Ο δρόμος του ΝΑΤΟ προς την Aπώλεια Μαζί με την Ουκρανία

STRATEGIC CULTURE FOUNDATION EDITORIAL

[ Το κατωτέρω κύριο άρθρο έγκυρης αμερικανικής ιστοσελίδας επισημαίνει ακροθιγώς την απειλητική για την ειρήνη στην Ευρώπη σταθερή επιδείνωση των σχέσεων με την Ρωσία. Για την αξιολόγηση του προβλήματος και την εκτίμηση των πιθανών επιπτώσεων στην Ελλάδα το κείμενο πρέπει να συμπληρωθεί με τις ακόλουθες πληροφορίες:

1.-Ο επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής διοίκησης (STRATCOM) Ναύαρχος Τσάρλς Ρίτσαρντ, έγραψε στο US Naval Institute’s Monthly Magazine του Φεβρουαρίου και είπε σε δηλώσεις του ότι «Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις

οφείλουν να υιοθετήσουν την εκτίμηση ότι ο πυρηνικός πόλεμος με την Ρωσία και την Κίνα είναι ένα πραγματικό ενδεχόμενο και να ετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν αυτήν την πραγματικότητα.»

2.-Εν μέσω αυξανόμενης έντασης μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, οι ΗΠΑ εγκαθιστούν για πρώτη φορά μετά τον Ψυχρό Πόλεμο σε νορβηγική βάση 4 στρατηγικά βομβαρδιστικά μακράς ακτίνας δράσεως Β51 με 200 αεροπόρους, για την αντιμετώπιση της Ρωσίας στον στρατηγικό ακραίο Βορά (θάλασσα Μπάρεντς)

3.-Ο Γεν. Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, σε κοινή συνέντευξη με τον Ουκρανό πρωθυπουργό, προ ημερών στις Βρυξέλλες, τον διαβεβαίωσε ότι «η πόρτα του ΝΑΤΟ παραμένει ανοικτή» για την χώρα του. Ο Ουκρανός πρωθυπουργός του ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα αρχίσει να οικοδομεί δύο ναυτικές βάσεις, στην Μαύρη Θάλασσα και στην Αζοφική»

4.- Δυο Ρώσοι καθηγητές της Ακαδημίας Εκπαίδευσης Πιλότων γράφουν στην εφημερίδα των Αεροπορικών και Διαστημικών Δυνάμεων ότι ένας πόλεμος με την Δύση μπορεί να αρχίσει στο έδαφος αλλά θα κριθεί στον αέρα. Για να ανακόψει τον βομβαρδισμό και ανατρέψει την χερσαία επίθεση, η Ρωσία-

συμβουλεύουν οι καθηγητές Βλαντίλεν Στουσίνσκυ και Μιχαήλ Κορόλκο- θα πρέπει να εξαπολύσει έναν καταιγιστικό βομβαρδισμό, αντιποίνων ή ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟ, για να εξαλείψει το οπλοστάσιο του εχθρού.

Η πιθανότατη υιοθέτηση αυτής της εισήγησης σαφέστατα προοιωνίζεται ολοκαύτωμα νατοϊκών βάσεων από άκρου σε άκρο της Ευρώπης.]

Μετάφραση/Εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού

Παρά τις επανειλημμένες και μακροχρόνιες προειδοποιήσεις της Ρωσίας, η στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ έχει δηλώσει ότι κινείται όλο και πιο κοντά στην αποδοχή της Ουκρανίας ως νέου μέλους. Αυτό είναι ένα απίστευτα εμπρηστικό βήμα προς τον πόλεμο που θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε μια πυρηνική ανάφλεξη. Και αυτή η απερίσκεπτη πρωτοβουλία καθοδηγείται από μια συμμαχία που διακηρύσσει αντίθετα, ότι έχει ως αποστολή την υπεράσπιση της ειρήνης και της ασφάλειας.

Αυτή την εβδομάδα, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ φιλοξένησε τον Πρωθυπουργό της Ουκρανίας Ντένις Σάιμχαλ στα κεντρικά γραφεία του οργανισμού στις Βρυξέλλες. Σε κοινή συνέντευξη Τύπου, και οι δύο άνδρες δήλωσαν αισιόδοξοι για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ο Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε ότι η πρώην Σοβιετική Δημοκρατία ήταν στόχος για ένταξη στη συμμαχία από το 2008, ένα χρονοδιάγραμμα που φωτίζει την σύγκρουση τα τελευταία σχεδόν επτά χρόνια. Επιβεβαίωσε επίσης ότι οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν αναπτύξει την παρουσία τους στη Μαύρη Θάλασσα σε συντονισμό με τους Ουκρανούς ομολόγους τους. Τις τελευταίες εβδομάδες, τρία αμερικανικά πολεμικά πλοία εκπαιδεύονται με ουκρανικά προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό που ο Στόλτενμπεργκ αποκαλεί “ρωσική επιθετικότητα”.

