Τι κοινό έχουν ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, και ο Μέγας Ηράκλειτος ;

Ακόμη και τα ήμερα ζώα, τα άγρια, τα πουλιά, και τα ψάρια, γεννιούνται , ακμάζουν και πεθαίνουν υπακούοντας στους νόμους του ενός Θεού.

Η πνευματική επανάσταση των προγόνων μας, ενάντια στην τυραννία, του ξενόφερτου Δωδεκαθέου, ξεκίνησε στην αρχαία Ιωνία, εξαιτίας του ευνοϊκού πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί τον 6ο π.Χ. αιώνα. Μακριά από τα Φοινικικά-σκοταδιστικά ιερατεία της μητροπολιτικής Ελλάδος και τον φανατισμό των μαζών, επέτυχαν οι Ίωνες φιλόσοφοι να ξεφύγουν από τα δεσμά του δωδεκαθέου και να σκεφτούν ελεύθερα, με οδηγό την λογική, την μελέτη και την εξερεύνηση.

Αυτή η ανάσταση της Ελληνικής επιστήμης δεν έγινε χωρίς την αντίδραση των παγανιστών. Οι μεγάλοι Ίωνες φιλόσοφοι δεινοπάθησαν από το ιερατείο του εωσφόρου και τον δεισιδαίμονα όχλο, όταν προσπάθησαν να εξηγήσουν ότι ο υλικός κόσμος διέπεται από φυσικούς νόμους. Όλοι οι μεγάλοι καθηγητές Έλληνες και ξένοι, κάνουν αναφορές, σχετικά με αυτή την φοβερή σύγκρουση ανάμεσα, στις δύο πλευρές. Ο μεγαλύτερος προσωκρατικός φιλόσοφος, ήταν ο Ηράκλειτος. Ο Ηράκλειτος είναι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες φιλοσόφους όλων των εποχών. Μεταξύ άλλων ο μέγας προσωκρατικός φιλόσοφος, μας δίδαξε το Πατήρ πάντων ο πόλεμος. Ο πόλεμος άλλους τους κάνει “Θεούς” και ελεύθερους, και άλλους τους κάνει δούλους “.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ενδεικτικό είναι αυτό που είπε ο Σωκράτης σχετικά με τον Ηράκλειτο, όταν διάβασε το έργο του : “Από αυτά που κατάλαβα είναι όλα πολύ σπουδαία, νομίζω όμως ότι είναι εξίσου σπουδαία και αυτά που δεν μπόρεσα να καταλάβω. Ωστόσο χρειάζεται να είσαι ένας δεινός κολυμβητής, σαν αυτούς από την Δήλο, για να μην πνιγείς μέσα στο βιβλίο του Ηρακλείτου”. Ο μέγας Ηράκλειτος ήταν όπως όλοι οι γνήσιοι Έλληνες φιλόσοφοι, σοφιστές, ρήτορες κλπ, μονοθεϊστής.

Ανέκαθεν από καταβολής του Ελληνικού έθνους, οι Έλληνες πανεπιστήμονες γνώριζαν και δίδασκαν τον έναν θεό δημιουργό. Ο Ηράκλειτος αναφέρει σχετικά με τον έναν Θεό : “Ακόμη και τα ήμερα ζώα, τα άγρια, τα πουλιά, και τα ψάρια, γεννιούνται , ακμάζουν και πεθαίνουν υπακούοντας στους νόμους του ενός Θεού”.(Αριστοτέλης, περί κόσμου, 6. 401a 8).

Για τον Θεό όλα είναι ωραία, αγαθά και δίκαια. Μόνον για τους, ανθρώπους άλλα είναι καλά, και άλλα άσχημα (Πορφύριος). Ο Μέγας Φιλόσοφος δεν θα μπορούσε να παραμείνει θεατής, στην καταστροφή του Ελληνισμού από το εωσφορικό δωδεκάθεο. Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, σάπιζε αργά και σταθερά σε πνευματικό, ηθικό, και κατ επέκτασιν σε πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο εξαιτίας του εωσφορικού δωδεκαθέου.

Η κατάληξη ήταν να κατακτήσουν κατ ουσίαν αμαχητί οι αρχαίοι Ρωμαίοι, τους Έλληνες. Θέλοντας και ο Μέγας Εφέσιος φιλόσοφος να συμβάλει στο να αποτραπεί η καταστροφή του Ελληνισμού από το εωσφορικό δωδεκάθεο, αναφέρει σχετικά με της θυσίες ότι : “Ενώ ζητούν να εξαγνιστούν με καθαρμούς, εν συνεχεία μιαίνονται με άλλο αίμα από τις νέες θυσίες που κάνουν.

Είναι σαν να είναι κάποιος βουτηγμένος στην λάσπη και προσπαθεί να καθαριστεί βάζοντας και άλλη λάσπη επάνω του”. Επίσης αναφέρει ο Ηράκλειτος : ” Ότι όσοι προσεύχονται στα αγάλματα των δαιμονικών θεών, αυτό ισοδυναμεί με το να μιλά κάποιος σε τοίχους”. Από το εργο Αριστοκριτος Θεοσοφια 68, Ωριγένης κατά Κελσου VII 6 2.

Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας δίδαξε ότι οσοι συμμετέχουν στα εωσφορικά μυστήρια (Ελευσίνια, Διονυσιακά κλπ), είτε είναι μάγοι, μύστες και ιερείς των δαιμόνων, στην μετά θάνατον ζωή, θα υποστούν μεγάλες τιμωρίες (Κλήμης, Προτρεπτικός 22). Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν που ο μέγιστος των προσωκρατικών φιλοσόφων απέμεινε με την σειρά του, χωρίς βιβλία, καθώς του τα έκαψαν οι εωσφοριστές του δωδεκαθέου.
Η θρησκεία αυτή έγινε αποδεκτή από τους Έλληνες της πρώιμης αρχαιότητας, καθώς η επιστημονική σκέψη ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Όταν όμως ξεκίνησε να αναπτύσσεται η λογική σκέψη, η ειδωλολατρική θρη­σκεία τέθηκε σε αμφισβήτησή της και άρχισε να πε­ριορίζεται στον αμόρφωτο-χυδαίο όχλο και τους χωρι­κούς, όπως αναφέρει, ο κορυφαίος καθηγητής, στην αρχαία Ελληνική ιστορία Martin Nilson (Μartin Nilson-Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας). Όλοι οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας δεν δέχτηκαν, την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία, για αυτό και την αποκαλούσαν ξενόφερτη και ανάξια του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Η φιλοσοφία άνθιζε και χάριζε το πνεύμα της παντού. Ήταν τραγικό, ότι μέσα σε αυτή την μεγάλη φιλοσοφική άνθιση, συμβαίνουν μία σειρά από άσχημα-αλλεπάλληλα γεγονότα που αποδεικνύουν την πραγματική, πνευματική κατάσταση, και την ηθική κατάπτωση, των αρχαίων Αθηναίων, μπροστά στο ανάστημα των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων. Ο Πυθόδωρος κατηγορεί τον Πρωταγόρα για «αθεΐα», και η Αθηναϊκή πολιτεία καταδικάζει το βιβλίο «Περί Θεών» ως αιρετικό κυνηγώντας τον μεγάλο σοφιστή ως κοινό εγκληματία από την πόλη ενώ όλα τα αντίγραφα του βιβλίου καίγονται δημοσίως στην πυρά. Η επικρατούσα θρησκεία ήταν τόσο σκοτεινή που δεν θα επέτρεπε σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο που αμφισβητούσε τους «θεούς». Λίγα χρόνια αργότερα η Αθηναϊκή πολιτεία δικάζει τον Σωκράτη και τον οδηγεί στο θάνατο για τους ίδιους λόγους.

Ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης οδηγείται στον θάνατο με κώνειο, και ασκείται μεγάλος πόλεμος στην Ελληνική φιλοσοφία για ακόμα μία φορά. Οι μεγάλοι σοφοί, όπως ο Πλάτωνας και ο Πρόδικος καταλαβαίνουν πλέον ότι το περιβάλλον της Αθήνας πολεμά το θείο δώρο της Ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Πλάτωνας αποτυγχάνει να εφαρμόσει το όραμα της ιδανικής πολιτείας στην Αθήνα και προσπαθεί να γίνει δεκτός στην Ρώμη. Ο Πρόδικος κατηγορείτε ότι «διαφθείρει» τους νέους και καταδικάζεται σε θάνατο με κώνειο όπως ο Σωκράτης.Αυτοί δεν ήταν οι μόνοι που πέθαναν στην απομόνωση ή εκδιώχθηκαν για χάρη της Ελληνικής φιλοσοφίας. Ο Αναξαγόρας μηνύθηκε για ασέβεια επειδή διακήρυσσε ότι ο ήλιος είναι μια διάπυρη μεταλλική μάζα, και καταδικάστηκε σε πρόστιμο 35 ταλάντων και εξορία. Κατά άλλους καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Ο Θεόδωρος ο Κυρηναίος, ο επονομαζόμενος Άθεος, που έζησε στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αι. κατά τον Διογένη Λαέρτη (2, 101-102) αφού εξορίστηκε για τη διδασκαλία του από την Αθήνα, κατέφυγε στην αυλή του Πτολεμαίου, και έπειτα στην Κυρήνη, όπου επίσης εξορίστηκε, για να καταφύγει ξανά στην Ελλάδα. Ο Διαγόρας ο Μήλιος εξορίστηκε από τους Αθηναίους επειδή έλεγε πως οι θεότητες του Ολύμπου είναι ανύπαρκτες και επειδή διακωμωδούσε τα απόκρυφα των μυστηρίων, τον καταδίκασαν σε θάνατο, επικηρύσσοντας το κεφάλι του με ανταμοιβή ένα τάλαντο. Ο Στίλπων ο Μεγαρεύς δικάστηκε και καταδικάστηκε για ασέβεια προς τα μνημεία των θεών, και η ποινή ήταν εξορία. Στο όνομα της φιλοσοφίας υπήρξαν Έλληνες, Ήρωες μάρτυρες, Σοφοί που διώχθηκαν από την επικρατούσα θρησκεία, το Φοινικικό δωδεκάθεο και το κράτος, για λόγους θρησκευτικούς. Η εξουσία καταδίκασε την φιλοσοφία και την οδήγησε σε αφανισμό. Ο Διοπείθης (5ος αι. π.Χ.) ήταν χρησμολόγος. Υπήρξε αντίπαλος του Περικλή και των μεταρρυθμιστών και επέτυχε την ψήφιση νόμου εναντίον όποιου θα επιχειρούσε μεταβολές στη θρησκεία. Με βάση αυτό τον νόμο μηνύθηκε και εξορίστηκε ο Αναξαγόρας.
Ο Πλάτων κατακρίνει τον Όμηρο και τον Ησίοδο, δύο από τους στυλοβάτες της αρχαίας θρησκείας. Ο Ύπατος των Φιλοσόφων, αναφέρει ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος γύριζαν σαν αλήτες από χώρες σε χωριά απαγγέλλοντας τις ραψωδίες τους, και ότι δεν μπόρεσαν την αρετή να διδάξουν κι’ ούτε να αποκτήσουν πιστούς φίλους και υποστηρικτές. Τέτοια ήταν η επίδραση του Ομήρου! Ποιητής χωρίς φίλους, χωρίς κύρος, χωρίς οπαδούς! Γιατί δεν ήταν σπουδαία προσωπικότητα, δεν ωφέλησε καμιά πόλη με τα έπη του, ούτε πέρασε για σπουδαίος νομοθέτης, διδάσκαλος ή σοφός, και ούτε καμιά πολιτεία τόνε μνημονεύει για δικό της αρχηγό». Οι Έλληνες φιλόσοφοι και σοφιστές, επιστήμονες, δεν δέχτηκαν ποτέ αυτήν την ξενόφερτη-δαιμονική θρησκεία από την Αίγυπτο, ως κάτι σοβαρό. Άλλωστε αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί καθώς η φαιδρότητα του δωδεκαθέου ξεπέρασε κάθε όριο. Οι χειρότεροι εχθροί του Ελληνικού έθνους, είναι οι εσωτερικοί. Η αρχαία θρησκεία ήταν μια εντελώς ανάξια για τους προγόνους μας. Οι Έλληνες φιλόσοφοι, καταδίκαζαν το δωδεκάθεο, για αυτό και είχαν υποστεί τρομερές διώξεις. Ο σκοτεινός παγανισμός, ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού, η οποία τον σκότωνε αργά και σταθερά. Ο αρχαίος Ελληνικός κόσμος, ξεψυχούσε μαζί με την Αιγυπτιακής προελεύσεως θρησκεία του. Η αρχαία θρησκεία, παρέσυρε στον όλεθρο τον Ελληνισμό πολιτισμό. Είναι επίσης ιστορικά αποδεδειγμένο, πως ο ετοιμοθάνατος Ελληνισμός διασώθηκε από τον Χριστιανισμό. Αναστήθηκε στην κυριολεξία ο Ελληνισμός, ενώ παράλληλα η αρχαία θρησκεία, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας τους, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες «περί αθεΐας», και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, κλπ. Όπως είναι γνωστό, το 1519 π. Χ. εισέβαλαν στην Ελλάδα, οι ορδές των αλλοδαπών από την Αίγυπτο. Αυτοί oι αλλοδαποί κατέκτησαν τους Έλληνες, με άγριες σφαγές, και συστηματική γενοκτονία. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες, και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Λακωνία. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο, και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία.

