Τι θα είχε συμβεί άραγε, αν η επιχείρηση των Σκιριτών εκείνο το αποφασιστικό βράδυ πετύχαινε;

Είναι σε όλους γνωστό πως οι Σπαρτιάτες είχαν την αρτιότερη πολεμική μηχανή του αρχαίου κόσμου. Κάτω απο τον φόβο της εξέγερσης των ειλώτων ήταν πάντα σε πολεμική ετοιμότητα. Η εκπαίδευσή τους σκληρή, σε συνθήκες που σήμερα φαντάζουν στα μάτια μας απάνθρωπες. Εκείνο που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι το γεγονός ότι στην σύνθεσή της Σπαρτιατικής φάλαγγας υπήρχαν οι Σκιρίτες, οι οποίοι, ξεχώριζαν ως μονάδες για τις μαχητικές τους ικανότητες, των οποίων ξεπερνούσαν το μέσο όρο του Σπαρτιάτη πολεμιστή. Ήταν μια επίλεκτη ομάδα 600 ανδρών, η οποία αποτελούνταν από την ορεσίβια φυλή των Αρκάδων , κατοικούσαν στην αρχαία Σκιρίτιδα νότια της Αρκαδίας , ανάμεσα στους ποταμούς Οινούντα και Ευρώτα. Ήταν μια ορεινή, δύσβατη και αφιλόξενη περιοχή που περιλάμβανε δυο μεγάλους οικισμούς, Οίον και Καρυές, τόπος καταγωγής των ξακουστών Καρυάτιδων. Η Σκιρίτιδα υπαγόταν στην Σπάρτη, οικονομικά και διοικητικά, και πολύ σοφά οι Σπαρτιάτες τους προσκάλεσαν να πυκνώσουν την Σπαρτιατική φάλαγγα καταλαμβάνοντας το αριστερό κέρας της παράταξης δίπλα στον Βασιλιά. Ο Διόδωρος Σικελιώτης(XV.321), μας λέει ότι ήταν άντρες με σπάνια δύναμη και αντοχή, ικανοί για τις πιο δύσκολες αποστολές. Ο Ξενοφών στο έργο του “Λακεδαιμονίων Πολιτεία”, μας λέει ότι οι Σκιρίτες είχαν εξολοκλήρου την φύλαξη του στρατοπέδου των Σπαρτιατών, ήταν άριστοι ιχνηλάτες, και τοποθετούνταν σε σημεία όπου μπορούσαν να διακρίνουν από μακρά τον εχθρό. Συνεχίζοντας, μας εξηγεί ότι οι Λακεδαιμόνιοι τους τιμούσαν ιδιαίτερα, καθώς οι τρομεροί και ακατάβλητοι Σκιρίτες δεν λογάριαζαν κίνδυνο ή κόπο (Xii3).  Σε άλλο έργο του, στο  “Κύρου παιδεία”, του συνέκρινε με τους ανίκητους Υρκανούς ιππείς, ενώ αναφορά για την στρατιωτική δεινότητα των Σκιριτών κάνει και ο Θουκυδίδης στο έργο του. Σύμβολό τους ήταν ένα άσπρο γεράκι σε μαύρο φόντο. Ελάχιστα έχουν διασωθεί για την δράση τους, όμως ο Διόδωρος Σικελιώτης  διασώζει μια επιχείρηση που έγινε στα πλαίσια της μάχης των Θερμοπύλων. Ένα απόσπασμα αποτελούμενο από Σκιρίτες , εισέβαλαν στο στρατόπεδο των Περσών, και έφτασαν μέχρι την σκηνή του Πέρση βασιλιά, όμως ο Ξέρξης δεν ήταν εκεί, βρήκαν μόνο τα δύο του αδέρφια και στρατηγούς , Αμβρονόμη και Υπεράνθη, οι οποίοι εξοντώθηκαν από τους Σκιρίτες με συνοπτικές διαδικασίες. Το απόσπασμα εντοπίστηκε από τους Πέρσες και θανατώθηκαν  από τους “Αθανάτους¨. Είναι αδύνατον να μην μπει στον πειρασμό ,ιστορικός ή αναγνώστης, να αναρωτηθεί, ποια θα ήταν η έκβαση της μάχης των Θερμοπύλων αν η τύχη είχε σταθεί στο πλευρό τους εκείνο το βράδυ; Είναι ένα ερώτημα ρητορικό, μιας και η ιστορία γράφτηκε ανεξίτηλα με το μελάνι του αίματος, θεμελιώνοντας με την θυσία τους την έννοια της λέξης ελευθερία που τόσο δεδομένη έχουμε στις μέρες μας, ως έθνος και ως κοινωνία. Όλοι γνωρίζουμε τους Σπαρτιάτες και την θυσία τους στις Θερμοπύλες. Η Ιστορία στάθηκε άδικη απέναντι στους Θεσπιείς, που κι αυτοί, αν και δεν ήταν πολεμιστές με τον Σπαρτιατικό όρο, έπεσαν μέχρι ενός αρνούμενοι να φύγουν παρά τις παρεναίσεις του Λεωνίδα. Για τους Σκιρίτες στάθηκε το ίδιο άδικη, αν κι ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της Ασφάλειας των Σπαρτιατών.

Αναργυρος Γκιζιωτης