Αν είσαι Κιμούλης και (επαγγελματίας) της Αριστεράς… όλα συγχωρούνται!
Δεν σε κάνουν αριστερό, δεξιό ή… αδέξιο τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μα η καθημερινή σου πρακτική, η στάση ζωής
Του Δεκανέα Αλλαγής
Δεν χρειάζεται να είσαι ηθοποιός ή καλλιτέχνης για να ξέρεις πως στη ζωή όπως και στην τέχνη υπάρχουν πολλά πρόσωπα. Πως άλλη είναι η εικόνα που κάποιοι πλασάρουν εντέχνως στο δημόσιο προφίλ τους και άλλο, ένα πιο σκοτεινό κι αποκρουστικό πρόσωπο κρύβουν, πίσω από τη μάσκα του αλληλέγγυου, του ψυχοπονιάρη και του συμπαραστάτη όλων των αναξιοπαθούντων, από τη Νικαράγουα ως τις καταλήψεις των δημοσίων κτηρίων.
Να για παράδειγμα εδώ στην Κρήτη και στο δημοσιογραφικό χώρο ( που είναι μικρός και γνωριζόμαστε όλοι καλά) ξέρουμε για τα… μπουμπούκια του χώρου, εκείνους που πουλάνε αριστεριλίκι απέξω, αλλά όταν έγιναν αφεντικά ή κατέλαβαν θέσεις εξουσίας και ευθύνης, έβγαλαν τον κρυπτοφασίστα που επιμελώς έκρυβαν μέσα τους. Έξω κούκλα ( και ενότητα και πάλη) κι από μέσα πανούκλα και ένας αυταρχισμός… ένας μικρός δικτατορίσκος που κρύβει τα κόμπλεξ και τα απωθημένα του!
Στην περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά. Καταξιωμένος άνθρωπος του καλλιτεχνικού χώρου,με ταλέντο, δύναμη άρα και εξουσία, έκρυβε έναν τυρανίσκο μέσα του που τον έβγαζε σε κάθε ευκαιρία, απέναντι υποθέτω, μόνο σε γυναίκες, που τόσο πολύ τους έχει και αδυναμία ( σκέψου να μην τους είχε δηλαδή)! Με την πανίσχυρη- καλλιτεχνικά -Αριστερά στο πλευρό του, πότε αρχικά ως ΚΚΕ, πότε στη συνέχεια ως ΣΥΡΙΖΑ, ποιος άραγε θα τολμούσε να πειράξει το ιερό Τοτέμ του Θεάτρου, και των ισχυρών καλλιτεχνικών παρασκηνίων και δεν θα κινδύνευε να βρεθεί εξοβελισμένος από το χώρο;
Που θα μπορούσε να βρεθεί η έρμη η Ζέτα Δούκα και η κάθε Δούκα και δεν θα αντιμετωπιζόταν ως ένα κακό σπυρί που τα βάζει με τον αγωνιστή, το δημοκράτη, τον παλαιστή ( και με την κυριολεκτική έννοια του όρου) καλλιτέχνη που μάλιστα παρουσιάστηκε για να καταθέσει και τις απόψεις του στην επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος, επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς ως ειδικός επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων! Και πράγματι δεν μπορείς να μην βάλεις στη θέση του Κιμούλη έναν οποιονδήποτε άλλο καλλιτέχνη που δεν σταβλίζεται στα στα φιλόξενα χωράφια της καθ’ ημάς Αριστεράς, πως θα τον αντιμετώπιζαν οι συνήθεις προοδευτικοί του χώρου, που σήμερα κάνουν μούγκα στη στρούγκα!
Τι ανακοινώσεις, τι ψηφίσματα, τι λαϊκά δικαστήρια θα στήνονταν για το φαλλοκράτη καλλιτέχνη που βρίσκει και κάνει επειδή το καπιταλιστικό σύστημα και η μπουρζουαζία επιτρέπουν τέτοιες απάνθρωπες συμπεριφορές!
Αλλά τώρα… πάμε παρακάτω κι ευτυχώς δηλαδή που βγήκαν και 5-6 ακόμα γυναίκες- ηθοποιοί που είπαν όσα απίστευτα συνέβαιναν στα παρασκήνια διότι τη Δούκα μπορεί και να τη βγάζανε τρελή στο τέλος!
Κοντολογίς: καλή η αριστεροσύνη, καλό το προοδευτικό άλλοθι, αλλά πόσο υποκριτικά ακούγονται όλα αυτά όταν εντέλει είναι απλά ένα όχημα για να κρύψεις το πιο ερεβώδες και κομπλεξικό πρόσωπο σου! Δεν σε κάνουν αριστερό, δεξιό ή… αδέξιο τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μα η καθημερινή σου πρακτική, η στάση ζωής σε ανθρώπους, συναδέλφους και καταστάσεις, εκεί που πρέπει να βγάλεις το αληθινό σου πρόσωπο !