Οι τρεις Ιεράρχες είναι μέσα στους κορυφαίους Αγίους της Ορθοδόξου πίστεως.

Με βάση την διδαχή του Άγιου Γρηγορίου, του Θεολόγου, και του προσωκρατικού Φιλόσοφου Ηράκλειτου (Πατήρ πάντων ο πόλεμος), έζησαν τον βίο τους, εκατομμύρια Έλληνες Χριστιανοί.

Εδώ βλέπουμε για πολλοστή φορά το πόσο αγαπούσαν οι Έλληνες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό. Ήταν τόσο υπερβολική η αγάπη τους, για την Ελλάδα, την Ορθοδοξία, και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, ώστε να μην εξελιχθούν πολιτιστικά όσο θα έπρεπε με βάση τις δυνατότητες τους.

Oι Άγιοι πατέρες Βασίλειος, Γρηγόριος, και Χρυσόστομος, μετά τους Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη, άλλαξαν την παγκόσμια ιστορία.

Οι Τρεις Ιεράρχες διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε δημιουργήσει η ανθρώπινη διάνοια των Ελλήνων σοφών, συνδυάζοντας το πνεύμα του αρχαίου φωτός, με την διδασκαλία του Χριστού.
Εκτός από τον Μέγα Βασίλειο, άξιοι συμπαραστάτες, στο τεράστιο έργο του, ήταν και οι Άγιοι Γρηγόριος, ο Θεολόγος, ο Ιωάννης-Χρυσόστομος, και ο Γρηγόριος Νύσσης.

Οι κορυφαίοι ιεράρχες του Ελληνισμού-Ορθοδοξίας, ως νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι και ιερωμένοι αποτελούν πολύ μεγάλες προσωπικότητες, οι οποίες διαδραμάτισαν, σημαντικότατο ρόλο, στην διαμόρφωση του παγκόσμιου πολιτισμού. Είναι οι εκπρόσωποι των Αγίων-πατέρων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι διέσωσαν ότι πολύτιμο είχε προσφέρει, ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Συνδύασαν το αρχαίο Ελληνικό πνεύμα, με τις διδαχές του Χριστού. Συγκρότησαν τον λεγόμενο Ελληνορθόδοξο πολιτισμό.

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι οι προστάτες της Παιδείας. Οι τρεις Άγιοι πάντοτε υπογραμμίζουν την σπουδαιότητα της πραγματικής Ελληνικής παιδείας. Η παιδεία γράφει ο Χρυσόστομος, είναι μέγιστο αγαθό για τον άνθρωπο, είναι μετάληψη αγιότητας. Αυτή ξεριζώνει από τον άνθρωπο την ραθυμία, τις πονηρές επιθυμίες, το πάθος για τα υλικά αγαθά, αυτή αναμορφώνει την ψυχή, αυτή καθιστά την ψυχή, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Οι τρεις Ιεράρχες, και το σύνολο των μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας μας, υπήρξαν μέτοχοι, και φορείς της αρχαίας Ελληνικής γραμματείας. Ο Χριστιανισμός και η αρχαία Ελλάδα, ήταν και είναι έννοιες ταυτόσημες. Τον έναν θεό-δημιουργό δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, με προεξέχον τον Ύπατο των Φιλοσόφων, τον Αριστοκλή-Πλάτωνα. Ο Άγιος Ιουστίνος, που μαρτύρησε για τον Χριστό το 165 μ.Χ. ήταν ο πρώτος Χριστιανός, που χρησιμοποίησε την Πλατωνική φιλοσοφία, στην ορθοδοξία. Οι μεγάλοι, νεοπλατωνικοί, θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος, ο επίσκοπος Νύσσης, όπως και ο Άγιος Ιωάννης, ο Χρυσόστομος, ήταν μεγάλοι θαυμαστές, της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, την οποία ενσωμάτωσαν, στην Χριστιανική διδασκαλία, Η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, διδάσκουν τις διαχρονικές αξίες, την γενναιότητα, την καλοσύνη, την δικαιοσύνη, την ηθική ζωή, την παιδεία, με σκοπό την εξέλιξη του πνεύματος και της ψυχής.Τα Ελληνικά Φιλοσοφικά αξιώματα, και οι Χριστιανικές, διδαχές των Τριών Ιεραρχών, περάσαν στις ψυχές, των Ελλήνων, με αποτέλεσμα να φτάσει, ο Ελληνισμός, στην κορυφή του κόσμου. Οι Έλληνες σοφοί, από την αρχή, έδειξαν την αντίθεση τους, στην παγανιστική θρησκεία και δίδαξαν, ότι το δωδεκάθεο, ήταν ανάξιο, του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, και ότι μόνον η πίστη, στον θεό-Δημιουργό, είναι αντάξια, των Ελλήνων. Η αρχαία Ελληνική σκέψη ήταν βασισμένη στον φυσικό κόσμο. Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού. Στο έργο του Πλάτωνα με την επωνυμία Τίμαιος, έχουμε την διδασκαλία για τον ένα Θεό-δημιουργό με γεωμετρία σε τόσο υψηλό επιστημονικό επίπεδο παγκοσμίως. Το δωδεκάθεο ήταν εντελώς ανάξιο, σε σχέση με τον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος. Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.

Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων, αναφέρει ότι το σύμπαν έκανε, ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει, για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”. Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε, από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικά τους δένδρα”. Είναι φανερό, ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ. Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων. Τις ίδιες ακριβώς απόψεις, για την δημιουργία, έχουν και οι τρεις Ιεράρχες τονίζουν ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από το μηδέν, από το μη ον. Ο Θεός εκφράζει την ελευθερία και την παντοδυναμία του ως αγάπη. Δημιουργεί τον κόσμο και τον άνθρωπο από αγάπη, διότι είναι αγαθός, και στον αγαθό, δεν χωράει, καμία κακία, και κανένα μίσος (Αριστοκλής-Τίμαιος). Ο Θεός δημιουργεί, για να κάνει τον άνθρωπο κοινωνό της δικής του ζωής, αγάπης, δικαιοσύνης, και ελευθερίας, ενώ παράλληλα, προστατεύει συνεχώς, τα δημιουργήματα του. Όλοι εμείς υπάρχουμε επειδή μας έφτιαξε-αγαπά ο Θεός. Και εφόσον η ύπαρξη είναι δωρεά, μας οδηγεί σε ευχαριστία. Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής.

