Διάβαζα,ήρθε ο αδερφός μου μέσα κι έψαχνε την άλλη μας αδερφή

 Ειμασταν  και είμαστε 6 Μελής οικογένεια. Οι γονείς μου και εμείς τέσσερα παιδιά. Ο αδερφός μου είναι ο μικρότερος μετά από εμένα.  Εμείς μέναμε σ ένα χωριό κι επειδή δεν ειμασταν εύποροι μέναμε σ ένα μικρό σπιτάκι το οποίο ανήκε στην εκκλησία. Δηλαδή το είχε η εκκλησία του χωριού στην κατοχή της γι ανά μένει εκεί ο ιερέας που θα ερχόταν κάθε φορά στην ενορία μας. Ούτε που ξέρω από ποτέ είχε χτιστεί ήταν μικρό και παλιο και γεματο εικόνες. Θυμάμαι υπήρχε μια πολύ παλιά εικόνα της Παναγίας η οποία ήταν η πιο όμορφη που ειχα δει. Πάντα την κοίταζα και ένιωθα να με κοιτά κι αυτή πολύ γλυκά. Μια ημέρα λοιπόν εγώ καθόμουν στο ένα δωμάτιο των γονιών μου και διάβαζα,ήρθε ο αδερφός μου μέσα κι έψαχνε την άλλη μας αδερφή του λέω είναι στο δίπλα δωματιο και διαβάζει δεν ακούς τις σελίδες του βιβλίου που γυρνούν; Έφυγε για να την βρει λοιπόν όταν εγώ ασυναίσθητα την ίδια στιγμή  κοιτάζω έξω από το παράθυρο και βλέπω την αδερφή μου να κάθεται έξω με τη μαμά μου. Έρχεται τρέχοντας ο αδερφός μου και μου λέει μέσα στο δωμάτιο είναι μια γυναίκα που κάθεται γονατιστή και διαβαζει ένα μεγάλο βιβλίο και όταν με είδε με κοίταξε ξαφνιασμένη και φόρεσε το βελο της κι εξαφανιστηκε. Μου λεει εμοιάζε πολύ σ αυτήν την εικόνα. Και μου έδειξε την εικόνα της Παναγίας. Ο αδερφός μου ήταν τότε γύρω στα πέντε κι εγώ έντεκα. Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη εκείνη την ημέρα γιατί εγώ ήμουν σίγουρη ότι άκουγα τις σελίδες να γυρνούν και πριν είχα δει την αδερφή μου μέσα στο δωμάτιο. Ίσως ήταν η Παναγία ίσως απλά η φαντασία μας.