“Αρκούν;”, ρώτησα με αγωνία. “Για 30-40 χρόνια, ναι”.

Μια αιωνιότητα πριν, δίπλα σε ένα ρυάκι κάπου στην εξοχή, άκουσα μια φωνή τόσο ανοίκεια μα τόσο αστεία συνάμα, που πίστεψα πως θα ηχεί στ’ αφτιά μου για πάντα!
Η ακοή μου με διαβεβαίωνε πως ήταν κάποιο καρτούν, η όρασή μου όμως είχε αντίθετη άποψη. Μπροστά μου στεκόταν ένας περίεργος τύπος, με λευκό τιραντάκι και κοιλιά. Τα λιγοστά μαλλιά του, σαν στέκα, προσπαθούσαν να καλύψουν όσο δυνατόν περισσότερη επιφάνεια του γυμνού του κρανίου˙ μια γέφυρα κερατίνης που πάλευε μάταια να συνδέσει τις δυο απέναντι ακτές.
Στιγμές μετά η φωνή του έπαψε να θυμίζει τον Ντόναλντ, κάθισε δίπλα μου, και σκαλίζοντας το χώμα με ένα ξυλαράκι, άρχισε να μου μιλάει για το Ήλιο.
 “Το Ήλιο, αγόρι μου, είναι το πρώτο μέλος των ευγενών αερίων και συμβολίζεται με το He. Είναι άχρωμο, άοσμο, άγευστο, μη τοξικό… και είναι υπό εξαφάνιση!
Απίστευτο ή μη, το Ήλιο θα έπρεπε να είναι εξίσου προστατευόμενο με τον σπάνιο Ρινόκερο της Ιάβας”, είπε χασκογελώντας.
 ” Τι είναι Ηλιο;” σκέφτηκα, “ποιος είναι ο Ρινόκερος της Ιάβας; μήπως η τρέλα μου χτυπάει την πόρτα;”
Αυτός συνέχισε απτόητος.
“Το δεύτερο σε αφθονία στοιχείο στο σύμπαν απειλείται με εξαφάνιση στη Γη; Ακούγεται αστείο, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθές”.
“Να χαθεί, να χάνεται”, είπα αυθόρμητα. Όχι ότι είχα κάτι μαζί του, απλως τα παϊδάκια είχαν ήδη ροδίσει!
 Με κοίταξε αγριεμένος. Σκιάχτηκα και δεν μίλησα ξανά.
“Το Ήλιο είναι παραπάνω από χρήσιμο, σε περιπτώσεις που δεν φαντάστηκες ποτέ μικρέ. Η μοναδική ιδιότητά του να μένει υγρό ακόμα και στις μικρότερες θερμοκρασίες, το κάνει πρακτικά αναντικατάστατο.
Ξέρεις ποια είναι η χαμηλότερη θερμοκρασία που έχει επιτευχθεί σε εργαστήριο;”
Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.
” -273 βαθμοί Κελσίου! Το Ήλιο με σημείο βρασμού τους -268,93 βαθμούς, παραμένει πρακτικά πάντα αέριο. Σε τόσο χαμηλές θερμοκρασίες μετατρέπεται σε υπέρρευστο, το ιξώδες γίνεται μηδέν και αρχίζει να σκαρφαλώνει στα εσωτερικά τοιχώματα του δοχείου και να ρέει στα εξωτερικά”.
Γούρλωσα τα μάτια. Σαν τον εξωγήινο συμβιωτη στο Spiderman! Είχε κερδίσει την προσοχή μου!
“Εκτός λοιπόν από ανυψωτικό αέριο για αερόστατα ή για παιδικά μπαλόνια και για φιάλες καταδύσεων, το Ήλιο είναι υπεύθυνο για την ψήξη των μαγνητικών τομογράφων, για τη διατήρηση σε υγρή μορφή των καυσίμων στους πυραύλους και για τη λειτουργία των μαγνητικών υπερτρένων της Ιαπωνίας, που μπορούν να κινούνται με ταχύτητες της τάξης των 500 χλμ. αιωρούμενα ελάχιστα πάνω από τις ράγες τους”.
Τον κοιτούσα μαγεμένος!
“Για όλους αυτούς τους λόγους, η κατανάλωση του Ηλίου μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Οι πωλήσεις του αυξήθηκαν 10% κάθε χρόνο, την τελευταία δεκαετία. Για την ώρα υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 52.000.000.000 κυβικά μέτρα διαθέσιμα”.
“Αρκούν;”, ρώτησα με αγωνία.
“Για 30-40 χρόνια, ναι”.
Η διήγηση με είχε συνεπάρει. Του έκανα νόημα να συνεχίσει.
Το Ήλιο σχηματίζεται στον φλοιό της Γης και δυστυχώς είναι ασύμφορο να παρασκευαστεί στο εργαστήριο. Τα τελευταία χρόνια, γίνονται εκστρατείες για την ανακύκλωσή του και παράλληλα αναζητούνται τρόποι αντικατάστασής του, όπου αυτό είναι εφικτό.
 “Κι εσύ το ξοδευεις για να κάνεις το πουλάκι τσίου”, είπα επικριτικά. Κουνησα περιφρονητικα το κεφάλι και κατευθύνθηκα προς την ψησταριά, χωρίς να κοιτάξω πίσω μου.
Και πολύ καλά έκανα!