Από την εποχή του αυτοκράτορα Κωνστάντιου εώς την εποχή του αυτοκράτορα Θεοδόσιου του Β, έζησαν οι πέντε μεγαλύτεροι Έλληνες νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι του μεσαίωνα. Αυτοί ήταν ο Μέγας Βασίλειος, οι Άγιοι Ιωάννης (Χρυσόστομος), Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και η φιλοχριστιανή Υπατία. Οι μεγαλύτεροι Χριστιανοί πλατωνικοί θεολόγοι της Καππαδοκίας, ο Βασίλειος της Καισαρείας, ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και ο Γρηγόριος ο Νύσσης, ήταν φορείς, της αρχαίας Ελληνικής σκέψης, την οποία συνδύασαν άριστα, με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία, η οποία αναφέρεται στις αιώνιες αλήθειες, τις αξίες, τις αρετές, την κσλλιέργεια της ψυχής και την ανάταση του πνεύματος. μέσα από την Ορθοδοξία, και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό.

Ο Eλληνικός φιλοσοφικός στοχασμός, μέσα από την ένωση του, με τα χριστιανικά αξιώματα, βρήκε την θέση του, στους λόγους των Αγίων Πατέρων, για να περάσει στις ψυχές των ανθρώπων, ώστε να δώσει τους καρπούς της αλήθειας, της αγάπης, της Ορθοδοξίας, και της εθνικής επιβίωσης. Πολλοί από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, ήδη είχαν ασκήσει σκληρή κριτική στην παγανιστική θρησκεία, και δίδαξαν τον φιλοσοφικό μονοθεϊσμό.

Ο παγκόσμιος χαρακτήρας της Ελληνορωμαϊκής αυτοκρατορίας εδραιώνεται σταθερά μέσα από την οικουμενική χριστιανική ιδέα. Ο σκοπός των Τριών Ιεραρχών, ήταν η ενοποίηση του Ρωμαϊκού κράτους μέσω της χριστιανικής πίστεως. Η Ορθοδοξία ήταν το βασικό στοιχείο συνοχής, για να αντιμετωπίσει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό έθνος, τον μόνιμο κίνδυνο λόγω των διαφορετικών λαών. Οι Άγιοι πατέρες, θεμελίωσαν την πολιτική ιδεολογία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, επάνω στο αξίωμα της χριστιανικής οικουμενικότητας και των Ρωμαϊκών πολιτικών αξιωμάτων. Η βασική αρχή της πολιτικής Ρωμαϊκής θεωρίας ήταν η Pax Romana, η παγκόσμια Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ένωσε όλη την οικουμένη. Αυτό έφερε την υποταγή των λαών, κατάργησε τα σύνορα των εθνών και σχημάτισε την πατρίδα που γεννήθηκε ο Χριστός. Το Ρωμαϊκό κράτος συνέχισε να υπάρχει εξαιτίας του Χριστού ,του Αγίου Κωνσταντίνου και των τριών Ιεραρχών. Την εποχή εκείνη και οι πέντε νεοπλατωνικοί διδάσκουν τον Αριστοκλή, έχοντας πάντοτε την αμέριστη υποστήριξη των αυτοκρατόρων. Οι αυτοκράτορες γνωρίζουν προσωπικά τους μεγάλους φιλοσόφους – ρήτορες, τους Αγίους Ιεράρχες και τους στηρίζουν στο επιστημονικό τους έργο. Αυτό ήταν η ενσωμάτωση της Πλατωνικής διδασκαλίας στον Χριστιανισμό. Με την ολοκλήρωση αυτού του μοναδικού στο είδος του φιλοσοφικού-πνευματικού έργου οι Ιεράρχες, μετέτρεψαν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό σε καθαρά Ελληνικό, και τότε αμέσως ο Μέγας Θεοδόσιος τον Μάιο του 381 μ.Χ. θα ανακηρύξει τον Χριστιανισμό σε επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν οι αυτοκράτορες ήταν ενάντια στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, δεν θα επέτρεπαν πότε την ενσωμάτωση αυτούσιας της διδασκαλίας του Αριστοκλή-Πλάτωνα, στην Χριστιανική θρησκεία. Ακόμη άμεσα οι αυτοκράτορες θα τιμωρούσαν τους Αγίους Ιεράρχες και θα τους αφαιρούσαν όλα τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα. Επίσης θα απαγόρευαν την διδασκαλία του Πλάτωνα στους Ιεράρχες, στην Υπατία καθώς και σε όλους τους υπόλοιπους φιλοσόφους. Μεταξύ άλλων οι αυτοκράτορες θα έκλειναν και όλες τις φιλοσοφικές σχολές, με αποτέλεσμα να μην ήταν σε θέση να σπουδάσουν, οι Άγιοι, η Υπατία, και όλοι οι υπόλοιποι σοφοί της εποχής εκείνης. Αυτό όμως ήταν κάτι το οποίο δεν το έκανε ποτέ κανένας αυτοκράτορας, διότι όλοι οι φιλόσοφοι δίδασκαν ελεύθερα τον τον ύπατο των φιλοσόφων και όσοι το επιθυμούσαν, σπούδαζαν την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Χωρίς την ένωση του Χριστιανισμού και του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, ήταν αδύνατον να γίνει το έθνος μας, παγκόσμια αυτοκρατορία και να φτάσει στην κορυφή του κόσμου. Ο Ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός θα ενωθούν, ώστε να γίνει για μία και μοναδική φορά η Ελλάδα παγκόσμιο κρατικό μόρφωμα. Ο Χριστός και ο Πλάτωνας υπήρξαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας. Από εκεί ο Ελληνισμός θα πάρει αστείρευτες δυνάμεις για να μεγαλουργήσει και να επιβιώσει. Οι πατέρες της Ορθοδοξίας, κράτησαν ότι πολύτιμο είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός, όπως οι διδασκαλίες του Πλάτωνα-Αριστοκλή και του Αριστοτέλη, ενώ παράλληλα χρησιμοποίησαν την κορυφαία γλώσσα στον κόσμο την Ελληνική. Ο Ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν αρκετός από μόνος του για να φτάσει στην κορυφή του κόσμου το έθνος. Για αυτό και έπρεπε να ενωθεί ο Ελληνικός πολιτισμός με τον χριστιανισμό, για να φτάσει ο Ελληνισμός στο απόγειον της δυνάμεως του. Η πολιτιστική διαδρομή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου ενώθηκε με την Ορθοδοξία, ως σώμα Χριστού, όταν οι Έλληνες θα αναλάβουν την ηγεσία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο μέγιστος εκφραστής της Αρχαιότητας ο Αριστοκλής μαζί με τους τρεις Ιεράρχες θα δημιουργήσουν της βάσεις για την οικουμενικότητα, την διαχρονικότητα του Ελληνισμού και της Χριστιανικής, Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα περισσότερα στοιχεία του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος θα είναι πλέον μέσα στην Ορθόδοξη πίστη. Η εισαγωγή των διδασκαλιών του ύπατου των φιλοσόφων Πλάτωνα-Αριστοκλή από τους Αγίους Ιεράρχες είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι ήταν μονοθεϊστές και ότι δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το Φοινικικό δωδεκάθεο. Μέσα από τα Πλατωνικά διδάγματα και τα ηθικά αξιώματα, ο Χριστιανισμός έγινε πολύ ευκολότερα αποδεκτός από τους Έλληνες, καθώς τους φάνηκε από την αρχή, ότι η Ορθοδοξία είναι κάτι πολύ οικείο, προς εκείνους. Το αποτέλεσμα ήταν με την εισαγωγή των διδαχών του Πλάτωνα, στον Χριστιανισμό, να έχουμε πολύ μεγάλη εξάπλωση, της νέας και ανερχόμενης θρησκείας στην αυτοκρατορία. Μόνον όσοι ήταν αγράμματοι δεν έγιναν Χριστιανοί, διότι δεν επέτυχαν να διεισδύσουν στα ουσιώδη νοήματα της Χριστιανικής διδασκαλίας. Η αλλαγή του Χριστιανισμού από τον Εβραϊκό, στον Ελληνικό πολιτισμό επέφερε την παγκοσμιότητα της Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου, του κλασικού πολιτισμού και της αυτοκρατορίας. Ο Χριστιανισμός μαζί με τον σωτήρα Ιησού Χριστό διαμόρφωσαν ηθικά και πνευματικά ολόκληρη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, διότι εξ αρχής ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό, είχαν τα ίδια ηθικά αξιώματα, στους περισσότερους τομείς. Ενδεικτικό περί αυτού ήταν, ότι τρία από τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν απευθείας στην Ελληνική γλώσσα, όπως επίσης οι πράξεις των Αποστόλων, οι επιστολές του Αποστόλου των εθνών Παύλου, καθώς και τα πρώτα άρθρα της Ορθόδοξης, Χριστιανικής θεολογίας.

