Τα μέτρα για τον κορονοϊό και πως τα αντιμετωπίζουμε

Γράφει ο Χρήστος Μπουσιούτας

Τα μέτρα που παίρνονται για τον κορονοϊό έχουν την πολιτική τους διάσταση και κάθε ένας τα κρίνει και βγάζει τα συμπεράσματά του ανάλογα με την πολιτική η την μικροπολιτική του διάθεση, αλλά αν τα δει από την πρακτική τους πλευρά, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι κανένα από αυτά τα μέτρα δεν θα  μπορούσε να έχει την καθολική απήχηση του Ελληνικού λαού.

Και αυτό, γιατί τα μέτρα κρίνονται και αξιολογούνται από τους πολίτες όχι από την στόχευσή τους, αλλά με βάση το επάγγελμα που κάνει κάποιος, την γεωγραφική περιοχή η την κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει.

Τα παραδείγματα πολλά….

Κάτοικοι και επαγγελματίες π.χ που βρίσκονται σε «πράσινες» περιοχές, δεν θέλουν να ισχύει για αυτούς το  Lockdown που εφαρμόζεται σε όλη την χώρα.

Θεωρούν άδικο για αυτούς το μέτρο της γενικής απαγόρευσης, από την στιγμή που έχουν ελάχιστα έως κανένα κρούσμα και δεν πείθονται από τον ισχυρισμό ότι «κανείς και πουθενά δεν είναι ασφαλής» και ότι από την μια στιγμή στην άλλη μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και στην δική τους περιοχή, όπως συνέβη στο χωριό Ραπτόπουλο των Αγράφων που οι 30 από τους  περίπου 150 κατοίκους του χωριού βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό, ενώ 7 είναι διασωληνωμένοι. 

Μάλιστα η διασπορά του ιού φαίνεται πως έγινε σε ένα γλέντι ονομαστικής εορτής, ενώ οι περισσότεροι που βρέθηκαν θετικοί στον κορονοϊό είναι μέλη 3-4 οικογενειών που συμμετείχαν στη γιορτή.

Οι υγειονομικοί είναι υπέρμαχοι του Lockdown για όλη την χώρα και κάποιοι άλλοι όχι μόνο δεν συμφωνούν αλλά είναι πολέμιοί του και το παραβιάζουν κιόλας.

Το άνοιγμα της αγοράς επιθυμούν διακαώς οι επαγγελματίες και όσοι ασχολούνται με το λιανεμπόριο, γιατί έχουν υποστεί μια τεράστια οικονομική ζημιά, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν τις δουλειές τους και οι επαγγελματίες τα μαγαζιά τους.

Είναι αντίθετοι όμως όσοι φοβούνται την εξάπλωση του ιού και όλοι εκείνοι που το κλείσιμο της αγοράς δεν τους επιφέρει κανένα οικονομικό κόστος.

Προτιμούν το κλείσιμο της από τον κίνδυνο της αύξησης των κρουσμάτων και των επακόλουθών τους.

Το άνοιγμα του τουρισμού επιθυμούσαν και πίεζαν την κυβέρνηση να το κάνει, όσοι είχαν σχέση με τα τουριστικά επαγγέλματα. Όλοι αυτοί που έχουν 

ξενοδοχεία, εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης, καταστήματα, αεροπορικές εταιρίες, πλοία, τουριστικά γραφεία.

Η μισή Ελλάδα δηλαδή.

Αλλά τώρα, η άλλη μισή κάνει κριτική, θεωρώντας ότι κακώς η κυβέρνηση άνοιξε τον τουρισμό γιατί αυτό το άνοιγμα είναι η κύρια αιτία για το δεύτερο κύμα του ιού.

Οι ιεράρχες και οι πιστοί, φανατικά κάποιοι, ήθελαν ανοιχτές τις εκκλησίες και να τελούν με πιστούς τις λειτουργίες και τα μυστήρια, (σε αυτό το δεύτερο κύμα συμβιβάστηκαν να τηρήσουν κάποιους κανόνες) αλλά η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού είναι αντίθετη σε αυτό, θεωρώντας ότι οι εκκλησίες είναι και αυτές εστίες μετάδοσης του ιού όπως όλοι οι άλλοι κλειστοί χώροι.

Όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό διαμαρτύρονται για την αναστολή των ομαδικών και ατομικών αθλημάτων, (διεξάγονται μόνο το επαγγελματικό τένις, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το μπάσκετ χωρίς θεατές), για το κλείσιμο των γυμναστηρίων και των αθλητικών χώρων.

Όσοι όμως δεν ασχολούνται με τον αθλητισμό, θεωρούν ότι καλώς δεν διεξάγονται οι αγώνες και οι αθλητικές δραστηριότητες γιατί ενέχουν τον κίνδυνο διασποράς του ιού.

Πολλοί επαγγελματίες δεν συμφωνούν με την επιλογή του click away, είτε γιατί δεν μπορούν πρακτικά να το υποστηρίξουν, είτε γιατί επιθυμούν την πλήρη λειτουργία των μαγαζιών τους και κάποιοι άλλοι, από το να παραμένουν κλειστά τα μαγαζιά τους συμφωνούν και αποδέχονται το μέτρο ως αναγκαίο κακό.

Άλλωστε οι αγορές που γίνονται μέσω του διαδικτύου στην λογική του «αγοράζω χωρίς δοκιμή» στηρίζονται και αυτός ο τρόπος αγοράς έχει αρχίσει να κερδίζει και τους Έλληνες.

Οι τραγουδιστές επιμένουν στο αίτημά τους να γίνονται συναυλίες και να ανοίξουν τα μαγαζιά με κάποια μέτρα προφύλαξης, το ίδιο και οι ηθοποιοί που θέλουν ανοιχτά τα θέατρα τηρώντας και αυτοί κάποιους σχετικούς κανόνες.

Από την άλλη, πολλοί  θεωρούν ότι αυτές οι μετακινήσεις και ο συνωστισμός θα επιτείνει το πρόβλημα της διασποράς του ιού.

Οι άνθρωποι της εστίασης, των μπαρ και της διασκέδασης γενικότερα, είναι αντίθετοι με το κλείσιμο των μαγαζιών τους.

Θέλουν την λειτουργία των επιχειρήσεων τους γιατί καταστρέφονται οικονομικά.

Αλλά ο περισσότερος κόσμος δεν συμφωνεί, θεωρώντας την διασκέδαση σαν την κυρία αιτία της διασποράς και του δεύτερου κύματος του ιού, που τόσα προβλήματα προκάλεσε και προκαλεί ακόμα.

Το ίδιο συμβαίνει και με το άνοιγμα των σχολείων και περισσότερο των νηπιαγωγείων και των δημοτικών.

Άλλοι γονείς είναι υπέρ του ανοίγματος και για πρακτικούς ίσως λόγους και κάποιοι άλλοι κατά του ανοίγματος.

Και πάει λέγοντας…..

Δεν υπάρχει κάποιο μέτρο που να έχει την σύμφωνη γνώμη όλου του Ελληνικού λαού, εκτός ίσως, από το πρώτο Lock down που φάνηκε ότι είχε την συνολική αποδοχή του.

Τελικά σε αυτή την χώρα, όλοι έχουν δίκιο και όλοι άδικο, για τους δικούς τους λόγους ο καθένας.