Την ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν την έχω πει πουθενά. Φοβόμουν ότι αν την πω σε κάποιον, θα με ξαναεπισκευτεί ο απρόσωπος άντρας με τα μαύρα.

Ένα βράδυ λοιπόν, ήμουν μόνη και κουρασμένη από την δουλειά. Έτσι ξάπλωσα για να κοιμηθώ. Ξαφνικά άρχισε το κρεβάτι μου να κουνιέται πολύ δυνατά και το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι έγινε σεισμός. 

Βγαίνω στο μπαλκόνι να δω αν ο κόσμος είναι έξω, αλλά υπήρχε ησυχία. Ξαναπήγα στο κρεβάτι μου, το οποίο είναι σιδερένιο και όταν έκλεισα τα μάτια μου ένιωσα κάποιον από πίσω μου να είναι ξαπλωμένος, σχεδόν με ακουμπούσε. 

Και τότε, άρχισε να χτυπάει το προσκέφαλο του κρεβατιού με ρυθμό τακ τακ τακτακ τακτακ, σαν να το χτυπούσε κάποιος που φορούσε δαχτυλίδι. Μου κόπηκε η ανάσα, δεν μπορούσα να κινηθώ…

 Προσπάθησα να πω μια προσευχή και όταν ξεκινούσα… Πάτερ ημών…. Μέχρι εκεί θυμόμουν, μετά  τίποτα. 

Άρχισε αυτό το πράμα που ήταν ξαπλωμένο μαζί μου, να γελάει, με ένα γέλιο τρομακτικό και το χειρότερο από όλα ήταν ότι ένιωθα να μπαίνει και να βγαίνει μέσα στο  σώμα μου.

 Όταν έβγαινε από μέσα μου ένιωθα να παίρνω βαθιά ανάσα, τόση όσο δεν υπάρχει, νόμιζα ότι θα σκάσω. Προσπάθησα να ξαναπώ προσευχή όμως πάλι τα ίδια, δεν θυμόμουν τίποτα. 

Τέτοιο χτυποκάρδι δεν  ένοιωσα ξανά στην ζωή μου και τώρα που σας διηγούμαι την ιστορία μου χτυπάει η καρδιά μου σαν τρελή. 

Το μόνο που τελικά κατάφερα να πω εκείνη την στιγμή ήταν θεέ μου βοήθησε με!! Το είπα από μέσα μου βέβαια αλλά με όλη μου την καρδιά.

 Ένιωσα απελευθέρωση, κοίταξα πίσω μου και δεν υπήρχε κανείς. Έτρεξα έξω από την κρεβατοκάμαρά μου, έκλεισα και κλείδωσα την πόρτα και περίμενα να ξημερώσει. 

Η ιστορία μου όμως δεν τελειώνει εδώ. Επειδή όμως είναι μεγάλη, σύντομα θα σας πω την συνέχεια. Σας Ευχαριστώ!!! 

Να συμπληρώσω ότι, στην ιστορία μου χαρακτηρίζω αυτό το φοβερό πράγμα που με επισκέφτηκε απρόσωπο άντρα με μαύρα. Στο δεύτερο μέρος της ιστορίας μου, θα καταλάβετε.

Όπως σας προανέφερα στο πρώτο μέρος της ιστορίας μου, ο απρόσωπος άντρας με τα μαύρα που με επισκέφτηκε, νόμιζα πως ήταν παρελθόν και πως είχε τελειώσει ο εφιάλτης μου όμως….. Έκανα λάθος. 

Το επόμενο βράδυ ήμουν και πάλι μόνη  στο σπίτι. Ήμουν τόσο φοβισμένη που δεν υπήρχε περίπτωση να κοιμηθώ στο υπνοδωμάτιο μου. Γι αυτό και πήγα στο δωμάτιο της κόρης μου, η οποία έλειπε για σπουδές. 

Παρόλο που το σπίτι μου βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο, υπήρχε μια ανεξήγητη ησυχία που άρχισε να με φοβίζει. Το δωμάτιο της κόρης μου βρίσκεται απέναντι από το δικό μου, το οποίο είχα ακόμα κλειδωμένο. Έκλεισα το φως του μικρού χολ και ξάπλωσα στο κρεβάτι. 