Έξω από την Ελληνική Ορθοδοξία άφησαν οι άγιοι Ιεράρχες, μόνο το δωδεκάθεο, τον Φοινικικό παγανισμό ως ανάξιο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού και της Ορθοδοξίας. Πρόσθεσαν στον Χριστιανισμό μόνον ότι καλό είχε ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός μέσα από τα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή.

Ένας από αυτούς, που έζησαν με βάση τις διδαχές του Ηράκλειτου, και του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ήταν ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς.

Ο Άγιος Νικηφόρος είναι μια από τις πιο εμβληματικές μορφές, του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.

Ο Ελ Νικφούρ όπως τον ονομάζουν οι Άραβες, τον Έλληνα Άγιο αποτελεί παράδειγμα και πηγή εμπνεύσεως, για ολόκληρο το έθνος.

Ενσαρκώνει την διαχρονική Ορθόδοξη, Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, και τα αξιώματα του έθνους. Η αγάπη του για τον Χριστό, την Ορθοδοξία, την Ελλάδα, και το πώς θα υπηρετήσει καλύτερα, την πατρίδα του, καθόρισε όλη την ζωή του. Από μικρός αναρωτιόταν αν θα έπρεπε να γίνει μοναχός ή αν θα υπηρετούσε καλύτερα τον Χριστό, αγωνιζόμενος ως στρατιωτικός. Ήξερε πως μένοντας στον κόσμο και στα πιο υψηλά επίπεδα της στρατιωτικής ιεραρχίας, ότι η προσφορά του θα ήταν μεγάλη, αλλά οι πιέσεις και οι πειρασμοί θα ήταν μεγάλοι. Το δίλημμα του Αγίου Νικηφόρου είναι το δίλημμα πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών. Ο Νικηφόρος Φωκάς υπηρέτησε στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό και παράλληλα, συνδύασε την στρατιωτική, με την ασκητική ζωή κοντά στον Χριστό. Υπάρχουν λαοί οι οποίοι με κλάματα, παρακάλια και βλαστήμιες, καλούν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να τους βοηθήσει. Όμως οι Έλληνες, μόνον με έναν τρόπο ξέρουν να καλούν τον Χριστό να τους υποστηρίξει, πολεμώντας. Όλοι οι Έλληνες εφάρμοσαν πιστά την διδαχή του στυλοβάτη του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Η χριστιανική πίστη θεωρεί τον πόλεμο και την χρήση των όπλων προς άμυνα βέβαια, ένα αναγκαίο κακό.

Επομένως, όταν κινδυνεύουν τα αγαθά της ζωής, η τιμή, η ελευθερία, η πατρίδα και η οικογένεια, οφείλουμε ως χριστιανοί να τα υπερασπιστούμε πολεμώντας ακόμη και μέχρι θανάτου εάν χρειαστεί. Ο Κύριος έλεγε: “Μείζονα ταύτης αγάπη ουδείς έχει ίνα τις θει την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού”. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από το να θυσιαστεί κανείς για αυτούς που αγαπάει. Όταν λοιπόν θυσιαστεί κανείς στον πόλεμο για να υπερασπίσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τους δικούς του είναι επαινετή πράξη.

Βέβαια όλοι οι χριστιανοί πριν φτάσουν στην χρήση των όπλων οφείλουν να εξαντλήσουν κάθε ειρηνικό μέσο και μόνο σαν έσχατο όπλο να χρησιμοποιήσουν τον πόλεμο.

