Υπέπεσε στην αντίληψή μου ένας ντόρος γύρω από την κα Δήμητρα Γαλάνη και το κατά πόσο προ ημερών κάλεσε ή όχι την αστυνομία
….όταν συνάντησε συνωστισμό σε συσσίτιο της «Κοινωνικής Κουζίνας» κοντά στο σπίτι της. Και, άξαφνα, άρχισαν γύρω από το θέμα αυτό οι αριστερές εξυπνάδες με ευθύνη – τολμώ να πω – του επικεφαλής της «Κοινωνικής Κουζίνας».
Πρώτον, μάθαμε ότι είναι «ρουφιανιά» να καλείς την αστυνομία, όταν παραβιάζεται ο νόμος και απειλείται η δημόσια υγεία! Να καταργήσουμε και το 100 προτείνω εγώ, ώστε να μπούμε όλοι οι «ρουφιάνοι» στη θέση μας!
Δεύτερον, ξεκίνησε μια άσκοπη και κουραστική συζήτηση σχετικά με το αν η κα Γαλάνη είναι αριστερή (τι μας ενδιαφέρει άραγε;) και αν η συμπεριφορά της (η υποτιθέμενη κλήση στην αστυνομία) συνάδει με τα αξιακά στάνταρ της αριστεράς.
Τρίτον, οι «ηθικώς πλεονεκτούντες» αριστεροί – με προεξάρχοντα, δυστυχώς, τον υπεύθυνο της «Κοινωνικής Κουζίνας» – άρχισαν να περιλούζουν την κα Γαλάνη με ειρωνικές και υποτιμητικές εκφράσεις · ξεκίνησαν από την ηλικία της και κατέληξαν στο μέγεθος του οχήματος της …
Λοιπόν, εγώ θα έλεγα να σοβαρευτούμε επιτέλους. Η κα Γαλάνη, της οποίας οι ιδεολογικές πεποιθήσεις μού είναι παγερά αδιάφορα, διέψευσε ότι κάλεσε την αστυνομία, αλλά και να το έκανε πού είναι το πρόβλημα; Αποτελεί δικαίωμα του κάθε πολίτη να απευθύνεται στις κρατικές αρχές και να ζητά την παρέμβασή τους, αν νιώθει ότι παραβιάζεται ο νόμος ή απειλούνται δημόσια αγαθά. Τότε, η αστυνομία ή όποιος άλλος αρμόδιος επιλαμβάνεται και χειρίζεται το πρόβλημα. Και κανείς δεν μπορεί να στοχοποιείται ή / και να διασύρεται επειδή ασκεί τα αυτονόητα αυτά δικαιώματά του.
Άλκης ο Καταγγέλων (και ουχί Καταδίδων)
