NOEMBΡIOΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΕΠΕΤΕΙΩΝ

ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ 

Το τελευταίο δεκαήμερο του Νοεμβρίου, γιορτάζονται στην Αλβανία τρεις εθνικές επέτειοι, συγκεκριμένα :

Α) 22α ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ : 112η επέτειος του Συνεδρίου του Μοναστηρίου στα Σκόπια (22 Noεμβρίου 1908) και ταυτόχρονα της Ημέρας της Αλφαβήτου

Στις 22 Νοεμβρίου εορτάστηκε η 112η επέτειος του Συνεδρίου του Μοναστηρίου στα Σκόπια, το 1908 , και ονομάζεται, επίσης, «Μέρα της Αλφαβήτου». Σε αυτό το Συνέδριο καθιερώθηκε το ΛΑΤΙΝΙΚΟ αλφάβητο, ως το επίσημο αλφάβητο της αλβανικής γλώσσας.

Έχουμε ήδη γράψει πρόσφατα ένα άρθρο για αυτό το θέμα, στο οποίο τονίσαμε τις ηρωικές προσπάθειες κάποιων Ελλήνων διανοουμένων να καθιερωθεί το ΕΛΛΗΝΙΚΟ αλφάβητο, ως αλφάβητο της Αλβανικής γλώσσας, αλλά αυτό τελικά δεν έγινε, λόγω της αδιαφορίας των τότε ελληνικών κυβερνήσεων και την μεθοδευμένη προπαγάνδα της Ιταλίας.

Ας δούμε τι έγραψαν τα αλβανικά ΜΜΕ του 2020 για αυτήν την επέτειο

Όταν ιδρύθηκε το αλφάβητο: Το Εθνικό Μουσείο τιμά τους ιδρυτές της αλβανικής γλώσσας

Η εξάπλωση των σχολείων και η διδασκαλία της αλβανικής γλώσσας καθώς και η ανάπτυξη του εθνικού πολιτισμού εν γένει έθεσε την ανάγκη να εκχωρηθεί ένα μόνο αλφάβητο της αλβανικής γλώσσας. Το κίνημα της αλβανικής «εθνικής αναγέννησης» (Rilindja) ορθώς είδε την απουσία του ως γλωσσικό και πολιτιστικό πρόβλημα, αλλά και ως πολιτικό πρόβλημα, το οποίο εμπόδισε την ενοποίηση των Αλβανών. Αυτός ο μήνας σηματοδοτεί το 112ο έτος από την διοργάνωση του Συνεδρίου του Μοναστηρίου, και αυτή η έκθεση στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο αντικατοπτρίζει τους εκπροσώπους που συμμετείχαν σε αυτό και ονομάζεται «Δρόμος προς την Εθνική Ενότητα »῾ .

Η σύγκληση του συνεδρίου του Μοναστηρίου έγινε δυνατή μόνο μετά την έκδοση του συντάγματος το 1908. Το συνέδριο άρχισε στο Μοναστήρι στις 14 Νοεμβρίου και συνεχίστηκε μέχρι τις 22 Νοεμβρίου. Παραβρέθηκαν 32 εκπρόσωποι με δικαίωμα ψήφου και 18 άλλοι χωρίς δικαίωμα ψήφου. Έτσι, το Κογκρέσο έγινε μια πραγματική παν-αλβανική συνέλευση από τις πόλεις και τα βιλαέτια του Μοναστηρίου, του Κοσσυφοπεδίου, της Σκόδρα, καθώς και των αλβανικών κοινοτήτων του Βουκουρεστίου, της Σόφιας, των ΗΠΑ, της Αιγύπτου και της Ιταλίας.

Η έκθεση είναι εμπλουτισμένη με φωτογραφίες συμμετεχόντων εκπροσώπων, Επίσης σε αυτήν την έκθεση απεικονίζονται κάποια προσωπικά αντικείμενα των συμμετασχόντων, καθώς και τα πρωτότυπα βιβλία και εφημερίδες της εποχής.

Το Συνέδριο του Μοναστηρίου, οι αποφάσεις του και η πιο σημαντική τυποποίηση του λατινικού αλφαβήτου της αλβανικής γλώσσας είναι ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία του αλβανικού λαού.

Β) 28η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ : 108η Επέτειος της Ανεξαρτησίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία (28 Νοεμβρίου 1912) . Ονομάζεται επίσης και «Ἡμέρα της Σημαίας»

Τι έγραψαν τα Αλβανικά ΜΜΕ του 2020 για αυτήν την επέτειο (ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΆ)

Στις 28 Νοεμβρίου 1912,, πριν από 108 χρόνια στην Αυλώνα, εκπρόσωποι των Αλβανικών βιλαετιών (=μεγάλων διοικητικών περιφερειών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας) κήρυξαν την Ανεξαρτησία του Αλβανικού Κράτους. Η Εθνοσυνέλευση της Αυλώνας πραγματοποίησε την πρώτη της συνάντηση στις 28 Νοεμβρίου 1912, κηρύσσοντας την Ανεξαρτησία του Αλβανικού Κράτους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας ήταν το αποκορύφωμα προσπαθειών αιώνων και αδιάκοπων πολέμων που διεξήγαγαν οι Αλβανοί για την απελευθέρωση της χώρας

