμαλίες, τους ευνουχισμούς των ανδρών, την καταναγκαστική εκπόρνευση των γυναικών, και τον θεσμό της δουλείας.

Το θρησκευτικό συναίσθημα των αρχαίων Ελλήνων στον παγανισμό, είχε εξασθενίσει αισθητά.

Ο παγανισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς, και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας, και της οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων οικονομικών και δημιουργικών σχέσεων. Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους, ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και πρόστυχα-βίαια θεάματα. Για αυτό στην αρχαία εποχή, είχαν τις αρένες και τους μονομάχους, ενώ στην σύγχρονη εποχή, έχουμε τις μαχητικές τέχνες, τα ομαδικά αθλήματα, και το μπούλινγκ στα σχολεία, και σε άλλους τομείς. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα, στην Ρωμαϊκή “Δημοκρατία”. Οι φόροι κατέστρεφαν όσους είχαν εργασία, δημιουργώντας νέους ανέργους, ενώ οδηγούσαν τους δανειολήπτες που αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, στο καθεστώς της δουλείας. Η απόγνωση των εξαθλιωμένων, τους οδήγησε αρκετές φορές σε επαναστατικά κινήματα. Τα κινήματα αυτά δεν είχαν σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος, καθώς, ήταν μια μορφή πίεσης επάνω στην ανώτατη-Ρωμαϊκή τάξη, προκειμένου να δώσει μια μικρή οικονομική ανάσα.

Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική-σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, υπήρξαν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία.

Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη, την παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια.

Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η ηθική κατρακύλα ήταν εμφανέστατη στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας. Αρχηγοί στην διαφθορά ήταν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Ο ένδοξος Ιούλιος Καίσαρ, και στενός συνεργάτης του Μάρκου Λικίνιου Κράσσου, διατηρούσε χαρέμια γυναικών στο παλάτι του. Πριν να γίνει ηγέτης της Ρώμης, διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με τον βασιλιά της Βυθινίας, τον Νικόδημο. Η αριστοκρατία ακολουθούσε κατά πόδας τους αυτοκράτορες. Οι ακολασίες τους και τα αχαλίνωτα όργια τους έμειναν στην ιστορία. Οι πρόστυχες δεν βρίσκονταν μόνον στα παλάτια των αυτοκρατόρων, αλλά σχεδόν σε όλα τα σπίτια των ευγενών-αξιωματούχων Ρωμαίων. Η πορνεία στην αρχαία Ρώμη, ήταν το μέγιστο γυναικείο αξίωμα, όπως συμβαίνει, και στην σύγχρονη εποχή.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο Ιούλιος Καίσαρ, σοδομίστηκε από τον Τιβέριο, ο οποίος ήταν γιος του Μάρκου Κράσσου. Η αιτία του σοδομισμού ήταν η διεκδίκηση της δεύτερης θέσης, στην στρατιωτική ιεραρχία, στις Ρωμαϊκές λεγεώνες του Κράσσου. Οι Ρωμαίοι επιδιδόταν με πάθος, σε κάθε είδους σεξουαλική ανωμαλία. Ταυτόχρονα διατηρούσαν χαρέμια από όμορφες σκλάβες.

Τα έκφυλα και άρρωστα-εωσφορικά όργια, επάνω στα αγορασμένα σώματα των δυστυχισμένων γυναικών, ήταν απερίγραπτα. Οι σκλάβοι δεν ήταν άνθρωποι, ούτε καν ζώα, ήταν res, (Πράγματα), και οι ιδιοκτήτες τους, είχαν το δικαίωμα, να τους κάνουν ότι επιθυμούσαν. Άλλωστε για μία μεγάλη περίοδο ήταν σε θέση, να βρουν πολλούς νέους σκλάβους και σκλάβες, σε πολύ χαμηλή τιμή. Όταν ήθελαν να προσφέρουν θυσίες στους “θεούς”, προτιμούσαν να θυσιάζουν δούλους, και όχι ζώα, γιατί αυτά κόστιζαν περισσότερο, από τους δούλους !!! Ο Οκτάβιος διέταξε να σφάξουν στον βωμό του Καίσαρα, 300 σκλάβους. Ο Πομπήιος έδωσε εντολή να ρίξουν στην θάλασσαν πολλούς δούλους για θυσία στον Ποσειδώνα. Η έκφυλη- άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη, στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια.

