Η Θεσσαλονίκη έπεσε. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία με κλειστές πόρτες παζαρευουν λεφτά και οι γιατροί προχωρούν σε διαλογη ασθενών στα δημόσια.
Διαλογη; Μήπως να το λέμε Τριαζ που ειναι γαλλικό και πιο ευηχο; Δεν το κρύβω, αντέχω λιγο ακομη ευφημισμό.
Ο δε Υπουργός Υγείας μια ημέρα πριν στα κανάλια, να μας δείχνει κόπιες με σλαιτς απο εταιρεία καταψυκτων και λοτζιστικς, αναπτύσσοντας τάχα σε πανελλήνια μεταδοση το σχέδιο εμβολιασμού. Το κοράκι, το καρο και το ελιξήριο, μόλις ήρθε στην πόλη μας.
Θρησκεια του η επικοινωνία. Ανάγκη να θέσει αυτός την ατζέντα, να είναι ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις, εν προκειμένω της τραγωδίας. Στο καπάκι δημοσκοπήσεις. Ισχυρό προβάδισμα η κυβέρνηση. Λαοφιλης ο Κικιλιας. Οσα θανατηφόρα αιρμπολ κι αν κάνει, θα ξαναεκλεγει
Προχωραει το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων. Ο ΠΘ άρτι αφιχθείς απο το Κατάρ μιλάει στο λαπτοπ φορώντας μάσκα. Στην οθόνη η ΠτΔ, σπίτι της κι αυτή μασκοφόρος πίσω απ τον υπολογιστή. “Πως περνάει ο μικρός στον Έβρο;”, “Η Μαρεβα καλά;”, “Τι κάνει η γατα;”.
Μα είναι ντιπ ηλιθιοι; Όχι!
Πίσω τους συμβούλοι κουνανε τα άκρα τους, αυτοί μαριονέτες, σε λιγο και εγκαστριμυθοι.Διαβάζουν καλογραμμενους διαλόγους, φοράνε τα ρούχα που τους έχουν πει, μετράνε τις κινήσεις των χεριών τους. Εχουν ήδη προβάρει τον φωνητικό τους τονο. Γκουχ γκουχ : “Συμπολίτες μου”
Ένα ατελείωτο στούντιο η πολιτική ζωή του τόπου. Στοπ καρέ, σαν κολλημένα τριφυλλα τα εξηνταλεπτα των ειδήσεων, ίσα να χωρέσουν στο μοναδικό δελτίο των επτά καναλιών. Κοινα λόγια στα ραμφη ποικιλοχροων παπαγάλων, πλένουν το μυαλό. Ο Πετσας άραγε πρώτα θα πληρώσει και μετά θα ξανακουρευτεί;
Πισω στη συμβασιλευουσα η κοινωνία στέλνει απ τα σπλάχνα της εθελοντές, η κυβέρνηση δεν επιτάσσει ιδιωτικα νοσοκομεία παρα στέλνει τα ΜΑΤ με εντολή να εισβάλλουν σε σπίτια. Ποιος ξέρει, ίσως έτσι φοβηθούν, ξεκαυλωσουν και παψουν να γαμιουνται σα κουνέλια οι νέοι που μεταδίδουν τον ιο.
Ίσως παλι για να βρουν κι άλλους 45 χρόνους αγκαλιά με την 90χρονη νεκρή μάνα να κλαίνε, ξέρετε αυτή που δεν διαλεγη, αυτή που τη στείλαν σπίτι να πεθάνει – να την προσέχει ο άνθρωπος με νοητικη στέρηση -, γιατί δεν είχαμε διαθέσιμη κλίνη – ευτυχως να λέμε που δεν πετάξαμε λεφτά-. “Περάστε έξω κυρια μου, λυπούμαστε, δεν έχετε ζωή”
Η για να βρουν κι αλλο σαν αυτο τ αγόρι που νοσησε στο σχολείο, κόλλησε τον πατέρα του που τώρα νοσηλεύεται και βαλθηκε να κάνει απόπειρες μπας και φουνταρουν οι ενοχές, γιατί οι επτά αντενες στη μια εκπομπή της τιβι, του λένε κάθε μέρα ποσο φταίει. Αυτό. Όχι τα ζωγραφισμενα βελάκια στα θρανία του Γκίκα, ούτε η μάσκα της Παγουρεως.
