ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΤΙΣ ΝΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΑΤ.ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΔΗ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ:
Ας πει κάποιος στον Σουλτάνο ότι τα Δωδεκάνησα και τα παρακείμενα νησάκια, νησίδες και βραχονησίδες, δεν μας αποδόθηκαν από τους Τούρκους με την Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, αλλά με την Συνθήκη Ελλάδας-Ιταλίας του 1948.
Πως είναι η πραγματική Ιστορία που βεβαια και πολλοί δικοί μας δημοσιογραφοι αγνοούν. Θέλω την προσοχή σας:
Με τη Συνθήκη της Λωζάνης, 24 Ιουλίου 1923, η Τουρκία παραχωρεί στην Ιταλία τα δικαιώματά της στα Δωδεκάνησα, κι έτσι μονιμοποιείται η Ιταλική κατοχή. Προσοχή παραχωρήθκαν ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943 η Ιταλία γονατίζει υπό το βάρος της ήττας της και την αυγή της επόμενης ημέρας αποβιβάζονται σε λιμανάκι του Καστελλορίζου βρεταννικά στρατεύμτα.
Στις 13 του ίδιου μήνα εισπλέει το ελληνικό αντιτορπιλλικό “Παύλος Κουντουριώτης” γεμάτο στρατού. Από τότε, οι Καστελλορίζιοι και η Πολιτεία, αναγνωρίζουν την ημέρα αυτή, ως χρονικό σταθμό της Απελευθέρωσης του πρώτου ελληνικού εδάφους.
Την 8η Μαΐου 1945 ο Γερμανός Στρατηγός Wagener, Αρχηγός των κατοχικών δυνάμεων του δωδεκανησιακού συμπλέγματος, υπογράφει στη Σύμη την άνευ όρων παράδοση της Δωδεκανήσου, παρουσία του Αγγλου Ταξίαρχη Moffat, του Συνταγματάρχη Acland και του Διοικητή του Ιερού Λόχου Ελληνα Συνταγματάρχη Χρήστου Τσιγάντε.
Με την πράξη αυτή ολοκληρώθηκε η αγγλική κατοχή της Δωδεκανήσου. Η διαδικασία που προηγήθηκε, καθώς και η υπογραφή του Πρακτικού της παράδοσης έγιναν σε ένα παλιό αρχοντικό της Σύμης, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι Σύμμαχοι, ως έδρα Διοίκησης και στο οποίο υπάρχει σήμερα εντοιχισμένη αναμνηστική πλάκα.
Στις 9 Μαΐου αγγλικές Δυνάμεις μαζί με άνδρες του Ιερού Λόχου αποβιβάζονται στη Ρόδο. Εγκαθίσταται η αγγλική Διοίκηση Δωδεκανήσου, οπότε τερματίζεται και η τελευταία κατοχή, την οποία εκπροσωπούσαν οι Γερμανοί.
Στις 15 Μαΐου 1945, ο Αντιβασιλέας-Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, πριν ακόμη εκδηλωθούν επίσημα οι αποφάσεις των νικητών του Πολέμου για την παραχώρηση του δωδεκανησιακού συμπλέγματος, κηρύσσει στη Ρόδο τα προεόρτια της Ενωσης της Δωδεκανήσου με τη Μητέρα-Πατρίδα.
Η ομόφωνη, κατ’ αρχήν, Συμφωνία για την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα αποφασίστηκε στις 27 Ιουνίου 1946 στο Παρίσι, από το Συμβούλιο των Υπουργών των Εξωτερικών των νικητριών Μεγάλων Δυνάμεων. Η απόφαση, όμως, αυτή δεν έτυχε άμεσης εφαρμογής, γιατί έπρεπε να προηγηθεί η επικύρωση της Συνθήκης μεταξύ της Ελλάδας και Ιταλίας.
Στις 2 Φεβρουαρίου 1947, υπογράφεται Συνθήκη Ειρήνης Ιταλίας και Συμμάχων και στο άρθρο 14 αναφέρεται:
“Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδ/σου: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Σύμη, Κω και Καστελλόριζο, ως και τας παρακειμένας νησίδας (αυτό που θεωρούν οι Τούρκοι “θολό”)».
Την 31 Μαρτίου 1947 ο Αγγλος Ταξίαρχος Parker υπογράφει στη Ρόδο το πρωτόκολλο παράδοσης της Δωδεκανήσου στον Ελληνα Στρατιωτικό Διοικητή Αντιναύαρχο Περικλή Ιωαννίδη.
Στο πρωτόκολλο αυτό αναφέρονται τα εξής: «Η κατοχή της Δωδεκανήσου παραδίδεται την μεσημβρίαν από την Βρεταννικήν Στρατιωτικήν Διοίκησιν εις την Ελληνικήν τοιαύτην, συμφώνως προς τους όρους της Συμφωνίας της υπογραφείσης εν Αθήναις υπό των Αντιπροσώπων των Κυβερνήσεων Μεγάλης Βρεταννίας και Ελλάδος».
Η Στρατιωτική Ελληνική Διοίκηση ήταν μεταβατική περίοδος μέχρι την Ενσωμάτωση.
Στις 22 Οκτωβρίου 1947 επικυρώνεται η Συνθήκη Ελλάδας-Ιταλίας και στις 28 του ίδιου μήνα γίνεται η προσάρτηση και η Δωδεκάνησος αποτελεί, πλέον, ελληνικό έδαφος. Δεν έμενε, παρά να οριστεί η επίσημη, τυπική τελετή της Ενσωμάτωσης.
Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως 7/9.1.1948 δημοσιεύεται ο Νόμος 518/48 «περί ποσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα», ο οποίος στην πρώτη παράγραφο του μόνου άρθρου αναφέρει: «Αι νήσοι της Δωδεκανήσου Ρόδος, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Αστυπάλαια, Νίσυρος, Πάτμος, Χάλκη, Κάσος, Τήλος,Σύμη, Κως, Λέρος και Καστελλόριζον, ως και αι παρακείμεναι νησίδες είναι προσηρτημέναι εις το Ελληνικόν Κράτος από της 28ης Οκτωβρίου 1947».
Λοιπόν είναι ξεκάθαρο ότι εμείς δεν έχουμε καμμιά δουλειά με τους Τούρκους.
Οι Τούρκοι του Κεμάλ – και όχι οι Οθωμανοί του Αμπντούλ Χαμίτ – εκχώρησαν τα νησιά στην Ι Τ Α Λ Ι Α και όχι στην Ελλάδα.
Οι Ιταλοί και κατά δεύτερο λόγο οι Γερμανοί (τυπικά μόνο οι Ιταλοί), μετά την συνθηκολόγηση των πρώτων, με την ήττα τους παρέδωσαν την Διοίκηση στους Αγγλους οι οποίοι με την σειρά τους τα παρέδωσαν στην Ελλάδα υπό Διοίκηση και ακολούθως με την Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας οι τυπικά κυρίαρχοι επ’αυτών των νήσων, δηλαδή οι Ιταλοί, τα εκχώρησαν στην Ελλάδα.
ΟΠΟΤΕ ΑΣ ΤΑ ΒΡΟΥΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ….
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΗΣΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ…..
Τέλος….