Εξαντλημένοι οι Ρωμαίοι, μετά από τόσες παραλυσίες, έπεφταν σε βαριά μελαγχολία. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον άρρωστο-εωσφορικό τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ράκη, και περίμεναν, μία καινούρια ζωή. Φυσικά υπήρχαν ορισμένοι Ρωμαίοι, που ένιωθαν ντροπή για όσα γίνονταν γύρω τους, ακόμη και για τους σκλάβους, αισθάνονταν οίκτο. Δυστυχώς όμως αυτοί, ήταν λίγοι, για να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Ο ηθικός ξεπεσμός, δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους, έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, η οποία είχε πάρει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις. Η ανηθικότητα και τα όργια όμως, έχουν κι αυτά τα όριά τους. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία άλλη, διαφορετική ζωή σε μία στον Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό.

Ενδεικτικό ήταν το πολύ άσχημο τέλος που εiχε η εξαδέλφη του Μάρκου Κράσσου, η Λικίνια, η οποία συμμετείχε σε σεξουαλικά όργια, με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή της. Η πτώση και η απαξίωση των Ολυμπακών αγώνων, ήταν μια φυσική εξέλιξη.

Το τελειωτικό χτύπημα στους Ολυμπιακούς αγώνες, δόθηκε με την κατάκτηση της Ελλάδας από τους αρχαίους Ρωμαίους.

Με την εισβολή των αρχαίων Ρωμαίων στην Ελλάδα ήρθε και το τέλος των Ολυμπιακών αγώνων.

Οι κατακτητές Ρωμαίοι ως παγκόσμια υπερδύναμη (pax romana), επιθυμούσαν να έχουν την υπεροχή έναντι των κατεκτημένων εθνών και στον αθλητισμό.

Ενδεικτικό ιστορικό γεγονός ήταν ότι η 175η Ολυμπιαδα, έγινε στην αρχαία Ρώμη την παγκόσμια πρωτεύουσα.

Αρκετοί Ρωμαίοι αυτοκράτορες και αξιωματούχοι, έλαβαν μέρος στους αγώνες.

ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ.

Ο Παυσανίας αναφέρει αρκετές πληροφορίες, διότι ως περιηγητής πήγαινε ο ίδιος και παρακολουθούσε τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Την εποχή την οποία έζησε ο Παυσανίας, οι Ολυμπιακοί αγώνες δεν ήταν πλέον πανελλήνιοι αλλά διεθνείς, διότι συμμετείχαν αθλητές από διαφορετικά έθνη.

Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ρωμαϊκής εποχής, δεν είχαν κανένα στοιχείο από το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, καθώς ήταν ξεκάθαρα διεθνείς αγώνες.

Ήταν αθλητικοί αγώνες στα πλαισια της Ρωμαϊκής παγκοσμιοποιήσεως (Pax Rom;ana), όπως είναι και οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί αγώνες.

Η γελοιοποίηση του Ολυμπιακού πνεύματος, δεν είχε όρια εκείνη την εποχή.

Οι αγώνες τον καιρό εκείνο, ήταν φαιδροί, καθώς ακόμη και παρανοϊκοί και σεξουαλικά ανώμαλοι αυτοκράτορες όπως ο Νέρων, που έλαβε 1808 στεφάνια ως νικητής των αγώνων, έκαναν τον θεσμό αναξιόπιστο. Ο Νέρωνας δωροδοκούσε διάφορους αξιωματούχους, για να του δοθούν οι ψέύτικες διακρίσεις, σύμφωνα με τον Σουετώνιο (Νέρων 22-24).

Το 393 μ.Χ, έτος της 293ης Ολυμπιάδος, ο Άγιος Θεοδόσιος, θα βάλει τέλος στην απαράδεκτη από κάθε άποψη “αθλητική” διοργάνωση.

