ΠΟΛΙΤΙΚΉ ΣΗΜΑΊΝΕΙ ΜΌΝΟ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ; ΌΠΙΣΘΕΝ ΟΛΟΤΑΧΏΣ ΧΩΡΊΣ ΙΔΕΟΛΟΓΊΑ;

Γράφει ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.

Παρακολουθώ τις εκ παλαιόθεν κοινοβουλευτικές συνεδριάσεις, διότι δεν της έζησα τότε, καθώς υπήρξα πιτσιρικάς, όπως εναργώς του 1990, επειδή θέλω να έχω γνώμη, το τι διεξήχθη την εμφανώς ταραγμένη εποχή εκείνη κατ΄ ιδίαν, και όχι άλλοι μεγαλύτεροι ηλικιακά από εμένα. Εν μέρει εννοώ, να προσπαθούνε να με κατευθύνουνε χειραγωγώντας με προφανώς προπαγανδιστικά, σκεπτόμενοι αυτοί δια εμέ, προς όποια ιδιοτελέστατη πολιτική σκοπιμότητα εξυπηρετεί αυτούς. Εν προκειμένω και συγκεκριμένα σας προτρέπω ανεπιφύλακτα, να αναγράψετε εις το διαδικτυακό κανάλι του youtbe, Προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Τζανετάκη 40 λεπτών της ώρας, και συγκεκριμένα να πάτε στο 30 λεπτό, ώστε να δείτε το ποια ήταν η άποψη της τότε ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, για την υποτιθέμενη Εθνική Αντίσταση εναντίον των Γερμανών Κατακτητών, επί επάρατης κατοχής 1941-44. Εν ολίγοις συμφωνεί και συμπλέει απόλυτα μαζί με το Σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ως πρωτοπόρος της προσπάθειας αυτής, όπως την αποκαλεί, δια της υποτιθέμενης Εθνικής ομοψυχίας της ενότητας. Ως εκ τούτου καθώς το 1982, τους αναγνώρισε επισήμως πλέον όλους ανεξαιρέτως, μηδενός εξαιρουμένου τους δήθεν αντάρτες, και ως επί το πλείστο, τους πολλαπλούς Κομμουνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΌΠΛΑ, ΔΣΕ, ως αντιστασιακούς. Εν δυνάμει θα συσπείρωνε θέλοντας και μη, με την πράξη του αυτή, περαιτέρω την Κομματική του πελατεία, με τις αναρίθμητες συντάξεις Εθνικής Αντιστάσεως, που θα τους παραχωρούσε αφειδώλευτα. Παράλληλα ο τότε Πρόεδρος της ΝΔ Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είπε, ότι η τότε ΝΔ δια του Ευάγγελου Αβέρωφ, δεν ήταν έτοιμη αλλά και ώριμη, να δεχθεί την καινοτόμα πολιτική υπέρβαση, που πολύ σωστά διέπραξε το ΠΑΣΌΚ, εν τω μεταξύ μόλις είχε ανέλθει, εις στην πολυπόθητη γλυκιά καρέκλα της εξουσία, λέγοντας πολλαπλώς σε όλους τους τόνους, ότι δεν θα κόψουνε τις συντάξεις της Εθνικής Αντίστασης. Φαίνεται ξεκάθαρα άλλωστε, ότι όλους αυτούς, τους πολιτικούς καριέρας εννοώ, της εποχής εκείνης και ασφαλώς δεν διαφέρουν σε τίποτε απολύτως, από την σήμερον αλγεινώς, τους ενδιέφερε επιλεκτικώς μονομερώς, μόνο η διαχείριση των οικονομικών θεμάτων, λες και η Πατρίδα μας η Ελλάδα θεωρείται μία κατεξοχήν επιχείρηση. Διότι με την διαχρονική εν γένει στάση τους και συμπεριφορά τους, πολιτική ως ευρύτερη έννοια του όρου, θεωρούνε όχι κάποια συγκεκριμένη Εθνική ή όχι ιδεολογία, αλλά μόνο στο να επικεντρώνονται, εις τα οικονομικά νούμερα των αριθμών, που θα ωφεληθούνε εάν τα μειώσουν, ως δημόσιο έλλειμα ή εάν τα προσθέσουν λαϊκίστικα, προς όφελος πάντοτε, των υποτιθέμενων αναξιοπαθούντων, πολλών πένητων πολιτών ψηφοφόρων, δια της κομματοκρατίας τους.

