Επιτέλους κάποια στιγμή όσοι κυβερνούν πρέπει να προσθέσουν στο λεξιλόγιό τους τη λέξη “συγγνώμη”.

 Η κυβερνητική γραμμή είναι “μην πολιτικοποιείτε το θέμα” ότι “θα πρέπει να είναι κοινός ο αγώνας όλων μας”. Βολική γραμμή για την κυβέρνηση, αλλά μπάζει από παντού.

Το θέμα είναι αυτονόητα πολιτικό και αυτό όχι γιατί έβγαλε ανακοίνωση ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ ή το ΚΚΕ. Είναι πολιτικό γιατί η επιλογή Λιγνάδη για το Εθνικό ήταν πολιτική. Και όχι μόνο ήταν πολιτική, αλλά έγινε παρακάμπτοντας όλες τις διαδικασίες επιλογής καλλιτεχνικού διευθυντή, έγινε ως παράδειγμα “αριστείας”. Όταν ένα από τα κυρίαρχα αφηγήματα της κυβέρνησης περί αριστείας καταλήγει σ’ αυτό το αποτέλεσμα τι θέλετε να κάνει η αντιπολίτευση; Να πει “εντάξει, ρε παιδιά δεν πειράζει, όλοι μαζί ενωμένοι”; Πουθενά στον πλανήτη δεν θα γινόταν αυτό.

Από την άλλη, η διαχείριση της υπόθεσης από την υπουργό Πολιτισμού είναι υπόδειγμα πανικού και ανικανότητας. Η παραίτηση Λιγνάδη ήρθε μετά την συνέντευξη που έδωσε ο Νίκος Σ. στη Ναταλί Χατζηαντωνίου και δημοσιεύτηκε στο 2020mag.gr . Όχι κάποια φήμη. Από συγκεκριμένη καταγγελία που δεν έγινε ανωνύμως- όπως διάφοροι παπαγάλοι έσπευσαν να αποφανθούν- γιατί η μη δημοσίευση του ονόματος του καταγγέλοντα δεν σημαίνει ανωνυμία. 

Τότε προφανώς είδαν ότι το πράγμα δεν μαζεύεται και προσπάθησαν να ελαχιστοποιήσουν το πολιτικό κόστος. Αλλά και τότε ποια ήταν η επιλογή της υπουργού; Μιλούσε για “φήμες”. Έλεγε επί λέξει: “Ο κάθε άνθρωπος έχει τις αντοχές του, πόσο μπορεί να δεχθεί και να ανεχθεί οποιεσδήποτε φήμες;”. Αντιμετώπιζε δηλαδή τον Λιγνάδη ως θύμα. Και ξαφνικά, όταν οι καταγγελίες άρχισαν να πληθαίνουν, βγήκε και χαρακτήρισε τον Λιγνάδη “επικίνδυνο” και “εγκληματία”. Που είναι και πάλι λάθος πολιτικά, γιατί όταν έχεις θεσμικό ρόλο αποφεύγεις τέτοιους χαρακτηρισμούς, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν από τον δικηγόρο του κατηγορούμενου ως απόδειξη ότι ο πελάτης του δεν θα έχει μια δίκαιη δίκη. Στοιχειώδες πολιτικό νιονιό να έχεις το καταλαβαίνεις. Τι να πει κανείς για τα υπόλοιπα “επιχειρήματα” της υπουργού; Είναι επίσημη τοποθέτηση υπουργού το “ναι, αλλά και η Ακρίτα έγραψε καλή κριτική για παράσταση του Λιγνάδη”; Υπάρχει ίχνος σοβαρότητας σε όλο αυτό; Και θέλει να μας πείσει η κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει πολιτικό θέμα;

Η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιληφθεί ότι πολιτικό θέμα δεν υπάρχει μόνο όταν η ίδια το ορίζει ως τέτοιο. Ότι οι επιπτώσεις πολιτικών αποφάσεων και χειρισμών δεν διαγράφονται επειδή ο πρωθυπουργός έκανε μια δήλωση στήριξης των θυμάτων στο Προεδρικό Μέγαρο ή ανάβασε κάποια ευαίσθητα stories στο instagram. Επιτέλους κάποια θέματα απαιτούν πολιτική και όχι μόνο επικοινωνιακή διαχείριση. Επιτέλους κάποια στιγμή όσοι κυβερνούν πρέπει να προσθέσουν στο λεξιλόγιό τους τη λέξη “συγγνώμη”. Επιτέλους κάποιοι υπουργοί πρέπει να το πάρουν απόφαση ότι η καταλληλότερη θέση γι αυτούς είναι στο σπίτι τους.

loading...