Οι 10 πιο δηλητηριώδεις ουσίες!

10 – Μόλυβδος: Ο Μόλυβδος είναι ένα μαλακό μέταλλο. Αποτελούσε κύριο συστατικό των βαφών εσωτερικού χώρου και της βενζίνης για χρόνια. Συχνά το συναντούσαμε σε σωλήνες νερού και σε φυτοφάρμακα. Η δηλητηρίαση από μόλυβδο είναι συνήθης κυρίως σε παιδιά και τις περισσότερες φορές εμφανίζεται με την χρόνια μορφή της. Αν η έκθεση γίνει σε πολύ μεγάλες ποσότητες μπορεί να προκαλέσει μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες και πιο σπάνια κώμα και θάνατο.

9 – Τετροδοτοξίνη: Είναι μια νευροτοξίνη που βρίσκεται στο υπέροχο, φουσκωτό ψαράκι Φούγκου, που ζει στην Ανατολή! Αποτελεί κορυφαία λιχουδιά για τους Ασιάτες (τι δεν αποτελεί αναρωτιέμαι) με την τιμή της μερίδας να φτάνει τα 100 ευρώ! Το μαγειρεύουν μόνο σεφ που έχουν αποκτήσει άδεια από εγκεκριμένες σχολές, μετά από διετή εκπαίδευση. Ανήκει στην κατηγορία των κεφαλόψαρων, που συχνά πυκνά εμφανίζονται και στα δικά μας νερά τελευταία. Υπάρχουν 3 διαφορετικά είδη, με το ελληνικό να διαφέρει λίγο αλλά να φέρει και πάλι την νευροτοξίνη αυτή, με αποτέλεσμα να απαγορεύεται η βρώση του. Δεν υπάρχει γνωστό αντίδοτο σε περίπτωση δηλητηρίασης, απλά περιμένεις να περάσουν οι ώρες στωικά, για να διαπιστώσεις αν θα καταφέρει ο οργανισμός σου να την αποβάλει ή να πεθάνεις!

8 – Αρσενικό: Στον κοινό νου έχει καταχωρηθεί ως δηλητήριο. Η αλήθεια είναι ότι σε μικρές δόσεις δρα τονωτικά και χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο παρελθόν για ντοπάρισμα αλόγων σε αγώνες. Αργότερα, χρησιμοποιήθηκε ως δηλητήριο σε προμελετημένους φόνους, καθώς ήταν άγευστο και τα συμπτώματά του θύμιζαν τροφική δηλητηρίαση ή χολέρα, κάτι που δεν επέτρεπε στους γιατρούς της εποχής να υπιψιαστούν την πιθανότητα φόνου. Υπάρχουν αναφορές για δηλητηριάσεις από αρσενικό, ανθρώπων που συνήθιζαν να πίνουν νερό από πηγάδια. Στην βικτωριανή εποχή, χρησιμοποιήθηκε ως χρωστική ουσία, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να βάφονται με αυτό και να αυτοδηλητηριάζονται. Είναι δύσκολο να σε σκοτώσει αν δεν εισέλθει στο στομάχι από το στόμα, αλλά μια μικρή δόση στο ποτό σου μπορεί να αποβεί μοιραία.

7 –  Στρυχνίνη: Πρόκειται για μια κρυσταλλική, άοσμη και πικρή λευκή ουσία. Όταν λέμε πικρή, εννοούμε εξόχως πικρή! Προέρχεται από το δέντρο Strychnos nux-vomica, και αποτελεί ισχυρότατο δηλητήριο. Η τοξική δόση έχει υπολογιστεί στα 30-100 mg, τα συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως ύστερα από 30 λεπτά και ο θάνατος επέρχεται μισή ώρα μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Προκαλεί μυϊκή συστολή, απώλεια κάθε μυϊκού ελέγχου και οδυνηρό, ασφυκτικό θάνατο, αφού χαθεί -τελευταίος όλων- ο μυϊκός έλεγχος των πνευμόνων. Τα συμπτώματα είναι φρικτά και το χειρότερο είναι ότι ο θάνατος αργεί. Μάλιστα, οι πρώτοι σπασμοί των μυών του προσώπου δημιουργούν την εντύπωση ότι το θύμα χαμογελά. Δεν υπάρχει γνωστό αντίδοτο. Αν ο οργανισμός σου αντέξει τις πρώτες 12 ώρες, λογικά έχεις σωθεί.

6 –  Κυανίδια. Πρόκειται για πολλές διαφορετικές ενώσεις του κυανίου. Ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους κυρίως κατά τη διάρκεια πυρκαγιών σε κτίρια. Πρόκειται για σπάνια δηλητηρίαση και απαντάται συνήθως σε εργαζομένους σε βιομηχανίες πλαστικών, στη μεταλλουργία, στη φωτογραφία ή σε χημικά εργαστήρια. Επίσης, μπορείς να δηλητηριαστείς αν φας 150 σπόρους μήλων μονοκοπανιά. Ο Μίκαελ Μάρτιν, αμερικανός εκατομμυριούχος που καταδικάστηκε το 2012 για εμπρησμό, αυτοκτόνησε εντός του δικαστηρίου πίνοντας, σε ένα πλαστικό ποτήρι, θανατηφόρα δόση κυανιδίου.  