Παντού ησυχία, ένιωθα φόβο και προσπαθούσα να κάνω ευχάριστες σκέψεις για να μου φύγει. Ξαφνικά ακούω βήματα στο χολ, βήματα από μπότες. Περπατούσε κάποιος ατελείωτα λες και ήταν χιλιόμετρα μέχρι το δωμάτιο, ενώ το χολ ήταν, από το δικό μου δωμάτιο μέχρι της κόρης μου μόνο πέντε βήματα το πολύ. 

Και πάλι η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά. Φοβήθηκα πολύ και δεν υπήρχε διέξοδος. Και να μπορούσα να φύγω έπρεπε να περάσω από το χολ. Τα βήματα σταμάτησαν, είχα σκεπαστεί μέχρι το κεφάλι. Σιγά σιγά τράβηξα την κουβέρτα, τόσο όσο να βλέπω με την άκρη του ματιού μου και τότε…. 

Βλέπω μπροστά μου μια πανύψηλη αντρική φιγούρα με μαύρα. Το πρόσωπο του δεν φαινόταν και ήταν εκεί δίπλα μου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε την τρομάρα που πήρα. Προσπάθησα και πάλι να πω μια προσευχή, όμως όπως και το προηγούμενο βράδυ δεν θυμόμουν τίποτα,υπήρχε μόνο ένα κενό.

Ούτε ανάσα δεν έπαιρνα, έκανα ότι κοιμόμουν μήπως και φύγει, αλλά αυτός ήταν εκεί και με κοιτούσε. Τότε είπα από μέσα μου θεέ μου, Παναγία μου και χριστέ μου, όλους τους αγίους σκέφτηκα και έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου. Κάποια στιγμή τα άνοιξα και ευτυχώς είχε εξαφανιστεί. 

Μέσα στην νύχτα, γύρω στις δώδεκα και μισή, πήρα τον γιο μου τηλέφωνο, λέγοντάς του ότι δεν αντέχω την μοναξιά και ήρθε να με πάρει. Πήγα στο σπίτι του και έτσι μπόρεσα να κοιμηθώ ήσυχη. Ο γιος μου έχει δικό του σπίτι και ζει με την γυναίκα του. Δεν ανέφερα τίποτα για αυτό που έζησα τις προηγούμενες δύο νύχτες. 

Μου πρότειναν να μείνω σπίτι τους μέχρι να γυρίσει ο άντρας μου από ένα επαγγελματικό ταξίδι. Το  βράδυ αφού συζητήσαμε και γελάσαμε αρκετά, προτίμησα να κοιμηθώ στο σαλόνι για να χαζέψω τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. 

Στο σαλόνι μέχρι το δωμάτιο των παιδιών υπήρχε και πάλι ένας διάδρομος που είχε πλακάκια. Το προτελευταίο πλακάκι πριν το υπνοδωμάτιο του γιου μου είχε ξεκολλήσει και όταν πατούσες επάνω έκανε αυτό το τακ τακ. Αφού λοιπόν πήγαμε όλοι για ύπνο άρχισα και πάλι να ακούω αυτά τα βήματα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι με ακολούθησε μέχρι εδώ αυτό το πράγμα και κάθε λίγο ακουγόταν το πλακάκι τακ τακ τακ τακ.

Κοντά μου δεν ήρθε καθόλου, απλά ακουγόταν τα βήματα και το πλακάκι. Το πρωί με ρώτησε ο γιος μου αν υπνοβατώ γιατί άκουγε και αυτός και η νύφη μου τα βήματα που άκουγα και εγώ. 

Δεν είπα τίποτα για να μην τους  τρομάξω. Δεν έχω  μιλήσει σε κανέναν για αυτό  που μου συνέβη γι αυτό ευχαριστώ την σελίδα σας που μου έδωσε την ευκαιρία να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μου. Είμαι η Φωτεινή.