Το βρόμικο παιχνίδι της Τουρκίας που σιγοντάρουν ΜΜΕ, Έλληνες δημοσιολογούντες, καθηγητές και πολιτικοί
Η «δημοκρατία» από την πρώτη ημέρα της έκδοσής της έδωσε τον τόνο, επιλέγοντας για πρώτο θέμα στο παρθενικό της φύλλο πριν από 10 χρόνια τα Ελληνοτουρκικά με τον τίτλο «Μισό – μισό το Αιγαίο», που έμελλε να είναι προφητικός. Αυτό ακριβώς είναι το διακύβευμα και σήμερα.
Του Δημήτρη Ριζούλη
Η Τουρκία προκαλεί, πετυχαίνει συνεχείς νίκες στο πεδίο της στρατηγικής, ενώ η Ελλάδα υποχωρεί απεμπολώντας κυριαρχικά δικαιώματα δεκαετιών. Το βρόμικο παιχνίδι των γειτόνων σιγοντάρουν μέσα ενημέρωσης, Ελληνες δημοσιολογούντες, καθηγητές και πολιτικοί, που ακολουθώντας το δόγμα Σημίτη (του γκριζαρίσματος του Αιγαίου) ζητούν υποχωρήσεις στο όνομα της δήθεν οικονομικής ευμάρειας του μέλλοντος. Μας λένε ότι, αν τα βρούμε με την Τουρκία (και μοιράσουμε τις θαλάσσιες ζώνες στα μέτρα του Ερντογάν), θα έχουμε λαμπρό μέλλον! Αποσιωπούν, βέβαια, ότι θα έχουμε υποστεί δεινή ήττα και θα έχουμε παραδώσει ελληνική θάλασσα και πιθανόν, ακολούθως, εδάφη.
Σε ένα περιβάλλον δημοσιογραφικής – κυβερνητικής προπαγάνδας, όπου οι πάσης φύσεως λίστες χρηματοδότησης (Πέτσα και άλλες) δημιουργούν την «ατζέντα» και φροντίζουν να καλύπτονται οι επώδυνες εξελίξεις στα εθνικά θέματα, η «δημοκρατία» συνεχίζει να δίνει τον δικό της, πολλές φορές μοναχικό, αγώνα για την ενημέρωση των Ελλήνων. Είναι επιλογή και καθήκον μας να ιεραρχούμε ως υψίστης σημασίας τις εξελίξεις στο μεγάλο εθνικό θέμα, που ξεπερνά κατά πολύ όλα τα τρέχοντα ζητήματα. Τι κι αν η πρώτη πολίτης της χώρας, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διαφωνεί, θεωρώντας σημαντικότερο θέμα τον (περαστικό) κορωνοϊό… Είναι σημείο των καιρών και αυτό, ενδεικτικό της κατάντιας στην οποία βρίσκεται η χώρα.
Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών υπήρξαν καταιγιστικές και «δύσκολες» ως προς την κατανόησή τους. Η «δημοκρατία», με τη συνδρομή σημαντικών καθηγητών που δεν ανήκουν στα γνωστά συστήματα και λόμπι (που χρηματοδοτούν ξένες πρεσβείες), με την πλούσια αρθρογραφία των συνεργατών της και τα αναλυτικά ρεπορτάζ των δημοσιογράφων της, προσπάθησε να εμβαθύνει στις εξελίξεις. Χωρίς ωραιοποιήσεις, κομματικές σκοπιμότητες και εμπάθεια, παρουσίασε τα γεγονότα ακριβώς όπως είχαν. Πήγε όμως ένα βήμα παραπέρα. Προέβλεψε σειρά γεγονότων που δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν, εξήγαγε συμπεράσματα και επέκρινε αβλεψίες, λάθη και εθνικές υποχωρήσεις.