Ο Μέγας Αθανάσιος μας διδάσκει : “Ενώ η αφαίρεση της ζωής του άλλου ανθρώπου βιαίως (φόνος), είναι καθ’ εαυτόν παράνομος, το να πεθάνεις στον πόλεμο, άρα και το να φονεύσεις τους εχθρούς, και ορθό είναι και νόμιμο είναι και αξιέπαινο”. Στις εθνικές εορτές τιμούμε τους αμυντικούς πολέμους του έθνους μας, καθώς και όσους θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλες οι εθνικές εορτές, συνδέονται με επίσημες δοξολογίες και με προσευχή. Αυτό μας δείχνει ότι η Εκκλησία-Ορθοδοξία ευλογεί τους δικαίους και αμυντικούς πολέμους. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι την σημαία του 21’ κρατάει ένας δεσπότης. Είναι επίσης γνωστό ότι ο Άγιος Κωνσταντίνος στον κρίσιμο εκείνο πόλεμο μετά από τον οποίο έγινε μονοκράτορας πολέμησε με το λάβαρο, το οποίο είχε επάνω το Σταυρό και τη φράση «Εν τούτω Νίκα». Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και την θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν, έλεγε ο Στρατηγός I. Μακρυγιάννης. Κρείττων γαρ επαινετός πόλεμος ειρήνης χωριζούσης Θεού, μας δίδαξε με τις ευλογίες του Ιησού Χριστού, ο Άγιος Γρηγόριος. Μετάφραση : Προτιμώ και επαινώ τον πόλεμο, από μια “ειρήνη” η οποία θα με χωρίσει από τον Χριστό. Ο Άγιος Γρηγόριος είπε ότι δεν γίνεται να κατηγορήσουμε έναν χριστιανό, που παίρνει το όπλο για να κατατροπώσει τον εχθρό. Όλα αυτά από την στιγμή που ο εχθρός έχει ως σκοπό να αφανίσει τον Έλληνα, την πίστη του και την πατρίδα του. Δεν γίνεται να αγαπάμε τους πάντες, ακόμη και τους εχθρούς μας. Δεν είναι ηθικό, λογικό και Χριστιανικό να τους επιτρέπουμε να μας σφάξουν, διότι τότε δεν θα είμαστε στην ζωή, για να διαδώσουμε το έργο του Χριστού, δεν θα μπορούμε να αγαπήσουμε, και να βοηθήσουμε ανθρώπους. Επίσης με αυτήν την νεοταξική-εωσφορική “λογική”, θα είχε εξαφανιστεί από τον χάρτη πολλούς αιώνες πριν το Ελληνικό έθνος. Ο ίδιος ο Ιησούς επιτρέπει την νόμιμη άμυνα, διαφορετικά δεν θα ευλογούσε, τους προγόνους μας,να αμύνονται επί τόσους αιώνες και να έχουμε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Ο ΑΡΓΑΛΕΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΗΝΩΝ

Για αυτόν τον λόγο επέτρεψε για πρώτη και μοναδική φορά σε όλο τον κόσμο να διακόπτουν την Θεία λειτουργία, το μνημόσυνο του, μέσα στον κορυφαίο ναό του Χριστιανισμού, την Αγία Σοφία και να ψάλλουν τον Βασιλιά Νικηφόρο, ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ακόμη και τόσο γενναίος πολεμιστής και μεγάλος στρατηγός-αυτοκράτορας που ήταν, μπροστά στον Θεό, δεν ήταν παρά ένας απλός άνθρωπος μέχρι εκείνη την στιγμή, καθώς δεν είχε γίνει ακόμη Άγιος.

Όμως γιατί οι καταστροφές των Αράβων, ήταν αμέτρητες, επί πολλούς αιώνες, εις βάρος των αθώων Ελλήνων, έκανε ο Ιησούς, μια εξαίρεση. Τα μαρτύρια των Ελλήνων δεν είχαν τέλος όλους εκείνους τους αιώνες, από τους Αγαρηνούς, με σφαγές, κλοπές, εμπρησμούς, βιασμούς, σκλάβωμα γυναικών. Ο Σωτήρας Χριστός, ευλόγησε να διακόπτουν την δοξολογία του, μέσα στην Αγία Σοφία, και να υμνούν τον Νικηφόρο τον Β Φωκά. Είναι ο μοναδικός βασιλιάς στον οποίο έγινε η ύψιστη τιμή να διακόπτουν το μνημόσυνο του θεού, μέσα στην Αγία Σοφία τον κορυφαίο ναό της οικουμένης, και να ψάλλουν εκείνον ως Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών. Ουδέποτε στα παγκόσμια χρονικά, έγινε μια τέτοια τιμή σε οποιοδήποτε άλλο βασιλιά. Ούτε στον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο τον Β, δεν έγινε τέτοια τιμή, ούτε σε κανέναν άλλο βασιλιά. Αυτό ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα, ότι ο Νικηφόρος θα γινόταν Άγιος. Σχετικά με την νόμιμη άμυνα ήταν σύμφωνος και ο επίσκοπος Πλωμαρίου το 1913 μ.Χ., ο οποίος σε σχετικό του βιβλίο, αναφέρει ότι ο χριστιανός θα πρέπει να εξαντλήσει όλα τα μέσα ώστε να αποφύγει τον φόνο. Εάν όμως αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει κάθε δικαίωμα, όπως και ο κάθε άνθρωπος να υπερασπιστεί την ζωή του.

Ο ΜΕΓΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ
ΤΟΥΣ ΙΣΜΑΗΛΙΤΕΣ.

Ο αυτοκράτορας Νικηφόρος ο Β Φωκάς καταγόταν από την πιο ισχυρή οικογένεια της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα μέλη της οικογένειας του, ήταν όλοι ανώτεροι στρατιωτικοί, και είχαν υπηρετήσει στον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό ενάντια στους Πέρσες και στους Aγαρηνούς. Ήταν ο προστάτης όλων των αδύνατων Ελλήνων Χριστιανών τους οποίους κατέστρεφαν, επί αιώνες οι Iσμαηλίτες. Βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, ήξερε ότι είχε την θεϊκή συναίνεση, να πολεμήσει τους άπιστους Ισμαηλίτες. Πριν να γίνει Αύγουστος, αναδείχθηκε σε μεγάλο στρατηγό σε όλα τα πολεμικά μέτωπα. Ήταν γεννημένος στρατιώτης. Είχε την σωματική αντοχή και την διανοητική ικανότητα ενός μεγάλου στρατιωτικού ηγέτη. Ήταν μικρόσωμος, αλλά εξαιρετικά δυνατός. Η ζωή του ήταν αφιερωμένη στα στρατεύματα του, τα οποία αγαπούσε πολύ και τα προστάτευε με κάθε τρόπο. Οι στρατιώτες του ήταν πιστοί μέχρι θανάτου. Ο Έλληνας βασιλιάς Ν. Φωκάς, πολεμούσε πιο γενναία από όλους τους υπόλοιπους. Όποτε χρειαζόταν έκανε επίθεση ολομόναχος, εναντίον χιλιάδων αντιπάλων. Αυτό γινόταν για να πάρει θάρρος ο Ελληνικός-Ρωμαϊκός στρατός ώστε να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι.