Η Ουκρανία, έχει επισήμως χαρακτηριστεί από το ΝΑΤΟ ως “Ενισχυμένος Εταίρος Ευκαιριών”. Όρος που κάνει να αναρωτιέται κανείς, ειρωνικά, τι είδους “ευκαιρίες” έχουν στον νου τους;

Για κάθε σκοπό και πρόθεση, η Ουκρανία είναι ουσιαστικά ήδη μέλος του ΝΑΤΟ. Έχει συμμετάσχει σε υπερπόντιες κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις και λαμβάνει στρατιωτική βοήθεια, εκπαίδευση και υλικοτεχνική υποστήριξη.

Αλλά αν η Ουκρανία επρόκειτο να γίνει επίσημα δεκτή στη συμμαχία του ΝΑΤΟ, τότε αυτό ανοίγει ένα νομιμοποιημένο και αναπόφευκτο δρόμο προς τον πόλεμο. Σύμφωνα με το καταστατικό (άρθρο 5) του οργανισμού, κάθε κράτος- μέλος έχει το δικαίωμα να επικαλεσθεί μια γενική αμυντική ρήτρα που υποχρεώνει τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ να το υποστηρίξουν στρατιωτικά. Δεδομένου ότι οι κυβερνητικές αρχές στο Κίεβο ισχυρίζονται συνεχώς ότι η Ρωσία είναι ένας επιτιθέμενος – μια άποψη που συμμερίζεται το ΝΑΤΟ – τότε η δυνατότητα για έναν γενικευμένο πόλεμο με τη Ρωσία είναι ένας ευρύς ανοικτός κίνδυνος, εάν η Ουκρανία επρόκειτο να ενταχθεί επίσημα στη συμμαχία.

Αναμφίβολα, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ γνωρίζουν αυτήν την πιθανή καταστροφή και γνωρίζουν επίσης καλά τις βαθιές ανησυχίες της Ρωσίας. Αυτό θα εξηγούσε την προσεκτική καθυστέρηση τους στην αποδοχή της Ουκρανίας στη συμμαχία. Η Γερμανία και η Γαλλία ειδικότερα είναι κατά της προσθήκης της χώρας στα μέλη του ΝΑΤΟ από φόβο ότι θα προκαλέσει τη Ρωσία.

Είναι ενδιαφέρον να εικάσουμε γιατί ο Στόλτενμπεργκ –πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας και τυπικά πολιτικός ηγέτης του ΝΑΤΟ– φάνηκε αυτή την εβδομάδα να δίνει νέα ώθηση στις φιλοδοξίες της Ουκρανίας. Θα μπορούσε αυτό να σχετίζεται με την αλλαγή της διοίκησης στις Ηνωμένες Πολιτείες; Ανώτερα μέλη της κυβέρνησης Μπάϊντεν έχουν δηλώσει δημοσίως κατά τη διάρκεια ακροάσεων της Γερουσίας την προθυμία τους να αυξηθεί η στρατιωτική υποστήριξη προς την κυβέρνηση του Κιέβου στη διαμάχη της με τους ρωσόφιλους αυτονομιστές στην Ανατολική Ουκρανία.

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι απεσταλμένοι στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επανέλαβαν αυτή την εβδομάδα έντονες κατηγορίες εναντίον της Ρωσίας, υποστηρίζοντας ότι η Μόσχα ήταν υπεύθυνη για την παράταση της σύγκρουσης στην Ουκρανία. Ο απεσταλμένος της Ρωσίας Βασίλη Νεμπένζια ανταπάντησε ότι το καθεστώς του Κιέβου και οι δυτικοί σύμμαχοί του δεν έχουν εφαρμόσει την προηγουμένως συμφωνηθείσα ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ που υπεγράφη το 2015.

Αλλά σίγουρα ακόμη και οι πιο πολεμοχαρείς του ΝΑΤΟ πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η αποδοχή της Ουκρανίας στις τάξεις του θα ήταν μια πολύ παρακινδυνευμένη περιπέτεια. Το ίδιο ισχύει και για τη Γεωργία, μια άλλη πρώην Σοβιετική Δημοκρατία, η οποία βρίσκεται επίσης στην σειρά για να ενταχθεί στη στρατιωτική συμμαχία. Και οι δύο χώρες βρίσκονται ήδη σε πολιτική σύγκρουση με τη Ρωσία λόγω του επεκτατισμού του ΝΑΤΟ -όχι κατά το δικό τους μοτίβο ή του ΝΑΤΟ, λόγω της “ρωσικής επιθετικότητας”.