Εν αντιθέσει η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προτείνει να μην υπάρχει διόλου σπατάλη των οικονομικών αποθεμάτων, δια του δημοσίου ελλείματος της χώρας, ως κατεξοχήν εσώκλειστη στενά συντηρητική που υπήρξε ανέκαθεν. Εν συνεχεία κατηγορεί το Σοσιαλιστικό ΠΑΣΌΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι επί 8 ολόκληρα χρόνια που κατείχαν την εξουσία, όχι απλώς δεν έφερε την πολυπόθητη πολιτική κάθαρση, της εξυγιάνσεως στην χώρα, που ευαγγελίζονταν προεκλογικώς. Εν τούτοις, αλλά απεναντίας, σπατάλησε το δημόσιο χρήμα πολλαπλώς, ασκόπως αφρόνως, δια των αμιγώς λαϊκίστικων, κομματικών τους ιδιοτελέστατων συμφερόντων, των πολιτικών τους σκοπιμοτήτων, συμπεριφερόμενο ως ένας σύγχρονος Τσάρος ή Σουλτάνος, με το απαράδεκτο λαϊκίστικο σύνθημα, του Τσοβόλα δώστε όλα. Βέβαια την σήμερον δυστυχώς, μετέπειτα από 30 ολόκληρα χρόνια που παρήλθαν, θέλοντας και μη, και με όλα αυτά τα πολλαπλά ποικιλώνυμα προβλήματα που μας ταλανίζουν ως Έθνος, αναρωτιέμαι εν πολλοίς. Ποιος συνειδητοποιημένος αξιοπρεπής και ασυμβίβαστος προφανώς, σύγχρονος Έλλην, τολμά να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της Εθνικής Αντίστασης της αριστεράς, κατά των Γερμανών κατακτητών, και των συνεργατών τους δωσίλογων, εν έτη 1941-44, των ανταρτών Κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ; Εκ νέου χάθηκε πλέον, η πολιτική καθαρόαιμη σοβαρότητα δια της αμετροέπειας, ιδεολογία εμφανώς, απλώς για τον ιστορικό του μέλλοντος, θα ήθελα να καταγράψω την άποψη της τότε ΝΔ, δια του αρχηγού της Ευάγγελου Αβέρωφ Τοσίτσα το 1982, όταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, πρότεινε εις το Κοινοβούλιο, την Ενωμένη Εθνική Αντίσταση, λέγοντας τους. Επιπροσθέτως και ευκόλως μπορείτε να την εντοπίσετε, την εν λόγω ομιλία, στο διαδικτυακό κανάλι του youtbe, εάν αναγράψετε Ευάγγελος Αβέρωφ για την Εθνική Αντίσταση. Εν τω μεταξύ αναφέρθηκε στο ότι, από το 1950 έως το 1981, πέρασαν πολλαπλές κυβερνήσεις από την χώρα μας, και μάλιστα φύλλα προσκείμενες προς την αριστερά, όπως εναργέστατα, Η Ένωση Κεντρώων, του Γεωργίου Παπανδρέου τα έτη από 1963-65. Εν αντιθέσει και όμως καμία απολύτως, λόγω διαχρονικού αυθεντικού ιστορικού σεβασμού, δεν τόλμησε να προβεί σε αυτό που προβαίνετε εσείς σήμερον, εμφανώς αυθαιρέτως πολιτικώς, εις στο να πράξει το ανήκουστο και προφανώς αποτρόπαιο αλγεινώς, αήθη και σαφώς ανιστόρητα. Παράλληλα καθώς γνώριζαν από πρώτο χέρι, επειδή τα έζησαν τα δραματικά εσωτερικά εμφυλιοπολεμικά γεγονότα της κατεξοχήν διχόνοιας, εν ολίγοις το τι διεξήχθη επί κατοχής, περί δήθεν αντιστασιακών ανταρτών, επομένως κανείς δεν προέβη σε αυτήν την εμφανώς επιπόλαιη και λαϊκίστικη καιροσκοπικού επιπέδου πρόταση. Παράλληλα αποχώρησαν από την αίθουσα μαζικώς, ως εμφανή κίνηση ενδείξεως διαμαρτυρίας. Εν γένει αφενός μεν, κατά την δική μου πάντοτε ταπεινή άποψη, ως ένας άσημος άνθρωπος που ασχολείται ερασιτεχνικώς βέβαια, με τα ιστορικά δρώμενα του τόπου του, λέγω.

