Το κοινό αντιδρούσε πιο επιθετικά. Μετά η κατάσταση αγρίεψε. Της έσκισαν τα ρούχα. Την χλεύασαν. Την παρενόχλησαν σεξουαλικά.

Ειναι η Μαρινα Αμπραμοβιτς.Το 1974 η Αμπράμοβιτς μπαίνει στο Studio Morra στη Νάπολη.Τοποθετεί στο κέντρο της σκηνής ένας μεγάλο τραπέζι και πάνω σε αυτό αφήνει 72 αντικείμενα.Μπροστά από το τραπέζι υπάρχει μια επιγραφή που λέει πως οι επισκέπτες της έκθεσης μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν όπως εκείνοι θέλουν πάνω στο κορμί της επί έξι ολόκληρες ώρες. Η ίδια στέκεται μερικά βήματα πιο πίσω, εντελώς ακίνητη και με το βλέμμα κολλημένο στο άπειρο.Ποια ήταν αυτά τα αντικείμενα; Μεταξύ άλλων ένα σφυρί, ένα τσεκούρι, ένα πριόνι, ένα ψαλίδι, ένα μαχαίρι, ένα κουδούνι, ένα φτερό, ένα πιρούνι, ένας καθρέφτης, ένα άρωμα, ένα καπέλο, ένα τριαντάφυλλο, ένα αρνίσιο κόκαλο, ένα σάλι, ζάχαρη, μέλι, κραγιόν, καρφίτσες, βελόνες, μια εφημερίδα και μια φωτογραφική μηχανή Polaroid. Πάνω στο τραπέζι υπήρχε ακόμα ένα πιστόλι και δίπλα του μια σφαίρα!Στην αρχή το κοινό της συμπεριφέρεται φιλικά και με ευγένεια. Της δίνει ρόλους, την αγκαλιάζει, την φιλάει, την χαϊδεύει, προσπαθεί να την κάνει να γελάσει. Την βάζει να κάτσει ή να ξαπλώσει.Όσο περνάει η ώρα, ωστόσο, και με δεδομένο πως η Αμπράμοβιτς δεν αντιδρά σε οτιδήποτε και αν της κάνουν, τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν. Το κοινό αντιδρούσε πιο επιθετικά. Μετά η κατάσταση αγρίεψε. Της έσκισαν τα ρούχα. Την χλεύασαν. Την παρενόχλησαν σεξουαλικά. Κάποιος της κάρφωσε το μαχαίρι κοντά στο καβάλο ενώ ένας άλλος την χαράκωσε το λαιμό και ρούφηξε το αίμα της. Τα πράγματα έδειχναν να ξεφεύγουν από κάθε έλεγχο όταν κάποιος από το κοινό πήρε το όπλο, έβαλε μέσα την σφαίρα και στη συνέχεια έβαλε την Αμπράμοβιτς να το κρατήσει και να το στρέψει στο λαιμό της.Μετά από έξι ώρες η Αμπράμοβιτς άρχισε να κινείται και να περπατά ανάμεσα στον κόσμο. Πολλοί έφυγαν. Όσοι έμειναν έστρεφαν το βλέμμα τους με αποστροφή προς άλλη κατεύθυνση. Κανείς δεν μπορούσε να δει αυτό που ο ίδιος λίγο νωρίτερα είχε δημιουργήσει. Το πείραμα είχε πετύχει…

Η ίδια είπε “είναι φοβερό, πόσο βίαιοι γίνονται οι άνθρωποι σε ανθρώπους που δεν προβάλλουν καμία αντίσταση και πόσο εύκολα μπορεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος να δεχτεί βία από κάποιον που θεωρεί εντελώς φυσιολογικό. ….Αυτοί είμαστε τελικά, ούτε αριστεροί ούτε δεξιοί, χειρότερα…είμαστε άνθρωποι!

loading...