Αρχαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής που ισορροπεί την μπάλα (400-375 π.Χ.). Βρέθηκε στον Πειραιά. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Αθήνα.

Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι σε πολλές χώρες υπήρξαν παιχνίδια όπου οι παίκτες κλωτσούν μία μπάλα, όπως ο επίσκυρος (επίσης γνωστός από πηγές και ως φαινίνδα, εφηβική και επίκοινο) στην Αρχαία Ελλάδα, το «harpastum» στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, το «woggabaliri» στην Αυστραλία και το «cuju» στην Κίνα.

Εξαιρετική και η περιγραφή του απ τον Όμηρο στην  ωδή Θ, 370 έως 379, (συνδυασμός πετοσφαίρισης και χορού) “Το Λαοδάμα τότε πρόσταξεν ο Αλκίνοος και τον Άλιο

χορό να στήσουν μόνοι,

τι ήξεραν την τέχνη κάλλιο απ᾿ ολους.

Κι εκείνοι πορφυρή στα χέρια τους, πανώρια επήραν σφαίρα,

που τους την είχε φτιάσει ο Πόλυβος με τη σοφή του τέχνη

κι ο ένας απάνω ως τα βαθίσκιωτα τη σφεντονούσε νέφη λυγώντας πίσω, κι ο άλλος εύκολα, ψηλά απ᾿ τη γη πηδώντας,

την έπιανε, πριχού τα πόδια του ξανά το χώμα αγγίξουν.

Κι αφού δοκίμασαν την τέχνη τους στη σφαίρα που πετούσαν

ίσια ψηλά, πήραν και χόρευαν στη γη την πολυθρόφα

κι έκαναν χίλια δυο σακίσματα· χτυπούσαν παλαμάκια”..