Εθνική Συναινετική Ομοψυχία, δια της αγαστής Ενότητας της Ομόνοιας, δεν θεωρείται να συγκαλύπτουμε επιμελώς τα ψέματα, και να προσπαθούμε να ωραιοποιούμε εν τάχει ευφάνταστες καταστάσεις, δια να αποσπάσουμε περαιτέρω, την εύνοια της κομματικής συσπειρώσεως, με κάποια πρόσκαιρα και εφήμερα πολιτικά οφέλη. Εν τούτοις, και αφετέρου δε, θεωρείται η καθάρια αυθεντική ιστορική διαδρομή, όπως έχει, όσο και εάν πονάει, μπήγοντας το μαχαίρι στο κόκκαλο της αληθείας. Επομένως να την παρουσιάζουμε με γνώμονα το καλό της συλλογικής πατρίδας Ελλάδας του εμείς, και όχι της ατομικής μας εγκλωβισμένης εσώκλειστης δια των παρωπίδων, κομματικής ιδιότητας, στο όπως μας συμφέρει, αλλά και εξυπηρετεί. Εν κατακλείδι χιλιάδες οικογένειες εν Ελλάδι, έχασαν και στερήθηκαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, εξαιτίας των αλλοπρόσαλλων θολών πολιτικών, δια των υποτιθέμενων επιφανών ανταρτών, Κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δια του αιμοσταγούς καπετάνιου τους, του Άρη Βελουχιώτη ή Θανάση Κλάρα, αλλά και του Νικολάου Μπελογιάννη, του ανθρώπου λαϊκίστικα με το τριαντάφυλλο εις το πέτο, καθώς όλες αυτές τις οικογένειες, τις παρουσίασαν αήθη ψευδώς δολίως, ως συνεργάτες των Γερμανών και δωσίλογοι εν πολλοίς. Ας σκεφτούμε λιγάκι τον διπλό πόνο, το βάσανο της διαχρονικής, επιλεκτικώς μονομερώς συκοφαντίας που δέχθηκαν, όλων αυτών των ορφανών παιδιών, που όχι απλά στερήθηκαν την απαραίτητη παρουσία δια της ζεστασιάς, του πατέρα εις το σπίτι, ενώ μεγάλωσαν μέσα στην ορφάνια, επί σκληρής κατοχής με ότι αυτό συνεπάγεται αλγεινώς, από την προφανή έλλειψη προστασίας του πατέρα, και ας πολέμησε ηρωικώς, επάνω στα Βορειοηπειρωτικά βουνά, τον Φασισμό του Μουσολίνι το 1940-41 επί 6 ολόκληρους μήνες. Εν αντιθέσει και τους περίμενε ο αποτρόπαιος θάνατος, δια των βάρβαρων βασανιστηρίων, από τους τοπικούς συγχωριανούς τους αντάρτες, λόγω διαφορετικών πολιτικών ταξικών πεποιθήσεων, δια των παρατάξεων. Ενώ μετέπειτα τους αναγνώρισαν όλους αήθη, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, και ως Αντιστασιακούς, επαίσχυντα αποκαλώντας τους, και εν γένει συνεργάτες των Γερμανών. Εν τω μεταξύ, το παράλογο της όλης υποθέσεως είναι, πως μέχρι το 1974, τους καταδίκασαν τα επίσημα αστικά δικαστήρια ή στρατοδικεία της χώρας, και πριν του Στρατιωτικού Καθεστώτος τις 21 Απριλίου του 1967, καθώς τους απομάκρυναν ως εξόριστους στην Μακρόνησο των φυλακών-ξερονησιών, για παραδειγματισμό πολιτικής νομιμοφροσύνης. Ως εκ τούτου ενώ τους κατηγορούσαν, ως προδότες και συνεργάτες των άθεων μπολσεβίκων κομμουνιστών, δια της δικτατορίας του προλεταριάτου, στο σιδηρούν ανατολικό παραπέτασμα, των δορυφόρων των Σοβιέτ, που συμμετείχαν στον υποτιθέμενο Δημοκρατικό Στρατό 1946-49, αλλά και στα αιματοπότιστα Δεκεμβριανά των Αθηνών του 1944, άρα εις τον εσωτερικό εμφύλιο πόλεμο του σπαραγμού, δια του συμμοριτοπολέμου.

