Ηρθε κ η δική μου ώρα να σας πω τι έχω βιώσει ως παιδί.

Ο πατέρας μου είχε ένα μικρό αδερφό που δυστυχώς είχε  ασφυκτικό θάνατο (έπαιζε κρυφτό κ κλείστηκε σε επαγγελματικό ψυγείο) όταν ήταν 6 ετών ο πατέρας μου του είχε πολύ μεγάλη αδυναμία το ίδιο κ ο μικρός καθώς είχαν πολύ μεγάλη διαφορά ηλικιας. Δε τον γνώρισα ποτέ δεν υπάρχει φωτογραφία του. Ο πατέρας ένιωθε ότι ήταν πάντα μαζί του παντρεύτηκε με τη μητέρα μου κ συνέχισε να τον αισθάνεται αλλά δε έβλεπε ποτέ κάτι η  μαμά μου έβλεπε μια μικρη σκιά να χωροπηδαει μέσα στο σπίτι αλλά δεν έλεγε κάτι μετά γεννήθηκα εγώ κ έβλεπε τη σκιά συχνά από πάνω το ίδιο συνεβει κ ένα χρόνο αργότερα που γεννήθηκε η αδερφή μου. Σε ηλικία 5 ετών άρχισα να βλέπω η έστω από τότε θυμάμαι κ εγώ μια αεικίνητη μικρή φιγούρα να γύρνα στο σπίτι το ειχα αναφέρει στη μαμά μου αλλά αυτή με καθησυχάσε. Μετά από λίγο καιρό αυτή η φιγούρα πήρε σάρκα κ οστά έβλεπα το μικρό ξανθό αγοράκι με τα μπλε μάτια να γυρίζει χοροπηδωντας στο σπίτι το περιέγραψα στους γονείς μου τότε ο πατέρας μου έβαλε τα κλάματα κ σιγουρευτηκε ήταν αυτός ο μικρός του αδερφός να επισημάνω ότι τον έβλεπε με σάρκα κ οστά κ η αδερφή μου(δεν υπήρχε φωτογραφία ώστε να τον δω κ να τον περιγράψω) . Έζησε μαζί μας για μερικά χρόνια ακόμη. Όσο μεγάλωνα οι επισκέψεις αραιωναν οσπου χάθηκε κ δεν τον ξαναείδα κάπου κοντά στα 11 μου χρόνια. Οι γονείς είχαν συμβουλευτεί την εκκλησία που τους είπε ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τον μνημονεύουμε. Άραγε τι να ήθελε, γιατί τον βλέπαμε μόνο εμείς τα παιδιά γιατί εξαφανίστηκε?