Σε έναν κόσμο όπου οι απλοί άνθρωποι κατηγορούν για τις συμφορές Θεούς και δαίμονες

Οι άνθρωποι κατηγορούν τους θεους και τους δαιμονες,αποφεύγοντας  συμβιβασμένοι  τις ευθύνες,αδιαφορωντας για την ικανότητα τους να δημιουργούν πεπρωμένο…ξεχωρίζουν οι Ήρωες.

    Αυτοί που βγαίνουν μπροστά αψηφώντας ακόμα και τον θάνατο,αποδεικνυουν ότι μπορεί το σωμα τους να είναι θνητό…η ψυχή τους όμως είναι αθάνατη!

   Δεν το κάνουν για τα μάτια του κόσμου,ούτε για να αποδείξουν κάτι σε κάποιον.Το κάνουν γιατί η συνείδηση του δεν τους επιτρέπει τίποτα λιγότερο…Γιατί δεν είναι η απραγια  γι’αυτούς,γιατί το άδικο είναι ο χειρότερος εχθρος τους,γιατί το να κάνουν το σωστό είναι η μόνη επιλογή.Γιατί το μυαλό τους αναζητά τροπους να διατηρήσει τη τάξη,το δίκαιο,να προστατεύσει αξίες ακόμα κ αν φαντάζει ακατόρθωτο.

   Για τον Ηρωα ο πιο αυστηρός κριτής είναι η συνείδηση  του..!Αυτή φοβάται πιο πολυ απ’οτι’δηποτε αλλο..η τιμωρία του είναι να υποκύψει στις συνθήκες ντροπιαζοντας την.

    Η επιβράβευση του δε,είναι να μπορει να σταθεί με το κεφάλι ψηλά ή να πάψει να υπάρχει..

loading...