Ο Μέγας Θεοδόσιος κατάργησε επί της ουσίας έναν θεσμό, που είχε απολέσει αιώνες πριν το πραγματικό Ελληνικό ιδεώδες. Με τον ερχομό των Φοινίκων από την Αίγυπτο, οι αθλητικοί αγώνες περιελάμβαναν ιεροπραξίες και παγανιστικές τελετουργίες. Ένας ακόμη πολύ σημαντικός λόγος για τον οποίο διέκοψε ο Άγιος Θεοδόσιος, τους Φοινικικούς-Ολυμπιακούς αγώνες, ήταν γιατί οι γυναίκες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους πορνικούς-παγανιστικούς αγώνες, με αποτέλσμα να οδηγούνται στην σεξουαλική διαφθορά και τον εωσφορισμό.

Ενδεικτικό ήταν το γεγονός ότι είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν οι γυναίκες τους Ολυμπιακούς αγώνες, επι τούτου δεν επιτρεπόταν να αγωνίζονται ντυμένοι οι άνδρες αθλητές. Οι μοναδικές γυναίκες οι οποίες είχαν δικαίωμα να παρακολουθούν τους γυμνικούς αγώνες, μέσα στο στάδιο της αρχαίας Ολυμπίας, ήταν οι μάγισσες-ιέρειες της Αιγυπτιακής “θεάς” Δήμητρας-Ίσιδας, οι ανύπαντρες και οι παρθένες. (1)

Σχετικά με την απαγόρευση της συμμετοχής των γυναικών στους Ολυμπιακούς αγώνες, υπήρχαν ειδικές διατάξεις όπως αναφέρει ο Παυσανίας.

Η ποινή για οόσες γυνναίκες θα παρακολουθούσαν παράνομα τους αγωνες, θα ήταν να τις κατακρημνίσουν από τον Τυπαιον όρος και να τις σκοτώσουν (Παυσανιας V 6.7).

Εντούτοις υπήρχαν κάποιες κατηγορίες γυναικών στις οποίες επιτρεπόταν να συμμετέχουν και να παρακολουθούν τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Αυτές ήταν οι Ελληνίδες παρθένες και οι ανύπαντρες, μαζί με τις ιέρειες, οι οποιες

συμμετείχαν και στις εωσφορικές τελετές στις οποίες γινόταν κάθε ανωμαλία και διαστροφή (Παυσανιας V 13.9) και (Παυσανιας VI 20.9).

Aκόμη ο Παυσανίας κατέγραψε ότι από όλα τα Ολυμπιακά αγωνίσματα

οι γυναίκες είχαν δικαίωμα συμμετοχής, μόνον στους Ιππικούς αγώνες.

Η επιλογή των αγνών Ελληνίδων από τους σκοτεινούς ιερείς της αρχαίας θρησκείας, γινόταν σκόπιμα με μοναδικό στόχο να αυξάνεται η δαιμονολατρεία, η σεξουαλική διαφθορά, η ανομία και η αταξία ώστε να επέλθει η πνευματική, η ηθική κατάπτωση, και εν συνεχεία να επακολουθήσει η πολιτική, η στρατιωτική και η κοινωνική κατάρρευση του Ελληνικού έθνους.

Η ενέργεια του Άγιου Θεοδόσιου να καταργήσει Ολυμπιακούς αγώνες, ήταν μια πράξη ευεργεσίας, προς τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο αγαπούσε και υποστήριζε πάρα πολύ και δεν άντεχε να βλέπει τον εξευτελισμό του.

Πάνω από όλα όμως η ενέργεια του αυτή αποσκοπούσε στην προστασία του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους.

Επί της ουσίας οι γυμνικοί Ολυμπιακοί αγώνες, τους οποίους παρακολουθούσαν και γυναίκες ήταν ένα τελετουργικό προς τιμήν του Φρυγικού “θεού” Σαβάζιου.

Για την ελευθερία και την επιβίωση του Ελληνικού έθνους απαιτείται ηθική και κατά φύσιν σεξουαλική ζωή. Ο πολιτισμός, η παιδεία, η μουσική αγωγή και οι ηθικές γυναίκες, ήταν και είναι τα θεμέλια της Ελληνικής κοινωνίας.