Όταν ήταν ακόμη αρχιστράτηγος, όλες τις πόλεις που κατακτούσε, είτε της ισοπέδωνε, είτε έσφαζε ομαδικά τους Αγαρηνούς. Όλα αυτά τα έκανε σε αντίποινα, για της σφαγές, τους βιασμούς, της κλοπές, τους εμπρησμούς, το σκλάβωμα γυναικών, που έκαναν οι Ισμαηλίτες εις βάρος των Ελλήνων, επί πολλούς αιώνες. Όλες αυτές οι ενέργειες γινόταν με σκοπό να αποτρέψει την καταστροφή του Ελληνικού έθνους, από την σίγουρη γενοκτονία. Όταν ανέβηκε στον θρόνο ο Νικηφόρος, συνέχισε την ίδια ακριβώς πολεμική πολιτική, ενάντια στους Αγαρηνούς. Μην ξεχνάτε το σημαντικότερο όλων, ότι οι Έλληνες όλους εκείνους τους αιώνες μέχρι και σήμερα βρισκόταν σε απολύτως νόμιμη άμυνα. Ότι οι πρόγονοι μας πολεμούσαν μόνον σε αμυντικούς πολέμους. Οι εχθροί δεν σταματούσαν ποτέ τους πολέμους εκείνους τους αιώνες. Για αυτό κάθε χρόνο εισέβαλαν στην Ελλάδα, και προκαλούσαν τρομερές καταστροφές. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έφταναν έξω από την Κωνσταντινούπολη, είτε πλησίαζαν αρκετά κοντά στην Ελληνική-Ρωμαϊκή πρωτεύουσα. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως εικόνα και ομοίωση, της Ουρανίου Βασιλείας, δεν έκανε ποτέ επεκτατικούς πολέμους, καθώς βρισκόταν, μονίμως, όλους εκείνους τους αιώνες, σε νόμιμη άμυνα, με βάση αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες της Ορθοδοξίας.

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ AΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

Σημαντικό ρόλο στην ζωή του Νικηφόρου, εκτός της απώλειες των δικών του ανθρώπων, είχε και ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης. Είναι αυτός που έκανε τόσο πολύ θρήσκο τον Άγιο Ν. Φωκά, με συνέπεια να πλησιάζει η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στο απόγειο της ακμής της. Ο Άγιος Αθανάσιος άλλαξε σε πολύ μεγάλο βαθμό, τον τρόπο σκέψης-ζωής του Νικηφόρου. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα σκληρά χτυπήματα της μοίρας. Ο βασιλιάς ήταν εκείνος που έδωσε τα χρήματα, στον Αθανάσιο, για να δημιουργήσει την Μονή Μεγίστης Λαύρας, που ήταν, το πρώτο κοινόβιο, στην ιστορία του Αγίου Όρους. Συνεπώς ο Άγιος Αργαλέος, είναι ο Ιδρυτής του Αγίου Όρους. Οι προσευχές, ο χαρακτήρας, ο τρόπος ζωής του Αθανάσιου, έδιναν ακόμη μεγαλύτερη ψυχική δύναμη στον αυτοκράτορα, για να κερδίζει τους εχθρούς των Ελλήνων. Εξαιτίας του Αθανάσιου, είχε πλήρη επίγνωση ότι πολεμά,τους σατανιστές, τους θανάσιμους, και αιώνιους εχθρούς του Χριστού και της Ελλάδος. Ο αυτοκράτορας ζήτησε από τον πατριάρχη Πολύευκτο, όσοι Έλληνες στρατιώτες χάνουν την ζωή τους σε μάχη εναντίον των Αγαρηνών, να ανακηρύσσονται άγιοι. Ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης, όταν επισκέφθηκε στην Βασιλεύουσα τον αυτοκράτορα και πνευματικό του φίλο Νικηφόρο, τον συμβούλευσε να ζει «λιτῶς καί ἐν ταπεινώσει», να μετανοεί και να εξομολογείται καθημερινώς για όλες τις αμαρτίες του, ειδικά για το γεγονός, ότι δεν πραγματοποίησε, την υπόσχεσή του, να γίνει μοναχός. Επίσης του υπέδειξε να είναι επιεικής προς τους υπηκόους και να κάνει ελεημοσύνες. Στο Τυπικό της Μεγίστης Λαύρας ο Άγιος Αθανάσιος, αναφέρεται τιμητικά και στον Άγιο Νικηφόρο, που είχε δολοφονηθεί.Τον χαρακτηρίζει ζηλωτή του μοναχικού βίου, «μέγαν ἐν βασιλεῦσι, καί πολύν τήν ἀνδρείαν, καί τήν ἀρετήν», τον οποίον ο αριστοτέχνης Θεός τον αξίωσε «ὡς γέρας, βραβείον ἄξιον» να εκπορθήσει τις βαρβαρικές πόλεις. Όμως δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει την φιλόθεο πρόθεσή του να γίνει μοναχός, διότι κατέλαβε «τά τῆς βασιλείας τῶν Ρωμαίων σκῆπτρα».Τον επαινεί επίσης, διότι έζησε μέσα στον κόσμο ως μοναχός, με ηθική ζωή, με νηστείες και κοιμώμενος κάτω στο πάτωμα. Ο Άγιος Αθανάσιος, τιμά τον Αργαλέο θάνατο των Σαρακηνών, γράφοντας ότι ξεπέρασε τους μοναχούς των ορέων, με τις αγρυπνίες του, τις συνεχείς γονυκλισίες, και με την σωφροσύνη του. Η Ορθόδοξη πνευματικότητα είχε τόσο βαθιά επηρεάσει πολλούς Ρωμαίους αυτοκράτορες, ώστε άλλοι εξ αυτών τελείωναν τη ζωή τους ως μοναχοί, και άλλοι, όπως ο Νικηφόρος Φωκάς, ζώντας με νηστεία, άσκηση και προσευχή. Πολλοί άνθρωποι, όταν δεχτούν σκληρά χτυπήματα, στον βίο τους, εγκαταλείπουν τον θεό, είτε περνάνε στο απέναντι άκρο, στον εωσφορισμό. Εν τούτοις ο Άγιος Νικηφόρος Φωκάς, αν και έχασε το παιδί του, και την γυναίκα του, ήρθε ακόμη πιο κοντά στον Χριστό.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ.

Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της “πότισαν” με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία.

Αναφέρει ενδεικτικά, ο μεγαλύτερος σύγχρονος, υμνητής της ελευθερίας : “Το Ελληνικό Γένος αν σώθηκε ως σήμερα, αν επέζησε μετά από τόσους εχθρούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς, προ πάντων εσωτερικούς, ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, δεν το χρωστάει στην λογική. Θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία, Θυμηθείτε το 21, το χρωστάμε στο θαύμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας. Ευλογημένη ή σπίθα αυτή πού αψηφάει τις φρόνιμες συμβουλές της λογικής, κι όταν φτάσει το Γένος στα χείλια του γκρεμού βάζει φωτιά σε ολόκληρη την ψυχή και φέρνει το θαύμα”. Στα θαύματα χρωστάει ή Ελλάδα την ζωή της. Πατρίδα, , ήσουν άτυχη, από ανθρώπους να σε κυβερνούν, μόνο ο Θεός σε κυβερνάει και σε διατηρεί ακόμη, αναφέρει ο στρατηγός Μακρυγιάννης. Αλήθεια μόνο ο θεός, μόνο ή σπίθα την στιγμή που κινδυνεύει σε μια γωνιά της Ελλάδας να σβήσει, πετιέται σε μιαν άλλη και γίνεται πυρκαγιά. Ένα από αυτά τα οποία μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας, είναι ότι η μεγαλύτερη αξία σε έναν άνθρωπο είναι να κρατά την ψυχή στο στόμα, να πολεμά, να επιμένει για το αδύνατο, το ακατόρθωτο.

