Η ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΤΟΥΡΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ…NAI EINAI NATOΪΣΤΑΝ…
ΤΑ ΦΡΙΚΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΘΕΩΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Ένα όραμα η ένωση των τουρανικών λαών, ένα εμπόδιο ο αρμένικος λαός, μια λύση η εξολόθρευση των Αρμένιων…Η ιδέα του τουρανισμού στην αμερικάνικη στρατηγική
Το τουρκικό καθεστώς εξουσιοδοτείται να παραμείνει στην άκρη-στα όρια της Ευρώπης και εντός του ΝΑΤΟ, παρά τις «αντιδημοκρατικές» διαστάσεις του, επειδή αυτή η Τουρκία λαμβάνει κατά προτεραιότητα υποστήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες που γνωρίζουν ότι ο τουρκικός μιλιταρισμός μπορεί να τους φανεί πολύ χρήσιμος εάν το «Μεγάλο Παιχνίδι» ξαναρχίσει στη καρδιά της Ευρασίας.
Αυτή η σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ του τουρκικού στρατού και της γενικής στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών ενθαρρύνει και τις δύο πλευρές να αναζωογονήσουν τον «παντουρκισμό», ο οποίος μερικές φορές φέρει ένα άλλο όνομα: αυτό του «παντουρανισμού» ή του τουρανισμού.
Είναι το όνειρο-η Μεγάλη Ιδέα και το σχέδιο μιας «μεγάλης τουρκικής αυτοκρατορίας»-έστω και αν πρέπει να παραμείνει ανεπίσημο- που θα εκτείνεται από την Αδριατική (στη Βοσνία) έως την Κίνα (συμπεριλαμβάνοντας τη Xinjian ή το «Ανατολικό Τουρκεστάν») “ή” Κινέζικο Τουρκεστάν “) (1).
Αυτή η ονειρεμένη Μεγάλη Τουρκική Αυτοκρατορία θα έπαιρνε τη θέση της ηττημένης Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το Τουρανικό πρόγραμμα διαμορφώθηκε εδώ και πολύ καιρό από τον τελευταίο υπουργό πολέμου αυτής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,τον Enver Pasha, ο οποίος έπεσε στη μάχη ενάντια στα σοβιετικά στρατεύματα ενώ διοικούσε Τούρκους αυτονομιστές από την Κεντρική Ασία.
Η «Τουρανία» της Κεντρικής Ασίας δεν ήταν ποτέ μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εκτός από μερικά εδαφικά κατάλοιπα κατά τις πορείες. Ωστόσο, υπήρχαν πάντοτε δεσμοί μεταξύ των khanats των τουρκικών λαών της Κεντρικής Ασίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι οποίοι στρατολογούσαν άνδρες για τους στρατούς τους εκεί.
Εάν η γραμμή του Osman είχε σβήσει, αυτή των Χαν της Κριμαίας, του οίκου του Giraj, του οποίου ο πρόγονος ήταν ο Μεγάλος Χαν των Μογγόλων, ο Τζένγκις Χαν (2), θα γινόταν τότε όπως προβλεπόταν η κυρίαρχη δυναστεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (3).
Έναντι του τουρανικού σχεδίου, ο Atatürk υιοθέτησε μάλλον θέση απόρριψης, αλλά αυτό ήταν οφθαλμοφανώς από λόγους τακτικής (4), επειδή έπρεπε να δικαιολογήσει την πολιτική του απέναντι στη Δύση και να καταδικάσει, για αυτόν τον λόγο, τη γενοκτονία κατά των Αρμενίων που διαπράχθηκε από τις κυβερνήσεις των Νεότουρκων…
Έπειτα μόλις παγιώθηκε το σοβιετικό καθεστώς, δεν θα ήταν ρεαλιστικό να παραμείνει στις θέσεις του Παντουρανισμού. Ωστόσο, το 1942, όταν τα γερμανικά στρατεύματα διείσδυσαν βαθιά στο σοβιετικό έδαφος, ο παντουρκισμός, για καιρό καταπιεσμένος, επέστρεψε πολύ γρήγορα στην επιφάνεια.
Ωστόσο, δεδομένου του διεθνούς αστερισμού, η τουρκική κυβέρνηση έπρεπε να δικάσει επίσημα ορισμένους ακτιβιστές του Παντουρανισμού, όπως το διάσημο Alparslan Türkesch, για «ρατσιστικές δραστηριότητες».
Πράγματι, οι Βρετανοί (και όχι η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία), σύμφωνα με τις καλές τους συνήθειες και χωρίς περιττές περιστροφές, απείλησαν να καταλάβουν την Τουρκία και ο Στάλιν, ο ίδιος είχε αναλάβει δράση εκτοπίζοντας τους Τατάρους της Κριμαίας στη Σιβηρία καθώς ήταν δυνητικοί σύμμαχοι ενός γερμανο-τουρκικού συνασπισμού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
