Το βαρύ τμήμα της παγκοσμιοποίησης

 

Η ανθρωπότητα οφείλει να ξεφύγει από την παγίδα της ανταγωνιστικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο – ξεκινώντας από την κάλυψη ενός μεγάλου μέρους των αναγκών της εκάστοτε χώρας με πολύ χαμηλότερο κόστος, στα πλαίσια μίας σύγχρονης εγχώριας οικονομίας ή/και σε τοπικό επίπεδο. 

Εν προκειμένω, δεν θα έπρεπε να αποδυναμωθούν ακόμη περισσότερο οι φορείς αυτής της τοπικής οικονομίας, όπως οι οικογένειες και οι γειτονιές αλλά, αντίθετα, να ενισχυθούν – ενώ σε αυτό το μέγεθος ο καθένας γνωρίζει τι χρειάζεται ο άλλος και η κάλυψη των αναγκών δεν προϋποθέτει τόσο μεγάλο κόστος. 

Εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε το μέλλον της ανθρωπότητας θα είναι πολύ σκοτεινό – ενώ η Ελλάδα είναι μεν η πρώτη χώρα της Δύσης που πραγματικά απειλείται με τον αφανισμό της ως Έθνος, αλλά αποτελεί μόνο την αφετηρία μίας ευρύτερης ανάλογης εξέλιξης εκείνων των κρατών που δεν θα αλλάξουν έγκαιρα κατεύθυνση. Που θα επιμείνουν να συνεχίζουν το δρόμο της ανεξέλεγκτης  παγκοσμιοποίησης – ο οποίος δεν έχει να προσφέρει τίποτα καλό στον πλανήτη. 

Συμπερασματικά λοιπόν, για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, είναι απαραίτητη και επείγουσα η επιστροφή στα εθνικά κράτη – στα οποία η οικονομία θα υπηρετεί την κοινωνία και όχι η κοινωνία την οικονομία, με τελικό αποτέλεσμα την υποταγή όλων μας σε μία μικρή παγκόσμια ελίτ.

Βασίλης Βιλιάρδος

loading...