Αλλά, δυστυχώς, η κυβέρνηση της Αυλώνας είχε μια σύντομη ζωή, καθώς σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά, η κυβέρνηση της Αυλώνας αναγκάστηκε να αποσυρθεί και να παραχωρήσει μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία ενός ξένου πρίγκιπα που διορίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις. (* Πρόκειται για τον Γερμανό πρίγκηπα Γουλιέλμο του Βιντ , ο οποίος παρέμεινε στην Αλβανία από 21/2/1914 έως 3/9/1914)

Μετά τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, στις 28 Νοεμβρίου 1912, σχηματίστηκαν τα κρατικά σώματα, οι Πρεσβύτεροι και η Κυβέρνηση αποχώρησαν από τη Συνέλευση της Αυλώνας. Οι ένοπλες δυνάμεις και οι δυνάμεις επιβολής του νόμου ιδρύθηκαν και άρχισαν οι εργασίες για την ενοποίηση της εκπαίδευσης, της υγείας, της διοίκησης κ.λπ. Η κυβέρνηση της Αυλώνας έθεσε τους πρώτους λίθους για τη δημιουργία ενός δικαστικού συστήματος σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Η αλβανική γλώσσα ανακηρύχθηκε η επίσημη γλώσσα και το άνοιγμα των αλβανικών σχολείων αποφασίστηκε το φθινόπωρο του 1914.

Η Εθνοσυνέλευση της Αυλώνας εξέλεξε επίσης τους Πρεσβύτερους που επρόκειτο να ασκήσουν τα καθήκοντα ενός συμβουλευτικού και εποπτικού οργάνου της κυβέρνησης, υπό την προεδρία του Vehbi Agolli και πρωθυπουργό τον Ismail Qemali

———-

Εδώ βλέπουμε ότι τα σημερινά αλβανικά ΜΜΕ καταφέρονται κατά των Βαλκανικών Πολέμων (στους οποίους η Αλβανία ΔΕΝ συμμετείχε) και την «μοιρασιά των εδαφών της Αλβανίας στους γείτονες , ενώ το ήμισυ του αλβανικού πληθυσμού παραμένει υπό την Σερβο-Μαυροβούνιο – και Ελληνική κυριαρχία», με τις ευλογίες των Μεγάλων Δυνάμεων. Και μέσα σε όλους αυτούς τους ανακριβείς (τουλάχιστον) ισχυρισμούς, ξεχνούν πως η ίδια η Αλβανία κατέχει παράνομα την Βόρειο Ήπειρο, που της «την έδωσαν στο πιάτο» οι Μεγάλες Δυνάμεις, με απαίτηση της Ιταλίας, το 1914.

Γ) 29η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ : 76η Επέτειος της Ημέρας Απελευθέρωσης της Αλβανίας από τους Ναζί.( 29 Νοεμβρίου 1944)

Την Τρίτη 29 Νοεμβρίου, πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες , με επικεφαλής τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Ιλίρ Μέτα, κατέθεσαν στεφάνι στο Νεκροταφείο των Μαρτύρων στα Τίρανα . Μεταξύ αυτών ήταν και κομμουνιστές νοσταλγοί του Ενβέρ Χότζα, οι οποίοι , εκτός από το στεφάνι, έφεραν και πλακάτ με φωτογραφίες του αιμοσταγούς δικτάτορα και έγραφαν «Δόξα στον μεγάλο Αλβανό Ενβέρ Χότζα» και «Ζήτω το Αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα».

Όμως η ιστορική πραγματικότητα της ‘’αλβανικής αντίστασης’’ δεν ήταν και τόσο πολύ ’’ἱδεαλιστική῾ ‘. Υπήρχαν τότε στην Αλβανία δύο αντιστασιακές παρατάξεις , οι εθνικιστές (ονομαζόμενοι και Μπαλίστες) και οι κομμουνιστές. Αρχηγός των κομμουνιστών, από το 1941 ήταν ο Ενβέρ Χότζα , ο οποίος έταξε ‘’όλα τα δικαιώματα’’ στους Βορειοηπειρώτες, αν τον βοηθούσαν να διώξει τις κατοχικές δυνάμεις, από την Αλβανία και να πάρει την εξουσία. ΄Οταν ήρθε στα πράγματα, όχι μόνο δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, αλλά, κατά την διάρκεια της εξουσίας του (1945 -1991) εξαπέλυσε μεθοδευμένο διωγμό , εναντίον των Βορειοηπειρωτών : συλλήψεις, φυλακίσεις , βασανιστήρια, εκτελέσεις, εκτοπισμοί , καταναγκαστικά έργα, καταναγκαστική εργασία σε γεωργικό συνεταιρισμό, συνεχής προσωπική παρακολούθηση, κλήση στην Ασφάλεια (την περιβόητη Sigurimi) αναγκαστική μετακίνηση οικογένειας, κοινωνική απομόνωση, κοινωνικός κατατρεγμός.

Και όμως, υπάρχουν ακόμη άτομα που νοσταλγούν αυτόν τον άνθρωπο και αυτό το καθεστώς. Τι να πει κανείς ;;

ΘΩΜΑΪΣ ΠΑΡΙΑΝΟΥ