Χωρίς την επιστροφή τους στα Ελληνοχριστιανικά ήθη, δεν υπάρχει σωτηρία, και είναι δεδομένο, ότι θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Αυτό είναι αποδεκτό από όλους, κατά την σύγχρονη εποχή, ασχέτως εάν δεν τον εφαρμόζουν στην πράξη όλοι.

Δυστυχώς την σύγχρονη εποχή, παρουσιάζεται το θλιβερό, και εθνικά καταστροφικό φαινόμενο, αρκετές γυναίκες, να είναι “Χριστιανές”, και να ζούνε με τον τρόπο ζωής του αρχαίου “Θεού” Σαβάζιου. O Χριστιανισμός είναι η μόνη σωτήρια οδός. Πρέπει άπαντες να εγκαταλείψουν, τον σεξουαλικό τρόπο ζωής του Βάκχου-Σαβάζιου, ώστε να έχουμε δικαίωμα στην Ελευθερία, και την εθνική επιβίωση.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία καθόρισε τους τρόπους, σωτηρίας των πιστών, και του Ελληνικού έθνους, από τον σκοτεινό παγανισμό, αρχίζοντας από την συνειδητοποίηση της τραγικής συμφοράς, που προκάλεσε η σεξουαλική διαφθορά στον αρχαίο και τον σύγχρονο Ελληνικό κόσμο.

Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε δεισιδαιμονία και τελετές μαύρης μαγείας. Σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπήρχε η σεξουαλική μαγεία, ως κορωνίδα της λατρείας του Εωσφόρου, η οποία συνοδευόταν από πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστώσεις τα άπειρα εωσφορικά της στοιχεία. Η μαύρη-σεξουαλική μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελούσαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, για τους ιερείς και ειδικά για τις ιέρειες της αρχαίας θρησκείας.

Η Εκκλησία και οι Άγιοι πατέρες, μας υποδεικνύουν την παρεκτροπή των Ελλήνων Ορθοδόξων, από την Θεϊκή κτίση, και την κατάπτωση σε ζωώδεις καταστάσεις, με την κυριαρχία των κτηνωδών ορμών και επιθυμιών. Η πιο βασική αποστολή της Ορθοδοξίας, είναι μέσα από τις διδαχές, του κυρίου-Σωτήρα και Λυτρωτή ημών Ιησού Χριστού, να προστατέψει από την αμαρτία και την αγελαία κατάσταση, όλους τους Έλληνες, που λατρεύουν, τον Φρυγικό “θεό” Σαβάζιο. Ο Εωσφόρος και ο Σαβάζιος, ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι, της ανομίας, της αταξίας, και της καταστροφής, του Ελληνικού έθνους, αντιστέκονται πεισματικά, με σκοπό να εμποδίσουν, την εθνική και ηθική-πνευματική σωτηρία, και την ανύψωση των Ελλήνων. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, κατέρρευσε, και κατακτήθηκε, κατ ουσίαν αμαχητί, από τους αρχαίους Ρωμαίους, εξαιτίας, της σεξουαλικής διαφθοράς, που επέβαλε η αρχαία θρησκεία. Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί –δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων, του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των σεξουαλικών παθών. Κύριο στοιχείο ήταν τα ακατονόμαστα όργια, ο χυδαίος ερωτισμός, οι πάσης φύσεως ηθικές παρεκτροπές, Ο Διόνυσος, έχει έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας, δυστυχίας, και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται- αρνούνται να σκεφτούν, και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, και την σεξουαλική διαφθορά. Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος, με στόχο, την ολοκληρωτική καταστροφή, του Ελληνικού έθνους, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία” από τα “δεσμά” του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και του Χριστιανισμού, σε όλους όσους τον πιστεύουν. Τα αρχαία χρόνια, μόνον οι αγράμματοι και η ηθικά και πνευματικά εξαθλιωμένοι, συμμετείχαν, στα σεξουαλικά όργια. Τα ίδια τα καθεστώτα, προωθούσαν τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες. Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί, δεν συμμετείχαν ποτέ, και καταδίκαζαν δημόσια, κάθε σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις αισχρές Διονυσιακές εορτές, διότι οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών.

