Είναι φοβερό πόσο εύκολα μετατρέπονται σε κανονικότητα κάποια πράγματα που σε άλλες εποχές θα μας φαίνονταν αδιανόητα ακραία

.

Μπάτσοι τσαλαπατούν ανθοδέσμες για έφηβο που δολοφονήθηκε πριν 12 χρόνια από μπάτσο. Και δέρνουν, ψεκάζουν και συλλαμβάνουν κόσμο αδιακρίτως, έτσι, γιατί είναι η σειρά τους να πάρουν ρεβάνς για επεισόδια που είχαν γίνει την ίδια ημέρα κάποιες άλλες χρονιές. Φορώντας το εθνόσημο πάντα, και άρα υπηρετώντας το δημοκρατικό μας πολίτευμα υποτίθεται. Κι έχοντας σύμβολα ναζιστικών στρατιωτικών μονάδων στο πίσω μέρος του κράνους τους, που κανονικά θεωρείται παραποίηση να ζωγραφίσεις ακόμα και τον Παπαφλέσσα.

Πεθαίνουν περίπου 100 άνθρωποι την ημέρα κατά μέσο όρο τις τελευταίες 2-3 βδομάδες, η ζωή συνεχίζεται όμως κι ασχολούμαστε με το αν νοικιάζει εξοχικό στα Λεγραινά ο Τσίπρας, τι παίχτηκε στο GNTM και το Big Brother, λίγο σκρολάρισμα στα σόσιαλ, καραντίνα και βαρεμάρα, αλλά βλέπουμε στη ζούλα και τους φίλους μας αν θέλουμε. Και πολύ Zoom, τηλέφωνα, κλπ. Κατά τ’ άλλα, σουπερμάρκετ κι αν έχουμε σκύλο κάνουμε αντίσταση που τον βγάζουμε να κατουρήσει μετά τις 9 το βράδυ.

Καταστήματα κλειστά, η οικονομία σε ελεύθερη πτώση, αλλά εντάξει, αυτό όντως είχε γίνει κανονικότητα εδώ και πολύ καιρό, να δούμε τι θα κάνουμε με τις στρατιές ανέργων και τις κλήσεις που θυμήθηκε να τους στείλει μετά από 5 χρόνια ο Δήμος Αθηναίων, και που δεν έχουν να πληρώσουν φυσικά. Ούτε τα υπόλοιπα έξοδα που τρέχουν μπορούν να πληρώσουν πολλοί, δεν μας αφορά όμως το δράμα τους, μόνοι τους το προκάλεσαν που δεν έγιναν κρατικοδίαιτοι άριστοι με ισχυρές γνωριμίες.

Ούτε χειραψίες δεν κάνουμε πια, κι αν είναι να αγκαλιάσουμε κάποιον πρέπει να το εννοούμε πραγματικά. Φιλιά ούτε για αστείο. Μάσκες παντού. Κι όμως, όσο παράλογο και να μας φαινόταν σαν εικόνα κάποτε, τώρα είναι το μόνο λογικό. Κανονικότητα, την οποία καλούμαστε να συνηθίσουμε, όπως συνηθίσαμε τόσα και τόσα άλλα που ποτέ δεν έπρεπε να ανεχθούμε.