ΤΟ ”ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟ” ΤΡΙΠΤΥΧΟ ΚΑΙ Η ”ΕΞΕΛΙΞΗ” (ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΛΛΑΔΑ).

Πώς καταφέραμε να απορρίψουμε τεράστιες αξίες της φυλής μας, όπως είναι η Θρησκεία, η Πατρίδα και η Οικογένεια; 

Πώς φτάσαμε στο σημείο να πιστέψουμε ότι μας βλάπτουν, επειδή είναι αναχρονιστικές και απαγορευτικές για την εξέλιξη; 

Πώς επιτρέψαμε σε ακραία πολιτικά μορφώματα να οικειοποιηθούν αυτούς τους τρεις πυλώνες του έθνους μας, που εδώ και χιλιετίες μας κρατούν όρθιους; 

Πώς μπορέσαμε να ”ξεριζώσουμε” αυτά τα ιδανικά και να ντρεπόμαστε να τα αναφέρουμε, με το φόβο να μην κατηγορηθούμε ως εθνικιστές, ρατσιστές ή ομοφοβικοί; 

Πώς αποδομήσαμε την Οικογένεια μεταβάλλοντας το γάμο από θρησκευτικό σε πολιτικό και πρόσφατα σε συμβολαιογραφικό και, οσονούπω, σε ”Γονέα 1 και Γονέα 2”; 

Πώς γίναμε υπερασπιστές των ατομικών δικαιωμάτων της κάθε μειονότητας ξεχνώντας ότι υπάρχουν και συλλογικά; Πώς κατορθώσαμε να παρανοήσουμε τον ”Σεβασμό στην ιδιαιτερότητα” και να τον κατανοήσουμε ως ”επιβολή της εξαίρεσης στον κανόνα”; 

Πώς υιοθετήσαμε όλες τις εισαγόμενες ”μπούρδες” και εγκαταλείψαμε την παράδοσή μας, ”φορώντας” στην πατρίδα μας ένα ένδυμα που δεν της ταιριάζει; Μήπως είχε δίκιο ο μεγάλος αρχαίος τραγωδός μας Ευριπίδης όταν έγραφε ότι ”είναι ανόητος αυτός που περιφρονεί τις συνθήκες ζωής της πατρίδας του, επαινεί τις ξένες συνήθειες και ευχαριστιέται με το να μιμείται ξένους τρόπους ζωής ”;