Κάθε είδους απαίδευτοι-ανώμαλοι, κρυμμένοι πίσω από τα αποκρουστικά προσωπεία, μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα αισχρά τους πάθη νομίμως, εκτελώντας τα θρησκευτικά-εωσφορικά τους καθήκοντα, με σοδομισμούς. στοματικά, όργια, αιμομιξίες κλπ.

Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε δυο βασικά αξιώματα. τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή, την και την εξέλιξή της Ελλάδος. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων, και από την άλλη η Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες, και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, τα οποία ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους, οι αρχαίοι Έλληνες τα απέδωσαν σε δυο θεούς. Τον Απόλλωνα, ως προστάτη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού-τεχνών, και τον Φρυγικό θεό Σαβάζιο, που αργότερα, ονομάστηκε Διόνυσος, ως θεό των παρά φύση σεξουαλικών πράξεων. Ο Φοίβος λατρευόταν, ως Θεός της λογικής, του φωτός, του μέτρου και του πολιτισμού. Ο Σαβάζιος-Διόνυσος, ήταν και είναι ο εκφραστής, του αχαλίνωτου σεξουαλικού πάθους, της μανίας και των έντονων συναισθημάτων. Οι δυο θεοί συγκεντρώνουν, δυο διαφορετικές θεωρίες, δυο αντίθετες απόψεις, δύο διαφορετικά αξιώματα για την ζωή. Οι αντίθετες αυτές δυνάμεις-ιδεολογίες, προσπαθούν να επικρατήσουν στην επιστήμη, στην τέχνη, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία, και τα έθνη. Ειδικότερα ο Ελληνισμός, στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Απολλώνιου πνεύματος (Αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός), όσο και του Διονυσιακού (Εωσφόρος). Το Απολλώνιο πνεύμα-αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, αποτελούν η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η αυτοσυγκράτηση, και η γαλήνη. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα, του ανθρώπου, και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Το Απολλώνιο πνεύμα ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών, και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα, το Διονυσιακό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά, και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Tο Διονυσιακό στοιχείο καθηλώνει το Ελληνικό έθνος και τους Έλληνες, στο επίπεδο των ζώων και στον πρωτογονισμό, ενώ το Απολλώνιο πνεύμα, εξυψώνει και βοηθά, με τα ανώτερα και ευγενέστερα δημιουργήματα του. Στην σύγχρονη εποχή, οι μυστηριακές λατρείες, που απαιτούν ηθικές παρεκτροπές, σεξουαλικά όργια και μετατρέπουν τις γυναίκες σε χοιρώδεις μάζες. όπως είπε ο Άγιος Παισιος, βρίσκονται εκ νέου σε πλήρη ακμή. Ο “θεός” Σαβάζιος Διόνυσος, καταφέρνει για μια ακόμη φορά, μία πολύ σημαντική νίκη εναντίον του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού και της Ορθοδοξίας.

Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία. Οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ήταν φορείς, της αρχαίας Ελληνικής σκέψης, την οποία συνδύασαν άριστα, με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την κσλλιέργεια της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. μέσα από την Ορθοδοξία, και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.

Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός, μέσα από την ένωση του, με τα χριστιανικά αξιώματα, βρήκε την θέση του, στους λόγους των Αγίων Πατέρων, για να περάσει στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της αλήθειας, της αγάπης, της Ορθοδοξίας, και της εθνικής επιβίωσης. Πολλοί από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ήδη είχαν ασκήσει σκληρή κριτική στην παγανιστική θρησκεία, και δίδαξαν τον φιλοσοφικό μονοθεϊσμό.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα. Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών, ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως. Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού ,του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μάιο του 381 μ.Χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία. Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους. Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο. Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν, ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.

Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.

Επικρατέειν ή Απόλλυσθαι-
Γράφει ο ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος (Contact : [email protected])

ΠΗΓΗ : ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΥΠΑΤΙΑ

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ :

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :

Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.