Η συγκυρία από κάθε άποψη είναι ιστορική. Βιώνουμε τη σοβαρότερη ελληνοτουρκική κρίση από το 1974. Δεν χωρούν συμψηφισμοί ή κομματικές λογικές. Αυτή είναι η ώρα που καθένας αναμετράται με το χρέος του. Οι δημοσιογράφοι έχουν χρέος και ευθύνη έναντι της αλήθειας, του κοινού τους και συνολικά του ελληνικού λαού. Γι’ αυτό δεν μπορούν ούτε να κρύβονται ούτε να παίζουν παιχνιδάκια εξουσία με το βλέμμα στις όποιες χρηματοδοτήσεις και τις δημόσιες σχέσεις…
Η «δημοκρατία» άνοιξε μέτωπο με τους Τούρκους, διότι αυτό θεώρησε ότι όφειλε να πράξει προκειμένου να εκφράσει τον μέσο Ελληνα. Ξεσκέπασε κάθε υποχώρηση και κάθε «περίεργη» δήλωση Ελλήνων αξιωματούχων που έδωσε επιχειρήματα στην άλλη πλευρά. Εγκαίρως προειδοποίησε για τα τετελεσμένα που θα δημιουργηθούν, πριν ακόμα φτάσουμε στις σημερινές αναπάντητες παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Απαίτησε από τον πολιτικό κόσμο δυναμική αντίδραση, ανάλογη του παρελθόντος, αποφασιστικότητα και ενότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ζητούσε πόλεμο. Όταν όμως δείχνεις φοβισμένος και μονίμως το βάζεις στα πόδια, τότε ο αντίπαλος θα σου πάρει τα πάντα… Τέλος, η «δημοκρατία» επέκρινε σφοδρά την υποκρισία της Ευρώπης, χωρίς μισόλογα, θυμίζοντας ότι τα ίδια έκαναν οι εταίροι (με πρώτους τους μοιραίους Γερμανούς) και στη διάρκεια των τιμωρητικών και απάνθρωπων Μνημονίων.
Διαφώτισε, όσο ήταν δυνατόν, μέσα από τις σελίδες της για το «δύσκολο» νομικό ζήτημα των 12 μιλίων και υιοθέτησε προτάσεις σοβαρών αναλυτών για την αντίδραση που θα μπορούσε να υπάρξει έναντι της τουρκικής παράνοιας. Ξεσκέπασε το ύποπτο σχέδιο μερικής αποστρατιωτικοποίησης των νησιών και του Εβρου, με δική μας πρωτοβουλία (στο πλαίσιο της δήθεν αναδιάταξης των Ενόπλων Δυνάμεών μας), αλλά και τις ομάδες συμφερόντων που επηρεάζουν το Μαξίμου, αξιώνοντας συνεκμετάλλευση και υποταγή στο όνομα του δήθεν ρεαλισμού.
Δυστυχώς οι εξελίξεις δικαίωσαν όλους τους φόβους μας. Τώρα πια η αλήθεια φάνηκε. Έσβησαν όλες οι «κόκκινες γραμμές» δεκαετιών, έπειτα από την επίσημη παραδοχή του ίδιου του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής ότι η Ελλάς προστατεύει μόνο τα 6 μίλια! Πριν από τρεις μήνες θα μας φαινόταν αδιανόητο τουρκικό ερευνητικό σκάφος να διεξάγει έρευνες μεταξύ των 6 και 12 ναυτικών μιλίων, μια ανάσα από το Καστελόριζο. Σήμερα αυτό το καταστροφικό σενάριο, είναι τραγική πραγματικότητα με την ανοχή της κυβέρνησης!
Τα πρωτοσέλιδά μας των τελευταίων μηνών, ορισμένα εκ των οποίων παραθέτουμε σήμερα και πάλι, δείχνουν πώς φτάσαμε ως εδώ. Γι’ αυτό αξίζει να τα θυμηθούμε πάλι. Για να υπενθυμίσουμε ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και να υπογραμμίσουμε τον ρόλο του υπεύθυνου Τύπου, κόντρα στο χάος και στα ψέματα του διαδικτύου και των «Πετσωμένων» μέσων ενημέρωσης.
Στην «εθνική μοναξιά» είμαστε συνηθισμένοι. Η «δημοκρατία» θα συνεχίσει να ιεραρχεί με τον ίδιο τρόπο τα θέματα της επικαιρότητας διότι οι εξελίξεις είναι ιστορικές. Μακάρι στο τέλος να μην είναι καταστροφικές και μη αναστρέψιμες.