Από την στιγμή που δεν θα λυγίσει, αλλά θα παραμείνει ανυποχώρητος, τότε γίνεται το θαύμα που ποτέ ένας δειλός δεν μπορεί να πιστέψει, καθώς το αδύνατο, το ακατόρθωτο έχει γίνει πλέον δυνατό κερδίζοντας την ζωή και την ελευθερία. Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά των αρχαίων προγόνων μας, των ΙΕΡΩΝ Ελλήνων, από τους σημερινούς ραγιάδες-προδότες. Πάντοτε οι αρχαίοι πρόγονοι μας, όταν όλα έδειχναν τελειωμένα, εκεί που φαινόταν να μην υπάρχει καμία ελπίδα, οι πραγματικοί Έλληνες αγωνιζόταν, ενάντια σε κάθε λογική. Το αποτέλεσμα σε κάθε εποχή ήταν να πετυχαίνουν το ακατόρθωτο. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.

Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή “θεόσταλτων σωτήρων” από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τί θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;

Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.

Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα “έσπαγε” η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό.

Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως “δώρο”, χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός, είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία.

Κλείνοντας να αναφέρω, τις επισημάνσεις του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, ότι πολύ Δίκαια, οι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούνται από την Εκκλησία μας, ότι είναι Χριστιανοί, πριν από την γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, του Ιησού Χριστού και εικονίζονται στους πρόναους των εκκλησιών μας, μεταξύ των αγίων, ως άγιοι. Οι αρχαίοι σοφοί γνώριζαν σχετικά, με την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς ήδη πίστευαν στον έναν Θεό δημιουργό.Την προσδοκία ενός Σωτήρα είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, και ήταν ενδεικτικά τα ποιητικά και φιλοσοφικά τους κείμενα, με αξιοθαύμαστες αναφορές. Η πίστη σε σωτήρες εκφράζει την πεποίθεση των προγόνων μας, ότι την λύτρωση από την αρχαία σκοτεινή-παγανιστική θρησκεία θα φέρει ένας θεάνθρωπος. Σαφέσταστα αναφέρεται σε θείο σωτήρα, ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος, στην τραγωδία του, με τίτλο “Προμηθεύς Δεσμώτης”. Ο Τιτάνας Προμηθέας, υπήρξε ευεργέτης των ανθρώπων, γιά αυτό τιμωρήθηκε πολύ σκληρά, από τους δαίμονες του παγανισμού.

Ο Προμηθέας ήταν καρφωμένος από τους “θεούς” στον Καύκασο, και προέβλεψε ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από παρθένα γυναίκα και τον Θεό, θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των σκοτεινών “θεών” και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους. Ο Ερμής σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής : “Μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους, προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς”. Ο ποιητής Αισχύλος μεταξύ άλλων, ορίζει και με ακρίβεια και τον χρόνο που θα ελευθερωθεί ο Προμηθέας και οι άνθρωποι από τον Σωτήρα.

Κλείνοντας να αναφέρω, την επισήμανση του Λάμπρου Κ. Σκόντζου, ότι πολύ Δίκαια, οι αρχαίοι φιλόσοφοι θεωρούνται από την Εκκλησία μας, ότι είναι Χριστιανοί, πριν από την γέννηση του Σωτήρα και Λυτρωτή ημών, του Ιησού Χριστού και εικονίζονται στους πρόναους των εκκλησιών μας, μεταξύ των αγίων, ως άγιοι. Οι αρχαίοι σοφοί γνώριζαν σχετικά, με την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, καθώς ήδη πίστευαν στον έναν Θεό δημιουργό.Την προσδοκία ενός Σωτήρα είχαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, και ήταν ενδεικτικά τα ποιητικά και φιλοσοφικά τους κείμενα, με αξιοθαύμαστες αναφορές. Η πίστη σε σωτήρες εκφράζει την πεποίθεση των προγόνων μας, ότι την λύτρωση από την αρχαία σκοτεινή-παγανιστική θρησκεία θα φέρει ένας θεάνθρωπος. Σαφέσταστα αναφέρεται σε θείο σωτήρα, ο μεγάλος ποιητής Αισχύλος, στην τραγωδία του, με τίτλο “Προμηθεύς Δεσμώτης”. Ο Τιτάνας Προμηθέας, υπήρξε ευεργέτης των ανθρώπων, γιά αυτό τιμωρήθηκε πολύ σκληρά, από τους δαίμονες του παγανισμού.

Ο Προμηθέας ήταν καρφωμένος από τους “θεούς” στον Καύκασο, και προέβλεψε ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από παρθένα γυναίκα και τον Θεό, θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των σκοτεινών “θεών” και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους. Ο Ερμής σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής : “Μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους, προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς”. Ο ποιητής Αισχύλος μεταξύ άλλων, ορίζει και με ακρίβεια και τον χρόνο που θα ελευθερωθεί ο Προμηθέας και οι άνθρωποι από τον Σωτήρα.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ :

Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.

Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες-Σημίτες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν εωσφοριστές του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Σημίτες.

Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό :

Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.
ΔΕΙΤΕ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΑΠΟ
ΤΟ 15ο ΕΩΣ ΤΟ 25ο ΛΕΠΤΟ :
https://www.youtube.com/watch?v=Jl9wwoSD6wE
kasimatis george – Το Κουτί της Πανδώρας
Κασιμάτης: Κατάλυση Συντάγματος! – YouTube
Γ ΚΑΣΣΙΜΑΤΗΣ . »ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ»
Αρθρο 120 του …
Γιώργος Κοντογιώργης:
Η Ελλάδα είναι
ένα κράτος υπό καθεστώς διπλής
κατοχής, ντόπιας και ξένης! ΒΙΝΤΕΟ
ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ
ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 2 –

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ :

ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΚΡΕΙΤΩΝ
ΓΑΡ ΕΠΑΙΝΕΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΧΩΡΙΖΟΥΖΗΣ ΘΕΟΥ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΑΣ.

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ “ΘΕΟΥΣ”
ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ
ΔΟΥΛΟΥΣ (ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ, ΕΛΕΓΧΟΣ Ι Χ. 9).