Η ΑΙΩΝΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝ….
Πριν από πολλά χρόνια ένας στρατός επιτέθηκε σε μια αρχαιά Ελληνική για εμάς σήμερα πόλη.
Στο διάβα τους καταστρέψανε ότι υποδομή υπήρχε βάζοντας φωτιές, ο πληθυσμός της πόλης κατάφερε να διαφύγει πλην των Ελλήνων στρατιωτών που δώσανε ηρωική μάχη μα λίγοι από αυτούς κατάφεραν να επιβιώσουν.
Από το πλήθος των αμάχων ένα μικρό αγόρι ξέφυγε από την προσοχή της μητέρας του και κατευθύνθηκε προς την πόλη.
Εκεί το περίμενε μια άσχημη εικόνα που θα έμενε για πάντα χαραγμένη στην ψυχή του.
Τα πάντα κατεστραμμένα και καμενα.
Με τα ρούχα του σχισμένα και το πρόσωπο του μαύρο από την σταχτή και τον καπνό περιπλανιόνταν στην κατεστραμμένη πόλη… φτάνοντας στον ναό του ΔΙΟΣ αντίκρισε τα πάντα ισοπεδωμένα … απογοητευμένο και φοβισμένο το αγόρι κάθισε στα σκαλιά του ναού και έβαλε τα κλάματα…
Μέσα από τους καπνούς τότε ξεπρόβαλε ένας από τους στρατιώτες της πόλης βαριά τραυματισμένος και ταλαιπωρημένος …
Βλέποντας τον μικρό να κλαίει έβγαλε την περικεφαλαία του και κάθισε δίπλα του…
Γιατί κλαις γιε μου; του είπε..
Ολα καταστράφηκαν ,καήκανε, το σπίτι μου , οι ναοί , τα αγάλματα των θεών… τι θα κάνουμε ; τι θα απογίνουμε;… του είπε ο μικρός κλαίγοντας.
Τότε ο στρατιώτης του απάντησε….
Γιε μου δεν χρειάζεται να κλαις … το σπίτι θα το ξαναχτίσουμε αν όχι εδώ σίγουρα κάπου αλλού…είναι μέσα στην ζωή ότι και αν γίνει να συνεχίσουμε… όσο για τους ναούς και τους θεούς …
Υπάρχουν δυο ειδών ναοί…
Ο ένας είναι αυτός που χτίσαμε και σήμερα γκρεμίστηκε και ο άλλος είναι αυτός που βρίσκετε μέσα στην ψυχή σου…
Δώσε τα πάντα να μην γκρεμιστεί αυτός ο ναός… της ψυχής.
Κάποια στιγμή σου υπόσχομαι ότι θα ξαναχτίσουμε τους ναούς των Ελλήνων θεών στη γαία….
Ο μικρός γύρισε και κοίταξε τον στρατιώτη σκούπισε τα δάκρυα του και τον αγκάλιασε…
Την υπόσχεση του ο στρατιώτης δεν μπόρεσε να την κρατήσει διότι άφησε την τελευταία του πνοή και έφυγε για τα πεδία του ηλίου μέσα στην αγκαλιά του μικρού παιδιού…
Στην σημερινή Ελλάδα που έχουν όλα σχεδόν χαθεί η ξεχαστεί πάντα θα βρίσκονται Έλληνες που θα έχουν την λαχταρά του μικρού παιδιού να ξαναδούν την αρχαιά μας κληρονομιά να ξανά γεννιέται, ενώ κάποιοι Έλληνες βρίσκονται στην θέση του στρατιώτη, ο οποίος έδωσε την υπόσχεση στο μικρό παιδί ότι όλα θα ξαναχτιστούν και στην ψυχή μας αλλά και στον τόπο μας και πρέπει να την υλοποιήσει.
Σκέψου……
Σοφία είναι να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις,
Ικανότητα είναι να ξέρεις πώς να το κάνεις
και Αρετή είναι να το κάνεις.
ΥΓ.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ..
