Η Ελληνική ιστορία θα ΔΙΚΆΣΕΙ κάποια μέρα, και θα καταδικάσει ιστορικά, την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, για το ποιόν της επί 15 αιώνες ως ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ του ελληνισμού.
Ο κατακτητής του ελληνισμού
Ο Χριστιανισμός ήταν, στο ξεκίνημά του, ένα εναλλακτικό ιδεολογικό κίνημα, μέσα στον κουρασμένο ελληνιστικό-ρωμαϊκό πολιτισμό. Ο αυτοκρατορικός στρατοκρατικός τρόπος της ρωμαϊκής διοίκησης, στυγνός κι αδιάφορος για την ευδαιμονία των πολιτών της, άφηνε ανεκπλήρωτα ψυχικά κενά, στα οποία η νέα ιδεολογία, αλληλεγγύης και μεταφυσικού μονισμού, εύρισκε πρόσφορο χώρο. Αν τα πράγματα είχαν αφεθεί εκεί, θα είχαμε να κάνουμε με την εξέλιξη μιας πάλης ιδεών: του κουρασμένου αλλά πλούσιου φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ελληνικού πολιτισμού, από τη μια, και του αναθεωρημένου, με την περί Χριστού μετάλλαξη, Ιουδαϊσμού από την άλλη. Που, λογικά, θα μας είχε φέρει αρκετά σύντομα στον Διαφωτισμό – αντί τον 18ο αιώνα – χωρίς το βούλιαγμα στο έλ(ε)ος του σκοταδισμού για χίλια πεντακόσια χρόνια.
Και δεν θα είχε χαθεί η συνέχεια του Ελληνισμού, όπως χάθηκε, αλλά θα είχε αυτός πρωτοστατήσει στον σύγχρονο πολιτισμό, που κι αυτό χάθηκε. Επειδή, με διατάγματα της αυτοκρατορίας, ο Κωνσταντίνος, ο Θεοδόσιος, ο Ιουστινιανός και άλλοι ΥΠΟΔΟΎΛΩΣΑΝ τον Ελληνισμό στον Ιουδαιοχριστιανισμό. Με την Ορθοδοξία να υποδαυλίζει και να πρωτοστατεί σε αυτό το κοσμοϊστορικό ΈΓΚΛΗΜΑ, τον γκρέμισαν, τον έκαψαν, τον σκότωσαν, τον εξαφάνισαν. Οι Έλληνες της αυτοκρατορίας – “ρωμιοί” υπήκοοι/υπόδουλοι – εξαναγκάζονταν, με όρους γενοκτονίας, να απαρνηθούν και να λησμονήσουν το Έλληνες και να υποταχθούν πνευματικά, να υπαχθούν στον μόνο προσδιορισμό: χριστιανοί. Και ειδικότερα: ορθόδοξοι (ήτοι άκαμπτα δογματικοί, με παρωπίδες – Που οδήγησε στην Άλωση).
Η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία έχει ΣΥΝΕΡΓΉΣΕΙ με τις δύο αυτοκρατορίες, τη Βυζαντινή και την Οθωμανική – ήταν το εργαλείο τους, ο μηχανισμός τους, ο υπουργός τους – στην ΥΠΟΔΟΎΛΩΣΗ και καταδυνάστευση του Ήθους των Ελλήνων, στην καταστροφή του πολιτισμού τους και στην εξαφάνιση της συνέχειάς τους. Αλλοίωσε το Έθνος των Ελλήνων σε ρωμιούς-ραγιάδες-χριστιανούς, με το “χριστιανούς” ως συλλογικό όρο επιβίωσης υπό την πατριαρχική “σκέπη” της.
Το δεύτερο ΈΓΚΛΗΜΑ της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας ήταν να προτιμήσει τον Τούρκο για δυνάστη, αποβλέποντας στο ότι λόγω της βασισμένης στη θρησκεία διάκρισης των λαών θα της ανατίθονταν η συνέχιση της χειραγώγησής των χριστιανών, με τη διατήρηση των προνομίων της κι επέκταση του οργανισμού της και σε πέραν των θρησκευτικών αρμοδιότητες, που μάλιστα απέφεραν και πλούτο. Όπως κι έγινε. Ενώ αν προσέφευγαν στους δυτικούς για συμμαχίες για άμυνα και προστασία της ελληνικότητας που αναδύονταν μέσα από το λυκόφως του Βυζαντίου θα έπρεπε να χάσουν κάτι από το “αυτοκέφαλο” της ορθοδοξίας τους. Προτίμησαν να τα βολέψουν υπό τον δυνάστη που δεν θ’ ασχολιόταν με το δόγμα τους και που δεν θα τους χάλαγε την συνεκτικότητα του ποιμνίου τους, αρκεί να ‘παιρνε τους φόρους του.
Το τρίτο, και κατ’ εξακολούθηση ΈΓΚΛΗΜΑ της ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας ήταν η φοβική και με κάθε μέσο συστηματική πολεμική της στον Διαφωτισμό του τέλους του 18ου αιώνα και στην επιρροή του στην προεπαναστατική δράση κι ετοιμασία των ραγιάδων για ταξική εξέγερση και εθνική σύσταση, πάνω στην αναπτερωμένη από τον δυτικό φιλελληνισμό ανάμνηση-ταυτότητα του “γραικού”. Που, μέσα από τις διαδικασίες και τα πάθη της Επανάστασης αυτοπροσδιορίστηκε ως Έλληνας.
Είναι πάμπολλα τα καταγεγραμμένα παραδείγματα, σε όλες της παραπάνω ιστορικές φάσεις, που δείχνουν ότι η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία ενδιαφερόταν μόνο για την με κάθε τρόπο κυριαρχία της πάνω στους λαούς που θεωρούσε ποίμνιό της, μη διστάζοντας γι αυτό να συμμαχεί με τον όποιο δυνάστη και να σκοτώνει επί 1500 χρόνια την αρχαία ψυχή αυτού του τόπου, τον ελληνισμό. Και ακόμα πιο αδίσταχτη δείχτηκε όταν, αφού επικράτησε η Ελληνική επανάσταση, στην οποία αρχικά σφόδρα εναντιώθηκε, και συστάθηκε το Ελληνικό κράτος, καθόλου μα καθόλου δεν δυσκολεύτηκε να στήσει ένα νέο μύθο για να διατηρήσει την κυριαρχία της: υπεξαίρεσε και φόρεσε το πανωφόρι του προαιώνιου εχθρού της, κοροϊδεύοντάς τον, με το να αυτοαποκληθεί ΕΛΛΗΝΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ.
Η Ελληνική ιστορία θα ΔΙΚΆΣΕΙ κάποια μέρα, και θα καταδικάσει ιστορικά, την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, για το ποιόν της επί 15 αιώνες ως ΚΑΤΑΚΤΗΤΗΣ του ελληνισμού.
