Ενάντια στην απληστία, τον αυταρχισμό, τον σκοταδισμό, την ολιγαρχία και τη μισαλλοδοξία.
Με την εμπειρία που αποκτήσαμε από τις αλλεπάλληλες κρίσεις και το πρώτο Λοκντάουν δεν είναι καν αποκάλυψη πόσο τρομαγμένοι και μπερδεμένοι είναι οι κυβερνώντες.
Σε συνθήκες πανδημίας και κρίσεων , ο κόσμος υποτίθεται συσπειρώνεται ” γύρω από τη σημαία” , αυτό όμως προαπαιτεί ηγεσίες ισχυρές που ξέρουν πού πάνε.
Με όλα αυτά που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, συνειδητοποιήσαμε μεταξύ άλλων πως ” ο βασιλιάς είναι γυμνός”.
Είναι προφανής η κρίση παγκόσμιου μοντέλου και η κρίση ηγεσίας.
(Το αν έχουν πολιτική αυτονομία και πως ιεραρχούν τις προτεραιότητες ,ιδίως σε τέτοιες περιόδους , είναι μια μεγάλη συζήτηση, θα παραμείνω σε καλοπροαίρετα μονοπάτια…)
Η διακυβέρνηση διακατέχεται από το εφήμερο και τον εφησυχασμό.
Δεν βλέπουν ορίζοντα πλεον του μήνα, ( για να μην πω εβδομάδα), δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα ούτε καν να τα σκεφτούν ( σύνδρομο Αϊ-Βασίλη, ξέρουν μόνο να παριστάνουν πως μοιράζουν δώρα ,έστω καθρεφτάκια.)
Επειδή απεύχονται την πραγματικότητα εγκλωβίζονται στο επιθυμητό και το φαντασιακό.
Επικοινωνούν μια αισιοδοξία ( μπορείς να το πεις και βλακεία) πως δεν μας αφορά η…καταιγίδα , θα περάσει στη χειρότερη ξυστά.
Υπάρχει απάντηση;
Καταρχάς μην τους παίρνουμε τοις μετρητοίς, αλλά να παίρνουμε την επιδημία και τις κρίσεις.
Να αντέξουμε για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες και η απομόνωση μας, για να χάσουμε όσο λιγότερους συνανθρώπους μας.
Είναι βέβαιο πως αργά ή γρήγορα θα επιστρέψουμε…αλλά να μην επιτρέψουμε να επανέλθει μια ” κανονικότητα” που δεν μας συμπεριλαμβάνει…μια “κανονικότητα” που θα μας οδηγήσει στο επόμενο Λοκντάουν…
Μοιραία το μέλλον περνά στα χέρια μας. Αν θα είναι καλύτερο, αν θα καταλήξει σε ένα δικαιότερο κόσμο και πιο συμπονετικό ή σε μια μετα- φιλελεύθερη δυστοπία, εξαρτάται κυρίως από εμάς.
Θα κυλήσουμε στην αδιαφορία και τον κυνισμό; Θα βουλιάξουμε μέσα στις φοβίες μας;
Ή να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τη ζωή (και το θάνατο ) με πιο συνειδητό τρόπο.
Να αφήσουμε τα πολλά λόγια και να περάσουμε σε επικοδομητικές δράσεις.
Να ενωθούμε και να οργανωθούμε σε ένα συνασπισμό προοδευτικών , μετριοπαθών ακόμη και συντηρητικών ανθρώπων διατεθειμένων να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Ενάντια στην απληστία, τον αυταρχισμό, τον σκοταδισμό, την ολιγαρχία και τη μισαλλοδοξία.