Το ΝΑΤΟ ώθησε τη Γεωργία σε έναν σύντομο πόλεμο με τη Ρωσία το 2008 για τα αμφισβητούμενα εδάφη της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Στη συνέχεια, το 2014, ένα πραξικόπημα που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ στο Κίεβο εναντίον ενός εκλεγμένου προέδρου οδήγησε στον συνεχιζόμενο πόλεμο χαμηλής έντασης στην Ανατολική Ουκρανία. Αυτό το πραξικόπημα οδήγησε επίσης στην απόφαση της Κριμαίας σε δημοψήφισμα για την απόσχιση και την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία, στην οποία η Δύση αναφέρεται συνεχώς υποτιμητικά ως “προσάρτηση”.

Καλοπληρωμένοι επαγγελματίες αβανταδόροι, σαν τον Γενς Στόλτενμπεργκ, επιμένουν στο παραμύθι ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι μια “επιτυχία” για τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991 μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το ΝΑΤΟ δεν τα μάζεψε και δεν διαλύθηκε. Στα επόμενα 30 χρόνια διπλασίασε τα μέλη του από 16 στα σημερινά 30 κράτη-μέλη. Αυτό έγινε παρά τους προηγούμενους όρκους των Αμερικανών ηγετών ότι δεν θα επέτρεπαν τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ πέρα από τα παλιά σύνορα του Ψυχρού Πολέμου και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Οι πιο πρόσφατες προσθήκες περιλαμβάνουν το Μαυροβούνιο και τη Βόρεια Μακεδονία. Η Βοσνία και Ερζεγοβίνη εξετάζεται στο πλαίσιο των σχεδίων δράσης για την ένταξη, και η Ουκρανία και η Γεωργία πιθανώς μετά από αυτό.

Η επίμονη επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένης της τοποθέτησης πυραυλικών συστημάτων, σε συνδυασμό με μιαν αβάσιμη και προκλητική, ρητορική που κατηγορεί τη Μόσχα για επιθετικότητα, αποτελεί εξόφθαλμα μιαν υπαρξιακή απειλή για τη ρωσική ασφάλεια. Ωστόσο, οι απολογητές του ΝΑΤΟ μιλούν με χαρά και με διαστροφή των εννοιών για την προώθηση της ασφάλειας, της άμυνας και του κράτους δικαίου.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία έφτασε κοντά στον αφανισμό –σε όχι μακρινό παρελθόν– από τη στρατιωτική επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας και των δορυφόρων της στην ανατολική Ευρώπη, όταν σκοτώθηκαν έως και 27 εκατομμύρια Ρώσοι στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1939-45).

Οι υποτιθέμενοι κανόνες του ΝΑΤΟ απαγορεύουν στον οργανισμό να δέχεται χώρες που εμπλέκονται σε συνοριακές διαφορές ή εσωτερικές συγκρούσεις. Αυτό σαφώς θα πρέπει να αποκλείει την Ουκρανία και τη Γεωργία. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ξεχνά τους δικούς του κανόνες, βαφτίζοντας τις παρεμβάσεις του σε αυτές τις χώρες ως ενέργειες άμυνας κατά της “ρωσικής επιθετικότητας”.

Θα ήταν γελοίο αν δεν ήταν τόσο απειλητικά σοβαρό. Το ΝΑΤΟ “δικαιολογεί” την επέκταση στην Ουκρανία και τη Γεωργία “επειδή” η Ρωσία έχει δυνάμεις στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσα Μπάρεντς. Οι περιοχές αυτές αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της κυρίαρχης επικράτειας της Ρωσίας. Και αυτό ενώ οι ΗΠΑ, από απόσταση μεγαλύτερη των 6.000 χιλιομέτρων, εγκαθιστούν για πρώτη φορά βάσεις πυρηνικών βομβαρδιστικών Β1 κοντά στην Θάλασσα Μπάρεντς (στην Νορβηγία) και στέλνουν συνεχώς περισσότερα πολεμικά στην Μαύρη θάλασσα κατά παράβαση των συνθηκών. Τι μένει να ακολουθήσει; Καταγγελίες κατά της Ρωσίας ότι κατέλαβε την Μόσχα;

Τα προηγούμενα και το ιστορικό συμπεριφοράς δείχνουν ότι ο αμερικανικός αυτοκρατορικός εκσκαφέας γνωστός επίσημα ως ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου είναι απρόσφορος για ευφυή κρίση και διάλογο. Είναι μια μηχανή προορισμένη για την αντιπαράθεση. Συνεπώς, η Ρωσία μπορεί να χρειαστεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να χρησιμοποιήσει μια άλλη μορφή γλώσσας για να μεταφέρει τις απολύτως θεμιτές ανησυχίες της για την ασφάλεια.

Επειδή η σημερινή πορεία είναι οι δρόμος προς την απώλεια..

Πρωτότυπο

This is while the United States from a distance of over 6,000 kilometers away stations B-1 strategic bombers for the first time in the Barents and sends increasing numbers of warships to the Black Sea in violation of maritime treaties.