Υστερόγραφο, όλες αυτές τις πολλαπλές οικογένειες, θυμάτων των υποτιθέμενων επιφανών ως είθισται, επιλεκτικώς μονομερώς αμετροεπώς, ανταρτών Κομμουνιστών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ, ΔΣΕ, δεν θα έπρεπε κάποιος αστικό κόμμα, να τους υπερασπιστεί στα σοβαρά πάντοτε; Προσωπικώς εκ των προτέρων το λέγω, πώς δεν ανήκω διόλου πολιτικά, στην στείρα συντηρητική ακροδεξιά παράταξη, της Καθεστωτικής Μοναρχικής άρχουσας Βασιλευομένης Δημοκρατίας, αλλά στους ήπιους μετριοπαθώς διακριτικώς κεντροδεξιούς, Βενιζελογενείς Φιλελευθέρους, εάν ανήκει ορθώς αυτός ο πολιτικός χαρακτηρισμός του όρου. Δεν επικροτώ την βία των όπλων, αποδοκιμάζοντας την μετά βδελυγμίας, από όποια πολιτική πλευρά της αμάξης και εάν ανήκουν, καθώς τους θεωρώ πολιτικά αναλφάβητους και συνάμα στείρους συντηρητικούς οπισθοδρομικούς, δια της εμφανής ανωριμότητας τους, όσους λύνουν τις επιμέρους ταξικές, πολιτικές διαφορές τους, με την αλόγιστη χρήση της βίας των όπλων. Εν αντιθέσει όμως προσπαθώ να μελετήσω εν μέρει αντικειμενικώς, δια της αμεροληψίας, εντρυφώντας και να πω την ιστορική αλήθεια, πως στον Εμφύλιο πόλεμο του 1946-49, κάποιος υποτίθεται κέρδισε και κάποιος έχασε, θέλοντας και μη, άρα θα έπρεπε να επιβληθούνε οι όροι του νικητή. Παράλληλα ότι δεν δικαιούνται κανενός επαίνου ηρωισμού, όσοι σκότωσαν και έβαψαν τα χέρια τους, ένθεν εκείθεν εκατέρωθεν, μέσα στην περίοδο της κατοχής, των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων Κομιτατζήδων από 1941-44, που αντί να στρέψουν το όπλο τους, προς τον εχθρικό κατακτητή, για αυτό άλλωστε υποτίθεται το πήραν, και ανέβηκαν επάνω στο βουνό ως αντίσταση, αυτοί απεναντίας, το έστρεφαν εκδικητικά μανιωδώς στον γείτονα τους, της διπλανής πόρτας, των ‘Έλλην συμπατριώτη τους, δηλαδή δια της πολιτικής ανωμαλίας των οξυμένων παθών, χύνοντας αλγεινώς διχαστικώς, διαιρετικώς αίμα Ελληνικό-Αδελφικό. Επειδή όποιος θεωρούνταν συνεργάτης των Γερμανών ή δωσίλογος, κατά την λαϊκίστικη ως είθισται, ξύλινη αριστερή ευκόλως ιδεολογία, του στείρου θεαθήναι των κατεξοχήν άγονων εντυπώσεων, των ταμπελών δια των σκοπιμοτήτων τους, θα έπρεπε να τους έκρινε δικαίως, το επίσημο αστικό δικαστήριο ή στρατοδικείο της χώρας, και όχι οι εμπαθείς αντάρτες του άναρχου βουνού, δια της εμφανής παράλογης στείρας και άγονης λαοκρατίας τους. Καθώς σε πρωτεύον θέση τους, είχαν το ξενοκίνητο τρομοκρατικό αιμοσταγές Κόμμα, που τους παρακινούσε εις την εσωτερική ανταρσία, και μετέπειτα στις προτεραιότητες τους, τοποθετούσαν την συλλογική Πατρίδα του Εμείς, ώστε μετά το πέρασμα πολλαπλώς χρόνων λήθης, λες και δεν γνωρίζουμε καθόλου την ιστορική διαδρομή, υποτιμώντας προφανώς και την νοημοσύνη μας, να τους παραχωρούνε ευκόλως και συντάξεις υποτιθέμενης Εθνικής Αντίστασης. Εν τέλει, καθώς μόνο η ιστορική Αλήθεια, θα ελευθερώσει πολλαπλώς, και θα επιφέρει την πολυπόθητη Ομοψυχία της Συναινετικής Εθνικής Ενότητας, δια της Ομόνοιας, που επιδιώκουμε όλοι μας, με βάση την σωτήρια αυτογνωσία της αυτοκριτικής. Εκ νέου και να ομολογήσουνε επιτέλους κάποτε, έστω και πάρα πολύ ετεροχρονισμένα, ότι διεξήχθησαν πολλαπλά λάθη, πως πέσανε θύματα των πολιτικών τους παθών, καλλιεργώντας μονίμως διχόνοια, ως εκ τούτου ποτέ ξανά διχόνοια, ποτέ ξανά οι Έλληνες χωρισμένοι και διχασμένοι, δια του διαίρει και βασίλευε του κατακερματισμού, παρά μόνο Ενωμένοι και Μονιασμένοι, να αντιμετωπίσουν τις περαιτέρω δυσκολίες της ζωής. ΚΑΛΆ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΧΡΙΣΤΌΣ ΕΤΈΧΘΗ.

Πέτα την ανθρωπιά σου και από τον αφέντη πιάσου και όταν σε φτύσει αυτός να κάθεσαι σκυφτός και θα έχεις τα πρωτεία στην σάπια πολιτεία-κοινωνία.

Λέμε δυνατά αυτά που οι άλλοι ψιθυρίζουν.

Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, πάρτην ο ίδιος εάν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις.

Ο λάτρης της Ελληνικής ιστορίας ο Βαλκανίδης Δήμος εκ Κουφαλίων tamystikatoubaltou.blogspot.