Ολέθριο σφάλμα το να ορίζει χωρίς έλεγχο το κράτος και όχι ο δικαστής την επιμέλεια των παιδιών
Επειδή η υπόθεση έχει προχωρήσει και ο Υπουργός φαίνεται αποφασισμένος να αφαιρέσει από τους δικαστές την δυνατότητα ελέγχου και απόφασης όσον αφορά την επιμέλεια και την φροντίδα των παιδιών των χωρισμένων γονέων, πιστεύουμε ότι θα πρέπει να το ξανασκεφτεί.
Δεν είναι δυνατόν να έχουν οι γονείς διά νόμου 50/50 ή 30/70 την διαχείριση του χρόνου και της καθημερινότητας των παιδιών, χωρίς να ελέγχει το δικαστήριο τα δεδομένα κάθε υπόθεσης.
Υπάρχει παρεξήγηση, για το ότι δήθεν όλοι είναι κατά των μπαμπάδων και θέλουν να ελέγχουν τα παιδιά οι μαμάδες. Αυτό δεν ισχύει αφού όπως υπάρχουν βίαιοι και δύστροποι μπαμπάδες, υπάρχουν και μαμάδες. Στη φύση ωστόσο, σε όλο το ζωικό βασίλειο, τα μικρά τρέχουν πίσω από τις μαμάδες για να τραφούν και να φυλαχθούν.
Κανείς δεν στράφηκε ειδικά κατά των μπαμπάδων, αν και συνήθως αυτοί είναι εκείνοι που ασκούν την περισσότερη βία, αφού υπάρχουν κέντρα κακοποιημένων γυναικών και όχι κέντρα κακοποιημένων ανδρών, παρά το ότι υπάρχουν και κακοποιημένοι άνδρες από βίαιες συζύγους.
Οι δικαστές λοιπόν, πρέπει να μπορούν να ασκούν έλεγχο και όχι να είναι μαριονέτες, αφού εκτός από τους μπαμπάδες και τις μαμάδες, δικαιώματα έχουν και τα παιδιά και το συμφέρον των παιδιών πρέπει να κοιτάει ο δικαστής και όχι τυφλά το κράτος με ένα γενικευμένο νόμο να αποφασίζει πριν τους δικαστές για τους δικαστές, αφού κάθε παιδί είναι και μια ξεχωριστή υπόθεση.
