Ανέκδοτο – Πρωταπριλιά

Ο δικαστής προς την ηλικιωμένη Κυρία

-σας παρακαλώ, μπορείτε να μας πείτε την ηλικία σας;

-φυσικά, κύριε δικαστά, είμαι 91 ετών

-μπορείτε να μας πείτε με ηρεμία τι σας συνέβη;

-καθόμουνα σε μια καρέκλα, στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο σπίτι μου, ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγεμα, έκανε ωραίο καιρό. Ένας νεαρός ήρθε και κάθισε δίπλα μου

-τον γνωρίζατε;

-όχι, αλλά μού φάνηκε συμπαθητικός

-μετά, τι έγινε;

-άρχισε να μού χαϊδεύει το μπούτι

-και εσείς τον σταματήσατε;

-όχι, κύριε δικαστά

-γιατί, όχι;

-ε, να, ήταν ευχάριστο. Από τότε που πέθανε ο μακαρίτης ο άντρας μου, εδώ και

τριάντα χρόνια, κανένας δεν μού είχε κάνει τέτοια χειρονομία

-μετά;

-μετά άρχισε να μου χαϊδεύει τα βυζιά

-τού ζητήσατε να σταματήσει;

-όχι

-γιατί, όχι;

-να, κύριε δικαστά, αυτά τα ερεθιστικά χάδια σαν να μού έδωσαν νέα ζωή, χρόνια

είχα να νοιώσω έτσι

-μετά;

-νοιώθοντας λοιπόν πολύ σέξι, άνοιξα τα γέρικα μπούτια μου και τού

είπα -νεαρέ, πάρε με, κάνε με δική σου!!!!

-και αυτός τι έκανε, “σας έκανε δική του”;

-κάθε άλλο! άρχισε να φωνάζει Πρωταπριλιά! Πρωταπριλιά! χαχανίζοντας και

τότε πήγα μέσα, πήρα το περίστροφο του άντρα μου και τον καθάρισα τον

καθικη!