5 –  Σαρίν: Πρόκειται για ένα διαυγές, άχρωμο, άγευστο, άοσμο όπλο μαζικής καταστροφής. Αναπτύχθηκε στην ναζιστική Γερμανία και έκτοτε ευθύνεται για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. Πιο πρόσφατη θεωρείται η χρήση του στη Συρία, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και σε τρομοκρατικές επιθέσεις, όπως αυτή στο μετρό του Τόκιο. Προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί ασφυξία. Είναι τοσο πτητικό, που τα ρούχα ενός ατόμου που έχει εκτεθεί μπορούν να απελευθερώνουν το αέριο για περίπου μισή ώρα και να εκθέσουν κι άλλους στη θανατηφόρα δράση του. Υπολογίζεται ότι είναι 500 φορές πιο τοξικό από το κυάνιο, προκαλεί δάκρυα, αιμορραγία από τη μύτη κι αφρούς από το στόμα. Ο θάνατος επέρχεται 1 λεπτό αργότερα εκτός κι αν χορηγηθεί το αντίδοτο, που είναι η ατροπίνη. 

4 – Ρικίνη: Παράγεται από τους κόκκους του φυτού Ρετσινολαδιά (Ricinus communis). Πρόκειται για μια γλυκοπρωτεΐνη που εμποδίζει την πρωτεϊνοσύνθεση στο κύτταρο, προκαλώντας τον θάνατό του. Η μέση θανατηφόρος δόση είναι 1-20 mg, που γίνεται μικρότερη αν γίνει με εισπνοή ή ένεση. Το κακό είναι ότι μπορεί να παρασκευαστεί πολύ εύκολα, ακολουθώντας απλές οδηγίες που πιθανόν να μπορείς να βρείς και στο google. Το καλό είναι ότι αν δεν γίνει εκ προμελέτης δηλητηρίαση, είναι εξαιρετικά σπάνιο να δηλητηριαστεί κανείς, μιας και δεν απαντάται πουθενά γύρω μας. Τα συμπτώματα που εκδηλώνονται μέσα σε 10 ώρες, περιλαμβάνουν διάρροια και σπασμούς, ενώ ο θάνατος επέρχεται όταν καταρρεύσουν τελικά συκώτι και νεφρά. 

3 – Υδράργυρος: Υπάρχει στο χώμα, στο νερό και στην ατμόσφαιρα σε 3 μορφές, αλλά η πιο τοξική είναι με διαφορά ο μεθυλυδράργυρος, που εισέρχεται στον οργανισμό μας κυρίως με τα ψάρια. Γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, μητέρες που θηλάζουν και παιδιά πρέπει να αποφεύγουν τον ξιφία, τον καρχαρία και το σκουμπρί, αλλά και να περιορίσουν τις ποσότητες του λευκού τόνου. Μπορεί εύκολα να προκαλέσει τερατογεννέσεις. Η αντιμετώπιση είναι διαφορετική αν η δηλητηρίαση είναι χρόνια ή οξεία, ενώ φάρμακα που χρησιμοποιούνται για δηλητηρίαση από στοιχειακό ή ανόργανο υδράργυρο αντενδείκνυνται για τον οργανικό. 

2 –  βατραχοτοξίνη: Η τοξίνη προέρχεται από τους χρυσούς βατράχους της Κολομβίας, το πιο δηλητηριώδες ζώο στη γη. Αρκούν 2 κόκκοι αλατιού για να σκοτώσουν έναν ενήλικα άνθρωπο. Η δόση των 0.00012 g που εκτοξεύουν οι μικροσκοπικοί αυτοί βάτραχοι, μπορούν να σκοτώσουν έως και 20 ανθρώπους. Το δηλητήριο καταστρέφει τις εξωτερικές στιβάδες των νεύρων που ελέγχουν τη ροή των ιόντων νατρίου, διακόπτοντας την επικοινωνία νεύρων και μυϊκών ινών. Νομοτελειακά, οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια και θάνατο. Οι ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν το δηλητήριο στις μύτες των βελών τους, γι’ αυτό και πήραν την ονομασία βάτραχοι των δηλητηριωδών βελών. Απ’ αυτό φτιάχνεται το Κουράρε ένα από τα πιο γνωστά δηλητήρια, που χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως αναισθητικό στις μεταμοσχεύσεις ανοιχτής καρδιάς, ακόμα κι από τον Γιακούμπ. 

1 – Βοτουλινική τοξίνη: 400 εκατομμύρια φορές πιο τοξική από τα κυανίδια, με θανατηφόρο δόση  μόλις 1 νανογραμμάριο/kg, βρίσκεται επάξια στην κορυφή της λιστας.  Παρά την εξαιρετικά τοξική σύνθεσή της, χρησιμοποιείται ευρέως στο γνωστό μας μπότοξ. Μια πρωτεΐνη αραιώνεται με φυσικό ορό και εισέρχεται στο δέρμα με μικρές βελόνες και σύριγγες ινσουλίνης. Οι ενέσεις είναι στοχευμένες και οι μικρές δόσεις της χαλαρώνουν τους μύες που κάνουν το δέρμα να ρυτιδιάζει. Αν η τοξίνη ξεπεράσει την ασφαλή δόση, οδηγεί σε παράλυση του προσώπου και αδυναμία ομιλίας. Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην αντιμετώπιση της δηλητηρίασης, δημιουργεί μη αναστρέψιμες βλάβες ή θάνατο. Έχει χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς για ανακούφιση από ημικρανίες ή σε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα μετά από εγκεφαλικά, καθώς και σε παιδιά με εγκεφαλική παραλυση. Η χρήση οποιασδήποτε μορφής θεραπείας δυστυχώς, δεν φέρει μόνιμα αποτελέσματα αλλά μόνο παροδικά, κάποια από τα οποία εξαφανίζονται εντός ολίγων μηνών.